PORTUGAL
Lissabon Reisimpressies

Tekst: Joyce Frey

Al heel vroeg in de morgen stond ik op straat voor het hotel Alisios om op een bus te wachten. Een klein busje kwam me afhalen. We reden door de nauwe stad om nog meer mensen op te halen.
Dan reden we Albufeira uit naar een parkeerplaats, waar enkel grote bussen stonden. De mensen uit de kleine- moesten overstappen naar de grote bussen. Ik was al naar mijn bus gedirigeerd. Als de reislustigen allemaal aanwezig waren, kon de reis naar Lissabon beginnen.
Eerst reden we door een heuvelachtig landschap over een goed gebouwde weg. Later werd het vlakker;
Na twee uur maakten we een koffiepauze en later gingen we verder. Om half elf bereikten we de brug van de vier en twintigste april. Genoemd naar de dag van de bevrijding, ook de anjerrevolutie genoemd. De eerste stop van in het Belem kwartier aan de Tejo.
Daar wandelden we door een park met een oud vliegtuig en daarachter de bekende toren van Belem, dat tussen 1515 en 1521 gebouwd werd en een van de kenmerken van de stad is. voor mij het kenteken van de stad. Ik had hem al vanuit het park gezien. Hoe vaak had ik dit beeld al op TV en in boekjes gezien. Een monument was ter ere van Hendrik de Zeevaarder gebouwd, die ruim 500 jaar geleden gestorven was. Het leek aan de voorkant op een schip waarop een hoop mannen stonden. Ik bekeek het meesterwerk van dichtbij.
Dan gingen we door een tunnel onder de straat door om aan de andere kant uit te komen. Daar ligt een prachtig park met een bron er in.
Hier spuit fris water alle kanten uit. Er omheen groeien allerlei exotische struiken die kunstig geknipt waren.
Aan de andere kant van de straat staat een gigantisch gebouw
Een groot gedeelte ervan is een museum. Het andere deel het Hieronymiten klooster en kerk. Een gedeelte is opnieuw gerenoveerd, omdat ook hier de aardbeving van 1755 veel verwoest had.
Het buitenste van het gebouw imponeerde me meer, dan de binnenkant, evenals het mooie park dat er voor lag.De tijd was gekomen om weer in de bus te stappen en naar het centrum te rijden. Nog voor we daar waren zag ik een plein met een groot standbeeld en daarachter een boog, die erg op de Arc de Triomf leek.
Als ik de tijd zou krijgen wilde ik het van dichterbij gaan zien, want het zag er erg indrukwekkend uit.
Op de placa Rossio konden we uitstappen en ieder zijn eigen weg gaan.
De mensen die met het trammetje naar boven wilden gaan, de stadswijk Almafa, konden dit met de reisleidster in twee uur doen.
Ik wandelde eerst naar het grote ruime plein waar een prachtige barok bron staat. Daarachter, op een hoge sokkel, een beeld van Dom Pedro. Hij ziet er imposant uit.
Daarna wandelde ik terug en bekeek het mooie station. Dit prachtige gebouw is heel anders dan alle anderen zodat het direct opvalt. Dan ging ik naar de andere kant en liep door de nauwe straatjes.
Aan de ene kant stonden gezellige restaurantjes en andere huizen met prachtige balkons,voorzien van smeedijzer hekwerk.
Opeens stond ik voor de lift, waarmee je omhoog kunt gaan om over de hele stad te kunnen zien.
Natuurlijk wilde ik dat ook gaan doen.
Maar er stond een lange rij mensen voor te wachten. Ik keek op mijn horloge en schrok, omdat de tijd zo vlug voorbij gegaan was.
Ik moest me langzaam aan naar de plaats gaan begeven om met de tram te gaan.
Ik was er niet als eerste, maar ook niet als laatste. De reisleidster was intussen ook aangekomen.
Het was maar een klein groepje dat mee wilde . Samen liepen we met z'n allen naar een andere straat om op de tram te wachten.
Als het oude vehikel aangekomen was, stapten wij in en de reisleidster liet de kaarten door een moderne machine afstempelen. Met veel herrie en geschud kwam de tram bij het uitzichtpunt van Castello do Sao Jorge aan.
De restanten van het slot waren niet de moeite waard, maar wel het uitzicht over de oude stad. De huisjes van de wijk Almafa, die gedeeltelijk nieuw gerenoveerd waren, staan van de rivier tot hier, op het hoogste punt.
geschud kwam de tram bij het uitzichtpunt van Castelle do Sao Jorge aan. De overblijfsels van het slot waren niet de moeite waard, maar wel het prachtige uitzicht over de oude stad.
De huisjes, die gedeeltelijk nieuw gerenoveerd waren, staan van de Rivier tot hier op het hoogste punt.
Ik bewonderde het uitzicht over de stad en de rivier daar onder, dat een zee leek te zijn.
Dan liepen we naar beneden om een kerk te bekijken. niemand vertoonde grote interesse. Er tegenover staat de kerk van de Heilige antonius. Elk jaar wordt hier een processie gehouden waaraan vooral geliefden deelnemen. Want, Antonius zou hier de geliefden bijeen brengen.
Aansluitend kwamen we weer op de placa Rossio aan. waar we nog een klein uurtje kregen om op ons eigen houtje verder te gaan.
Ik liep door de Baixa in de richting van rivier de Taag.
Ik wou de mooie plaats van dichtbij zien.
Als ik het grote plein Praça do Comércio bereikte, stond ik bij het grote standbeeld dat op een verhoging staat met figuren aan beide kanten. Ik wist niet wie de man was, die zo trots op het grote paard zat.
Maar bewonderenswaardig zijn ze beiden, zoals ook de lange gebouwen daarachter met de boog in het midden.
Toen ik genoeg gezien had wandelde ik onder de boog door en vond daarachter een straat waar kunstschilders hun schilderijen probeerden te verkopen.
Daarbij viel het me op hoe mooi het effect was van de mozaïeken op de grond.
Maar die zijn overal in Portugal te zien.
Weer keek ik op mijn horloge; het werd tijd om weer naar het trefpunt te gaan. Flanerend ging ik voorbij aan de vriendelijk uitziende restaurants; tijd om gezellig te gaan zitten had ik niet meer.
Toen we met de bus door de stad reden ontdekte ik nog vele andere standbeelden. Hoewel beweert wordt dat Lissabon er niet meer heeft dan andere gelijkwaardige steden.
Intussen kwamen we bij de rivier de Tejo - de Taag. Hier is hij nog breder dan langs de stad.
De Vasco de Cama brug lag voor ons.
Vanwege de wereldtentoonstelling van 1998 was hier alles verbouwd.
Op het voormalig braakliggend land staan nu moderne gebouwen.
De 18 kilometer lange brug, die over de 10 kilometer brede rivier gaat, werd in 3 jaar tijd door 3000 arbeiders gebouwd.
Het ziet er geweldig uit.
Het was toch een merkwaardige gevoel, zo lang over een rivier te rijden.
Ik betreurde het dat de uitstap hiermee beëindigd was.
Graag had ik nog meer van de stad gezien, maar het is niet mogelijk om in zo'n korte tijd een juiste indruk van de stad te krijgen.
Misschien ga ik het later nog eens herhalen.......................

Meer reisverhalen.. www.reisimpressies.eu