MALEISIE
rondreis MH deel 1e

M A L E I S I E

MEER REISINFO EN FOTO’S TE VINDEN OP ONZE TRAVELBLOG:
WWW.TANGATANGA.COM/HERLINDEMARC

MALEISIE – ALGEMEEN
Maleisië is een welvarend land dat bestaat uit 2 delen, gelegen in Zuidoost Azië. In 1882 werd hier voor het eerst olie gevonden. De palmolieboom werd geïntroduceerd in 1870, ondertussen de meest voorkomende boom in het land. De keerzijde hiervan was een ontbossing van 87 %, verspreid over het ganse land. Bovendien zijn de pesticiden die worden gebruikt zeer slecht voor het milieu.
De hoofdstad Kuala Lumpur is gelegen op het schiereiland, waar 9 van de 11 provincies zich bevinden. De 2 andere provincies maken deel uit van het eiland Borneo en zijn van de rest van het land gescheiden door de Zuid Chinese Zee.
Maleisië is een land van contrasten, je ontdekt er de puurste primaire jungle, regenwouden met een enorme variatie aan planten, dieren leven er nog in het wild, prachtige stranden en ongerepte eilanden, goed bewaarde oude landhuizen, … maar je kijkt er ook op naar adembenemende wolkenkrabbers, de modernste winkelcentra met de duurste wereldmerken, …
Je wordt er hartelijk verwelkomd door een supervriendelijke en warme bevolking, die steeds de tijd hebben voor een praatje. Het is echt gemeend, nooit ondervinden we dat er bijbedoelingen achter zitten, zoals in vele andere landen waar men je aanspreekt en nadien tracht je iets te verkopen.
Door zijn verscheidenheid van culturen biedt reizen doorheen Maleisië een echte Aziatische beleving. Je vindt er een mix van de 3 oudste Aziatische beschavingen, de Maleisische, de Chinese en de Indische. Deze ervaring wordt nog verrijkt door de traditionele leefgewoonten die nog steeds worden overgedragen in bepaalde etnische leefgemeenschappen, vooral in de provincies Sabah en Sarawak die beiden deel uitmaken van het eiland Borneo. Maar ook in het noorden van het schiereiland leven nog Orang Asli stammen in hun geïsoleerde dorpjes.
Ongeveer 1.000 jaren geleden bestond de bevolking op het schiereiland voornamelijk uit Hindoes en Boeddhisten. Sinds de 15de eeuw werd een groot deel van de bevolking bekeerd door de Islam, die ondertussen als officiële godsdienst werd aanvaard. Alle andere godsdiensten worden daarnaast vrij toegestaan.
Maleisië is een land dat veel te bieden heeft aan de actieve vakantieganger: vogels spotten, grotten verkennen, fietsen, golfen, surfen, varen, kajakken, raften, snorkelen en duiken, rots klimmen, meerdaagse trektochten door de natuur, in de jungle en op bergen, …

Onze eerste indrukken na aankomst in Maleisië
We willen onze eerste indrukken van het land meegeven, ook in vergelijking met Zuid Thailand, waar we voordien een aantal weken hebben rondgereisd.
Bij aankomst op onze eerste bestemming in Maleisië, Georgetown, valt ons onmiddellijk op dat dit land moderner oogt dan Thailand. De spoorlijn is in betere staat, niettegenstaande er ook zeer oude treinstellen rijden, het straatbeeld bevat zeer veel moderne gebouwen en hoogbouw, … Langs de andere kant rijden er opvallend minder grote en nieuwe auto’s. We zien hier eerder vooral de middenklasse auto van nieuw tot 15 jaar oud, dit is een groot verschil met de vooral zeer recente SUV’s en pick-ups, maar langs de andere kant zeer oude (+ 20 jaar) wagens in Thailand. Opvallend veel voor ons onbekende automerken (vb. Indisch, Chinees, Maleisisch, …), waar we in Thailand vooral de Japanner vertegenwoordigd zagen. Later ontdekken we dat nieuwe auto’s hier enorm duur zijn, reken op het dubbele van Belgische prijzen …
Ook menen we op te merken dat er wat minder waarde wordt gehecht aan hygiëne en properheid, dit valt bijvoorbeeld op in de 7 Eleven winkeltjes die in Thailand kraakproper en verzorgd waren, hier is dit minder.
De mensen zijn vriendelijk, verwelkomen en groeten ons van ver wanneer we op straat wandelen. Regelmatig spreken ze ons zelfs aan en vertellen iets over hen zelf, stellen tussendoor wat vragen. Het straatbeeld wordt bepaald door vooral Moslims, Indiërs en Chinezen.
Uit respect voor de Moslimbevolking, waartegen men nooit over een ‘varken’ praat, wordt er in de restaurantjes zelden varkensvlees aangeboden. Maar niet getreurd, de zeer verschillende bevolkingsgroepen, die elk hun eigen eetgewoontes uit hun thuisland hebben meegebracht,zorgen voor een zeer grote verscheidenheid op de menukaarten in restaurantjes. Voor elk wat wils !
Ook merken we al snel dat het reizen hier duurder uitvalt dan in Thailand. Hotelkamers zijn een stuk duurder voor hetzelfde comfort en hygiëne.
De Maleisische taal bevat een aantal woorden die herkenbaar zijn, ze gebruiken ook veel Engelse woorden. Men spreekt over het algemeen zeer goed Engels, is zeer wereldwijs en kan onmiddellijk inspelen op bepaalde opmerkingen die we maken (vb. over de menukaart aan een restaurantje, over de tennisfinale op Roland Garos, …).

