SPANJE
In 2011 zijn we een week in Madrid geweest

Donderdag 2 juni

Op Hemelvaartdonderdag vertrokken we voor een week Madrid, onze volgende stad op het lijstje van te bezoeken steden. Patrick bracht ons even naar het NS-station zodat we niet te laat zouden komen. De bus vertrekt namelijk niet voor negen uur op zondag, en wij wilden de trein van acht over negen hebben. Nog een bakje koffie en onderweg waren we weer. Ik had de laatste werkdag al treinkaartjes gekocht, dus dat was ook niet meer nodig. Ruim op tijd waren we op het station, de trein kwam mooi op tijd en de reis verliep voorspoedig. Aangekomen op Schiphol gingen we eerst onze bagage inchecken. De boardingpassen hadden we al, we hadden op woensdagmorgen al online ingecheckt. Handig, dan kun je tenminste aangeven dat je wel naast elkaar, maar niet naast een raampje wilt zitten. Bij de bagage drop-off was het goed druk, maar met een kwartiertje was het gepiept. Koffie met een halve baguette met zalm en we waren er weer helemaal klaar voor. Achter de securitycheck waar Piet weer van alles uit en af moest doen heb ik een geurtje gekocht. Na het shoppen nog even rondgelopen en toen was het al weer tijd om te gaan boarden. Een kwartiertje later, omdat het druk was in het luchtruim tussen Amsterdam en Madrid. We zouden het wel redden. Twee boterhammen met twee bijbehorende wijntjes verder waren we er al. Helaas met een kwartiertje vertraging, toen we aankwamen was het namelijk erg druk en mochten we nog niet landen. Maar gelukkig: geen aansluitende vlucht of een bus die op ons stond te wachten. Zo'n stedentrip waarbij je zelf alles geregeld hebt is toch wel lekker. Aangekomen op het vliegveld gingen we onze bagage halen en liepen we naar het metro ticket office. Een zevendagen kaart voor allebei gekocht voor de somma van € 50,00 en we konden weer verder. Het verliep allemaal erg voorspoedig en in een uurtje waren we, inclusief een kwartiertje lopen, bij ons hotel Praga. Gelukkig hadden we de rugzakken meegenomen, in plaats van een koffer zoals in Parijs. Ook in Madrid zijn er in de metro trappen en dan is een rugzak toch heel wat gemakkelijker dan een koffer. In het hotel waren we geregistreerd, schreven ze ons creditcard nummer op, en kregen we de sleutel. van onze kamer. Ook het ontbijt werd maar gelijk geregeld en op ons kaartje geschreven. Helemaal goed. De kamer was prima en na het uitpakken van de rugzakken zijn we in de bar van het hotel een biertje gaan doen. Ook helemaal prima! We worden goed verzorgd: pinda's, zoutjes en chips. Daarna zijn we met de metro op weg gegaan naar het eten. We gingen op zoek naar Las Caracoles, volgens Maurice de tent met de lekkerste slakken van de wereld. Het viel niet mee om het te vinden, we moeten nog een beetje wennen aan de manier van benummering van de panden en de benaming van de straten. Als de nummers oplopen van 2 naar hoger, en je moet op 106 zijn, dan denk je dat je gewoon door moet lopen. Maar hier is dat niet zo, de nummers kunnen zo maar eens opnieuw beginnen op een ander plek, bijvoorbeeld na een rotonde. Ook bij deze zoektocht bleek dat het geval te zijn, en na terug gelopen te hebben stonden we ineens voor de deur. Maar het zag er niet zo appetijtelijk uit (ook daarvoor weer wennen), en het was er nog wel erg leeg. Dus onderweg naar het alternatief: de Calle de la Cava Baja, de Korte Putstraat van Madrid. Na even rondgelopen te hebben zijn we bij het Canarisch specialiteitenrestaurant El Escaldón naar binnen gegaan. Dat het gerechten van de Canarische eilanden als specialiteit had wisten we helemaal niet, maar er waren een paar tafeltjes vrij toen wij keken en het zag er verder gezellig en druk uit. We waren eigenlijk net op tijd binnen om beneden een plekje te hebben, de mensen die na ons binnenkwamen moesten allemaal naar boven (totdat er natuurlijk weer tafeltjes vrijkwamen). We bestelden cuttlefish en rabbit en natuurlijk een wijntje. Toen de cuttlefish kwam bleek het inktvis te zijn, maar die was dan ook erg lekker. Met een koriandersausje en een aardappeltje en wat sla per persoon. Er werden ook gelijk twee messen en vorken bijgelegd, dus samen eten van een bord. Helemaal goed. Ook het konijn in wijnsaus die daarna kwam was heel goed te doen. Nog wat brood erbij, en natuurlijk nog een wijntje maakte het compleet. Eigenlijk hadden we genoeg, dat had waarschijnlijk ook te maken met de drank vooraf en de pinda's en chippies in het hotel. Na het eten namen we nog een wijntje en stonden we ons plekje af aan een jong stel dat wilde eten. Wij gingen even op een kruk aan de pilaar met randje zitten om onze wijnglazen leeg te drinken. Na het eten zijn we nog even wat gaan wandelen, en kwamen we zo zonder erg langs El Botín, het restaurant waarvoor we voor zondag hadden gereserveerd. Een flinke rij voor de deur stond er wel, maar gelukkig hebben wij van thuis uit al een tafel geregeld. We kwamen ook nog langs de overdekte proeverij Mercado de San Miguel waarover Maurice het had gehad, dat zou ook wel een aardige zijn voor deze week. Na onze wandeling zijn we terug naar het hotel gegaan voor een afzakkertje in de bar. Die ging al om twaalf uur dicht, dus er zat nog een drankje in (we kwamen om tien over half twaalf binnen). Het drankje hebben we nog leeggedronken in de lobby, niks mis mee, maar ook geen tweede drankje kunnen krijgen. Na de borrel ietwat moe naar bed.


