MAROKKO
Agadir en Marrakesch

Tekst en foto's:
Joyce Frey.

Het was in de middag , toen we een tussenlanding hadden in Marakesch. Pas tijdens de verdere vlucht zag ik de met sneeuw bedekte spitsen van het Atlasgebergte. We vlogen niet hoog over de bergen, zo dat iedere omtrek van de toppen,dalen en kloven te zien waren.
Kort daar na landen we in Agadir.
Agadir

Een hevige wind en een grote rode zon die bezig was onder te gaan heten ons welkom.
Het werd al donker als ik mijn hotel bereikte. Na het eten maakte ik de eerste ontdekkingstoer. Op de promenade flaneren bijna alleen maar Marokkanen.

Er zijn veel restaurants met lifemuziek . De bewoners staan er voor en genieten van hun muziek.
De dag erop bij daglicht zag ik hoe breed het fijne zandstrand is.

De wind waaide nog steeds. Ik ging verder op verkenning.
Ook de dag er op stormde het nog. Ik maakte een ritje met het toeristen treintje om een andere omgeving te zien.
Daarna liep ik naar het vogelpark. Behalve vogels zijn hier ook een paar andere dieren te zien. Maar het park is erg klein.

Later vond ik een haven met rondom appartementen die voor normale mensen niet te betalen zijn. Veel winkels staan nog leeg.

Daarachter is de berg met de beroemde spreuk ” Vrees god en respecteer de koning.” goed te zien.
Een mooi orienteringspunt.

Toch zocht ik eigenlijk de grote haven.
Eindelijk kwam de zon door en de storm ging liggen. Ik nam een bed aan de pool van het hotel en deed wat de meeste vakantiegangers doen. "luieren"

Het werd heet. 's Morgens ging ik weer wandelen en kon zien dat het al 32 graden warm was. Dat beetje wind dat nog blies was erg aangenaam.
Op mijn ontdekkingstocht kwam ik in een woonwijk van de inwoners hier. Een beetje kriebelig werd het wel in mijn buik. Maar niemand scheen notie van me te nemen. Dus ging ik gewoon verder.

Bij een poging om een drukke straat over te steken, sprak een oudere man me aan. Hij vertelde twintig jaar in Duitsland te hebben gewerkt.

En dat hij een broer in de buurt heeft die kruiden tegen alle ziektes verkocht en wilde weten of het me interesseerde. Ik zij “Nee.”
Dan stelde hij voor, als ik toch wil wandelen, kan ik net zo goed even bij zijn broer gaan kijken.

Ik liet me ontvoeren en kwam bij de winkel aan. De oude man hield kruiden onder mijn neus. Al vlug wist ik niet meer welke geur bij welk kruid hoorde.
De broer kwam en vroeg of ik iets kopen wouw. Ik zei weer “Nee.”
Hij schudde mijn hand en wenste me nog een prettige dag.

Nu stond ik daar alleen daar en moest de weg terug weer vinden wat geen probleem bleek te zijn. Ik hoefde maar de berg met de opschrift in de gaten te houden die van overal te zien is. Zo kon ik mijn hotel altijd weer terugvinden. Al vlug bereikte ik de hotels en dure winkels.

Tafraoute-Tiznit

Voor de volgende dag had ik een uitstapte naar Tafraoute op de Anti Atlas geboekt. Om zeven uur werd ik voor het hotel afgehaald.
Nadat alle mede reizigers aanwezig waren konden we vertrekken. Eerst reden we door het vlakke land waar eindloze tomatenplantages zijn. Dan ging het een steile weg op, de bergen in. Wie dacht hier het einde van de wereld te vinden vergist zich. Hier begint het pas.

Hier boven groeien veel fruit- en notenbomen. Van de vruchten wordt speisolie geperst.
Een boom was in bezit genomen door geiten. Ze waren er in geklommen om verse bladeren te eten.
Een eind verder staan amandelbomen in volle bloei

Meer lezen >> www.reisimpressies.eu - Marokko