SPANJE
Costa Azahar en Ebro delta

Spanje is bijna even groot als Frankrijk. Het verschil is slechts zo groot als de oppervlakte van Nederland.

Dus Nederland en Spanje samen, zijn net zo groot als Frankrijk.
Niet dat het van enig belang is, maar het wil wel zeggen dat ook Spanje een grote variëteit aan landschappen heeft.
Het zijn niet altijd de Costa's waar we moeten verblijven.
Toch wil ik iets vertellen over een van die Costa's, namelijk de Costa del Azahar

Die begint bij de Ebro Delta en loopt door tot voorbij Castillon, richting Valencia.
Dit deel is bepaald nog niet ontdekt door het massatoerisme, desondanks hebben de kustplaatsen de ellendige lintbebouwing van hotels.

Slechts enkele plaatsen zijn het vermelden waard.
Van Noord naar zuid is dit St. Carles de la rapita , Peñiscola en Benicassim. De provinciehoofdstad, Castellon de la Plana, is een stad om snel aan voor- bij te gaan.

Peñiscola.
Dit stadje, nou ja stadje, het heeft slechts 4000 inwoners en buiten het centrum is het een en al hotel wat de klok slaat.
Ik hoorde al iemand zeggen dat het Benidorm wel leek. Voor velen een reden om te komen en voor anderen juist om het te mijden.

Maar er is iets anders dat een verblijf en zeker een bezoek waard is; het stadje op 't schiereiland.
Wij waren er twee keer en beide keren, een keer in het voorjaar en een keer in het najaar, komen er heel wat autobussen met dagjesmensen. In het voorjaar ook veel schoolreizende jongelui.

Wat is er zo belangwekkend aan ?
Vooral de geschiedenis van Paus Benedictus de dertiende.
De verre voorganger en naamgenoot van de huidige paus.
Hoe ziet het er uit ? Het schiereiland is met een dam verbonden met de vaste wal.

Via enkele robuuste bogen kan je de stad in.
Het geheel is in vroeger tijden een vesting geweest en hoog boven alles is een indrukwekkend kasteel te zien.
Van de zee tot aan het kasteel staan de huisjes tegen elkaar geplakt en kleine smalle straatjes, soms trapjes, voeren ons dan

naar boven. De meeste huisjes zijn keurig wit geschilderd en hebben bijna allemaal dezelfde maten en ook modellen.
Meestal drie of vier woonlagen hoog, terwijl de buitenmaten niet veel groter zijn dan 4 X 4 meter.

Bovenop altijd een zonneterras. Rondom het hele plaatsje zijn stevige vestingmuren, van waar je een heerlijk uitzicht over de zee hebt.
Aan de zuidkant zie je neer op de bedrijvigheid van de vissershaven en de visafslag, of hoe zoiets hier genoemd zou kunnen worden.

Vrouwen boeten hier ijverig de netten, terwijl het mansvolk op de zee aan de slag is. Hoe lang het nog zal duren voor ze hun beroep er aan geven om in de toeristenindustrie te gaan werken, is een interessante vraag.

Voor mensen die goed ter been zijn is het zéér zeker de moeite waard om via de krioelstraatjes naar boven te gaan en het kasteel te bezoeken.
Voor een paar centen kunt u het complex bekijken waar Papa Luna, of te wel Paus Benedictus de dertiende, een groot deel van zijn leven heeft doorgebracht.
In het kasteel zijn de ridderzaal, de kerk, de bibliotheek, de verblijven van de paus en ook die van de manschappen te bezoeken.

Er is een grote open paradeplaats met waterput, die wel erg diep gegaan moet zijn voor er wat druppels omhoog gehaald konden worden. Iedere vijand die hier per schip met kwade bedoelingen kwam, werd al van verre gesignaleerd.

Het uitzicht is hier naar alle kanten uniek. In het vertrek waar in vroeger tijden Papa Luna verbleef is een raam dat naar Rome uitkijkt. Althans die richting.
Maar wat is er zo bijzonder aan die papa Luna, waardoor heel veel Spanjaarden hier een keer geweest willen zijn ?

Hier volgt een citaat uit de ANWB reisgids:
"De vesting werd het domicilie van kardinaal Pedro de Luna, die in 1394 in Avignon was uitgeroepen tot tegenpaus onder de naam Benedictus XIII.

Deze weinig succesvolle maar wel eigenzinnige "Papa Luna" had zich hier teruggetrokken na vruchteloze pogingen om ook buiten Frankrijk erkenning als enige rechtmatige paus te verwerven.
Hij stierf in 1423 en zijn opvolger onderwierp zich al na enkele jaren weer aan het gezag van Rome"
Einde citaat.

Op het moment dat we aan de Oostzijde van het schiereiland op een terrasje zitten bij te komen van alle opgelopen emoties, horen we het oorverdovende lawaai van een sirene. Die gaat werkelijk erg hard en het geloei duurt knap lang.

Binnen tien minuten zien we een hele vloot vissersboten aan de horizon verschijnen. Weer een kwartier later komen de eerste schepen binnen. We praten dan niet over vijf schepen, maar het zullen er zeker twintig geweest zijn.

Waarschijnlijk meer. Onmiddellijk is het hele havengebied in rep en roer. Wij spoeden ons ook die richting uit want er is van alles te beleven.
Direct nadat 'n schip ligt aangemeerd, gaat een van de bemanningleden een karretje bij de visafslag ophalen. Hij komt er mee terug naar z'n schip waar de andere leden van de bemanning klaar staan om de vis, die intussen ingezouten in kratten is uitgesorteerd, over te laden.

Direct nadat dat gebeurd is gaat de wagen de visafslag in. De anderen spuiten het dek schoon. Langs de kant staan mensen met een emmertje om wat afgevallen vis of te kleine beestjes te verzamelen.
Er liggen er velen , die letterlijk de boot gemist hebben en niet naar de visafslag zijn gegaan. Een ander deel van dat soort vis gaat overleden en wel terug het water in. Dan worden de netten helemaal uitgerold, schoongemaakt, allerlei zeefauna blijft er in hangen, en weer opgerold.
Dat oprollen gaat machinaal.

Verder lezen >> www.reisimpressies - Costa Azahar