Vrijdag 3 juni

Om kwart voor acht liep de wekker af, we kunnen tenslotte niet al onze tijd in deze prachtige stad verslapen. Na een prima douche zijn we gaan ontbijten. Daar mankeert helemaal niets aan: verschillend brood en gebak, vele soorten vlees en kaas en allerlei zoetigs. Vers fruit om zelf te pellen of zelf een salade van te maken en alles wat je wilt drinken. Na dat uitstekende ontbijt zijn we op pad gegaan voor de invulling van die dag. Natuurlijk kwam onze metrokaart hier uitstekend van pas. Toen we uitstapten om over te stappen naar Banco de Español zagen we in het metrostation het kleine museum Canos del Peral, met een paar stukken gerestaureerde gewelven. We zouden beginnen met het Prado, maar daar was de rij voor de kassa zo druk dat we zijn omgedraaid naar Thyssen. Daar hebben we een kaart gekocht die recht geeft op entree van ook Prado (hoeven we daar niet meer in de rij) en Reina Sofia. Dat zijn dan ook precies de musea die we willen bezoeken. Omdat we toch in Thyssen waren hebben we dat eerst bezocht. We begonnen zoals gebruikelijk eerst met een bakje koffie. Eenmaal binnen was er een fantastisch mooie collectie schilderijen, met veel Hollandse meesters, er hangt zelfs een zelfportret van Rembrandt. Maar ook Van Gogh, Jacob van Ruijsdael en andere bekende Nederlanders. Ook andere schilders waren er ruim vertegenwoordigd: Picasso, Goya, Monet en vele andere beroemdheden. Na het uitgebreide bezoek aan al die mooie spullen zijn we op zoek gegaan naar Caixa Forum, een mooi gebouw met hangende tuin. Het duurde even en we dachten dat we te ver waren toen we opkeken en er in een keer voor stonden. Heel apart, niet alleen het gebouw, maar zeker ook de hangende tuin. Dat zijn niet alleen maar hangplanten, maar complete struiken en planten zoals die bij ons ook in de tuin staan. Om ze goed te kunnen houden liep er wel steeds water, waarschijnlijk met voeding, overheen. Daarna zijn we bij Cerveceria El Olivar gaan lunchen. Een authentieke Spaanse bar waar je dus ook kunt eten. Toen we binnen kwamen zag de ober al gelijk dat we behoefte hadden aan een koud biertje, dus dat was snel besteld (en ook opgedronken). Het eten was wat anders, Engels is hier niet bekend. Maar omdat het kennelijk voor meer mensen dan ons alleen lastig is om te kiezen hebben ze een schotel voor twee met een proeverij van alle tosta's die ze hebben, en die bestelden we dan ook maar. Heerlijk, met krabsalade, tomaat met kaas, smeerkaas met ansjovis, en nog veel meer lekkers. Voor ieder zeven stuks, dus met nog een biertje voor Piet en voor mezelf een roseetje was het helemaal genoeg. Heerlijk gezeten en uitgebuikt voordat we weer verder gingen met onze wandeling voor die dag. We gingen naar Parque del Retiro, onderweg kwamen we langs de kerk van San JerÓnimo El Real die tegenover het Museo del Prado staat. Helaas was deze gesloten, dus vervolgden we onze weg naar het park. Een mooi park met een roeivijver waar vele bootjes in voeren, en veel vissen in zwommen die gretig werden gevoerd. We hebben er heerlijk rondgewandeld en mooie foto's gemaakt van het monument van Alfonso XII en van het Crystal Palace. Dat is een dependance van Museo Reina Sofia, maar er stond tijdens ons bezoek een grote glijbaan in. Door het park zijn we naar de Real Jardin Botanica gegaan, waarbij we eerst langs de tweedehands boekenstalletjes kwamen. Helaas waren die bijna allemaal nog dicht. We wilden geen boeken kopen, maar als er handel wordt bedreven is het altijd wat gezelliger. Helaas was de ingang van de botanische tuin een stuk verder om de hoek, dus toch nog even wat lopen. Langs een tweedehands rommelmarktje was het toch snel weer voorbij. In de botanische tuin hebben we heerlijk rustig rondgelopen, onder het genot van een gedeeld blikje cola. Helaas was er namelijk geen gelegenheid om even wat te drinken. De tuin is een fijne plek om er wat te wandelen en foto's te maken van mooie bloemen en bijzondere bomen. Onderweg naar huis gingen we nog even naar het station om kaartjes voor de volgende dag te kopen. We zouden naar Toledo gaan. Druk, maar uiteindelijk waren we aan de beurt en konden we onze kaartjes kopen. Helaas was de vertrektijd die we eigenlijk wilden al vol, maar een treintje later kon ook wel. Na de kaartjes waren we er wel een beetje klaar mee en zijn we naar huis (het hotel) terug gegaan voor een biertje voor het eten. De metro is een prima vervoermiddel, en we voelen ons als vanouds weer thuis in Spanje. Het zou wel ons ritme van leven kunnen worden, we gaan zelf zomaar om half tien pas eten. Zo ook deze dag, eerst even rondgewandeld op de Plaza Mayor en door de de Mercado de San Miguel. Dat laatste is een oude, glazen markthal waar je bij allerlei tentjes tapas kunt eten en wat kunt drinken. We zouden daar gaan eten, maar het was er door het late tijdstip zo druk dat er geen doorkomen aan was. Voor een lunch of vroeger diner volgende keer dan maar. We kwamen uiteindelijk rond tien terecht bij een tapastent in de Calle de la Cava Baja, het straatje van de vorige keer (de Korte Putstraat dus). Ook hier weer mensenmassa's, maar nog net een tafeltje in de hoek. Maar gelijk een flesje rosé besteld . Ook hier was het eten niet zo gemakkelijk, alleen een Spaanse menukaart. Begonnen met garnalen in knoflookolie, altijd een succes. Een broodje erbij om te soppen en we konden weer even vooruit. Wat later ook nog vlees besteld, hoewel dat niet meeviel. De ober dus maar gevraagd. Wat ik aanwees bleek maag te zijn,dus die heb ik maar laten gaan en heb zijn advies opgevolgd. Dat bleek rundvlees met gebakken aardappeltjes, dus ook goed. Terug naar huis voor het intussen bekende afzakkertje in de bar van het hotel. Daar ging ik een rondje bier en sangria halen om in de lounge op te drinken.


