PALAU
Geschiedenis
Geschiedenis
To read about PALAU in English - click here
| Hotels Palau |
Geschiedenis
Vroegste geschiedenis
Men neemt aan dat de eerste bewoners van Palau afkomstig waren van Oost- Indonesië en al in 2000 voor Christus arriveerden op Palau. Op de Rock Islands zijn overblijfselen van bewoning gevonden die al 3500 jaar oud zijn.
Deze mensen konden uitstekend in hun eigen voedsel voorzien (visserij, fruit, groenten) door de zeer vruchtbare grond die Palau rijk is. De Palauers hadden een vrij ingewikkeld sociaal systeem. Hun cultuur was matrilineair en matriarchaal. Al hun bezittingen werden bijvoorbeeld beheerd door de vrouwen, hoewel het bezit was van de clan. Een ander voorbeeld is dat de chiefs werden gekozen dor de oudere vrouwen. De belangrijkheid van de clans hing af van de hoeveelheid land en geld die ze hadden. Dorpen werden bewoond door 7 à 10 clans en de"chief" van de belangrijkste clan werd de leider van het dorp.
| advertentie |
|
Britse, Spaanse en Duitse overheersing
De eerste Europeaan die Palau zag was waarschijnlijk de Spanjaard Ruy Lopez de Villalobos in 1543. Hij noemde het eiland “Arrecifos”, wat riffen betekent.
In 1686 claimden de Spanjaarden Palau, maar deden verder niets om het eiland te ontwikkelen. Pas vanaf 1783 ontstond er regelmatig contact tussen de Palauers en de Europeanen. In dat jaar liep het Engelse schip Antelope, met als kapitein Henry Wilson, op de riffen voor de kust van Ulong Island.
De bemanning werd goed behandeld door de Palauers en ze hielpen de Europeanen zelfs met de reparatie van het schip. De zoon vanChief Ibedul van Koror ging met de Britten mee om in Groot-Brittannië onderwijs te volgen. Helaas overleed hij binnen zes maanden aan de pokken. De Britten waren geschokt door dit drama en hun interesse in Palau en de handel met Palau namen toe. Helaas bestond de handel ook uit geweren en andere wapens waarmee de clans elkaar te lijf gingen en die zelfs wel eens tegen de Europeanen gebruikt werden.
De Britten waren de belangrijkste handelspartners van de Palauers totdat de Spanjaarden hen wegjaagden in 1885. Spaanse missionarissen introduceerden het christendom en het schrift in Palau voordat de Spanjaarden Palau verkochten aan de Duitsers. De Duitsers waren echter meer in geld verdienen geïnteresseerd dan in de ontwikkeling van het eiland en zijn bevolking. Tegen de tijd dat ze in 1899 het eiland definitief overnamen waren er nog maar 4000 Palauers in leven. Met name Europese ziektes hadden er in de loop van de tijd voor gezorgd dat er van de geschatte 40.000 bewoners van Palau vóór het eerste contact met de Europeanen en nog maar 4000 in leven waren. Door inentingen en een beter hygiëne lukte het de Duitsers om deze ziektes tegen te gaan. Maar de Palauers werden ook gedwongen om te gaan werken op de kokospalmplantages en andere ondernemingen.
| advertentie |
|
|
Japanse bezetting
De Japanners bezetten Palau in 1914 tot aan het einde van de Tweede Wereldoorlog. Gedurende deze periode werden de cultuur en de tradities van Palau ernstig bedreigd. Er werden wel scholen geopend maar daar werd de eilandbewoners een ondergeschikt Japanse dialect geleerd. Verder verloren de chiefs hun zeggenschap over hun dorp aan Japanse bureaucraten. Er werden verder vele ondernemingen opgericht waarvoor duizenden gastarbeiders uit Japan, Korea en Okinawa gehaald werden om te werken in o.a. fosfaatmijnen, de rijstvelden en ananasplantages. De plaatselijke bevolking raakte het land kwijt, door verkoop of het werd simpel afgenomen. Vanaf 1922 werden alle Japanse bezittingen in de Pacific geleid vanuit Koro, dat veranderde in een moderne stad met verharde wegen, elektriciteit en stromend water uit de kraan. Van de 30.000 bewoners was slechts 20% van Palause afkomst. Eind jaren dertig werd Palau afgesloten van de buitenwereld en begon Japan met het verdedigen van de eilanden.
Gedurende de laatste maanden van de Tweede Wereldoorlog vielen de Amerikanen Malakal Island en Airai-state aan en vernietigden alle Japanse installaties. De echte gevechten werden echter gehouden in september 1944 op de zuidelijke eilanden Peleliu en Angaur.
Voordat de Amerikanen hun invasie begonnen, werden de meeste Palauers naar Babeldaob gebracht door de Japanners. Waarom dat gedaan werd is nog steeds niet duidelijk, in ieder geval bleven daardoor vele Palauers in leven. De eilanden Koror en Babeldaob bleven verstoken van gevechten en de daar aanwezige Japanse soldaten (25.000) bleven er tot het einde van de oorlog.
Van Trust Territory naar onafhankelijkheid
Palau werd in 1947 een van de trustgebieden onder bestuur van de Verenigde Staten. De Amerikanen hoopten dat Palau samen met de rest van Micronesië één politieke entiteit zou worden.
In 1976 scheidden de Verenigde Staten het bestuur over de Noordelijke Marianen van dat over de rest van het Trust Territory of the Pacific Islands, t.w. de Marshalleilanden, de Federatie Micronesië en Palau. De Palauers stemden echter in 1978 tegen het samengaan met de Federatie Micronesie en namen in juli 1980 hun eigen grondwet aan. Koror werd voorlopig de hoofdstad, die volgens de grondwet gepland was op het grootste eiland Babeldaob.
