ROEMENIE
Reis via het zuiden van Polen Slowakije Hongarije

Tekst en foto's : Ron Messing

Eerder dit jaar besloten we dit jaar met de auto een rondreis richting Roemenie te maken. Op een of ander manier had ik het idee gekregen om simpelweg het kasteel van Dracula eens van dichtbij te gaan bekijken en dat kasteel lag toevallig in Roemenie in het plaatsje Bran.

De kortste route vanaf Eindhoven zou via Frankfurt, Wenen, Boedapest en Debrecen ongeveer 2.000 kilometer zijn en een dikke 20 uur rijden betekenen.

Een kortste route is leuk als je haast hebt, maar onze vakantie begint als we de deur achter ons dichttrekken en dus was de snelweg een leuk middel op een eindje in de goede richting te komen, maar ook niet meer.
Via allerlei internetsites met highlights van Roemenie en andere links, een lijstje van interessante plaatsen en streken opgesteld en stuk voor stuk in Google Maps geplakt om te kijken wat er zo ongeveer in de richting van Bran zou liggen.
Je komt er dan al snel achter dat je een deel van het land over zal moeten slaan omdat anders 3 weken simpelweg niet voldoende tijd is om én te rijden én dingen te bekijken.

Wij besloten de West- kust en alles onder de bergketen tussen Brasov en Timisoara over te slaan; daar viel ook de hoofdstad Boekarest onder. Dit zou tenminste 1200-1500 kilometer en 30 tot 40 uur rijden schelen.

Na veel knippen, plakken en schuiven kwam de route die we zouden volgen ongeveer vast te staan. Via de snelweg richting Berlijn, vanaf Potsdam zoveel mogelijk de snelweg af naar het Zuiden van Polen.

Daarna via Krakow de hoge Tatra in richting Oekraïne en via Slowakije naar het Noordwesten van Roemenie. Hier zouden we bij Satu Mara de grens over gaan om daarna de bergketens aan te houden in oostenlijke richting tot Voronet. Daarna zakken we af richting Brasov en via de Transfagarasan uiteindelijk richting Timisoara terug in westelijke richting.

De rest van de terugweg zouden we laten afhangen van hoe lang we in Roemenie bleven; het weer en de zin op dat moment.
Hieronder een beschrijving van wat uiteindelijk 3 prachtige weken werden waarbij de kilometerteller in de auto ongeveer 6.400 kilometer opschoof. (dat had minder gekund)

Dag 1 vrijdag 6 augustus:
Om niet direct met een hele lange reisdag te hoeven te beginnen zijn we vrijdagmiddag vertrokken richting Berlijn. Op 75 kilometer voor Berlijn ligt het plaatsje Netzen waar we aan de Netzener See een simpel hotel gevonden hadden. Slechts een paar kilometer van de snelweg aan een prachtig meer, waar het heerlijk wandelen is en waar je ook een rondvaart op zou kunnen maken. Mooie locatie voor uitstapjes naar Berlijn, Potsdam, Maagdenburg of het Spreewald.

Dag 2 zaterdag 7 augustus:
In de morgen via het mooie Spreewald in zuidoostelijke richting gereden meteen weg van de snelweg. Ons eerste doel is Bad Muskau aan de Poolse grens. Hier was door vorst Hermann von Pückler tussen 1815 en 1844 een enorm park aangelegd, geheel in Engelse stijl. Het is een prachtig park met enorme bomen, een waterpartij en riviertje.

In het DDR tijdperk was het park in verval geraakt, maar sinds 2004 staat het park op de werelderfgoedlijst van de Unesco. Je kunt er ook fietsen huren zodat je makkelijker een groter stuk van het park kunt bezoeken.

Tijdens ons bezoek kleurde de lucht langzaam zwart en besloten wij (net op tijd) het dorp weer op te zoeken waar we onder het genot van een kopje koffie en een broodje de enorme hoosbui over ons heen konden laten komen. Na de bui verder gereden richting Polen en bij Podrosche de Poolse grens overgestoken. Behalve dat de wegen onmiddellijk veranderden van een mooie binnenweg naar een ramp, merk je daar overigens niets van. We moesten richting Jelenia Gora waar we bij Karpacz een kamer hadden gereserveerd. Net na Luban ging het mis en goed ook. De grote doorgaande weg bij deze plaats bleek geblokkeerd omdat het rustige kabbelende beekje was veranderd in een kolkende watermassa die over wegen en bruggen spoelde.
Wij zijn achter enkele lokale bewoners aangereden een binnenweg op, in de hoop nog weg te kunnen komen.

Binnen de kortste keren stonden we met 4 wielen in 20-25 cm water en dat water bleef stijgen.
Terug was geen optie dus verder proberen; dat goed ging tot we in een dorpje kwamen waar het water letterlijk tot boven de ramen stond en mensen volop met zandzakken aan het slepen waren. Hier leek het echt dood te lopen totdat een politiebusje achter een schuur een soort zandpad op ging.

Wat zij met een busje kunnen, kunnen wij met een normale auto ook, dus er achteraan. Op die manier zijn wij en een aantal anderen die nog achter ons aan reden het dorp uit, de heuvel op gekomen. Je probeert toch je auto te redden, maar foto’s maken van die ellende leek ons niet gepast.
Uiteindelijk via een paar “Valkenburg”- achtige plaatsjes in Karpacz aangekomen.

Lees verder >> www.reisimpressies - Roemenië