Zaterdag 4 juni

De wekker laten aflopen, omdat we anders de trien zouden missen. Omdat het allemaal wat trager ging dan we hadden gehoopt en omdat we toch een half uurtje eerder met de trein zouden vertrekken als waar ik bij het zetten van de wekker rekening mee had gehouden, hebben we iets sneller moeten ontbijten als we gewend zijn op een trip. Toch lekker gegeten en op tijd vertrokken, we wilden zeker niet te laat zijn. We hadden tenslotte een kaartje en moesten wel op tijd zijn. Met een prima trein van Avant Renfe waren we in minder dan een half uur in Toledo. De securitycheck was wel apart, dat hadden we bij de Thalys niet meegemaakt. Aan de andere kant ook wel begrijpelijk na de bomaanslag in 2004. Aangekomen in Toledo stonden ze op het station met plattegronden van Toledo voor € 2,00. Omdat we daarvoor te pinnerig zijn deden dat niet, en gelukkig was er net even daarna een dependance van het VVV kantoor waar de kaarten gratis waren. De dame van het VVV kantoor vertelde me ook dat we de bus konden nemen naar het centrum en dat die € 1,00 kostte. Gelukkig maar, want voor het station stond een bus die € 2,00 kostte, en toen wisten we dat we die niet moesten nemen. Iets verder kwam inderdaad de stadsbus eraan, dus erin en op weg naar het centrum. Goed dat we die € 1,90 hebben uitgegeven, het was een aardige klim naar het belangrijkste gedeelte van Toledo. We zijn natuurlijk begonnen met koffie op een leuk terrasje, maar daarna zijn we toch echt op pad gegaan. Dat de wapenhandel van met name zwaarden een bloeiende stad in de vroegere jaren heeft opgeleverd is nog goed te zien. In alle souvenirwinkels zijn zwaarden en harnassen van groot tot klein te koop. Maar ook echte zwaarden en dolken kunnen volop gekocht worden. Daarnaast is er een levendige handel in parels in allerlei sieraden. Wie dat wil kan zich dus helemaal uitleven. En al die winkels en winkeltjes zijn in straatjes die of naar beneden of naar boven hellen, maar die ook wel heel erg leuk zijn. Allereerst hebben we een bezoek gebracht aan de kathedraal van Toledo, een prachtig bouwwerk met nog veel prachtiger interieur. De eerste ingang die we namen was er een waar je alleen maar een deel van de kerk achter een hek kon zien, dus dat was het niet helemaal. We zijn omgelopen naar de winkel en hebben natuurlijk kaartjes gekocht. De beperkte blik die we vanaf de geblokte ingang konden werpen was ruim voldoende om ons de kaartjes te laten kopen. De kerk is werkelijk prachtig, jammer dat je er geen foto's mag maken. Gelukkig heb ik een klein cameraatje en was ik niet de enige, we hebben er dus wel een paar. Maar ook het alleen kijken naar al die pracht en praal was eigenlijk al voldoende. De mooie gewelven en beelden, het schitterende altaar en de kapellen aan de zijkant van de bouw zijn moeilijk te beschrijven, zelfs aan de hand van de paar foto's. De sacristie lijkt wel een galerie, met veel schilderijen van El Greco en andere grote schilders zoals Rubens, Valezques en Titian. In de Tower Chapel staan een aantal sculpturen van goud en zilver die oogverblindend zijn. In de grootste zijn260 beelden verwerkt, overweldigend mooi. De volgende stop was, na enig zoeken in de kleine straatjes, het museum wat vroeger de Sinagoga del Tránsito was, zeg maar het Joods Historisch Museum van Toledo. Daar werd een overzicht gegeven van de Joodse gemeenschap van Toledo. Die is, vertellen de boeken, de grootste geweest van het Siberisch schiereiland, totdat ze werden verdreven. Daarna zijn we naar de Sinagoga de Santa Maria La Blanca gegaan, deze heeft prachtige bogen en fresco's in de grote hal. Zeer de moeite waard allebei. Voor de lunch hebben we nog het klooster en de kerk van San Juan de