MAURITANIE
Geschiedenis

To read about MAURITANIA in English - click here

Hotels Mauritanie

Geschiedenis

Onafhankelijkheid

In 1960 werd de Islamitische Republiek Mauritanië onafhankelijk van Frankrijk. De hoofdstad Nouakchott werd gesticht in die periode. De eerste president van Mauritanië, Mokhtar Ould Daddah, verklaarde het land tot een eenpartijstaat en bleef 18 jaar aan de macht met zijn Parti du Peuple Mauritanien (PPM). Hij streefde naar integratie van alle Mauritaanse gemeenschappen en verbood om die reden een aantal politieke partijen die te nadrukkelijk Moorse dan wel negro-Afrikaanse belangen vertegenwoordigden. De PPM bleef tot 1978 de enige politieke partij. In 1978 maakte een geweldloze militaire staatsgreep een einde aan het bewind van Ould Daddah. De aanleiding van deze coup was de uitzichtloze situatie waarin het land vanwege het conflict om de Westelijke Sahara verzeild was geraakt. Mauritanië raakte in 1975 in dit conflict betrokken toen Spanje zich terugtrok uit de Westelijke Sahara en het gebied verdeeld werd tussen Marokko en Mauritanië. De strijd tegen de bevrijdingsbeweging van de Westelijke Sahara Polisario had grote negatieve economische en sociale gevolgen voor Mauritanië. Aan de vooravond van de staatsgreep van 1978 stond het land aan de rand van een financiële instorting en dreigde er een burgeroorlog. De nieuwe regering kwam zeer snel een staakt-het-vuren met Polisario overeen en trok zich in 1979 geheel uit het conflict om de Westelijke Sahara terug. De periode hierna had Mauritanië een reeks militaire leiders (Moustapha Ould Salek, Ould Bouseif en Mohamed Khouna Ould Haidallah). Een belangrijke politieke beslissing in 1980 betrof het afschaffen van de slavernij.

advertentie

Periode Taya

In december 1984 kwam kolonel Maaouya Ould Sid' Ahmed Taya na een staatsgreep aan de macht en was gedurende 20 jaar president van Mauritanië. Tot aan 1991 werd Mauritanië met strakke hand geregeerd. Oppositiepartijen werden nauwelijks toegestaan en mensenrechten werden met regelmaat geschonden. Vanaf 1991 werd er een begin gemaakt met democratisering en werden politieke gevangenen vrijgelaten. Dit leidde in 1992 tot de eerste vrije presidents- en parlementsverkiezingen, waarbij Taya (van de Parti Republicain Democratique et Social (PRDS) werd gekozen met ca. 60% van de stemmen. De PRDS is de grootste partij gebleven. De president voerde regelmatig kabinetswijzigingen (laatstelijk maart 2005) door waarbij te allen tijde een fragiel evenwicht wordt bewaard tussen de verschillende bevolkingsgroepen, regio's, stammen en belangrijke families. De naar verhouding talrijke politieke partijen zijn grotendeels georganiseerd rondom charismatische leiders en slechts in enkele gevallen rondom specifieke thema's of ideologieën. De Mauritaanse constitutie en bijbehorende organieke wet verbieden expliciet politieke partijen die indruisen tegen de principes van de islam dan wel aanzetten tot intolerantie, geweld, verstoring van de openbare orde en de nationale eenheid en territoriale integriteit.

advertentie

21e eeuw

Hoewel de PRDS bij de parlementsverkiezingen en lokale verkiezingen van 2001 een ruime meerderheid in het parlement behield was de oppositie sterker vertegenwoordigd dan voorheen. De regering besloot hierop de belangrijkste oppositiepartij te verbieden. Haar leden konden overigens wel hun zetel in het parlement behouden.

Ook de presidentsverkiezingen van november 2003 werden gewonnen door Taya. Op 3 augustus 2005 kwam er door een staatsgreep een eind aan het bewind van Taya, die zelf ter gelegenheid van de begrafenis van Koning Fahd van Saoedi-Arabië afwezig was. De nieuwe machthebbers noemen zichzelf de "Counseil Militaire pour la Justice et la Democratie"(CMJD).

In maart 2007 won voormalig minister Sidi Ould Cheikh Abdallahi de presidentsverkiezingen. Met 53% van de stemmen versloeg hij in de tweede stemronde ex-oppositieleider Ahmed Ould Daddah. Het was voor het eerst in de geschiedenis van Mauritanië dat een machtswisseling democratisch tot stand kwam. Waarnemers beoordeelden de stembusgang als vrij, eerlijk en transparant.

In 2007 nam het parlement van Mauritanië een wet aan waarbij het houden van slaven strafbaar werd. Slavenhouders kunnen nu tot tien jaar celstraf krijgen.

Officieel was slavernij in de woestijnstaat al sinds 1981 verboden, maar veel slavenhouders trokken zich daar niets van aan. Volgens mensenrechtengroepen zijn er op dit moment nog honderdduizenden slaven in Mauritanië.

In mei 2008 komen leden van de gematigde islamitische oppositie voor het eerst in de regering. In augustus 2008 pleegt het leger een staatsgreep en zet president Abdallahi af. In januari 2009 beloven de militaire machthebbers verkiezingen, die ook daadwerkelijk in juli 2009 plaats vinden.

Generaal Mohamed Ould Abdelaziz wint de presidentsverkiezingen met 52% van de stemmen. In juli 2010 neemt Mauritanië een nieuwe anti-terrorisme wet aan. De veiligheidstroepen krijgen zo meer bevoegdheden om al-Queda te bestrijden. In februari 2011 krijgt ook Mauritanië te maken met de Arabische lente en gaan honderden mensen de straat op. In januari 2012 krijgt Mauritanië veel vluchtelingen uit Mali, vanwege de Toeareg rebellie in het noorden. De partij van president Abdelaziz wint de parlementsverkiezingen van december 2013. In juni 2014 wordt president Abdelaziz herkozen, de oppositie boycot de verkiezingen. Bij een referendum in augustus 2017 steunen de kiezers plannen van de president om de senaat af te schaffen en de vlag te veranderen. De oppositie boycot dit referendum. Bij de verkiezingen van 2019 wint Mohamed Ould Cheikh el Ghazouani de presidentsverkiezingen. In 2020 benoemt hij Mohamed Ould Bilal als premier.

advertentie