TOGO
Samenleving

To read about TOGO in English - click here

Rondreis Ghana, Togo en Benin

Samenleving

Staatsinrichting

De Togolese Republiek is verdeeld in vijf administratieve eenheden ( régions), te weten: De La Kara, Des Plateaux, Des Savanes, Du Centre en Maritime.

De Grondwet van 1992 regelt de scheiding der machten als volgt:

· De uitvoerende macht is in handen van de president en diens regering. De president wordt elke vijf jaar gekozen in rechtstreekse verkiezingen; de premier wordt benoemd door de president; de president en de premier benoemen gezamenlijk de leden van het kabinet.

· De wetgevende macht ligt bij de Nationale Vergadering, bestaande uit 81 leden die elke vijf jaar rechtstreeks worden gekozen. Eerst in april 1991 werden andere politieke partijen toegestaan dan de regeringspartij Rassemblement du Peuple Togolais. In de huidige Nationale Vergadering zijn wegens een boycot van de oppositie naast de RPT echter geen andere partijen vertegenwoordigd.

· De rechtsprekende macht berust bij de rechtbanken, met boven in de hiërarchie de Cour Constitutionelle, de Cour d'Appèl en de Cour Suprème. Verder zijn daar de lagere Tribunaux de première instance. De Grondwet biedt een aantal waarborgen, ook voor wat mensenrechten betreft.

De grondwet is in 2002 geamendeerd. De oppositie is zeer ontevreden over de amenderingen omdat het impliciet te veel macht bij de regerende partij en president legt.

advertentie

Politiek

Er zijn officieel 70 politieke partijen in Togo. Al tientallen jaren lang echter domineert de regerende Rassemblement du Peuple Togolais (RPT) het politieke toneel, waarbij de RPT beschuldigd wordt vooral de belangen van het leger en de regerende elite te beschermen.

De oppositie bestaat uit een zogenaamde 'gematigde oppositie' en de overige oppositie. Belangrijkste vertegenwoordigers van de gematigde oppositie zijn de Convergence Patriotique Panafricaine (CPP) van Premier Edem Kodjo en de Parti pour la democratie et le Renouveau (PDR) van Minister van Buitenlandse Zaken Zarifou Ayéva.

De overige oppositie is zwak en verdeeld, en politieke tegenstanders worden vaak fysiek aangevallen, De oppositie vindt zijn aanhang vooral onder de hoger opgeleide bevolking van het zuiden, met name onder de grote Ewé bevolkingsgroep rond Lomé. De belangrijkste oppositiepartij is de Union des Forces du Changement (UFC), van Gilchrist Olympio. Olympio is de zoon van de in 1963 aan de kant gezette president Sylvanus Olympio. Van belang zijn ook de Comité d'Action pour le Renouveau (CAR) van Yawovi Agboyibo. Tot de coalitie van oppositiepartijen behoren ook de ADDI CDPA, PSR en de UDS-TOGO.

Op 5 februari stierf President Eyadéma onverwachts. Dezelfde dag werd zijn zoon Faure Gnassingbé door het leger benoemd tot (interim) President. Deze coup d'etat maakte alle vorderingen die Togo in het democratiseringsproces had gemaakt in het afgelopen jaar te niet. De Europese Unie besloot de tijdelijke hervatting van de EU-hulp stil te leggen. De AU, ECOWAS en de rest van de internationale gemeenschap heeft deze coup sterk veroordeeld.

Onder druk van de AU en ECOWAS is Faure Gnassingbé afgetreden en werden presidentiele verkiezingen georganiseerd op 24 april 2005. Gnassingbé won deze verkiezingen met 60% van de stemmen. Een coalitie van oppositiepartijen onder leiding van Bob Akitani behaalde 40%. Oppositie stelde dat er fraude in het spel was, waarbij onder andere met de stembus-kaarten gesjoemeld was. De uitslag van de verkiezingen leidde tot rellen, onregelmatigheden, doden en een vluchtelingenstroom van bijna 40.000 personen naar buurlanden Benin en Ghana. Ook werd het Duitse Goethe Instituut in brand gestoken.

De regionale organisatie ECOWAS, gesteund door de internationale gemeenschap, heeft getracht om partijen (regering van de heer Gnassingbé en de UFC-oppositie van de heer Olympio) bij elkaar te brengen in een brede regeringscoalitie van nationale eenheid. De regering zou belast worden met het organiseren van parlementaire verkiezingen. Tot op heden zijn alle pogingen voor samenwerking tussen regering en de UFC-oppositie gestrand. President Gnassingbé heeft daarom besloten een coalitie te vormen met enkele gematigde oppositiepartijen, waarbij de heer Edem Kodjo (CPP) als Premier werd benoemd.

De Italiaanse NGO Sant'Egidio speelt inmiddels ook een bemiddelingsrol tussen de regering Gnassingbé en de oppositiepartij van de UFC. Zo vond begin november 2005 overleg plaats in Rome tussen beide partijen. Deze gesprekken moeten bijdragen tot een klimaat van verzoening tussen beide partijen, teneinde de langverwachte parlementaire verkiezingen in 2006 mogelijk te maken.

De actuele politieke situatie staat beschreven in het hoofdstuk geschiedenis.

Economie

Togo behoort tot de categorie minst ontwikkelde landen en zakt geleidelijk steeds verder naar beneden op de internationale ranglijst voor sociaaleconomische ontwikkeling, de Human Development Index. 69% van de bevolking woont in de rurale gebieden maar er vindt in een hoog tempo verstedelijking plaats. Waar het voedselgewassen betreft is Togo zelfvoorzienend, slechts een enkele maal worden er aanvullende voedselgewassen geïmporteerd. Togo heeft, in vergelijking met de andere Franstalige landen in de regio, een goed onderwijssysteem. Mogelijkheden voor vrouwen op het gebied van educatie zijn gelimiteerd maar liggen op lijn met de meeste landen in Sub-Sahara Afrika.

Ondanks een stijgende behoefte naar gezondheidsvoorzieningen vanwege een groeiende bevolking is er sinds 1990 sterk bezuinigd in de gezondheidszorg sector. Bovendien is er sprake van regionale ongelijkheid; meer dan 50% van het gekwalificeerd personeel werkt in Lomé waar de meeste geprivatiseerde gezondheidsvoorzieningen te vinden zijn. Met een economische groei van rond de 4,4% (2017) presteert Togo redelijk goed, maar het komt uit een diep dal. Het BNP per hoofd van de bevolking bedraagt $ 1.700 in 2017.

De economie is voor een groot deel afhankelijk van de landbouw, zowel voor eigen consumptie als voor de verkoop. Primaire producten zoals cacaobonen, koffie en katoen nemen 30% van de exportopbrengsten voor hun rekening. Gezien het gebrek aan eigen middelen zal Togo naar verwachting zich blijven inzetten om de relatie met donoren te verbeteren. In een recente missie van het IMF en de Wereldbank werd Togo opgeroepen om de noodzakelijke hervormingen in de financiële sector en de public finance sector. Togo blijft samenwerken met het IMF over de structurele hervormingen.

De totale waarde van de export bedraagt $ 1miljaRD (2017). De voornaamste exportproducten zijn katoen, fosfaat, koffie en cacao. De belangrijkste exportpartners zijn Burkina Faso, Benin, Niger, India en Mali. De totale waarde van de import bedraagt $ 2 miljard (2017). De voornaamste importproducten zijn machines en gereedschappen, voedsel en olieproducten. De belangrijkste importpartners zijn China, Nederland, Frankrijk en Japan.