los Reyes bezocht. Een prachtige kloostertuin, met een mooie kerk erbij. Aan de buitenkant van de kerk hangen de boeien van Christenen die in Granada bevrijd zijn, een heel apart gezicht. Na al die bezichtigingen waren we toe aan wat eten en drinken, dus doken we op het terras van Cerveceria Scorpions tegenover de kerk. Eerst aan een tafeltje met vreselijk schuine stoelen, maar dat beviel niet zo goed. Gelukkig was het tafeltje van de ober nog vrij. Daar stonden gewoon twee stoelen recht. Een flesje rood, en twee paella mariscos en we zaten heerlijk. We hebben dan ook lekker op ons gemak gedaan. Maar we waren natuurlijk niet in Toledo om alleen voor de middag wat te bezichtigen, dus gingen we weer op pad. We zijn naar boven gelopen om de kerk van Santo Tomé te bezoeken, maar die was helaas dicht. Zo zachtjes aan gingen we naar beneden, we zouden te voet naar het station terug gaan. Toen we op de Plaza de Zocodover aankwamen heb ik nog een klein filmpje gemaakt en zijn we door de poort Arco de la Sangre gelopen om daar het Museo de Santa Cruz tegen te komen. Ondanks de beginnende vermoeidheid zijn we er toch nog even ingelopen. Het is een verrassend museum, met best mooie dingen en ook een kleine kloostertuin. Na het korte bezoek zijn we verder naar beneden gelopen om een foto te maken van de poort die we op de heenweg al vanuit de bus hadden gezien. Daar aangekomen maakte Piet wat foto's maar zagen we ook dat er een heel aantal mensen feestelijk gekleed stonden te wachten bij de poort van een kerk. Het was een bruiloft en we zijn even blijven wachten om wat foto's te kunnen maken. Toen de kerk uit kwam bleek er een grote familie uit te komen die duidelijk in goede doen is. Veel mensen en allemaal gekleed in jurken en jurkjes die niet bij H & M vandaan komen. Er werd nog een kort optreden door een flamencopaar uitgevoerd, onder begeleiding van een gitaar en een aantal zingende dames. Leuk om te zien, jammer dat op een gegeven moment mijn geheugenkaartje vol was. Toen heel de party uit elkaar was en het bruidspaar op pad ging voor de foto's zijn wij ook verder gegaan. Piet heeft onderweg nog wat foto's gemaakt van het fort, de brug en het kasteel, maar zachtjesaan kwamen we toch in de buurt van het station. Omdat we altijd op tijd vertrekken, en zeker als we ergens persé op tijd moeten zijn, hadden we nog tijd voor een klein groot biertje op een terrasje tegenover het station. Zoals altijd werd er weer wat lekkers bij geserveerd, deze keer voor ieder een tosta met tonijn en een beetje chips. Helemaal goed weer. Na onze dorst gelest te hebben was het tijd om de trein naar Madrid op te gaan zoeken. We moesten weer door een securitycheck, maar dat ging allemaal redelijk snel. Ook weer binnen een halfuurtje terug in Madrid. In de trein had ik zitten lezen dat er op het treinstation van Madrid een monument was opgericht voor de slachtoffers van de bomaanslag in 2004. Natuurlijk wilden we dat ook zien, en we waren er nu toch. Omdat de Lonely Planet aangaf dat er beweging in zou zitten heb ik in de trein wat ruimte vrijgemaakt op mijn geheugenkaartje. Het zou jammer zijn als we daar niets van zouden kunnen opnemen. Ook in het boek stond dat er een tuin in het station was aangelegd, dus ook daar naar toe was het plan. De planten hadden we snel gevonden, en ook de grote populatie waterschildpadden die daar in een vijver zit. Leuk. Maar het monument was gesloten, dat zou dan een volgende keer als we op het station zouden komen wel weer door ons bezocht kunnen worden. We zijn tenslotte nog even hier en moeten toch via het station naar Museo Reina Sofia. We zouden op tijd naar bed gaan. Nog even naar de bar van het hotel gegaan voor wat drinken.


