NEDERLAND
Weerzien na vele jaren

Tekst en Foto's:
Joyce Frey.

Toen ik na een lange treinreis van Zwitserland naar Nederland met mijn schoonzus van Eindhoven naar Son onderweg was, vertelde ze me, de volgende dag naar Beverwijk te willen gaan. Ik kon me niet goed voorstellen waar dat precies lag maar dacht wel dat het aan de kust moest zijn. Mijn schoonzus bevestigde dat. Zij wou daar Chinatown bezoeken.

Ik vertelde haar hoezeer ik mij verheugde met een bezoek aan de zee.
Hoelang was ik daar al niet geweest ? De zee, in het land waar ik geboren ben.
's Avonds bekeek ik met mijn broer de kaart en voeg of het mogelijk was over Den Haag te rijden. Dat was geen probleem.
Ook mijn wens om naar Scheveningen te gaan, werd geaccepteerd.

En zo vertrokken we de volgende ochtend van Son, via Rotterdam naar Den - Haag.
Daar kwamen we bij een kanaal aan, waarvan ik zeggen kon dat deze naar Leidschendam verder ging. Hoewel ik hier 50 jaar niet meer was geweest, kwam de omgeving me bekend voor.

We bereikten Den - Haag, dat niet veel veranderd leek. Ik had eigenlijk verwacht dat alles er nieuw was.

We hadden vlug de Rijswijkseweg gevonden.
De tramlijn was naar het midden van de weg verlegd. Daarom moesten we verder rijden en dan omkeren om weer een stuk terug te gaan.
Toen ik de Lyonetstraat zag, sloeg mijn hart over.
Het was een eenrichtingsstraat geworden. Met een kleine omweg kwamen we er toch in.
Voor het huis waar ik geboren ben, bleven we staan om een foto te maken.

Dan ging het verder naar het Binnen- en buitenhof, waar ik als kind vaak gespeeld had. Tenminste....als er geen staatsvisite was. Ook dat was hetzelfde gebleven. Afgezien van de nieuwe gebouwen ernaast.

We bekeken als van binnen en van buiten. Ook de oude stad was weinig veranderd.
Verder ging het naar Scheveningen.
Het Kurhaus staat er nog en de tramhalte ook.
De pier had ik nog nooit gezien, terwijl die toch behoorlijk oud is. Verder zijn er straten bijgekomen en een promenade met veel winkels en restaurants.

Na lange tijd gingen mijn broer en ik naar het strand.
Ik vertelde dat ik hier als kind door een kwal werd gebeten.
En nog voor we de kustlijn bereikten, konden we een brede strook kwallen zien.
Gelukkig was het weer niet om te baden, want ik was er niet overheen gekomen.

Ik vertelde ook, hoe wij vroeger de zonsondergang op het strand bekeken en daarna de duinen oprenden om het nog eens te zien.
Wij deden het ook eens, maar nu bij klaarlichte dag. Mijn broer was toen nog te klein om dit mee te maken.

Daarna stapten we in de auto om naar Beverwijk te rijden.
Onderweg passeerden we verlaten dorpen, waar de kerktoren al vanuit de verte te zien waren. Ze lijken niet dichterbij te komen.

In de weiden, die met water omzoomt zijn, grazen koeien en molens staan in het platte landschap.
Eindelijk komen we bij de tunnel onder het IJ.
Daarachter ligt IJmuiden waar het al vanuit de verte naar de hoogovens stonk.

Daar was dan Beverwijk en vonden het "Chinatown" dat nogal verstopt lag achter ijzeren blikken .Hier zijn meer Arabieren dan Chinezen.
Er zijn goedkope winkels en restaurants.
Mijn schoonzus was erg teleurgesteld.
We hadden het vlug beken hier.

Op weg naar huis moesten we bij Oss op de veerboot.

Ik was blij dat ik drie kwart van de dag in mijn verleden heb kunnen terug kijken.
Voor mij is het een mooie dag geweest. Ik heb de sporen van mijn kinderjaren kunnen opnemen.

Meer reisverhalen >> www.reisimpressies.eu