NEDERLAND
Elfstedenroute fietsen

De Elfstedenroute

Als voorbereiding op onze aanstaande reis naar Rome hebben we bedacht flink wat kilometers te maken in de weekenden voorafgaand aan ons vertrek richting het zonnige zuiden. Omdat Koninginnedag dit jaar handig op een vrijdag valt hebben we een lang weekend. Bij een gemiddelde dagafstand van circa 85 kilometer die wij voor ogen hebben, komen we op een route die maximaal circa 250 kilometer mag zijn in drie dagen. We zouden wel wat meer kilometers kunnen en willen wegtrappen in zo'n weekend maar we weten op voorhand al dat we ook nog een redelijk autorit voor de boeg hebben om bij het startpunt te komen.


We kiezen voor de Elfstedentocht. Deze tocht is volgens de ANWB iets van 230 kilometer lang en volgt globaal (zeer globaal zo zou later blijken) de route die de schaatsers op deze fameuze tocht zouden afleggen. Vanuit Tiel is het zo'n 200 kilometer sturen tot het startpunt van de route. Hoewel onze Mini Cooper S best snel voorruit wil gaan we toch meer dan 2 uur over deze rit doen omdat we niet "spannend" willen rijden met de fietsen op de drager. We besluiten de donderdagavond al te vertrekken richting Friesland. Onderweg eten we bij de McDonald's: bah wat lekker. En na flink wat fileleed, heel Nederland leek wel richting het noorden te trekken, komen we na meer dan drie uur sturen aan bij de camping in Weidum.


Volgens ons routekaartje zou dit een boerencamping moeten zijn. Afgezien van een boerderij dat tot hotel is verbouwd is er niets wat aan een boerencamping doet denken. Het is een normale commerciële camping compleet met ANWB classificatie bordje (3 sterren). De camping is nagenoeg leeg en we hebben dus goede hoop op een plekje. Dat plekje wil wel lukken maar nee, we mogen de auto niet laten staan gedurende het weekend. Het zou wel eens druk kunnen worden en dan hebben ze iedere parkeerplaats nodig. De dame van de receptie raadt ons aan de auto in het dorp, zo'n kilometer verderop, te zetten. Dat doen we dan maar hoewel we het onzin vinden. Je kijkt dan wel even raar op als de volgende dag EUR 1,35 op de rekening staat voor het gebruik van de parkeerplaats!


De nacht bleek niet echt veel rust te brengen. Het begon al goed met de een of andere muts die een rotsmak maakt als ze over een scheerlijn van onze tent valt. Wij liggen dan al in de tent en horen die tuthola tegen onze "buren" zeggen dat we midden in het pad staan. Tja, wat noem je "midden" als je aan de rand van de sloot en het trekkersveldje staat. Maar goed, je gaat natuurlijk niet van je zelf zeggen dat je druk doende was om te gluren en daarbij door je eigen lompigheid werd overvallen: dat klinkt toch minder lekker. Toen we die dame weer overleeft hadden bleken de kikkers een nachtelijk concert te moeten geven. Sjezus wat kunnen die beesten een herrie maken! Maureen kon haar oordopjes in doen maar de dopjes van Patrick bleken op magische wijze spoorloos verdwenen; typisch geval van jammer dan. Afgezien van de kikkers was er dan nog wat herrie van een boerenfeestje en de obligate brommerscheurders in de nachtelijke uren. Kortom, hoewel de camping in Weidum aan het einde van de wereld ligt is het geen aanrader want het blijkt nogal luidruchtig aan het einde van de wereld te zijn.


De volgende dag hebben we nadrukkelijk het "midden van het pad" vrijgemaakt en vertrokken we redelijk vroeg in zuidelijke richting. We hadden het weerbericht goed bestudeerd deze keer en rekening gehouden bij de keuze van het vertrekpunt met de heersende winden voor die dag. De gok bleek een gouden keuze. De hele dag hadden we een straf briesje mee zodat we redelijk soepel door het Friese landschap zoefden. Het was echt een prachtige dag, de zon scheen, de vogels fluiten, briesje mee en er was geen mens te bekennen. Het was zelfs zo lekker fietsen dat je je bijna schuldig voelde dat het niet meer moeite kostte. Normaal als we in Friesland waren moesten we afzien. Maar nu niet, nu konden we genieten van de zon en de omgeving! We trapten de eerste dag zo'n 100 kilometer weg en belanden op een camping in de buurt van Koudum aan de IJsselmeerkust.


De camping die we troffen bleek een Duitse enclave in Friesland te zijn. Een typisch surferscamping: groot, groter, grootst. Compleet met snackbar en enorme parkeerplaats. We mochten zelf een plekkie gaan zoeken nadat we eerst iets van EUR 12,50 mochten afrekenen voor een nachtje. De camping bleek zo groot dat het geen probleem was om een heel veldje voor ons alleen te vinden: lekker rustig en geen last van pottekijkers met vervelende kinderen. Deze rust werd bijna verstoord door twee campers met jawel... Duitsers. Gelukkig kozen deze het hazenpad, hadden de vuile blikken van ons hier iets mee van doen? Later die avond kwamen nog twee collegae fietsers het veldje op. Zij waren zo aardig om aan de andere kant te gaan staan: blijkbaar ook gesteld op rust en ruimte. Die fietsers vonden we dan wel weer grappig. Je kon duidelijk zien dat ze nog niet zoveel ervaring hadden. We zagen ze modderen met veel zaken waar wij zo'n drie jaar geleden inmiddels ook flink mee aanmodderden. Leuk om te zien.