Zondag 5 juni

De dag van de grootste vlooienmarkt van Europa (volgens de reisgidsen van Madrid). Dat betekende dat wij er natuurlijk ook naar toe moesten, en (bijna per definitie) dat we er ook heel snel weer vanaf waren. Maar we hebben er toch een klein uurtje rondgelopen voordat we inzagen dat het ons ding niet helemaal is. Het duurde al even voordat we tussen alle "gewone" kramen het rommelmarktgedeelte vonden, maar toen het ook nog maar een klein pleintje bleek te zijn waren we er al snel klaar mee. Dus op weg naar Museo del Prado, met onderweg natuurlijk tijd voor een café con leche. Aangekomen bij het Prado gingen we gelijk naar de ingang, we hadden tenslotte al kaartjes gekocht door de aanschaf van de Paseo del Arte, de kaart voor de drie musea. Jammer dan, we mochten weer terug om onze voucher (dat was de Paseo uiteindelijk) om te wisselen voor een echt kaartje. Gelukkig was de rij voor de "change" vele malen korter dan die voor de mensen die dezelfde dag een ticket kochten. Wat een collectie, het is werkelijk niet te geloven wat ze daar hebben hangen. We gingen natuurlijk als eerste naar "de Tuin der Lusten" van Jeroen Bosch, een beetje chauvinistisch zijn we wel. Wat een prachtig stuk is dat in het echt, jammer dat we geen foto's mochten maken. Aan de andere kant betekende dat ook wel dat we op ons gemak konden kijken. Ook de andere stukken van Bosch zijn heel erg mooi, bijna niet te begrijpen dat er in die tijd al zo geschilderd werd. Maar ook andere schilderijen van Rembrandt, Valezques en nog zo wat van die bekende schilders waren top! De "black paintings" van Goya zijn werkelijk adembenemend. De vele schilderijen van Rubens zijn ook niet te missen, evenals die van Monet, Van Gogh en andere, voor ons minder bekende kunstenaars. Het heeft ons heel wat tijd gekost om zelfs alleen de topstukken te bekijken. Tussendoor zijn we even wat gaan drinken, het was allemaal wel heel erg veel. Na nog een tijd dwalen door al die zalen met prachtige schilderijen zijn we er op enig moment toch maar uitgegaan, maar voor het stadion van Real Madrid was het te laat geworden. Vooral ook omdat ik nog wat moest eten. Het was intussen half vier, dus hoog tijd voor iets voor de lunch. We hebben een beetje gelopen naar de buurt van Caixa Forum, de wijk Huertas & Atocha. Daar in de buurt hadden we de dag ervoor ook leuke tentjes gezien en lekker gegeten, dus dat leek een goede keus. En dat bleek ook waar te zijn, we kwamen terecht bij Bodeguilla Los Rotos. Ieder een biertje en wat worstjes en calamares en we konden weer vooruit. Na de lunch zijn we naar het station gegaan, we wilden graag het monument voor de doden van de bomaanslag van 2004 gaan bekijken. Toen we daar aankwamen zagen we dat de openingstijd 17.00 uur was. Omdat het al tien voor vijf was bleven we natuurlijk wachten. Het was niet zo heel groot, maar wel heel bijzonder. In de eerste ruimte stonden de namen van de slachtoffers op glazen platen, en in de hal was een koepel met alle steunbetuigingen die kort na de aanslag van over heel de wereld waren binnen gekomen. Die steunbetuigingen stonden in de originele taal, dus van alles door elkaar. Van Hebreeuws tot Arabisch en alle mogelijke talen uit Europa en andere continenten. Ik dacht begrepen te hebben dat de koepel zou bewegen, maar later bedacht ik me dat "moving" niet alleen bewegend, maar ook ontroerend betekent. Na het korte bezoek aan het monument zijn we terug naar het hotel gegaan. Ruim een half uur voordat we weg zouden gaan regende het pijpenstelen, echt geen fijn weer om er doorheen te gaan. Maar we hadden gereserveerd en op enig moment zijn we dan toch vertrokken. Goed dat ik twee paraplu's had meegenomen, ze komen zo wel van pas (ook al zouden we ze liever niet hoeven gebruiken). Toen we onderweg waren stopte het alweer met regenen, dus we hebben er niet heel veel last van gehad. Eten bij Botín, wat zal ik er eens van zeggen. Het is lekker, apart ook. Waar kun je anders "suckling pig" eten? Ook de rest van het eten was helemaal goed. Piet had vooraf knoflooksoep met ei, en ik geroosterde paprika met zoute vis. Prima, flesje rood en stukje brood erbij. Het hoofdgerecht nam Piet het varken en ik het geroosterde baby lam, ook een specialiteit. Goed eten, maar het is wel een vreetschuur. Ook het pand is mooi, maar het tempo waarmee het eten doorkomt is belachelijk. De soep was amper op toen het hoofdgerecht kwam. We hadden binnen het uur gegeten, en dan deed Piet nog rustig aan. We hebben dan ook maar geen toetje meer genomen, en op ons gemak de wijn leeggedronken. Dus ondanks het speciale eten zouden wij het nooit meer doen. Voor € 95,00 kunnen we twee maal een avond uit eten gaan in Madrid. Na het eten zijn we terug gegaan naar het hotel. Onderweg namen we twee biertjes mee uit de supermarkt omdat we dachten dat we het niet meer zouden halen om voor twaalf uur bij de bar van het hotel te zijn. Gelukkig kregen we nog wat in het hotel. De deur was al wel dicht, maar Alberto (onze favoriete ober) schonk nog wat voor ons in. Die drankjes hebben we dan ook maar in de lobby opgedronken. Er kwamen nog heel wat mensen binnen, maar kennelijk gaat hier iedereen vroeg naar bed, of in ieder geval naar de kamer. Geen wonder dus dat de bars om twaalf uur dicht zijn. Na het drankje in de lounge heeft Piet nog een van de gehaalde blikjes bier opgedronken, maar daar heb ik niets meer van gemerkt. Ik was natuurlijk al weer heel snel in dromenland na weer een fantastische maar vermoeiende dag in Madrid.


