VIETNAM
rondreis MH deel 1d

V I E T N A M

MEER REISINFO EN FOTO’S TE VINDEN OP ONZE TRAVELBLOG:
WWW.TANGATANGA.COM/HERLINDEMARC

VIETNAM - ALGEMEEN
Vietnam is een land met een zwaar oorlogsverleden, pas sinds 1975 heerst er vrede. Van 1884 tot 1954 was het een Frans kolonie, de invloeden hiervan zijn nog overal in het land te merken. Officieel wordt het de Socialistische Republiek Vietnam genoemd, de communistische partij heeft er als enige alle macht in handen. Met zijn 87 miljoen inwoners behoort Vietnam tot de 13 meest bevolkte land ter wereld. De hoofdstad is Hanoi, niettegenstaande Ho Chi Minh stad (het vroegere Saigon) de grootste stad van het land is. Vietnam wordt begrensd door China, de golf van Tonkin, de Zuid Chinese zee, Cambodja en Laos. De centrale hooglanden zijn plateaus van 80 – 490 meter hoog en hebben een ideaal klimaat voor het telen van rubber, koffie, thee, … In het Noorden en het Westen bevinden zich berggebieden tot bijna 2.500 meter hoog.

Vietnam oorlog

De Vietnam oorlog ontstond tussen het voormalige Zuid- en Noord Vietnam, nadien zou de US zich hierin mengen. Die breidden het oorlogsgebied uit tot over de grenzen van Laos en Cambodja. Het kwam uiteindelijk tot chemische oorlogvoering, waarvan de mensen in Vietnam nog jarenlang de gevolgen droegen, vele kinderen kwamen nadien gehandicapt ter wereld.
De 15 miljoen bommen die tijdens de Vietnam oorlog werden gegooid in de regio Vietnam – Laos – Cambodja komen overeen met een equivalent van 450 keer de energie die men nodig had voor de atoombom die op Hiroshima werd gegooid, het totale gewicht van deze bommen bedraagt 265 kg per inwoner van de 3 landen samen.

De mensen
Meer dan 85 % van de bevolking zijn Etnische Vietnamezen, de rest bestaat uit 54 minderheidsgroeperingen in de bergstreken en een groot aantal Chinezen. Er worden bijgevolg evenveel dialecten gesproken.
De officiële Vietnamese taal is er een van 1 lettergreepwoorden met verschillende toonhoogtes. Vele woorden kunnen op tot 8 verschillende toonhoogtes worden uitgesproken en hebben daarbij allemaal een verschillende betekenis (vgl. Chinees), in de geschreven taal worden deze tonen aangegeven door leestekens.
Het boeddhisme, vermengd met taoïsme en voorouderverering, is met 70 % het meest verspreide geloof. Het overige deel van de bevolking is voornamelijk Christelijk, een kleine minderheid is Confucianist.
De gemiddelde leeftijd in dit land bedraagt voor mannen 68 jaar, ook hier zijn de vrouwen het ‘sterke geslacht’, ze worden 74 jaar. Bij de geboorte overlijden nog steeds 24 op 1.000 kinderen.
Een gemiddeld jaarinkomen in Vietnam bedraagt 1.168 USD, in Ho Chi Minh City ligt dit merkelijk hoger.
We ervaren de Vietnamezen vooral als belovers … wanneer we een excursie of vervoer boeken, moeten we steeds afwachten in hoeverre deze overeenkomt met de beschrijving.
Voor een Vietnamees is het uiterlijk zeer belangrijk:
- Een vrouw wil een zo blank mogelijke huid behouden, daarom dragen ze als ze buiten komen tijdens de dag steeds lange mouwen, een lange broek, sokken, handschoenen en een gezichtsmasker.
- Wie lange nagels heeft, toont aan dat hij rijk is en niet op het veld hoeft te werken.
Daarom laten velen – meestal mannen – hun nagels van pink en/of duim zo lang mogelijk groeien … en dit kan meerdere centimeters zijn.
- Dik zijn betekent genoeg te eten te hebben en dus rijk te zijn.
De meeste mannen vallen daarom op dikke vrouwen. Mannen die een dikke buik hebben, rollen vaak hun hemd op om ‘hun rijkdom’ openbaar te tonen …
Maar men hecht ook veel belang aan respect, dit komt tot uiting wanneer iemand je iets (of een hand) geeft. Geld wordt met 2 handen gegeven. Wanneer men iets anders overhandigt, wordt de onderarm ondersteund door de vrije hand, zo ook bij het handen schudden.
Tijdens een avondje uit gaat de Vietnamees iets drinken, waarbij gezelschapsspelletjes worden gespeeld, vooral woordspelletjes. Zoals in vele Aziatische landen is ook hier karaoke zeer geliefd, iemand die talent heeft, kan ook in een bar op het kleine podium met orkestje zijn liedjes zingen. Deze vindt men vooral in de grotere steden.
Voor de jeugd van de meer afgelegen plaatsjes of bergdorpen wordt de zogenaamde Love market georganiseerd. Een soort dans- en amusementsavond waarop jongemannen een leuk meisje uitzoeken waarmee ze willen huwen.

Toerisme

Vietnam is een super toeristisch land, men kan bijna nergens komen zonder geconfronteerd te worden met massa’s Westerlingen, maar ook toeristen vanuit gans Azië reizen er graag.
De meest toeristische oorden en voornamelijk de badplaatsen worden overspoeld door opvallend veel Russen … die hebben sinds een aantal jaren duidelijk het reizen ontdekt. Ze vallen op door hun aparte stijl, van massa’s geld uitgeven, drinken en blitse kledij.
Vietnam komt al vlug op ons over als een overgeorganiseerd land ivm toerisme.
Het is zeer gemakkelijk om als toerist deel te nemen aan de uitgestippelde excursies, die bovendien niet zelf te organiseren zijn voor zo’n lage prijs. De tours combineren plaatsen, die op eigen houtje onmogelijk te bezoeken zijn in dezelfde tijdspanne. Het nadeel hiervan is het schoolreisgevoel en de confrontatie met massa’s andere toeristen, want de vele organisaties bezoeken allemaal dezelfde plaatsen op hetzelfde tijdstip. Dit is nu net wat wij niet zoeken !
Op enkele plaatsen vinden we alternatieven: een privétour met brommertjes (Dalat), het huren van een fiets of brommertje (Hue, Ninh Binh), op eigen houtje gaan wandelen in de bergen met kaart (Sapa), … boottocht Halong Bay met beperkt aantal deelnemers (Vega Tours die eigen boten en gidsen gebruiken en niet aansluiten bij de grotere organisaties), ochtendtour My Son tempelruïnes om 5.00 u (slechts 1 toeristenbus komt hier zo vroeg naartoe).
Op onze vraag naar locale bussen, krijgen we vaak het antwoord dat die er niet zijn … voor toeristen, ‘huur een gids met auto of brommertje’. Men begrijpt ons niet, we krijgen de vraag: ‘waarom reis je als je geen andere toeristen wil zien ?’.
Toerismekantoren in Vietnam geven voornamelijk commerciële informatie (zie ook verhaal HCMC), het is vaak zeer moeilijk voor de individuele reiziger om echt nuttige informatie te vinden.

Openbaar vervoer
Ook het vervoer voor toeristen is goed georganiseerd.
Voor korte afstanden zijn er de Xe-om (brommertje waarbij je achterop kan), cyclo (fietstaxi), taxi.
Op lange afstanden worden luxe toeristenbussen ingezet. Ze rijden vaak ’s nachts en zijn volwaardige slaapbussen, bovendien spotgoedkoop (+/- 1 EUR/uur).
Er is een treinverbinding langs de kust doorheen gans het land. Men raadt ons aan deze enkel in het noorden te gebruiken, meer zuidelijk worden de treinen overboekt. Wanneer we ons informeren naar de prijzen, komen we tot de ontdekking dat we beter af zijn met de lange afstandsbussen. Die vallen veel goedkoper uit en ze stoppen op centrale plaatsen in de hotelzones. De treinstations zijn meestal niet centraal gelegen.
Voor de verbinding tussen Hanoi en Sapa maken we gebruik van de slaaptrein, wat goed meevalt.
Toeristenbussen :
Pula Phuong Trang goup, rode bus die tijdens de dag rijdt tussen Dalat en Nha Trang = zeer goed
Ha Linh Travel, rode slaapbussen, rijden tussen Ho Chi Minh City, Mui Ne en Nha Trang = zeer goed
Cuc Tung, witte bus met blauwe letters, rijdt tussen Hoi An en Hue (komt van een vorige locatie), je moet plaatsnemen in een onfrisse bus waarin men een ganse nacht geslapen heeft, de WC is vies en ruikt sterk = af te raden

Klimaat

Vietnam strekt zich van noord naar zuid uit over meer dan 3.000 km, in 3 verschillende klimaatzones.
Zuid Vietnam kent een tropisch klimaat met 2 seizoenen, het regenseizoen heerst er van mei tot november, met zware regenbuien in de namiddag, men kent een droge periode van december tot april. Hier kan men gemiddeld rekenen op 270 uren zon per maand en temperaturen tussen 13,8 °C en 40 °C.
Centraal Vietnam kent een tropisch moesson klimaat. De droge periode van maart tot augustus kent gemiddelde temperaturen van 35 – 40 °C. Het moessonseizoen duurt van september tot december, met een overvloedige regenval vanaf oktober, gemiddelde temperaturen van 9 – 20 °C. Het gebied wordt jaarlijks door een 8-tal tyfoons getroffen, vaak met overstromingen tot gevolg (zie: Hoi An). De korte lente bestrijkt 2 maanden, januari – februari.
Noord Vietnam heeft een koel klimaat, met ’s winters af en toe zelfs sneeuw in de bergen. Tijdens de hete vochtige zomermaanden (mei – september) wordt men vaak met hevige regenbuien geconfronteerd. Hier lopen de seizoenen min of meer gelijk met de onze. De winters zijn droog en koel, in de lente mag men rekenen op lichte regenval.

