TANZANIA
Met de trein van Kenia naar Tanzania

Maandag 18 december 2006.

Op schiphol bij een kopje koffie de eerste verrassing van
de vakantie. Een bommelding waardoor wij halsoverkop het
gebouw moesten verlaten. Een goed begin is het halve werk nietwaar?
In eerste instantie dachten wij aan het geluid te horen dat er
iemand de JACKPOT had gewonnen maar het was toch daadwerkelijk een
alarm. Dus biezen pakken en naar buiten terug door de paspoort
controle. Het bleek een test te zijn en na weer terug te zijn gegaan
konden we uiteindelijk toch op tijd vertrekken .Met Martinair is het
prettig vliegen en de service is prima. Zorg allen dat je de 20 kilo
bagage niet overschrijdt.
Lekker 2 Seats naast elkaar met een DVD schermpje, waar je
uiteindelijk niets aan hebt want je valt toch om de haverklap in
slaap.
Tijdens de vlucht heel mooie uitzichten over Afrika, vooral als je
boven Libië Egypte en de Sahara vliegt zie je schitterende
landschappen onder je voorbij gaan. De Sahara met zijn zandduinen,
ruwe zand en rotsformaties waar de wind doorheen jaagt en voor
constante verandering in beeld zorgt.

Bij aankomst op VOI-airport in Mombasa stond de man met de hamer
weer gereed. Enorme hitte en vochtige lucht kwam je tegemoet. Het
was in de avond nog 28 graden.
Filmen of fotograferen was onmogelijk omdat de lenzen constant
beslaan. De warmte verlamt gewoon.
Maar ook het gevoel in Afrika te zijn geeft je een kick.

Het POLE-POLE gevoel is meteen merkbaar aan het personeel van de
luchthaven.
Alles gaat heel traag en niemand laat zich daar gek maken. Behalve
de toerist .
Van automatisering is nergens sprake, alles gaat met het handje: je
paspoortcontrole, je visa, etc.
Je kunt dan ook blij zijn als je na anderhalf uur alle formaliteiten
achter de rug hebt en naar buiten kunt om een sigaretje te roken.

De bus ( jaren 50) brengt ons in 45 minuten naar ons hotel ( le
Soleil) in Kikambale ten noorden van Mombasa.

Alle reisverhalen ton en ria op tonstegers.nl