Maandag 6 juni

Na op de gebruikelijke tijd (acht uur) te zijn opgestaan, en na weer een prima ontbijt in het hotel zijn we op pad gegaan voor ons bezoek aan Museo Reina Sofia. Deze keer geen oude, maar jonge(re) meesters. We hebben genoten van Picasso's Guernica en andere stukken, en van El Mastrubator van Dalí. Maar ook van alle schetsen die vooraf gingen aan het maken van dergelijke meesterwerken. Ook Míro was ruim vertegenwoordigd, evenals een aantal voor ons minder bekende kunstenaars uit Spanje en daarbuiten. Tussen het bekijken van de verschillende kunstwerken door hebben we koffie/thee met chocoladetaart gegeten in het restaurant van het museum. Dat was minder duur dan de omgeving zou doen vermoeden. De tweede en vierde verdieping was het meest belangrijk, van de eerste verdieping hebben we wel wat dingen overgeslagen, en de derde verdieping was niets te zien. Daarom zijn we, voor de koffie, eerst uitgebreid gaan kijken naar Picasso's Guernica en alle dingen die daar omheen hingen. Al met al ook een prima museum om te bezoeken als je van kunst houdt. Als dat niet het geval is, is het toch prima om te doen, sommige dingen moet je gezien hebben als je in een bepaalde stad bent. De Taj Mahal in Agra, Eifeltoren in Parijs en Guernica in Museo Reina Sofia in Madrid horen daarbij (vinden wij dan). Na het bezoek in het museum zijn we op het museumplein wat gaan eten, een biertje met een broodjes zalm en calarmares was genoeg om weer verder te kunnen. Omdat het droog was zijn we begonnen aan de wandeling in de Lonely Planet van de Oude Stad. Daarbij kwamen we op het Plaza de España met het beeld van de schrijver van Don Quichot. Daar stonden natuurlijk ook beelden van Don Quichot en Sancho Panza zelf ook bij. Leuk om te zien. Lopend langs de aangegeven route kwamen we ook langs een klooster, maar dat was helaas op maandag dicht, dus daar hadden we niet veel aan. Ook liepen we op de Grand Via langs heel veel winkels. Terwijl we lekker aan het wandelen waren begon het ineens te regenen, jammer, maar wel een goede gelegenheid om een pauze met een biertje te doen. Dat deden we bij Cerveceria 100 Montaditos, een gelegenheid waar je voor € 2,00 een halve liter bier kunt bestellen en heel veel verschillende broodjes voor € 1,00 tot € 2,00 per stuk (afhankelijk van het soort brood en het beleg).Na ons biertje zijn we op weg gegaan naar het stadion van Real Madrid voor de bezichtiging daarvan. Voor "slechts" € 16,00 pp konden we het stadion bezichtigen. Maar daar bleef het niet bij, ook de kleedkamers, de dug-out, de perskamer en natuurlijk de ruimtes met de geschiedenis en de gewonnen bekers waren open voor het publiek. Het was dus wel degelijk de moeite waard, en we waren blij het gezien te hebben. Prachtig om te zien hoe de voetbalhelden daar worden geëerd, en de lange clubhistorie en als de gewonnen prijzen worden tentoongesteld. Na het bezoek aan Estadio Bernabeu waren we wel een beetje klaar met deze dag en zijn we terug gegaan naar het hotel. Daar hebben we, voordat we naar boven gingen, nog een wijntje en biertje genomen in de bar van het hotel (de rekening wordt vast torenhoog) voordat we naar boven gingen om het reisverslag te schrijven en op te frissen. Daarna zijn we de straat in gelopen om te eten, we hadden niet heel veel zin meer om de stad in te gaan. In onze eigen straat hadden we genoeg tentjes gezien die ook de moeite waard leken, en dat bleek ook zo te zijn. We kwamen terecht bij El Taberna de Dominquez. We kregen een hapje als aperitiefje voordat het eten kwam. Ik had een roerbak champignons met garnalen besteld, en brood. Dat laatste had niet gehoeven, het bord met champignons, garnalen en ei bleek voldoende te zijn voor de eerste gang. Nog een glaasje rosé voor beiden en we konden de tijd weer even doorkomen. Toen we de mosselen wilden bestellen bleken deze er niet te zijn, en gingen we maar over op calamares (hoe vervelend kan het zijn). Daar weer een glaasje bij, Piet ging over op rood en bracht de ober volledig in verwarring. Biertje vooraf, rosé bij het eerste gerecht en rood bij het tweede kon hij allemaal niet meer volgen. Maar het kwam allemaal goed, en het was dus ook prima. Bij de rekening kregen we nog een borrel, het smaakte een beetje naar Bailey's, maar was het niet. Een echte aanrader! We zijn teruggegaan naar het hotel, en hebben niet eens meer iets in de bar genomen.