Economie

Industrie: voedingswaren, machinebouw, schoenen, kledij
Landbouw: rijst (34,4 miljoen ton per jaar), maïs, aardappelen
Export: ruwe olie, zee producten, rijst, koffie, rubber

Valuta

Munt = VND (Vietnamese Dong)
1 EUR = 28.962 VND (info dd. 7 nov. 2011)
ATM machines zijn vrijwel overal voldoende beschikbaar,
per opname kan men op de meeste plaatsen tot 5 mio VND verkrijgen,
soms wordt dit beperkt tot 2 mio VND, meerder opnames na elkaar zijn mogelijk,
een kost van 20.000 VND wordt aangerekend per geldafhaling.

Toppers van onze reis

Ho Chi Minh City: Cao Dai tempel
Dalat: secret tour met Rot
Hoi An: de stad + My Son site
Hue: Khai Dinh tombe tempel
Ninh Binh: fietstocht in de omgeving van de stad
Halong Bay: 24 uren boottocht
Sapa: wandeltocht tussen de rijstterrassen, weg van het massa toerisme

Afknappers van onze reis

Ho Chi Minh City: Cu Chi tunnels
Dalat: het bloemenpark en het meer
Ninh Binh: drukte met de bootjes op de Tam Coc rivier

ONS REISVERHAAL

GRENSOVERGANG FILIPIJNEN – VIETNAM
Onze verhuis van de Filipijnen naar Vietnam en de grensformaliteiten verlopen zeer gemakkelijk, omdat we vliegen. De Filipijnen kan men op geen andere manier bezoeken als buitenlander.
Vanuit Puerto Galera op het eiland Mindoro, reizen we naar de luchthaven van Manilla. Alles verloopt vlot, we hebben de tijd want onze vlucht vertrekt maar om 23 u ’s avonds. Het geeft een raar gevoel een land te verlaten de ene dag, om ’s anderdaags in het volgende land te arriveren, terwijl we amper 2 ½ u in de lucht hangen. Dit bespaart ons wel een visumdag.
Wanneer de bus ons afzet in Manilla, zo’n 5 km van de luchthaven, moeten we verder met een taxi. Hier voelen we het … de corruptie die heerst in de grote stad. We waren door meerderen gewaarschuwd en laten ons bijgevolg niet in ’t zak zetten.
De klaarstaande taxi’s vragen 300 PHP om ons naar de luchthaven te brengen. De meter zou niet werken … we mogen niet met een andere chauffeur mee om dit probleem te omzeilen. Maar ze hebben er niet op gerekend dat we onze rugzakken omdoen en wegwandelen om verderop een eerlijke taxichauffeur te zoeken. Een politieagent wijst ons waar we die kunnen vinden en verwittigt ons enkel mee te rijden met een chauffeur die zijn meter gebruikt.
De taxi die voor ons stopt wordt bestuurd een superlieve man, die onderweg honderduit vertelt over zijn leven in de Filipijnen en het eiland waarvan hij afkomstig is. Hij brengt ons rechtstreeks naar de luchthaven en we moeten hem slechts 70 PHP betalen zoals zijn meter vermeldt.
Later op het vliegtuig zit naast ons een Filipino, die niet in Manila woont, maar afkomstig is van Puerto Galera, het plaatsje dat wij ’s ochtends verlieten. Hij vertelt ons dat hij voor de kleine afstand naar de luchthaven aan de taxi 200 PHP betaalde … ze bedriegen zelfs hun landgenoten !
Eenmaal in de luchthaven van Ho Chi Minh city (Saigon) aangekomen om 00.30 u, verloopt alles zeer vlot en kunnen we ons hotelletje in het centrum al vlug gaan opzoeken … voor een welkome nachtrust.

Visum:
Een visum voor Vietnam kan op voorhand worden aangevraagd bij de ambassades in grote steden. Wie het land binnenreist via de luchthavens van Ho Chi Minh City (Saigon) of Hanoi, kan ook opteren voor een visum ‘on arrival’. Dit is niet mogelijk voor wie over land aankomt.
Visum on arrival:
Een visum on arrival kan worden bekomen in 2 stappen:
1. Men moet een uitnodigingsbrief aanvragen via de website van de ambassade, die men enkele werkdagen na de betaling ontvangt per e-mail. Dit kan men doen voor meerdere personen in 1 keer.
Kost uitnodiging: 18 USD pp. te betalen via het internet. http://www.tnktravelvietnam.com/html/vietnam_visa.htm
2. Met het paspoort, een print van de uitnodigingsbrief, 1 pasfoto en een ingevuld inreisdocument meldt men zich aan bij het visumkantoor op de luchthaven. Het visum is vlug gemaakt, men kan door naar de migratie voor de inreisstempel, die zal overeenstemmen met de duurtijd van het aangevraagde visum (reeds in te vullen op de uitnodigingsaanvraag).
Kost visum: 25 USD pp., cash te betalen.
Ernaartoe:
boot Puerto Galeras – Batangas: 200 PHP pp voor het ticket + 10 PHP pp haventaks, 90 min. onderweg
bus Batangas – Manilla: 167 PHP pp, 90 min. onderweg
taxi Manilla – luchthaven: 70 PHP, 15 min. onderweg, neem steeds een taxi met taximeter
vliegtuig Manilla – Ho Chi Minh City: 82,19 EUR pp, rechtstreekse vlucht met Cebu Pacific Air, 2 ½




onderweg, Filipijnse low cost luchtvaartmaatschappij met zeer jonge vloot en goeie service

