TANZANIA
Serengeti eindeloos beestig

Net als twee jaar geleden staat August te glunderen in de aankomsthal van Kilimanjaro International Airport. De gladgeschoren schedel heeft hij ingeruild voor een kroezelkopje en is ook wat overtollige kilo’s kwijt maar straalt nog als voorheen. Dit is een verwarmend terugzien. Op de parking wacht een nieuwe Landcruiser van Toyota waarmee we de komende week zullen rondtoeren.Weer zo’n uitgelengd model, typisch voor safarilanden, met ruimte voor zes à zeven personen maar nu voor ons alleen. Het grote voordeel van een privésafari. Deze terreinwagen zit in elk geval heel wat comfortabeler dan de aftandse Landrover van weleer.Omtrent Hofland Expeditions, Arusha en The Outpost Lodge ga ik hier niet in detail treden. Alles hierover kan je lezen in het verslag Tanzania 2007.
Het was wijze August die ons op het einde van vorig bezoek vertelde dat de meeste roeristen de verkeerde opties nemen qua safari. Zij willen binnen de kortste tijd zoveel mogelijk wildparken aandoen . “ This is a rush !”. Je krijgt weliswaar een impressie maar je mist het essentiële van wat er leeft in zo’n wildreservaat. Dus ben je beter af met één park uit te kiezen en daar een uitvalsbasis te hebben van waaruit je dagelijks kan gaan exploreren. Dat hadden we onthouden en we opteerden voor het grootste en meest bekende wildreservaat: de Serengeti . Omdat de weg van Arusha tot Serengeti echter te lang is brengen we eerst een bezoek aan het Tarangire National Park.
Dit kleinere reservaat ligt even ten zuiden van Lake Manyara op 120 km van Arusha,ongeveer 2 uur rijden. Het bedraagt 2600 km². Het is een heuvelachtig gebied in de lengte doorsneden door de Tarangire rivier waar altijd water in staat. Vandaar dat de meeste dieren er dan ook blijven,zelfs tijdens het droge seizoen. Tarangire kent een vrij grote olifantenpopulatie , veel elanden,antilopen, gnoes,giraffen en buffels maar ook rovers zoals jachtluipaarden,hyena’s en leeuwen. Bovendien zijn er ruim 550 vogelsoorten te spotten. Qua vegetatie zie je er enorme baobab’s en gele acasia’s in het noorden. In de midden is er een eerder dorre grasvlakte die men hier ook wel eens “ Little Serengeti “noemt. Het zuidelijk gedeelte bestaat dan weer uit kleine moerassen en palmbomen. Dit is uiteraard het gebied waar de meeste reptielen te vinden zijn zoals de boomklimmende python.
Over het algemeen is Tarangire minder populair bij de toeristen dan de andere parken in het noorden van Tanzania. Onterecht ,want het is er heel wat rustiger en dus aangenamer! Ook tref je er de grootste concentratie wild buiten het Serengeti ecosysteem en zeker de grootste olifantenconcentratie van Noord-Tanzania,ver boven die van Serengeti en de Ngorongoro krater.Om nog maar eens met getallen te goochelen: 30.000 zebras, 25.000 gnoes,5.000 buffels, 3.000 olifanten,2.500 giraffen en 1.000 gemsbokken.
Wat ons zeker zal bijblijven zijn de olifantenfamilies die dagelijks naar de rivier trekken om te drinken en modderbaden te nemen. Vooral de moederlijke zorg om de baby-olifantjes is aandoenlijk en meer dan de observatie waard. Te meer dat de matriarchen het blijkbaar niet zo erg vinden dat we vaak heel nabij willen komen. Aan de oevers van de rivier zagen we ook onze eerste “kill”. Een arend rijgt in de vlucht een rabbit of wild konijn aan zijn klauwen en wil er mee naar zijn nest vliegen.Deze keer waren de ogen van de roofvogel echter groter dan zijn nochtans sterke grijpers. Had hij al last bij het vangen van zijn prooi ,bij het opstijgen gaat het ook niet niet erg vlot om uiteindelijk op respectabele hoogte zijn te zware vracht te laten vallen.

verder lezen:>> www.travelblues.be/serengeti.html