NAMIBIE
Aankomst in Windhoek

Tekst en Foto's:
Sammy Tempels

16-17 Augustus 2007: aankomst Windhoek.
Het geluk staat al direct aan onze kant want het vliegtuig van Londen naar Johannesburg is niet volzet dus dat betekent dat we verspreid kunnen gaan zitten en vooral dat Largo languit op de zetels kan slapen! Zalig!

Na een goede vlucht en een paar uur wachten in Johannesburg vertrekken we voor onze voorlopig laatste vlucht naar Windhoek. Vanuit de lucht valt al onmiddellijk op hoe uitgestrekt, ruig, onherbergzaam en eenzaam het landschap van Namibië is.

Overal waar je kijkt zie je zand, zand en nog eens zand. Overal dezelfde lichtrode schijn van het woestijnzand af en toe onderbroken door een bijna kaarsrechte lijn wat dan een weg zal moeten voorstellen.

Een lichte ongerustheid begint zich van mij meester te maken (dat begint al goed, ik moet nog vertrekken). Na in totaal ongeveer 24 u onderweg te zijn landen we uiteindelijk in Windhoek en worden we opgewacht door iemand van het verhuurbureau Hertz.

We krijgen een routemap, een beknopte uitleg, alle benodigde papieren en na een uurtje zijn we klaar voor vertrek. Aarzelend en vooral zeer voorzichtig rijden we onze eerste meters in Namibië. Het links rijden vraagt enige aanpassing maar al bij al valt het nog mee.

Zolang ik geen tegenliggers zie gaat alles goed. De weg van de luchthaven naar Windhoek is een perfecte asfaltwegen het verkeer haalt hier dan ook een hogere snelheid. Na 2km zien we onze eerste dieren: een everzwijn steekt voor de wagen de grote weg over en op een picknick plaats zit een gigantische baviaan in een afvalton te scharrelen.
Nooit gedacht zo snel dieren te zien. Met de volledige landkaart in ons hoofd rijden we onmiddellijk in Windhoek verkeerd maar na enige tijd vinden we toch ons hotel: Villa Verdi.
Het hotel is een beetje verouderd maar de kamers zijn ruim en schoon en meer moet dat niet zijn.

Terwijl wij ons even verfrissen springt Largo in het zwembad en constateert dat dit toch wel redelijk fris(lees: ijskoud) is (zwemmen wordt voor ons nog een ganse opgave). In alle toeristische gidsen lees je dat toeristen beter niet in het donker rijden dus komt de rebel in ons boven en gaan wij onmiddellijk op onze eerste dag in het donker de stad in op zoek naar het befaamde Joe's Beerhouse.

Natuurlijk rijden we weer verkeerd maar ook nu komen we op de juiste plaats terecht. Joe's Beerhouse is zo blijkt de "place to be" in Windhoek. Het eerste deel van de zaak zit afgeladen vol toeristen die aan de bar hangen en rustig iets drinken maar wanneer je verder naar achter gaat kom je aan een reuze groot kampvuur waar ronddom tafeltjes en stoelen zijn gezet en waar je rustig in een Afrikaans decor kan eten.

Het interieur is typisch Afrikaans en de muziek en open keuken maken het plaatje compleet.
De menukaart wordt gebracht en natuurlijk is het bijna al wild wat de klok slaat.
Anouck neemt de kudu steak, Largo een gigantische biefstuk met frieten en ik neem de zebra steak. Ik neem me voor om later tijdens de reis de zebra's te complimenteren voor hun eetbaarheid!
De mensen van Gaia en andere dierenrechten activisten zouden hier een beroerte krijgen want de stukken vlees zijn werkelijk enorm groot.
Ons dieet is al vanaf de eerste dag in gevaar maar we laten het ons smaken.

Na het eten krijgen we een klop van de hamer en laat de vermoeidheid zich voelen. Voorzichtig rijden we terug naar het hotel en nog voor we ons bed raken slapen we al.

18 Augustus 2007: Windhoek-Sesriem
Na een deugddoende rust staan we rond 07.00u op en genieten van het uitstekende ontbijt. Terwijl we de wagen inladen valt het ons op dat de bewaker van de parking van het hotel wel heel dik gekleed is.

Dikke zware jas, muts, en zelfs handschoenen terwijl het toch al rond de 20 graden is! In ons land lekker weer maar hier blijkbaar nog erg koud. We vertrekken en gaan op zoek naar een bank. We pinnen geld en vertrekken richting Rehoboth. Tot dit stadje heb je vanuit Windhoek een goede baan maar daarna beginnen de gravelwegen dus gaan we in Rehoboth inkopen doen.

We rijden het dorpje binnen en gaan naar de "volkswinkel". Dit is een soort "spar" en hier is dan ook alles te verkrijgen. We kopen hier enkele flessen water, koekjes en andere dingen. Iemand van het personeel heeft gezien dat wij alles in onze handen houden en komt afgelopen met een winkelmandje voor ons. Service inbegrepen. We vertrekken en even buiten de stad is het zover: onze eerste gravelweg. De eerste kilometers vallen best mee. Veel stof en steentjes maar niets om ons zorgen over te maken.

We genieten en zien stokstaartjes, everzwijnen en haviken en langs de kant van de weg zien we in de bomen de gigantische wervernesten. Deze nesten worden gebouwd op een manier dat er geen slangen kunnen binnendringen.
Soms worden de nesten zo groot dat de takken van de boom afbreken. In sommige nesten wonen soms wel 100 vogels.

De vogels gaan voor de kleintjes op zoek naar water soms tot wel 60km verder.
Ze nemen het water in hun pluimen op en vliegen dan de hele afstand terug om hun kroost te laten drinken. Gelukkig hebben wij thuis café's op de hoek! We besluiten om de weg via de "Spreetshoogte pas" te nemen. Deze weg staat aangeschreven als zeer mooi maar een beetje gevaarlijk.

We rijden voorzichtig omhoog en boven op de top heb je plaats om de wagen aan kant te zetten en te genieten van het immense en mooie uitzicht. Naar beneden is best te doen omdat de steilste stukken intussen zijn aangelegd in asfalt.

Verder lezen >> www.reisimpressies.eu - Windhoek