HO CHI MINH CITY is met zijn 7 miljoen inwoners (3.419 inw./km²), zowat 8 % van de totale Vietnamese bevolking, de grootste stad van het land. Daarbovenop wonen hier heel wat niet geregistreerde contractarbeiders en een groot aantal illegalen, men schat deze op 1/3 van de bevolking. Voorheen was de stad bekend als Saigon, een naam die dateert uit de periode van de Franse bezetting. Tot 1975 was het de hoofdstad van het land. In de 17de eeuw maakte dit gebied deel uit van buurland Cambodja.
Zoals in vele grote steden heeft men ook hier te kampen met een zware pollutie. Wat niet verwonderlijk is wanneer men weet dat er 3,5 miljoen brommertjes in de stad rondrijden. Om de dagelijkse verkeersproblemen te vermijden, werkt men momenteel aan de bouw van een metro, het zal echter nog een tijdje duren vooraleer deze in gebruik wordt genomen.
De stad is gelegen op de Westelijke oever van de Saigon rivier en telt een aantal mooie gebouwen in neoklassieke stijl. Tijdens de Vietnam oorlog ontstond er massale prostitutie, om de Amerikaanse soldaten te plezieren, deze is ondertussen sterk afgezwakt, maar nog steeds nadrukkelijk aanwezig.
We komen aan in de stad rond 2.00 u ’s nachts en zijn verwonderd over het verlaten straatbeeld. Na alle verhalen over het overdrukke Vietnam, hadden we hier massa’s scooters verwacht … tot we ons realiseren dat het midden in de nacht is. We zullen moeten wachten tot morgen … De taxi dropt ons in een smal steegje, waar enkel ’s nachts nipt een auto doorheen kan … Hier reserveerden we een hotel (wat we normaal gezien zelden doen), om zeker te zijn deze nacht niet voor gesloten deuren te staan en op straat te moeten doorbrengen.
Onze eerste dag in Vietnam is er eentje van ontdekkingen …
We komen inderdaad terecht in een mierennest van brommertjes – die duidelijk in de meerderheid zijn op straat – daartussendoor trachten fietsers, auto’s, taxi’s en bussen zich een weg te banen. Ondanks de drukte kunnen we de stad vlug appreciëren, mede door de vele brede boulevards die deze een luchtig gevoel geven. En voor het oversteken van de straten … we zijn al wat geoefend door ons bezoek aan Indonesië, waar ook een enorm aantal brommertjes rijden, dus is de stap niet al te groot. Langzaam overgaan is de boodschap en geen aarzeling tonen, de brommertjes zijn zeer behendig en laveren om de voetgangers heen. Auto’s en taxi’s zijn een ander verhaal, hier proberen we het truckje uit dat men ons leerde in Yogyakarta, we steken onze hand op in de richting van het voertuig net of we het willen stoppen en stappen de straat op, het voertuig vertraagt en we kunnen rustig oversteken. Het werkt ook hier ! Op de bussen proberen we dit toch maar niet uit ...
Wat ons ook goed bevalt zijn de overblijfselen uit de Franse periode … bakkertjes met heerlijk gebak en stokbrood. Dat smaakt na zo’n 6-tal maanden reizen door Azië.
Dat het officiële toerismekantoor ons enkel commerciële informatie kan geven en in sneltempo een maatprogramma voor ons ganse bezoek aan Vietnam opstelt aan de hand van opeenvolgende tours, hotel- en transportvormen, bevalt ons wat minder. Wat wij vragen is enkel wat tips rond locaties die de moeite van een bezoek waard zijn en wat info over het openbare vervoer in Vietnam. Maar dit is niet aan ons gegund … toeristen worden hier verondersteld te reizen met de voor hen bestemde luxe vervoermiddelen, deel te nemen aan de vele aangeboden tours, … kortom niet van het gebaande pad af te wijken. Wat ons wel opvalt is dat alle georganiseerde excursies op gebied van kostprijs best meevallen, zelf kan je het niet goedkoper. Maar of we dit leuk vinden …
De volgende dag proberen we dan toch maar zo’n tour, niet omdat we dit zo graag willen, maar het zou ons veel tijd kosten de Cao Dai tempel te bereiken op eigen houtje. Met een halfgrote bus worden we naar de tempel gebracht, onze medepassagiers zijn een 20-tal Filipino’s in fuifstemming en een tweetal Westerse koppels. Met een gids die ons niets bijbrengt, maar de ganse tijd klaagt over zichzelf en het bovendien leuk vindt de Filipino’s alsmaar meer op te hitsen, waarbij dit uitmondt met drank en luide muziek op de bus … kunnen we dit echt geen leuke ervaring noemen. Het schoolreisgevoel wordt bovendien alsmaar groter ...
Het Caodaïsme, een religie die in het Zuid-Vietnamese Tay Ninh tot stand kwam in 1926, met als bedoeling de ideale religie te creëren door een aantal godsdiensten naar elkaar toe te laten groeien. Men beoogt het geloof in 1 God. Het resultaat is een kleurrijke mix van Boeddhisme, Taoïsme, Confucianisme, Islam, Spiritualisme, Christendom, … met meer dan 3 miljoen volgelingen. Op een van de geschilderde taferelen ‘de 3 heiligen’ wordt Victor Hugo herkenbaar afgebeeld.
De Cao Dai tempel van Tay Ninh willen we dan ook niet voorbij reizen. We arriveren aan de mooie pastelkleurige tempel vlak voor de middag, zodat we nog even kunnen rondkijken vooraleer de dienst van 12.00 u begint. Het gebouw heeft de vorm van een grote klassieke kerk. Tussen de vele ornamenten vallen de grote wereldbol en de afbeelding van het ‘alziend oog’ boven het altaar en de hoofdingang op.
Tijdens de dienst mogen we ons in het tempelgebouw begeven, maar dit beperkt zich tot de inkomhal en de bovengaanderij rondom. Zo hebben we een prachtig overzicht en zien hoe deze gebedsdienst in alle sereniteit verloopt. Achteraan wordt een vreemde soort muziek gebracht door een klein groepje muzikanten, wat een zeer bijzondere sfeer schept. De gelovigen zitten op hun knieën en buigen voorover tijdens het gebed. Een groot aantal van hen zijn in het wit gekleed, een klein groepje draagt felrode, -blauwe en -gele gewaden. Ook deze kleuren hebben een betekenis. Het is echt een unieke belevenis, we zijn blij de tempel te hebben bezocht.
Na de lunch wordt er verder gereden naar de Cu Chi tunnels, we volgen een zeer slechte weg tussen rubberplantages door. Echt bijzonder vinden we de uitzichten hier niet.
Een immens tunnelnetwerk werd door de tegenstanders van de Franse heerschappij gegraven doorheen gans Vietnam, toen de Fransen na de 2de wereldoorlog weer aan het bewind kwamen. Toen Amerika massaal tussenbeide kwam tijdens de strijd tussen de Zuid Vietnamese rebellen (Vietcong) en het Noord Vietnamese leger, gaf leider Ho Chi Minh de opdracht het tunnelnetwerk uit te breiden doorheen gans het land als bescherming voor beide Vietnamese strijdkampen. Als bescherming werden in de buurt van de ingangen meerdere soorten vallen gebouwd, waardoor de vijandige indringer moest gestopt worden.
Ons bezoek aan Cu Chi toont ons de werking van een aantal valstrikken of ‘mensenvallen’, we kunnen een stukje in één van de tunnels lopen. Maar de meeste aandacht van onze Filipino tourgenoten gaat uit naar een schietstand, waar ze zich eens kunnen uitleven door te schieten op een papieren vijand ... Persoonlijk vinden we dit bezoek aan Cu Chi niet de moeite waard, het weinige wat er te zien is, kan ons echt niet boeien, uitleg krijgen we niet. Misschien ligt het aan de gids …
Een wandeling door de stad Ho Chi Minh City brengt ons naar een aantal prachtige gebouwen, waaronder het operagebouw, het stadhuis, het postgebouw, de kathedraal. Een bezoek aan het War Remnants museum toont ons de schrijnende feiten over de Vietnamese oorlog in tekst en beeld. We vinden het interessant hierover wat meer te weten, opdat we tijdens onze reis doorheen het land de mensen soms wat beter kunnen begrijpen.
’s Avonds gaan we naar een voorstelling in het ‘waterpoppen’ theater. Dit is een typische Vietnamese – ietwat belachelijke – vorm van amusement, waarbij men op het podium een vijver maakt waarin met poppen korte sketches worden gebracht gedurende 50 min. Aan beide kanten zitten enkele personen die wat bizarre muziek maken en de stemmen van de poppen brengen (in het Vietnamees). We zijn blij het gezien te hebben, echter boeiend of mooi vinden we dit niet. Het zou eigenlijk na 10 min. al mogen ophouden … een aantal Westerlingen verlaten dan ook vrij snel de zaal.

Ernaartoe:
boot Puerto Galeras – Batangas: 200 PHP pp voor het ticket + 10 PHP pp haventaks, 90 min. onderweg
bus Batangas – Manilla: 167 PHP pp, 90 min. onderweg
taxi Manilla – luchthaven: 70 PHP, 15 min. onderweg, neem steeds een taxi met taximeter !
vliegtuig Manilla – Ho Chi Minh City: 82,19 EUR pp, 2 ½ onderweg, rechtstreekse vlucht met Cebu Pacific Air, een Filipijnse low cost luchtvaartmaatschappij met zeer recente vloot en goeie service.
taxi Ho Chi Minh City luchthaven – hotel: 19 USD, we komen ’s nachts aan en boekten op voorhand vanuit de Filipijnen een hotel en de taxirit ernaartoe via het internet, de taxirit overdag wordt veel goedkoper aangeboden door ons hotel
Overnachtingen:
Hong Hoa hotel, 18 USD voor een propere en ruime 2 persoonskamer met sanitair (warm water), donkere kamer met een binnenraam, een niet echt gezellige kamer, airco, TV, koelkast, gratis WIFI, oud gebouw maar zeer goed onderhouden, centraal gelegen in de stad in de backpackersbuurt, 185/28 Pham Ngr. Loro street, 250 Dr Tham Street, District 1, tel.(84.8)383 61 915, hotel@honghoavn.com, www.honghoavn.com, beoordeling: 4/5.