De volgende ochtend spraken we ze even: het was inderdaad hun eerste fietsvakantie. Ze waren drie dagen daarvoor op hun fonkelnieuwe Santos fietsen vanuit hun huis in Tilburg vertrokken. We vertrokken zoals altijd weer lekker vroeg. De weersvoorspellingen bleken wat de wind betreft gelijk te hebben gehad: de wind was gedraaid en wel in ons voordeel. Weer zouden we genieten van een dag met een briesje schuin in de rug en een strak blauwe hemel met daaraan een stralende zon. Nu voelden we ons helemaal schuldig: één dag mazzel kan altijd gebeuren maar dit was te mooi om waar te wezen.

We legden die twee dag in totaal 107 kilometers af voordat we op de camping in <??> neerstreken. We hadden helemaal niet gepland om nog eens een dag meer dan honderd kilometer te fietsen. Nee, we hadden ons ingesteld op zo'n 90 kilometers voor die dag. De ANWB route bordjes stuurden ons echter een andere kant uit dan op ons kaartje stond aangegeven. Nu hadden we dan ook geen officieel ANWB routeboekje, dat hadden ze bij de Fietsvakantiewinkel in Woerden niet toen wij er waren. Het boekje was een alternatieve fietsroute gebaseerd op de ANWB bewegwijzerde route. Omdat de ANWB route op een redelijk duidelijke fietskaart was ingetekend dachten wij onze planning op basis van die informatie wel te kunnen maken. De praktijk bleek weerbarstiger dan onze theorie. En niet alleen die derde dag bleek de planning af te wijken van de werkelijkheid. Maar goed, enigzins vermoeid zetten we de tent de avond van de tweede fietsdag op. We hadden wederom een veldje bijna geheel voor ons alleen, best een groot veld eigenlijk. En wat schets onze verbazing? Een uurtje of zo later komen er zes Belgen in twee auto's die hun drie tentjes vlak naast de onze neerzetten op een vrijwel leg veld. Onvoorstelbaar irritant, zeker omdat ze het einde betekenden van onze rust.


We hebben die nacht wel lekker geslapen toen de Belgen ook eenmaal in hun tentje waren gekropen. De volgende dag waren we weer vroeg op. Op de kaart hadden we al gezien dat de ANWB niet echt de waarheid verteld als ze op al haar routebordjes vermeldt dat de Elfstedentocht 230 kilometer lang is. We hadden inmiddels al 210 kilometer op de klok staan en een ruwe schatting vanaf de kaart leerde dat we nog minimaal 40 kilometer moesten trappen om weer bij onze auto uit te komen. Nu zijn die 40 kilometer geen probleem maar je zou maar gepland hebben om de route in twee dagen van elk 115 kilometer te fietsen, dan kunnen die 40 extra kilometers toch behoorlijk vervelend worden. Vol frisse moed vertrokken we van de camping. Het weer was redelijk, de zon scheen niet zoals de voorgaande twee dagen en we hadden een briesje tegen. Maar toch, het was niet koud en het regende niet; lekker fietsweer eigenlijk. De route konden we vlotjes volgen tot we in Dokkum aankwamen. De bewegwijzering in die stad is echt dramatisch slecht. Er lopen vanuit Dokkum wat lussen die de Elfstedentocht wat meer lengte zouden kunnen geven maar daarvoor gebruikt de ANWB exact dezelfde routebordjes. Als er dan zoals vaak een paar bordjes missen en je er dan zelf eentje een eind verderop vind weet je dus niet of je nu een lus of de hoofdroute aan het volgen bent. Na een klein uur dwalen door Dokkum hebben we gefrustreerd besloten de route te verlaten en op eigen gelegenheid onze weg naar Leeuwarden te vinden.


Dat was ook makkelijker gezegd dan gedaan. Niet alleen de ANWB routebordjes zijn zeer slecht aangegeven in Dokkum, de normale fietsbewegwijzering is nog veel slechter. Wanneer je de bordjes Leeuwarden volgt vanuit het centrum kom je na een redelijk aantal kilometers terecht bij een autoweg. Tja, daar sta je dan. Gelukkig kwam een vriendelijke meneer ons helpen en stuurde ons na enig denkwerk de juiste richting in. Na een kilometer of 10 kwamen we ook weer de Elfstedenroutebordjes tegen zodat we die weer konden volgen. Deze bordjes loodsten ons soepel door Leeuwarden heen. Na 50 kilometer fietsen stonden we nog diezelfde ochtend bij onze auto. De auto was nog heel, alleen lekker onder gescheten door de lokale vogelpopulatie. Tja, lekker landelijk.