Dinsdag 7 juni

Zoals altijd om acht uur opgestaan, gedoucht en getut en daarna ontbeten. Na al dat ochtendgedoe zijn we ruim na half tien gaan lopen naar het metrostation om de metro te nemen naar het Palacio Real. Helaas, gesloten. Het is een beetje jammer dat als wij hier zijn de koning of de regering besluit dat er een festiviteit moet zijn in het paleis, maat het is niet anders. Dan maar naar de tweede geplande bestemming voor deze dag: de Basilica de San Fransisco El Grande. Wat een pracht en praal kan er in één kerk zitten. Toen we binnen kwamen begon net de rondleiding en daar zijn we bij aangesloten. Jammer dat hij in het Spaans was, maar doordat we eerst de musea hebben gedaan, en we daar heel veel scènes uit de Bijbel al hadden gezien kon ik de gids goed volgen. Wat belangrijk is, is dat je niet achter het altaar in de sacristie komt als je alleen rond loopt. Bovendien maakt de gids steeds de lampen bij de verschillende nissen aan en uit als hij begint en eindigt met zijn verhaal. Dat betekent dat je alles minder goed kunt zien als je de kerk alleen bezoekt. Na het bezoek zijn we eerst gaan lopen om een foto van de buitenkant te maken, en kwamen we terecht in de dahlia tuin van de kathedraal. Leuk om te zien, maar zeker ook de buitenant van de kerk. Het lijkt helemaal niet veel bijzonders totdat je binnenkomt. Toen Piet nog een foto vanuit een tegenover liggende straat wilde maken zagen we een terrasje. Omdat we al bedacht hadden dat het tijd werd voor koffie zijn we maar gelijk gaan zitten. Koffie en toen was het al weer over twaalf uur, dus tijd voor een glaasje rosé. Je moet zo af en toe ook eens een nieuwe traditie starten, en twee koffie in Spanje kan mijn maag niet aan. Na deze korte break zijn we verder gaan lopen en zijn we nog even de kerk van San Andrés en die van San Miguel binnen geweest. Beide kerken hebben mooie Mariabeelden, en zijn voor de rest ook prachtig om te zien. Bij de San Miguel waren we net op tijd, we waren net tien minuten binnen toen hij gesloten werd. Verder lopend kwamen we op het Plaza de la Villa, en op andere leuke plekjes terecht. Op Plaza de la Villa had ik het idee dat er iets te bezichtigen was, maar het waren alleen kantoren en we mochten er dus niet in. Lopende kwamen we in de buurt van Mercado de San Miguel, de oude markthal die omgetoverd is tot een grote proeverij van hapjes en drankjes. We zouden daar die avond gaan eten, maar zijn die middag maar blijven hangen. Het was er al druk genoeg en het zou er 's-avonds nog veel drukker zijn. Dat laatste hadden we namelijk eerder in de week al gezien, toen was er geen doorkomen aan. Dus na wat zoeken naar een tafel, en vooral naar twee krukken zijn we aan een tafel gaan staan. Daar waren twee mensen al bezig aan hun toetje, en wellicht zouden we zo dus kans hebben op een zitplaats. Ik ging alvast maar eens champagne en oesters halen (het leven is zo verschrikkelijk. Net voordat ik de tweede gang, coquilles, ging halen gingen onze tafelgenoten weg en hadden we dus de felbegeerde krukken. Je zag ook overal mensen zoeken naar een zitplaatsje en duiken op een kruk als er een vrij kwam. Een populaire plek dus, en we hadden het helemaal voor elkaar: Piet bewaakte mijn kruk met zijn leven, en ik ging de hapjes en drankjes organiseren. En bovendien deden we het met het weer ook weer goed, het kwam tijdens ons verblijf in de Mercado met bakken tegelijk uit de hemel gevallen. We hebben er een paar uurtjes doorgebracht met het verorberen van die hapjes en drankjes. Het is niet de meest goedkope lunch die we ooit genoten hebben, maar genieten was het wel. Na al dat ge-eet en ge-drink waren we er wel een beetje klaar mee en zijn we terug gegaan naar het hotel. Maar niet zonder nog een biertje/wijntje genomen te hebben bij El Taberna de Dominquez. Terug in het hotel geschreven aan het reisverslag en lekker in bad geweest. Die avond zou de laatste zijn in Madrid. Na het uitrusten zijn we gaan wandelen om nog wat mooie avondfoto's te maken. Zoals gebruikelijk weer met de metro, en hoewel het een beetje begon te stippen regende het niet echt. Weer mazzel dus, het valt al met al wel mee met het slechte weer dat voorspeld was. We hebben een uurtje rond gelopen om te zien of er mooie plaatjes te schieten waren, en dat was ook zo. De zon scheen, en zo laat op de avond geeft dat een heel speciaal effect, vooral op de hoge gebouwen. Je ziet dan bijvoorbeeld een toren in de zon staan, terwijl het gebouw zelf redelijk donker is. Na een poosje rond te hebben gelopen zijn we iets gaan zoeken om te eten. We dachten dat het niet al te moeite zou moeten kosten, maar dat viel toch even tegen. Dan zie je dat er een verschil is van dag en nacht tussen het weekend en doordeweekse dagen. De "Korte Putstraat" was veel leger, er waren zelfs ook tenten dicht. Dat kan overigens ook gekomen zijn omdat we zo laat waren. We vinden het helemaal niet erg meer om na elf uur te gaan eten (zeker niet na een lunch zoals die van vanmiddag). In de Calle de la Cava Baja was niets meer naar mijn zin, de eerste waar we naar binnen gingen werden we in een kelderruimte gezet. Die was niet leeg, er waren nog meer mensen, maar ik vond het zo ongezellig dat ik opstond en wegging. De tweede was een soort McDonald's voor tapas. Is niet gezellig als je zelf aan een counter je hapjes moet halen. Dus ook daar weer weg. Dus uiteindelijk kwamen we terecht bij El Madroño, lekker buiten op het terras. We bestelden entrecote en ossenstaart, weer eens een keer vlees. De entrecote was natuurlijk weer anders als we thuis gewend zijn, maar wel lekker. De ossenstaart was erg lekken, met een heerlijke saus en gebakken aardappels. Een flesje rosé erbij en het was natuurlijk weer compleet. Deze keer maar geen brood genomen, we zaten nog een beetje vol. Na het eten zijn we binnen gaan zitten. Ik had wel mijn spijkerjasje aan, maar Piet zat met een bloesje met korte mouwen en het koelde toch wel wat af. Binnen nog een afzakkertje (biertje/wijntje) omdat het hotel en ook de winkeltjes al dicht waren, het was intussen half een toen we weg gingen. Na de rekening betaald te hebben, de borrel van het huis opgedronken te hebben, en het bekertje waarin het geschonken werd opgegeten te hebben vertrokken we naar huis. We gingen nog even langs de verlichte kerk waarvoor we eigenlijk de stad in waren gegaan, maar daar waren de lichten al uit. Jammer, maar helaas.