Excursies :
Cao Dai tempel + Cu Chi tunnels: 120.000 VND pp voor de georganiseerde daguitstap zonder middagmaal + 80.000 VND pp ingang Cu Chi tunnels
Tip: vergelijk de prijs in verschillende boekingskantoortjes
War Remnants museum: 15.000 VND pp,
Opgepast: dit museum sluit over de middag
Waterpoppenshow: 105.000 VND pp, ticket moet je op voorhand aankopen in één van de verschillende boekingskantoortjes, ook hier gelden verschillende prijzen

Surfers paradijs MUI NE was voorheen een vissersdorp op een geïsoleerde zandstrook, maar werd door de opkomst van het massale toerisme omgebouwd tot 1 lange straat van resorts, die zich over 10 km uitstrekt langs de zee. Als enige voordeel kan men hierbij zien dat de vele hotels opteren voor laagbouw, omringd door mooie tuinen. Het is wel jammer dat de vissers worden verdrongen door het alsmaar groeiende toerisme en nog slechts beperkt aanwezig zijn.
Men kampt hier met een grote erosie, die ervoor zorgt dat de hotels hun stranden stilaan verliezen op zee. De hoge zandduinen in de buurt beschermen het unieke microklimaat, waardoor men slechts de helft van de regenval kent tegenover de rest van de streek.
In het plaatsje krioelt het inderdaad van de toeristen, ook de Russen hebben deze bestemming massaal ontdekt. Een wandeling langs de drukke straat brengt ons naar enkele verse visrestaurantjes, waar we ons ’s avonds dankbaar tegoed doen aan een overheerlijke maaltijd van vis naar keuze uit een van de aquariums.
Om de omgeving in 1 dag te kunnen bezoeken, laten we ons weerom verleiden tot het nemen van een georganiseerde tour. Ditmaal zullen we slechts met 5 deelnemers zijn, aangezien de excursies worden aangeboden in kleine jeeps.
De eerste stopplaats bevindt zich nog in het dorpje zelf, Fairy stream, voor ons het mooiste wat we vandaag bezoeken. We wandelen door een klein stroompje met glashelder water omhoog, op een bodem van zacht wit, geel, oranje tot rood zand en worden omringd door hoge prachtige zandsteenformaties in vele kleurschakeringen. Onze wandeling eindigt bij een waterval.
Onderweg naar de witte zandduinen, stoppen we even aan een vissersdorpje. Hier liggen vooral blauwkleurige vissersbootjes, en ook de grappige ronde (diameter +/- 1,2 meter) sloepjes die gelijken op een halve notendop. Hiermee varen de vissers tot bij hun grotere boot of ze gebruiken het om een vislijntje uit te gooien.
De witte zandduinen bestrijken niet zo’n groot gebied, het zou mooi kunnen zijn mocht het er niet krioelen van de toeristen die er wandelen, van de duinen glijden op een stuk plastiek, met de quad rondrijden, … ’t lijkt wel een mierennest. We wandelen over de top van de eerste grote duin en trachten voorbij de drukte te komen, maar daarvoor ontbreekt het ons aan tijd.
Onze laatste stopplaats zijn oranjerode duinen, waar we de zonsondergang zullen bewonderen. Ook hier veel te veel mensen, de kleur van de duinen valt wat bleek uit … misschien omdat er vandaag niet echt een mooie zonsondergang is door bewolking.
Weerom worden we wat teleurgesteld door deze georganiseerde uitstap, die massaal wordt aangeboden. Iedereen volgt hetzelfde traject … op hetzelfde tijdstip !
Gevolg: massa’s mensen die mooie uitzichten en rust verstoren, wat normaal is. De overdreven organisatie van de Vietnamezen is niet echt doordacht opgezet.

Ernaartoe:
slaapbus (over dag gereisd)Ho Chi Minh City – Mui Ne: 105.000 VND pp, 5 ½ uren onderweg
Overnachtingen:
Nathalie’s Nhan Hoa Resort, 15 USD voor een propere 2 persoonskamer met sanitair (warm water), zicht op het zwembad en de zee, rustige tuin en terras, airco, koelkast, TV, gratis WIFI, restaurant stelt niet veel voor, tel. (062)384 73 71, KM15, beoordeling: 4/5.
Excursies:
Fairy stream + duinen : 210.000 VND pp voor de namiddagexcursie per jeep geboekt bij STA Travel (nieuwe naam voor Victor tourist company).
Deze touroperator is te vermijden. Hij beloofde ons een Engelstalige gids, max. 4 mensen op de tour, 5 te bezoeken locaties. Er was geen gids en de chauffeur sprak geen woord Engels, we waren met 5 in de jeep, we bezochten maar 4 locaties. Het meer zou vol staan van bloeiende lotusbloemen … dat zou pas mooi geweest zijn !
Tip: huur een brommertje, alles is heel gemakkelijk te vinden langs de weg, zo vermijdt je de drukte en heb je veel meer tijd om alles te bewonderen.