Ook werd in de grondwet opgenomen dat Palau een atoomvrije zone zou blijven. Dit was echter tegen de wens van de Amerikanen die op Palau wilden terugvallen als de bases op de Filippijnen gesloten zouden worden. De Verenigde Staten stelden daarom een “Compact of Free Association” op waarin stond dat er nucleaire wapens op Palau geplaatst mochten worden, maar ook dat ze eigenlijk over geheel Palau zeggenschap zouden hebben. Als een soort schadevergoeding zou men Palau honderden miljoenen dollars schenken. Zelfs na acht referenda lukte het niet om de anti-nucleaire passage uit de grondwet te halen. De regering besloot toen om de grondwet te wijzigen waardoor er gewoon voor of tegen gestemd kon worden. In november 1993 stemde men met een 68% meerderheid in met de “Compact”. Men hoopte stiekem, en tot nu toe met succes, dat door het einde van de koude oorlog er geen militaire installaties op Palau gebouwd zouden worden. Uiteindelijk kwam er in het “Compact” te staan dat de Amerikanen maar op een derde van het grondgebied militaire toegang zouden hebben. Daar tegenover stond een vergoeding van $140 miljoen voor de eerste vijftien jaar van het vijftig jaar durende contract.
Het Amerikaanse congres stemde in met een verdrag van vrije associatie en op 1 oktober 1994 werd Palau een officieel onafhankelijk land. In december van dat jaar werd Palau toegelaten tot de Verenigde Naties als 185e lidstaat. In juni 1985 werd de eerste president van Palau, Huaro Remeliik, vermoord.
Drie jaar later werd zijn opvolger, Lazarus Salii, dood gevonden. Het leek erop dat hij zelfmoord gepleegd had.
De implementatie van de westerse stijl van regeren botste nogal eens met traditionele cultuur van clans en chiefs. Langzaamaan gaat het steeds beter, ook al omdat de jeugd vanaf het begin geconfronteerd wordt met de westerse stijl van regeren. In 1996 stortte de trots van Palau, een 213 meter lange brug tussen Babaeldaob en Koror, in.
In november 1999 besloot een groep internationale banken het betalingsverkeer met Nauru, Palau en Vanuatu te staken in verband met de verdenking van het witwassen van gelden van Russische en Latijns-Amerikaanse criminele organisaties.
21e eeuw
De presidentsverkiezingen van 7 november 2001 werden met 52% van de stemmen gewonnen door vice-president Tommy Remengesau. Op 2 november 2004 won hij opnieuw met 66,5% van de stemmen. Elias Camsek Chin werd met ruim 71% van de stemmen gekozen tot vice-president en versloeg daarmee zittend vice-president Sandra Pierantozzi.
Op 26 april 2005 vonden verkiezingen plaats voor afgevaardigden naar een conventie voor een nieuwe grondwet voor de Palau-archipel. Deze werd gehouden van 17 mei tot 15 juni. Een belangrijk voorstel op de conventie was om het op de Verenigde Staten geïnspireerde model van een presidentiële republiek te vervangen door dat van een parlementaire democratie. Hiernaast werd een uitbreiding van de bevoegdheden van het Huis van de Traditionele Leiders (een soort Senaat) bepleit. In november 2008 wint Johnson Toribiong de presidentverkiezingen en zijn benoeming volgt in januari 2009.
In januari 2010 krijgt Palau hulp van 250 miljoen dollar van de VS. De president ontkent dat er een verband is met de huisvesting van ex-gevangenen op Guantanamo Bay.
Sinds 17 januari 2013 is Tommy Remengesau weer president van Palau. In februari 2014 kondigt president Remengesau aan dat Palau alle commerciële visserij uit haar wateren wil verbieden.
In het kader van dat nieuw beleid begon Palau in 2014, in navolging van Indonesië, met het in brand steken van buitenlandse vissersschepen die illegaal in de territoriale wateren van Palau aan het vissen waren. In iets meer dan een jaar tijd werden vijftien onder Vietnamese vlag varende boten in brand gestoken, waarbij 25 ton aan illegale vis in beslag genomen werd die bedoeld was voor zwarte markten in Azië.
In juni 2015 werden nog eens vier Vietnamese schepen in brand gestoken, de kapiteins gearresteerd en de resterende bemanningsleden naar huis gestuurd op twee boten die gespaard bleven. In de in brand gestoken schepen werd acht ton zeekomkommers en rifvissen gevonden. In januari 2017 gaat Tommy Remengesau op voor zijn vierde termijn als president. In 2017 start Palau met het stempelen van de "Palau Pledge" in paspoorten, om bezoekers eraan te herinneren op een ecologisch en cultureel verantwoorde manier te handelen. In 2020 heeft Palau zonneschermen die giftig zijn voor het koraalrif verboden en het visverbod uitgebreid tot 80% van de exclusieve economische zone.
PALAU LINKS
Advertenties
• Hotels Trivago
• Vliegticket Palau | VliegenNaar
• Hotels Palau
Nuttige links
Palau Startnederland (N+E)Reisinformatie Palau (N)
Bronnen
Galbraith, K. / Micronesia
Lonely Planet
Levy, N.M. / Micronesia handbook Moon
CIA - World Factbook
BBC - Country Profiles
laatst bijgewerkt november 2024Samensteller: Arie Verrijp / Geert Willems