ZUID-AFRIKA
Lesotho Drakensberg en Zululand

Tekst en foto's: Ton Stegers.

Dinsdag 16 november.

Een hele lange reisdag van 8.00 uur ‘s-morgens tot 19.00 uur Vertrokken vanuit Graaf Reinet naar Bloemfontijn
(waar men druk bezig was met de voorbereiding van de Kerst) via de N1 Richting Lessotho.

We kwamen aan in Malealea in het Koninkrijk Lesotho.
Aan de grens werd heel streng gecontroleerd.
Je mocht niet fotograferen en zelfs niet flauwekullen omdat de Grensbeambten hun baan wel erg serieus namen.

Met de minuut zag je het landschap veranderen en de mensen zwaaiden allemaal langs de weg. Schitterend.
Door de grote stad rijdend zie je honderden mensen lopen of op bussen staan te wachten.
In de dorpen lopen de mannen die hun vee hoeden in lange Poncho’s met mooie kleuren. Ossenploegen bewerken het land.

Het echte Afrika.
Vrouwen met manden op hun hoofd en kind op hun rug geknoopt.
Een prachtig landschap, niet te beschrijven, moet je gezien hebben.|

Wanneer we in Malealea aankomen, rijden we door een grootijzeren hek naar binnen dat nauwlettend achter ons gesloten wordt.
We verblijven in rondavels van leem met rieten daken We voelden ons net in de Hut van Oom Tom.

We schrokken ons het apezuur toen we de hut openden , er zaten duizenden muggen , dus dat was ff balen,
heb toen maar de hele voorraad DEET die we hadden leeggespoten en dat hielp want een paar uur later zaten er nog maar een paar honderd.

Geen stroom, centraal 2 douches en toiletten voor vrouwen en hetzelfde ook voor mannen.
De generator werd om 22.00 uur uitgeschakeld. Ons restte een kaars op een klein tafeltje.
In een klein zaaltje gegeten en ‘s-avonds op een terrasje van het cafeetje gezeten.

Toen was het natuurlijk bedtijd,
Onze KLAMBOE over een bed gehangen ( hij was te klein voor twee bedden) en zo proberen te slapen. Was geen doen.
We hebben ons doodgelachen en zijn toen maar weer apart gaan slapen nadat we weer helemaal ingesmeerd waren met DEED.

’s Morgens toch weer gezond wakker geworden….

Woensdag 17 november
Hebben met gids het dorpje bekeken. Zeer vriendelijke mensen, levend onder primitieve omstandigheden.
We hebben het plaatselijke schooltje bezocht en eigenlijk alleen maar staan te kijken naar die enthousiaste kinderen.

De kinderen hadden pauze en hun eten (maïspap met een saus) aten ze buiten op het speelterrein en Ria maar drop uitdelen en als tegenprestatie mocht zij van hun papje mee eten.

Met hulp vanuit Nederland werd lesmateriaal gekocht.
Daarna zouden wij de Bushmen-paintings bekijken (1 ½ uur lopen) maar onderweg werden we overvallen door een fikse onweersbui.
3 Mensen van de groep gingen met jonge gids door.
De rest vond het onverantwoord en ging kletsnat terug.

Later bleken 2 koeien dodelijk getroffen te zijn en had een inlandse man brandwonden opgelopen.

Gids kreeg uitbrander. De temperatuur is tengevolge van de hoogteligging iets gematigder. Een fantastische sterrenhemel, doordat het werkelijk pikdonker was.
Het rommelde wel de hele middag en nacht.

’s Middags ff gedut omdat we om 4 uur een afspraak met de Medicijnman hadden.
We werden er naartoe gebracht door een stokoud ventje die engels sprak. Toen we richting hut liepen klonk er trommelgeroffel, dat als teken dat we welkom waren.

De Medicijnman was een “zij”, ze zat in een donker hoekje en in eerste
instantie leek het alsof ze een been mistte.
Telkens als ze wat vertelde deed het oude mannetje de vertaling.
Ze vertelde best frappante dingen maar ja je moet het natuurlijk met een korreltje zout nemen.
Ze had een leren buideltje bij zich gevuld met stenen, botten, dobbelstenen en schelpen.

Eerst moesten we per persoon 20 Rand door onze handen rollen en dan aan haar geven.
Zij stopte dat meteen weg en daarna moesten we spullen uit de buidel op de grond gooien.
De positie van de voorwerpen bepaalde dan hoe wij in elkaar zaten.
Geen echt schokkende dingen maar over mijn gezondheid zei ze toch wel een paar rake dingen.

Nadat we ons verhaal gierend van het lachen aan de rest van de groep hadden verteld gingen
De zaken erg goed. Iedereen wilde wel eens lachen.

Nog een concert gehad van de plaatselijk dorpsjeugd.
Een a-capellakoor en een bandje,dat traditionele muziek en dansjes uitvoerde op zelfgemaakte instrumenten.
Ze waren al een keer uitgenodigd in Australië en Engeland.
Heel fantastisch.


Er staat hier een Nederlandse jongen met een 30 jaar oude Volkswagenbus.
Sinds 4 maart op pad en wil tot volgend jaar zomer onderweg blijven.
Je kunt zijn avonturen lezen op: www.globusoverland.com.

Verder lezen >> www.reisimpressies - Lesotho