DALAT is een heuvelachtig stadje met 189.500 inwoners, gelegen op 1.475 meter hoogte in het zuiden van de centrale hooglanden van Vietnam, dat omgeven wordt door pijnboombossen. Het koele klimaat (gemiddeld 18 – 25 °C) maakt dit plaatsje tot een ideaal berg resort voor de inwoners van Ho Chi Minh City, waar ze kunnen ontsnappen aan de immer warme temperaturen. Men treft hier nog vele sporen van de Franse koloniale periode, aan de rand van het stadje vindt men vele elegante Franse koloniale villa’s, de radio toren werd gebouwd in de vorm van de Eiffeltoren. Hier vindt men geen rijstproductie, maar het klimaat leent zich uitstekend voor landbouw, fruit- en bloementeelt. Aardbeien doen het goed. Orchideeën en rozen bloeien hier het ganse jaar door. Dalat kreeg niet voor niets de bijnamen bloemenstad, stad van de eeuwige lente, vallei van de liefde.
Het is aangenaam rond kuieren in dit verkoelende stadje, maar de drukte van de scootertjes is ook tot hier doorgedrongen. We maken een wandeling rondom het meer en bezoeken de bloementuin, waarvan we allebei veel meer hadden verwacht. De omgeving van het meer is vrij kaal, bloemen zijn er wel … maar daarmee is het dan ook gezegd.
Het ‘Hang Nha Guesthouse’ – in de volksmond ‘crazy house’ genoemd – daarentegen kan ons wel degelijk bekoren. Architect Dang Viet Nga liet zich bij het ontwerp van dit gebouw duidelijk inspireren door de Cathalaanse Antoni Gaudi. Het complex bestaat uit enkele afzonderlijke grillig gevormde gebouwen, die aan elkaar verbonden zijn door al even onregelmatige gangetjes, bruggetjes, ... een waar doolhof. De kamers zijn allen ingericht in een aparte stijl. Een verbinding loopt zelfs over de dakrand van een ander gebouw … soms stellen we ons wel wat vragen rond de veiligheid hiervan.
Wanneer ons hotel een speciale ‘secret’ tour voorstelt, die enkel voor hun gasten toegankelijk is, aarzelen we toch wel even, omwille van onze vorige minder goede tour ervaringen. Enkel de adoptiezoon van het hotel organiseert deze uitstap. Hij is afkomstig van een bergdorpje met traditionele Cil bevolking en neemt de gasten onder andere mee naar zijn dorp. Men garandeert ons dat we slechts bij 1 van de vele bezoeken onderweg andere toeristen zullen zien. We zoeken wat informatie over het hotel op het internet en worden al snel overtuigd om toch deel te nemen aan deze excursie, de getuigenissen van andere gasten zijn stuk voor stuk positief.
Om 7.00 u ’s ochtends vertrekken we met een klein groepje brommertjes onder leiding van gids Rot, voor onze tocht van 120 km door de omgeving van Dalat. We mogen kiezen, achterop zitten bij een gids of zelf met een brommertje rijden. Marc rijdt liever zelf, met Herlinde achterop. Het is slechts zijn 2de ervaring om te rijden met een brommertje, maar als bestuurder zit je veel beter en heb je zelf in de hand hoe voorzichtig je bent onderweg … En hij is het wondersnel gewend om tussen de massa andere brommertjes door te laveren, krijgt er vlug plezier in en … gebruikt zijn toeter als een echte Vietnamees. Wanneer we na een tijdje de drukke weg verlaten om via een smalle bergweg door de natuur te rijden, wordt het pas echt leuk.
Onderweg wordt er meermaals gestopt. Als eerste bezoeken we een krekelfarm, de eerste en totnogtoe enige plaats in Vietnam waar men krekels kweekt, normaal worden ze in de natuur gevangen. Sinds deze farm werd opgericht, staan krekels bij een aantal restaurants op de menukaart. Men toont ons de ganse kweekprocedure van de krekels, het meisje toont ons hoe ze levende krekels eet. Niemand waagt het erop … Maar als de rondleiding ten einde is, wordt ons een schotel geroosterde krekels voorgezet, waar de meesten toch wel van durven te proeven. Ook Marc probeert het en vindt dat ze naar geroosterde pindanootjes smaken.
In Tha Long stoppen we bij het marktje. Hier krijgen we een uitgebreide uitleg over de verschillende typische zaken die op een markt hier circuleren. Zo zien we een jong hondje verkopen, bestemd om te worden opgegeten … in Vietnam staat hond namelijk als lekkernij op het menu van velen. We leren van alles over voedingswaren, groente, vlees, vis, … en krijgen wat bereidingen te proeven. Vooral de zoetigheden kunnen we best waarderen. Een zeer eigenaardig gebruik is het verkopen van alle mogelijke voorwerpen ‘in papier’, je kan het niet dromen … of het is te koop. Zo zien we o.a. kledij, toiletartikelen, … speelgoed, TV, auto’s, computers, karaoke installaties, … en geld. Dit alles dient als offergaven in het Boeddhistisch geloof, het wordt geschonken aan dierbare overledenen bij hun jaarlijkse herdenking … dingen waar ze ooit van droomden en zich niet konden veroorloven.
Bij een volgende stop bezoeken we een zijdefabriekje. Hier toont Rot ons alle stadia, van rups tot zijdecocon. De cocons worden doorgaans gekweekt bij families in kleine dorpjes, tussen hun rijstvelden. Men koopt eitjes van de overheid, die gespecialiseerde organisaties heeft opgericht waar kwalitatieve vlindereitjes worden bekomen. Per familie levert men jaarlijks tot ongeveer 708 ton cocons aan een zijdefabriek, waarvoor 4 USD/kg wordt betaald. Afhankelijk van de droogte van de cocons kunnen er 240 tot 400 in een kilo. 1 zijdecocon bevat +/- 1.300 meter draad, een zijdedraad bestaat uit zo’n 10 ultradunne cocondraden.
In het fabriekje krijgen we een rondleiding waarbij we zien hoe de cocons tot zijdedraden worden verwerkt, die nadien worden geweven en gekleurd. In het winkeltje toont men ons de afgewerkte producten en de verschillende kwaliteiten. Hierbij wordt helemaal niet aan verkopen gedacht, het is helemaal geen tour met commerciële bijbedoelingen zoals vele, … wat ons zeer goed meevalt.
En dan stoppen we bij de mooie grote Elephant waterval de enige plaats waar we vandaag geconfronteerd worden met andere toeristen, maar dit valt al bij al nog zeer goed mee. Een korte wandeling over glibberige rotsen brengt ons naar de voet van de waterval. Via een soort rotstunneltje komen we onder de waterval terecht … wanneer we helemaal onder het vallende water gaan staan worden we goed nat gespat. Wat een natuurkracht !
Na een drankje rijden we verder, nu gaat het de bergen in. Aan een indrukwekkend uitzichtpunt wordt er gestopt voor foto’s. Rot ’s geboortedorpje zien we beneden in het dal liggen, nog een heel eind verderop.
Wat verder houden we weer halt langs de weg, tussen de geurige witte bloempjes van een koffieplantage. Na een korte rondleiding, toont Rot ons ook een zeer bijzondere harige groene vrucht, met rood vruchtvlees en pitjes, die hier groeit. Deze wordt gebruikt bij voedingsbereidingen als smaakmaker. Rot maakt er een spelletje van de groene schil bij enkelen onder ons als valse wimpers aan te brengen en kleurt de lippen rood met het sap ervan … achteraf blijkt dit rood moeilijk weg te vegen …
We nemen een niet verharde weg en stoppen nog een keer bij enkele mensen die aan het werk zijn op een rijstveld, om wat verder aan te komen in het geboortedorp van Rot. Zijn vriendelijke typisch Vietnamese familie ontvangt ons met open armen en met een glaasje Vietnamese koffie … zo straf dat deze bijna niet te drinken is. Gids Rot wil ons meenemen voor een wandeling door zijn dorp, terwijl het middageten wordt bereid, maar een fikse regenbui weerhoudt ons van dit plan. En het eten is al vlug klaar, dus de plannen worden aangepast. Er wordt ons een eenvoudige maar lekkere noedel maaltijd voorgeschoteld. Na het eten, plaatst men een grote mand met vers fruit uit de tuin midden op de tafel. We krijgen bij elke soort vrucht wat uitleg, waarna deze wordt aangesneden en verdeeld, zodat we allemaal kunnen proeven. Er zijn zoveel soorten fruit dat niet iedereen tot het einde kan meedoen... In afwachting dat de regenbui overgaat, vertelt Rot honderduit over zijn land en de gebruiken bij een authentieke Vietnamese familie. Hij is echt een parel van een gids die ernst en grappen met elkaar afwisselt en zo de ganse groep voortdurend animeert. We eindigen met wat typische Vietnamese gezelschapsspelletjes.
En dan gaan we wandelen door het Cil dorpje Dam Pao, waarbij we weerom veel uitleg krijgen over de gebruiken bij de Cil bevolking. En we eindigen in het huisje van een familie. Meestal vinden we dit nogal ongepast om te gaan rondkijken in de mensen hun huis, maar in dit geval is het totaal anders. Rot legt contacten tussen de mensen en onze groep, door telkens vragen / antwoorden over en weer te vertalen. Het wordt een leuke namiddag, die ermee eindigt dat jongere vrouwen, 2 zussen, beginnen te vertellen over hun ervaring met het bevallen in een ziekenhuis … dat iedereen zomaar op hen stond te kijken, dat zelfs mannen zomaar naar binnen keken … hoe een van hen ’s nachts is gevlucht met haar baby, geholpen door haar zus. We beleven hilarische momenten !
Dan doet de oudste zus haar verhaal, haar man wil van haar scheiden. De familie van het Cil meisje betaalt veel geld voor een man om te huwen. Als hij later een scheiding aanvraagt moet hij dit geld teruggeven. Wanneer de vrouw wil scheiden, mag de familie van de man het geld behouden. Dus wil haar man haar ertoe aanzetten de scheiding aan te vragen door haar slaan en te mishandelen. Zo denkt hij het geld te kunnen behouden dat haar familie ooit aan zijn ouders voor hem betaalden … ze ziet er inderdaad niet uit, dikke lip, blauw oog, overal blauwe plekken en kwetsuren, … dit is minder mooi.
De middag is al ver gevorderd wanneer we uit het dorpje wegrijden, onderweg nog een laatste keer stop bij een ‘olifantsoor paddenstoelenkwekerij’.
En dan wordt het stilaan donker … lichten aan en wat moeilijker rijden. Moe maar voldaan komen we om 18.30 u terug aan bij het hotel, waar Rot voorstelt om samen uit te gaan voor het avondeten. Hij houdt van zingen en wil dit graag voor ons doen na ’t eten.

Ernaartoe:
bus Mui Né – Dalat: 105.000 VND pp, 5 uren onderweg

Overnachtingen:
Pink House villa hotel: 15 USD per nacht voor een propere en ruime 2 persoonskamer met sanitair (warm water), kamer op een hoek met zeer grote ramen, volledig vernieuwd hotel, TV, koelkast, balkon, WIFI, zeer vriendelijk en behulpzaam onthaal, familiehotel, tel. (063)381 56 67, 7 Hal Thuong Street, ahomeawayfromhome_dalat@yahoo.com Beoordeling: 5/5

Excursies:
bloemenpark: 15.000 VND pp
crazy house: 30.000 VND pp
Rot’s secret tour: 30 USD pp, daguitstap met brommertjes, prijs all in, onvergetelijke ervaring, aanrader !

NHA TRANG, bijgenaamd de ‘strandhoofdstad van Vietnam’, is een kuststadje met 520.000 inwoners. Deze dichtbebouwde stad wordt omringd door een groene bergomgeving en het turkoois water van de Zuid Chinese zee, met daarin vele kleine eilandjes. Het is één van de betere plaatsen in Vietnam om te snorkelen en te duiken.
Omdat de afstand tot onze volgende locatie te lang is, lassen we een stop in en bezoeken Nha Trang. Dit is een levendig stadje dat helemaal niet als strandlocatie aanvoelt … zolang we niet over de strandboulevard wandelen. Tussen de vele toeristen van overal ter wereld, zijn weerom de Russen goed vertegenwoordigd. Aan de rand van enkele rotseilandjes voor de kust bevinden zich de kleine houten paalwoningen van vissers, het is een toeristische attractie deze met een bootje te gaan bezoeken.
Po Nagar is een hindoeïstisch tempelcomplex, gebouwd op een kleine heuvel. Het dateert uit de periode dat de Cham bevolking in centraal Vietnam heerste. Deze gemengd Hindoeïstisch – Boeddhistische bevolking, afkomstig uit Indonesië, kwam zich hier vestigen in het jaar 200 en bleef de streek overheersen tot de 10de eeuw.
We bezoeken de mooie site met zijn 4 overgebleven torens, voorheen waren het er 7. De sporen van vernieling tijdens de Vietnamese oorlog zijn nog duidelijk zichtbaar, al is de restauratie mooi uitgevoerd.
Tijdens onze wandeling terug naar het centrum, passeren we langs de goed bewaarde oude kathedraal van Nha Trang. Hier ontmoeten we een Vietnamees die na de oorlog, waarin hij werkte als piloot voor het Amerikaanse leger, uitweek naar Amerika. Hij durfde pas na meer dan 10 jaren terug te keren naar zijn geboortestad.