Woensdag 8 juni

Om half acht de wekker gezet, en even daarna opgestaan, we moesten tenslotte nog pakken. Dat was eigenlijk best snel gebeurd, en met douchen en tutten mee waren we net zo laat om naar het ontbijt te gaan. Verder lekker rustig aan gedaan, na het ontbijt de kamer uitgecheckt en de rekening betaald. Na al die administratieve rompslomp zijn we weer gaan lopen. Het eerste stuk natuurlijk met de metro, we zitten heel erg gunstig. Het hart van de stad ligt aan de metrolijn die ook vanaf "ons" metrostation Marques de Villado zonder overstap te bereiken is. We stappen namelijk bijna altijd uit bij La Latina. Vanaf daar is alles te belopen. Madrid lijkt op de kaart misschien wel heel groot, maar alle belangrijke dingen liggen toch op loopafstand van elkaar. We zijn een aantal gebouwen gaan fotograferen, en natuurlijk ook Plaza Mayor. De zon schijnt en dan is alles toch veel mooier, ook de fresco's op een van de gebouwen aan de Plaza. Toen we naar het paleis wilden gaan om het als laatste te gaan bezichtigen kwam er ineens een stoet van paarden met een soort militairen in gala-uniform voorbij. Daar moesten we natuurlijk wel bij zijn, en dat hebben we dan ook gedaan. Het bleek dat we het geluk hadden de maandelijkse wisseling van de wacht van het paleis konden zien, fotograferen en filmen. Natuurlijk was mijn geheugenkaartje vol, en net even later de accu. Maar even wat gewist en van accu gewisseld en ik kon weer verder. Er was een prachtige show met de paarden en karren op het grote plein voor het kasteel, onder begeleiding van de Koninklijke Harmonie Madrid. Er waren ook veel paarden met militairen die verschillend waren uitgedost. Op het plein was ook een tribune gebouwd voor het publiek. Maar ook daarvoor stonden mensen achter de dranghekken. Heel mooi allemaal, en dus weer het cadeautje dat we elke stedentrip eigenlijk wel hebben. En daarmee bedoelen we dan een onverwachte gebeurtenis die leuk is om te zien. Na dat alles zijn we nog heel even in de tuinen van het paleis geweest, maar eigenlijk waren we een beetje klaar. We zijn dus terug gelopen naar de Plaza Mayor en hebben daar op een terras gezeten met een wijntje en een schotel gefrituurde vis. Lekker als afsluiting van de stad. Terug in het hotel hebben we toch nog een drankje genomen, we blijven laatste drankjes doen :. Maar om drie uur gingen we dan echt weg. Met de rugzakken op gingen we naar de metro voor onze laatste route, die naar het vliegveld. Toen we aankwamen bij de trap van de metro bleek dat we er niet verkeerd aan hadden gedaan om de rugzakken mee te nemen: er was een stel met koffers de trap op aan het sjouwen. De reis verliep zoals heel de tijd al voorspoedig, en we waren zonder vertraging zo op het vliegveld. Daar hebben we ons eerst omgekleed en zijn toen gelijk gaan inchecken. Er was nu tenminste nog geen rij. Een dame van KLM hielp ons bij het automatisch inchecken en afdrukken van de boardingpassen. We moesten nog wel een plekje wisselen, we zaten namelijk weer bij het raam en dat is niet onze favoriete plek. We zijn maar gelijk door de douane ook gegaan, er leek niet heel veel te beleven. Ik vergat de notebook uit de tas te halen, dus mocht nog even iets extra doen bij de securitycheck, maar het was zo rustig dat het allemaal geen probleem was. We hebben nog een (alweer laatste) biertje gedaan terwijl ik aan het reisverslag werkte. Het is toch wel ideaal zo'n kleine notebook mee. Als we straks thuis zijn (in Den Bosch dan) is het al klaar en hoef ik niets meer uit te werken. Na een lekker broodje en een paar wijntjes waren we al weer heel snel op Schiphol. We wilden de trein van kwart voor tien halen en dat is ruimschoots gelukt. Op Den Bosch centraal aangekomen stond Patrick al op ons te wachten, en zo waren we mooi om half twaalf thuis. Na een prima week, Madrid is zeker de moeite waard!

Verder lezen >>Barcelona