SAOEDI-ARABIE
Samenleving

To read about SAUDI ARABIA in English - click here

Hotels Saoedie-Arabie

Samenleving

Staatsinrichting

Saoedi-Arabië is een absolute monarchie. Sinds 1 augustus 2005 staat het land onder leiding van Koning Abdullah bin Abdulaziz al-Saoed. De koning regeert via een ministerraad, waarvan de belangrijkste posten worden bekleed door vooraanstaande leden van de koninklijke familie. De Koran wordt beschouwd als de grondwet van Saoedi-Arabië. De enige bron van wetgeving is de ‘Sharia’ en de Hadith, de uitspraken en leefregels van de Profeet Mohammed. In 1992 aanvaardde Koning Fahd de 'Basic Law', waarbij een Raad van Advies, de 'Majlis al-Shoura' en een aantal provinciale raden werden ingevoerd. Deze raad van advies verkrijgt toenemende bevoegdheden. Zij bestaat uit 120 leden, die door de koning worden benoemd. Politieke partijen en oppositiegroeperingen zijn verboden.

advertentie

Politiek

De invloed van de koninklijke familie van het huis Al-Saoed is alomvattend. Alle sleutelposities binnen de regering worden bekleed door familieleden van de koning. Dit politieke systeem is in de jaren '90 onder druk komen te staan door kritiek van hervormingsgezinde liberalen, maar ook van fundamentalistische zijde. Hierbij speelt het gebrek aan toegang tot politieke en economische macht een grote rol. Dit zou hebben bijgedragen aan de opkomst van extremistische organisaties en personen. De terroristische aanvallen op New York en Washington van 11 september 2001 bleken vooral uitgevoerd te zijn door personen met de Saoedische nationaliteit. De westerse druk op hervormingen in het land nam onder invloed van deze ontwikkeling verder toe.

Voorts is vanwege de explosieve bevolkingsgroei het snel toenemend gebrek aan werkgelegenheid voor jongeren een groot probleem. De overheid tracht dit vraagstuk aan te pakken door"saoedisering" van het bedrijfsleven. Werkgevers worden daarbij stap voor stap gedwongen meer Saoediërs in dienst te nemen. Een probleem hierbij is dat het Saoedische onderwijssysteem er onvoldoende in slaagt om voldoende gekwalificeerde werknemers aan de arbeidsmarkt te leveren. Het systeem is in hoge mate gericht op het aanleren van kennis van de Koran en biedt onvoldoende basisvorming die studenten opleidt voor de functies in een moderne maatschappij.

Met het aantreden van Koning Abdullah, die als kroonprins al de reputatie had hervormingsgezind te zijn, lijkt het land zich verder te bewegen in de richting van meer democratisering. De autoriteiten zijn overtuigd van de noodzaak tot hervormingen, maar verschillen wel van mening over het tempo waarin deze doorgevoerd zouden moeten worden. Het is voor de stabiliteit van het land van belang dat het Koningshuis de geestelijkheid niet van zich vervreemd. Inmenging en druk van buitenaf worden ook niet op prijs gesteld. In de laatste twee jaar hebben zich b.v. hervormingen voor gedaan met betrekking tot a) uitbreiding van bevoegheden van de ‘Majlis al-Shoura’ (raadgevende vergadering), b) het voor de eerste keer houden van gemeenteraadsverkiezingen, c) het toekennen van rechten aan vrouwen, met name het zelfstandig recht op een identiteitskaart en het bestrijden van huiselijk geweld en d) het organiseren van een nationale dialoog over hervormingen.

De actuele politieke situatie staat beschreven in het hoofdstuk geschiedenis.

Economie

De economie wordt beheerst door de oliesector. Deze zorgt voor ongeveer 42% van het BNP, 87% van de overheidsinkomsten en voor ruim 90% van de exportopbrengsten. De petrochemische industrie breidt zich gestaag uit en wordt vooral gevoed door gas dat met de oliewinning vrij komt. De industriële sector is vooral gebaseerd op de overvloedige beschikbaarheid van goedkope energie.

De regering gebruikt de olie-inkomsten mede voor de financiering van een programma op het gebied van de infrastructuur in brede zin, alsmede voor de industrie- en landbouwsector. Tegelijkertijd wordt op grote schaal geïnvesteerd in de onderwijs- en gezondheidssector en wordt een deel van de olierevenuen besteed aan de opbouw van de strijdkrachten. Na de oliecrises van 1973 en 1979 ondervond, dankzij de olieprijsstijgingen, de financiering van deze doelstellingen geen belemmering. De dalende olieprijs sinds het midden van de jaren '80 leidde echter tot budgettaire problemen en oplopende schulden.

Door de sterke prijsschommelingen op de oliemarkt is het beleid al jaren gericht op diversificatie van de economie en beheersing van fluctuaties in de olieprijzen. Het lage prijsniveau van ruwe olie en de stijgende uitgaven voor de welvaartsstaat en defensie hebben in de jaren '90 geleid tot een stagnatie van de economische groei. Met de hoge olieprijzen sinds 2003 en daarmee gepaard gaande scherpe stijging van inkomsten voor de schatkist is de groei weer spectaculair toegenomen. Ook de handel levert het land aanzienlijke baten op. Dankzij de olie is er ook een BNP van $ 54.500 per hoofd van de bevolking per jaar (2017).