Ernaartoe:
bus Dalat – Nha Trang: 126.000 VND pp, 3 ½ uren onderweg, verplaatsingen per minibus van hotel Dalat naar busterminal, alsook van busterminal Nha Trang naar keuzehotel, zijn inbegrepen
Overnachtingen:
Diva hotel, 300.000 VND per nacht voor een ruime 2 persoonskamer met sanitair (warm water), nieuw hotel, groot terras, in een zeer rustige zijstraat gelegen, TV, koelkast, airco, WIFI, vriendelijk en behulpzaam, tel. (058) 352 31 15, 24/12A Hong Vuang, divahotel@vnn.vn, beoordeling: 5/5.
Excursies:
Po Nagar Cham torens: 16.000 VND pp
ernaartoe: taxi centrum – Po Nagar Cham torens, 50.000 VND, 15 min. onderweg

Kathedraal van Nha Trang, gratis

HOI AN is een koloniaal stadje met 122.000 inwoners, gelegen aan de Thubon rivier, nabij zijn monding in de Zuid-Chinese zee. Hier bevond zich ooit de grootste haven van Zuidoost Azië. Van de 7de tot de 10de eeuw verwierven de Cham bevolking er met hun handel van kruiden grote rijkdom. Waarna in de 16de – 17de eeuw vele Chinese handelaars zich hier vestigden, wat de welstand nog meer vergrootte. Een aantal Indiërs, Japanners en Nederlanders volgden hun voorbeeld.
Sinds 1999 werd Hoi An met zijn prachtige architectuur door Unesco herkend. Ondanks de oorlogen die lange tijd het land teisterden, bleef het stadje grotendeels intact.
Met de nachtbus komen we goed uitgeslapen aan in Hoi An om 5.45 u. We zoeken vlug een geschikt hotel, niet al te ver van het historische stadscentrum. Terwijl we even wachten tot een kamer vrijkomt, kunnen we een overheerlijk ontbijt nuttigen.
In onze vorige locaties hoorden we over de zware regenval die hier vorige week (8 november 2011) voor overstromingen heeft gezorgd, in de huizen stond tot 1,6 meter water. Daar is nu nog slechts weinig van te merken, … in hoeken en kanten langs de straat is de modder nog niet helemaal opgekuist, de muren zijn nog zeer nat tot op een afgelijnde hoogte, … Aan overstromingen tot zo’n 2 meter hoogte, is men hier gewend tijdens de maanden september – december, maar de laatste jaren wordt het alsmaar erger. Men is erop voorzien zeer snel alle meubels en huisraad van de benedenverdieping naar boven te verhuizen, de opkuis nadien is een routine geworden ...
Het is aangenaam kuieren door de smalle autovrije straatjes van Hoi An, maar ’t zou ietwat rustiger mogen zijn. Het autovrij maken van straatjes betekent hier niet zo veel, de scootertjes zijn immers in de meerderheid in dit land. Samen met de vele fietsers maken ze dat de wandelaars steeds op hun hoede moeten zijn.
Het kleurrijke stadje wordt onder andere gekenmerkt door zijn vele kleer- en schoenenmakers. De spotgoedkope maatkledij tegen ongelooflijk lage prijzen, aangeboden in alle mogelijke kleuren en stoffen (vooral zijde), trekt vele toeristen aan … de maat wordt genomen en ’s anderendaags is het maatpak of de avondjurk al klaar … Ook de schoenmakers halen dergelijke stunts uit en zijn zeer populair. Bagage ? Dat is geen probleem … men stuurt immers je aankopen door naar het laatste hotel waar je verblijft voor je vertrekt naar huis.
We verkennen het prachtige stadje met zijn bijzondere architectuur, die ietwat complex overkomt. Tijdens onze rondwandeling gaan we 3 verschillende familiehuizen binnen, waar iemand van de familie wat uitleg geeft en de bijzonderheden toont. Het boeit ons zeer de oude donker houten huizen te bezoeken en de constructie ervan te bekijken. Hier worden Chinese, Japanse en Vietnamese stijlen met elkaar vermengd. In een huis aan de kade toont men ons de gedateerde lijntjes die het peil van belangrijke overstromingen aangeven. Deze van vorige week staat er ook tussen.
Verder bezoeken we ook nog een gemeenschapshuis, dat er een beetje uitziet zoals een tempel, en de Japanse overdekte brug met zijn kleine Boeddhistische Pagoda, een uniek bouwwerk.
Tijdens een traditionele opvoering van sketches met muziek en zang maken we weerom kennis met de typische klanken van Vietnam. Deze vindt plaats in een plaatselijke handwerken atelier, waar we onder andere kleurrijke lampionnetjes zien vervaardigen.
Het typische marktje en de gele huizen aan de waterkant maken het stadje compleet.
Maar ’s avonds is het hier pas echt aangenaam en rustgevend wandelen. De kalmte in de straten is weergekeerd, de brommertjes en fietsen staan op stal, … enkel wandelaars komen hier een gezellig restaurantje met goeie keuken zoeken. Muziek klinkt zachtjes door de mooi verlichte straten.
My Son (Unesco) is een Hindoeïstisch tempelcomplex, als keizerlijke stad opgericht (4de – 12de eeuw) tijdens de Champa dynastie. Het bestaat uit 79 religieuze gebouwen, ingewikkelde structuren gebouwd met rode bakstenen. Een aantal van de gebouwen zijn slechts ruïnes, andere werden prachtig gerestaureerd. Een opvallend detail is dat de oude stenen veel beter bewaard bleven dan deze die gebruikt werden voor restauratie. Ze hebben nog scherpe kanten en hoeken, terwijl de recente stenen reeds volledig afgesleten zijn.
Deze site bezoeken we met een organisatie. Weerom kiezen we voor de gemakkelijke weg, ondanks de minder goede ervaringen die we hiermee al hadden. We willen vroeg op de site zijn, in de hoop de massa toeristen tijdens de dag voor te zijn. Vanuit ons hotel wordt er om 5.00 u vertrokken met een minibusje om de zonsopgang te zien. Zo vroeg geraken we er niet op eigen initiatief. Wanneer we opgehaald worden met een grote bus, die reeds vol toeristen zit … zijn we teleurgesteld, weerom moeten we ervaren dat een Vietnamees een enorme ‘belover’ is. Maar dit wordt nadien ruimschoots goed gemaakt, bij aankomst op de site merken we dat we de eerste groep zijn en dit blijft zo tot we weer vertrekken. Onze gids valt goed mee en geeft nuttige informatie over de verschillende gebouwen en de geschiedenis ervan. De site is prachtig gelegen in zijn diepgroene omgeving.
Medepassagiers staan verbaasd dat dit veel oudere tempelcomplex zo gelijkt op het zeer bekende en veel grotere Angkor Watt in Cambodja. Zelf zullen we dit pas kunnen vergelijken binnen enkele maanden, bij ons bezoek daar.

Ernaartoe:
nachtslaapbus Nha Trang – Hoi An: 240.000 VND pp, 10 ¾ uren onderweg, vrij comfortabel
taxi busterminal – hotel: 12.000 VND, 10 min. onderweg
Overnachtingen:
Thanh Van I hotel: 20 USD voor een kleine kamer met sanitair (warm water), inclusief lekker uitgebreid ontbijt, vochtige kamer (waarschijnlijk door de overstromingen van de week daarvoor), TV, airco, ventilator, koelkast, gratis WIFI, klein ongezellig binnenzwembad, vriendelijk onthaal, mogelijkheid tot boeken van tours en busverbindingen, tel. (84510)39 16 916, 78 Tran Hung Dao street, www.thanhvanhotel.com, info@thanhvanhotel.com

Tip: Controleer je afrekening, bij ons rekende men de USD aan een hogere koers dan elders, deze zou net aangepast zijn bij de bank. Wanneer de man de receptie verliet, vroegen we de koers aan diens vervangster, deze was ongewijzigd, de man werd teruggeroepen en moest het verschil teruggeven. Hij dacht hiermee een persoonlijk extraatje te kunnen binnenrijven …

Excursies:
Bezoekenpas Hoi An: 90.000 VND pp, geldig voor 5 bezoeken naar keuze, wij bezoeken:
Huizen: Tan Ky, Duc An, Tran Family’s Chapel
Phuc Kien (1757) Assembly Hall
Japanse overdekte brug met boeddhistische pagoda
Art Craft Manufactoring workshop, traditionele theateruitvoering
Een bezoekerspas geeft echt een meerwaarde aan het bezoek van het stadje.
My Son: 210.000 VND pp, ontbijt inbegrepen + 60.000 VND pp ingang, mooie site, aanrader
Tip: bezoek de ruïnes bij zonsopgang, dan ben je er alleen.

