SPANJE
Teneriffe

Tekst en foto's:
Joyce Frey

Toen het vliegtuig dicht over het eiland vloog, was de hoogste berg van Spanje, de Del Teide (3718 m) te zien.
Ik vergeleek de gigant met een vrouwenborst.
Toen ik later mijn Hotel in Costa Adeje bereikte, was het al donker.

De volgende morgen ondernam ik een wandeling over de bijna eindeloze promenade. Eerst naar rechts. Daar is het tamelijk rustig en zeer afwisselend

In de middag ging ik de linkerkant ontdekken. Hier is het veel levendiger met veel restaurants en winkels. Ook aan deze kant kan je eindeloos wandelen.

De eerste twee dagen gingen voorbij met ontdekkingstochten en luilakken aan het zwembad

Dan waren de tien kilometer wandelen in de ochtend niet meer voldoende. Ik stapte met veel plezier naar Playa de Los Christianos.

De weg van elf kilometer gaat helemaal langs de zee en ik passeerde het bekende strand van Playa de Las Americas.
In Los Christianos liep ik nog verder naar de haven, waar je met een veerboot naar het eiland Gomora varen kan.

Na een pauze op een van de gezellige terassen besloot ik niet naar de bus te gaan zoeken en daar te wachten. Ik liep het hele stuk weer terug.
Het was een wandelingetje van 25 kilometer geweest. In de middag dacht ik een siesta aan de pool echt verdient te hebben.

De dag er op ging ik naar het busstation tegenover het hotel om naar Santa Cruz te rijden. De weg loopt langs de zee. Aan de andere kant zijn bergen, dorpen en eindeloze bananenplantages te zien. De helft van de tijd waaide een hevige wind.

Waarschijnlijk is dat normaal hier, want aan beide kanten van de weg staan windmolens.

Na een rit van anderhalf uur bereikte de bus de stad. Eerst dwaalde ik langs dure bedrijven en hatelijke woonkwartieren.

Maar dan vond ik de beroemde autovrije inkoopstraat Calle Castillo en nog een paar andere straatjes en pleintjes die een beetje gezelliger waren. Toch kwam de stad niet sympathiek op mij over.
Op de terugweg nam ik dezelfde route als op de heenweg met weer een sterke wind. Aan de molens draaide de wieken gelijkmatig op de lange palen.

Een paar dagen later maakte ik een uitstapje in het nationaalpark, waar de Del Teide in een spookachtig Maanlandschap staat.

Aansluitend ging het in het door 't eeuwig groene dal Orotava naar Icod de los Vinos om de oudste drakenboom van de wereld te bewonderen. Hij zou over duizend jaren oud zijn.
In de buurt ontdekte ik een huis met de oorspronkelijke Teneriffa balkons.

Dan ging de trip verder aan eindeloze benananplantages voorbij naar de noordkust tot Charachico, waar ik na lang wachten op mijn eten amper nog tijd had om het stadje te bekijken.

Later ging de rit naar Masca.
Een bonte vegetatie is hier te ontdekken. Onderaan staan vele amandelbomen vol in bloei en een stuk hoger pijnbomen.
Onderweg reden we langs bergdorpjes met diepe afgronden.

De weg is alleen maar met een auto of een klein busje berijdbaar. Een grote bus komt hier niet door de bochten.

Het bergdorpje Masca hadden we toch gehaald. Het bestaat uit een paar huisjes. Vroeger zouden hier piraten geleefd hebben, omdat ze hier een goede schuilplaats hadden en toch op de zee konden uitzien. Voor ons bleef dat allemaal onzichtbaar omdat het tamelijk mistig was.

We reden weer verder en het beste moest nog komen. Steeds meer bochten, een steilere weg en diepere afgronden.

Af en toe kon de kleine bus niet om de bocht komen en moest een paar centimeter terug rijden om het toch nog te halen.

Iedereen hielt zijn adem in en sommigen sloten de ogen. Ik keek met angst in de diepe afgrond onder mij en was blij, eindelijk op de berg gekomen te zijn en kort daarop Santiago del Teide bereikt te hebben, waar de weg weer goed begaanbaar was.

Na een korte fotostop bei Los Gigantos - waar de rotsen 500 meter boven de zee uitsteken - waar het ook nevelig was, ging de excursie terug naar de hotels om de passagiers terug te brengen.


Verder lezen >> www.reisimpressies - Teneriffe