Hue heeft 1 miljoen inwoners en was tot 1945 de hoofdstad van Vietnam. De stad is gelegen aan de Perfume rivier, op de noordelijke oever vindt men de oude stad – waarvan de oudste gebouwen dateren van +/- 150 jaar terug – met de citadel en op de zuidelijke oever is het nieuwe stadsdeel gebouwd. Deze door Unesco erkende voormalige keizerlijke hoofdstad wordt wel eens de stad van paleizen en pagodes genoemd, met zijn omwalde citadel en enkele fraaie tempels met keizerlijke graftombes in de omgeving. De stad kende zware tijden gedurende de Vietnam oorlog, mede door zijn ligging vlakbij de grens van zuid en noord. Vele gebouwen werden vernield, waaronder ook een groot stuk van het keizerlijke paleis, een replica van de verboden stad in Peking.
De citadel van Hue is eigenlijk een grote omwalde stad langs de oever van de Perfume rivier, omringd door een gracht. Binnen de omwalling worden de oude huisjes nog steeds bewoond. Te veel fietstaxi’s proberen nogal nadrukkelijk klanten te vinden voor een toertje door de stad. Vanaf het moment dat we er aankomen, worden we telkens opnieuw door hen gevolgd, we kunnen ze maar moeilijk afwimpelen. We veranderen niet van gedachte en blijven wandelen.
Binnen in de Citadel bezoeken we het keizerlijke paleis, dat nogmaals wordt omringd door een gracht en een dikke oude omwalling. Dit gedeelte bevat een aantal prachtig bewaarde oude gebouwen, zoals een universiteit, enkele pagodes en tempels, een theater in Chinese stijl, de woonhuizen van de keizerlijke familie, … die nu als museum dienstdoen. Er zijn ook een aantal ruïnes te zien van gebouwen die te erg beschadigd werden tijdens de oorlog (slechts 20 van de 148 gebouwen bleven intact). Dit alles bevind zich in een grote tuin met enkele mooie vijvers.
We maken nog een wandeling door het omringende stadsdeel van de citadel, waar we weerom door fietstaxi’s worden belaagd, we begrijpen hun aandringen wel, ze hebben de centjes broodnodig ... en er is te veel concurrentie. Tussen de huisjes komen we langs enkele meren met eilandjes. Hier zou het nog veel mooier zijn, moesten de vele waterlelies in bloei staan.
De volgende dag willen we de omgeving van Hue verkennen, waar we op zoek gaan naar de keizerlijke tombes. Ditmaal hebben we geluk, we worden niet doorverwezen naar een gids of organisatie. Ons hotel heeft zelfgetekende plannetjes ter beschikking, we kunnen fietsen huren.
Het fietsen op zich is al een avontuur … tussen de vele brommertjes, auto’s, bussen, vrachtwagens, … door moeten we onze weg vinden. We zijn de zwakste op de weg en dat mogen we ondervinden. Wanneer we bij stoplichten mooi aan de kant wachten en pas ‘rechtdoor’ vertrekken als het licht op groen springt, worden we onmiddellijk door de brommertjes meegedwongen die rechts afslaan … tot grote ergernis van Herlinde. Maar we leren het vlug … vanaf nu stoppen we in het midden van de weg, zo maken we iedereen duidelijk dat we weten wat we willen: rechtdoor ! En als we rechtsaf moeten, rijden we gewoon door, ook al staat het licht op rood, de enige manier om niet verdrongen te worden.
In Vietnam wordt voortdurend getoeterd door alle weggebruikers, met of zonder reden … we merken op dat niemand zich hier nog aan stoort, men hoort het niet meer (of doet alsof). Maar … wij kregen GEEN fietsbel, wat we af en toe echt wel nodig hebben … dan maar roepen wanneer andere fietsers ons doodleuk de pas afsnijden zonder dit te beseffen. Ze kunnen namelijk echt zeer moeilijk op een ‘rechte’ lijn fietsen. Men kijkt nooit achterom, de weg oprijden gebeurt zonder te zien of er iets aankomt gereden, het andere verkeer wijkt automatisch uit ... bovendien fietst men hier zuiver ‘op ’t gehoor’ … maar een fiets hoort men niet aankomen, dus worden we vaak de pas afgesneden door, … we rijden dan ook een stuk sneller dan de meeste Vietnamese fietsers.
Het wegdek met zijn vele diepe putten, dat moeten we erbij nemen … ontwijken is de boodschap. Wanneer we onderweg stoppen om even op de kaart te kijken, worden we door voorbijgangers telkens vlijtig bijgesprongen … iedereen kent de tempels en ze wijzen ijverig de richting die we uit moeten.
De ‘keizers’ droegen deze prestigieuze titel, maar hadden geen enkele functie onder de Franse koloniale bezetting. Ze hielden zich dan maar bezig met het bouwen van grote paleizen en tombes (ondertussen door Unesco erkend), waarvan de 3 grootste echte pareltjes zijn. Omdat we om 17.00 u de nachtbus op moeten, nemen we niet het risico ze alle drie te bezoeken en te laat terug te zijn, dus kiezen we er 2 uit met zeer verschillende stijl. De tempel Minh Mang laten we over, men vertelt ons dat deze een combinatie is van de stijl van de 2 andere.
Het is nog vroeg wanneer we onze eerste tombetempel bezoeken. Khai Dinh (gebouwd 1920 - 1931) ligt er dan ook rustig bij, met slechts weinig bezoekers en vooral geen straatverkopers eromheen. We mogen onze fietsen naast het loket stallen. Dit is een prachtige tempel bovenop een heuvel, waar een lange trap ons naartoe brengt. Aan beide zijden van het gebouw staan enkele rijen zeer fotogenieke beelden, Mandarijnse bewakers, begeleid door een paard en een olifant. De binnenkant is afgewerkt met kleurrijke mozaïek taferelen (muren, plafonds, altaar, tombe, …), gemaakt van scherven. Gewoonweg prachtig.
We willen een rustige weg langs de rivier nemen naar onze volgende tempel, maar dit is niet zo eenvoudig. Ook deze weg wordt grotendeels door vrachtwagens gebruikt, die naar de vele werven langs de waterkant rijden. We passeren enkele kleinere tombes, die tot ruïnes zijn vervallen. Een zachte regen komt ons begeleiden … we schuilen even aan een kleine tempel, het stopt gelukkig weer vlug.
Aan de tempel Tu Duc (gebouwd 1864 – 1867) worden we ‘overvallen’ door straatverkopers, die allen wat geld willen opstrijken om onze fietsen te ‘bewaken’, wanneer we ze aan de straatkant tegenover hun winkeltje plaatsen. We gaan hier echter niet op in en zoeken een betere ‘parking’.
Hier is het echt een komen en gaan van toeristen, … bussen alom. Maar eens voorbij de ingang valt de drukte nog best mee. Deze site bestaat uit meerdere gebouwen (initieel een 50-tal) die verspreid staan in een prachtig park met vijver en bossen, de mensenmassa wordt daardoor goed verspreid. Eigenlijk is dit veel meer dan een tombetempel, het complex werd gebouwd als 2de keizerlijke stad, bedoeld voor zogenaamde ‘keizerlijke werkvakanties’. Alle gebouwen zijn zeer verschillend van stijl.
De keizer had 104 vrouwen en ontelbare courtisanes. Met een aantal van zijn vrouwen, die het meeste aanzien hadden, woonde hij zelf in het paleis van de citadel in het stadscentrum. De andere vrouwen en zijn vele courtisanes werden hier in Tu Duc ondergebracht samen met zijn ouderlijke familie.
Op terugweg krijgen we te kampen met een heuse regenbui, nog 7 km te rijden. Gelukkig hebben we wegwerpponcho’s bij, die ons min of meer droog houden.

Ernaartoe:
auto hotel – busterminal: inbegrepen in het busticket
slaapbus Hoi An – Hué: 126.000 VND pp, 3 ¼ uren onderweg
Overnachtingen:
Thai Binh hotel II, 12 USD per nacht voor een ruime goed onderhouden 2 persoonskamer met sanitair (warm water), balkon, TV, koelkast, airco, WIFI, waterkoker, lift, rustig en centraal gelegen, restaurant, vriendelijk onthaal, tel.(054)38 27 561, 2 Luong The Vinh Street, sales@thaibinhhotel-hue.com, www.thaibinhhotel-hue.com, beoordeling: 4/5.
Excursies:
Citadel: 55.000 VND pp.
Khai Dinh: 55.000 VND pp., prachtige tombe, aanrader, per fiets ernaartoe.
Tu Duc: 55.000 VND pp., prachtige tombe, aanrader, per fiets ernaartoe.
Fiets gehuurd in het hotel: 10.000 VND per fiets per dag, fietskaart wordt aangeboden door het hotel.

Ninh Binh is een stad met 130.500 inwoners, gelegen tussen het grillige karstgebergte aan de Rode rivierdelta in Noord Vietnam, op 2 uren rijden van Hanoi. Binnen een straal van 30 km rondom dit plaatsje zijn een aantal mooie toeristische attracties te vinden, zowat overal kan men met bootjes tussen de uit het water oprijzende kalkbergen varen, door grotten, langs paaldorpjes, … enkele tempels en nationale parken met mooie natuur en dieren. Dit alles kan worden bezocht vanuit Ninh Binh per fiets of motorfiets. Het stadje zelf is niet toeristisch, men vindt er amper hotelletjes, geen souvenirwinkels, toeristencafé ‘s, restaurantjes, … omdat de omgeving meestal vanuit Hanoi wordt bezocht met een organisatie.
Om 5.15 u worden we gewekt, de nachtbus is aangekomen in Ninh binh, als enigen stappen we hier uit. Men heeft ons niet afgezet voor de deur van een hotel, zoals beloofd, maar aan een pleintje langs de doorgaande weg. Het is nog zeer donker, de straten liggen er verlaten bij. Met een zaklamp en ons reishandboek zoeken we uit waar we ons bevinden, de weinige hotels zijn niet ver af. Marc gaat op zoek, maar alles is nog gesloten. Ondertussen opent een man wat verderop zijn cafeetje, enkele plastiek stoeltjes op het voetpad waar koffie en frisdrank wordt verkocht. Hier kunnen we wachten tot het licht wordt en de stad ontwaakt. Enkele mannen met buffelkarren passeren ons op weg naar de markt …
In ons hotel kunnen we een getekend plannetje krijgen van de omgeving. We huren fietsen en rijden naar Tam Coc, de topattractie in de buurt. We parkeren onze fietsen en kopen een ticket, waarna we ons naar de waterkant (100 meter verderop) begeven om met een bootje tussen en onder de karstrotsen door te varen. Wat een commerciële boel is het hier, veel te toeristisch … eerst is het aanschuiven voor de bootjes … om daarna in file te varen. Het verhaal dat men vroeg ’s ochtends moet vertrekken voor een rustig tochtje klopt blijkbaar niet (meer). Op het water worden we omringd door bootjes met lawaaierige jongeren, uit enkele bootjes schalt luide muziek. En de omgeving ziet er grauw uit door de laaghangende grijze bewolking …
Aan het eindpunt van het boottochtje (daar keren we terug) komen andere ‘winkel’ bootjes hun waren verkopen (drank, versnaperingen, … souvenirs). Na onze weigering probeert men ons te dwingen drank voor de bootsman te kopen … we kennen deze praktijken, de frisdranken worden nadien teruggelegd in het drijvende winkeltje en het geld wordt gedeeld. Maar we zijn ze te slim af, Marc bracht een flesje water mee en geeft dit aan de bootsman …
In ons bootje zit een extra persoon, een vrouw die de ganse tijd zo’n beetje doet alsof ze helpt peddelen. Nu is het haar beurt … ze opent haar metalen kist en biedt ons allerhande handwerken aan, wat we vanzelfsprekend ook weigeren.
Op terugweg vraagt ze Marc om te helpen peddelen … enkele meters voor de kade wordt het bootje stilgelegd: ‘tip’ commandeert de vrouw, ze ‘eist’ 100.000 VND (3,5 EUR), meer dan onze boottocht kost. Deze mensen verdienen echt geen tip, en zeker zij niet. Ze hoefde niet in het bootje te zitten, enkel bij een aantal Westerse toeristen zit een 2de persoon in het bootje, andere bootjes worden door 1 persoon geroeid, meestal vrouwen die dit zeer handig met hun voeten doen.
Maar het kan ook anders … we ontmoeten een Frans koppel, zij hebben geluk hebben met hun vrouwelijke bootsman, zij roeit alleen en geeft onderweg een woordje uitleg, in het Frans.
Dit had een prachtige tocht kunnen zijn !
Met onze kaart fietsen we na de lunch nog wat rond in de omgeving, ook op de smalle landweggetjes hebben we een mooi zicht op de karstbergen. Het is hier rustig … dat maakt veel goed. We rijden naar enkele pagodes en kruisen het water waar we ’s ochtends met het bootje passeerden. Nu blijkt het hier rustiger te zijn … een paartje in trouwkledij laat zich fotograferen in een ‘huwelijks’ bootje …
Via rustige landweggetjes aan de rand van het karstgebergte keren we terug naar Ninh Binh, we komen door dorpjes en hebben mooie uitzichten. Onderweg pauzeren we en delen onze koekjes met enkele vrouwen en kinderen aan de straatkant, wel jammer dat ze zo weinig Engels kennen.
De volgende dag regent het. We zouden enkele natuurparken bezoeken, maar dat heeft geen zin met die regen. Dus proberen we bij de hotelreceptie informatie te bekomen over locale bussen om ons naar een bekende tempel te begeven. En weerom die typische Vietnamese tegenstand, ‘locaal vervoer is er niet voor toeristen’, we kunnen er enkel naartoe met een gids en huurauto of brommertje (in de regen !?) waarvoor zij kan zorgen … Dit is ons veel te duur om enkel een tempel te gaan bezoeken, dus blijven we in het stadje waar niets te zien is ... geen probleem, we hebben nog genoeg werk aan onze blog. Ook dit is Vietnam !

Ernaartoe:
taxi hotel – busmaatschappij Hué: 12.000 VND, 5 min. onderweg
slaapbus Hué – Ninh Binh: 300.000 VND pp, 11 ¾ uren onderweg
Overnachtingen:
Thanh Thuy’s guesthouse and new hotel, 15 USD per nacht voor een ruime lichte 2 persoonskamer met sanitair (warm water), TV, 2 ventilatoren, airco, restaurant aanwezig, toerinformatie beschikbaar, niet bereid informatie over het openbaar vervoer te geven, tel. (84)0303 871 811, 128 Le Hong Phong street, hotelthanthuy.com@gmail.com, www.hotelthanhthuy.com, beoordeling: 3/5.
Excursies:
Tam Coc: 80.000 VND per boot, 30.000 VND ingang pp., 5.000 VND parking per fiets
Fietshuur: 4 USD voor een kwalitatieve fiets, gehuurd in Thuy Anh hotel

HANOI, de 2de grootste stad van Vietnam, is sinds 2 juli 1976 (dus na de Vietnam oorlog die eindigde in 1975) de hoofdstad van de socialistische republiek Vietnam. Tijdens de Vietnam oorlog werd deze stad zwaar gebombardeerd. Vooral infrastructuur, zoals spoorwegen en bruggen werden hierbij danig beschadigd. De stad is gelegen op de rechteroever van de Rode rivier, op +/- 60 km van de golf van Tonkin. Het grote Hoan Kiem meer in het centrum scheidt het oude en het nieuwe stadsdeel van elkaar.
Hanoi telt 6,5 miljoen inwoners en … 5 miljoen brommertjes. ’t Moet niet gezegd worden dat het hier een ware heksenketel is …
Het noordelijk gelegen oude stadscentrum bestaat vooral uit zeer smalle straatjes, waar het drukke verkeer zich doorheen worstelt, samen met ontelbare voetgangers. De voetpaden worden immers volgestouwd met geparkeerde brommertjes (er is anders geen plaats voor). En als er nog een plaatsje over is, dient dit om te socializen, men nuttigt er met familie en vrienden het avondmaal rond een wok, gourmet of grill, waarna men samen thee drinkt en napraat tot in de late uurtjes.
Over een trottoir lopen is onmogelijk hier !
Het koloniale westelijke gelegen stadsdeel met pagodes, universiteiten, parken, de citadel, het mausoleum van Ho Chi Minh, het paleis, de regeringsgebouwen, … is luchtiger opgevat. Hier leiden brede straten door de residentiële woonwijken naar grote graspleinen. Denk maar niet dat men hen hier niet benut … waar de voetpaden breed genoeg zijn, wordt overal badminton gespeeld.
We komen ’s namiddags aan in de stad en gaan ons onmiddellijk informeren over de mogelijkheden om van hieruit Halong Bay te bezoeken. Hiervoor zouden we graag een alternatieve manier vinden, ver weg van de drukke toeristische routes. Dit blijkt niet zo eenvoudig, tenzij we er extra dagen voor over hebben om alles uit te zoeken ter plaatse. De organisaties in Hanoi bieden momenteel enkel de klassieke excursies aan, omdat het winterperiode is. Er zijn momenteel minder toeristen en vele hotelletjes op de weinig bezochte eilanden zijn gesloten. Informatie over logies en alternatieve routes met ferry’s en regelmatige passagiersboten tussen de eilanden kan je hier niet bekomen.
Halong Bay is in dit seizoen niet op zijn mooist, er hangt de ganse tijd een mist over het water, … zon en blauwe luchten zijn er niet bij, de zee is nu te koud om te zwemmen.

We bezoeken enkele tourbureautjes en vergelijken het aanbod. Als we een alternatieve route willen varen, is dit perfect mogelijk mits we een dure privé boot huren voor ons 2. Foto’s van op het internet en het relaas uit andere reisverslagen doen ons besluiten dat de klassieke route in ieder geval deel moet uitmaken van de tocht, gezien deze de mooiste plaatsen aandoet.
In een klein kantoortje biedt men ons een 2-daagse boottocht aan, die weliswaar de klassieke route volgt, maar tracht de grootste drukte te vermijden door zoveel mogelijk op andere tijdstippen te varen. Wanneer we morgen willen deelnemen, zullen we slechts met 6 personen zijn, men verwacht geen andere inschrijvingen meer. Onze beslissing is vlug genomen.

Ernaartoe:
bus Ninh Binh – Hanoi: 60.000 VND pp, 2 uren onderweg met een locale aircobus
Overnachtingen:
Especen Hotel, 22 USD voor een 2 persoonskamer met eigen sanitair (warm water), kamer zonder raam, airco, TV, waterkoker, koel hotel, men biedt tours aan op dure boten met karaoke, tel. +84(4) 38 24 44 01, 28-38 Tho Xuong & 41 Ngo Huyen street, Hoan Kiem district, especen@gmail.com, www.especen.vn , beoordeling: 3/5.

Veel reisplezier, www.tangatanga.com/herlindemarc
zie ook rondreis MH deel 2