Algemene gegevens

Grootte: 329.758 km²
Bevolking: 27,7 miljoen inwoners, waarvan 85 % leeft op het schiereiland. De bevolking is samengesteld uit 65% etnische bevolking, 26% Chinezen, 8% Indiërs, 1% anderen.
Nationale bloem: Hibiscus (zoals o.a. ook in Jamaica en Hawaï).
Ligging: tussen 2° en 7° ten noorden van de evenaar. Het schiereiland wordt in het noorden begrensd door Thailand, in het zuiden door Singapore. Een gedeelte van Maleisië bevindt zich op het eiland Borneo, met als grenslanden Indonesië en Brunei.
Klimaat: tropisch met daggemiddelden van 21°C – 32°C het ganse jaar door, met als enige variatie tropische regenbuien (2.000 mm – 2.500 mm per jaar).
Beste reisperiode: mei – september, de droogste periode van het jaar. De Maleisiër is een fervente reiziger, tijdens weekends, feestdagen, vakantieperiodes, Ramadan, … kan het zeer druk zijn in de toeristische plaatsen, hotels geraken volgeboekt en passen hun prijzen bijgevolg aan.
Economie: toerisme en primaire grondstoffen zoals olie, palmolie (40 % van de wereldproductie), natuurlijke rubber en hout. Maleisië kent zo goed als geen werkloosheid.
Taal: Malay is de officiële taal, daarnaast wordt overal vlot Engels gesproken. Men spreekt ook nog een aantal andere talen en heeft verschillende dialecten (waaronder een soort mengtaaltje van Malay en Engels, zeer grappig).

Elektriciteit
De voltage is geen probleem, maar een niet veel voorkomende stekker wordt hier gebruikt : 3 grote platte pinnen in een driehoek geplaatst.


Muggen

In Maleisië is het verboden muggenwerende middelen te verkopen die DEET bevatten, nog steeds het meest effectieve product op dit moment. De reden hiervoor is dat DEET niet goed zou zijn voor de gezondheid. Wie een muggenspray met DEET wenst te gebruiken, dient deze mee te brengen.
Zelf bezochten we een aantal plaatsen met zeer agressieve muggen (zelfs in de parken in Kuala Lumpur). Op die momenten waren we blij een muggenwerende spray bij ons te hebben, met DEET.

Toeristische informatie

In Maleisië vindt men overal prachtige folders met toeristische informatie. Op een enkele algemene folder over het land na, zijn deze allemaal opgesplitst per provincie. Opvallend is ook dat men in de toerismekantoren meestal enkel informatie kan geven over de bezienswaardigheden van de eigen provincie. Een plaats bezoeken die slechts enkele tientallen kilometers verwijderd is, maar zich over de provinciegrens bevindt, … daar kan men je niet verder mee helpen … Hoe je ernaartoe reist met openbaar vervoer ? Vanuit een grote stad in de andere provincie. Deze ligt er mogelijks uren van verwijderd ... maar wel in de juiste provincie !

Autoverkeer en openbaar vervoer

Men rijdt links, zoals ook in Thailand. De Maleisische chauffeur is helemaal niet galant in het verkeer. Als voetganger moet je steeds rekening houden met auto’s die uit alle mogelijke richtingen komen. Zelfs wanneer ze afslaan en de voetgangerslichten staan op groen, of als ze uit een parking komen, … nemen ze absolute voorrang op de voetganger. Aan zebrapaden wordt niet gestopt. Even wennen !
Openbaar vervoer is doorheen het land goed georganiseerd, comfortabel en goedkoop.
Een uitzondering hierop zijn de taxi’s die vaak hoge prijzen aanrekenen voor korte ritten.

Grensformaliteiten

Een geldig paspoort (tot minstens 6 maanden na de geplande uitreisdatum) volstaat om een inreisvisum van 90 dagen te verkrijgen.

Betalen en valuta

1 EUR = 4,30 MYR (Maleisische Ringgit)

Overal zijn ATM toestellen te vinden.
Maximum bedrag per opname: 1.500 MYR.
Een kost van 8 MYR per opname wordt aangerekend, dus trachten wij telkens het maximale bedrag op te nemen.
Geldwisselaars zijn alom tegenwoordig en bieden een correcte koers. Bij het wisselen van USD geeft men vaak een betere koers voor grote coupures (vanaf 50 USD).
Bij betaling met kredietkaart rekent men meestal een supplement, dat kan oplopen tot 5%.
Fooien worden in principe niet gegeven. In de duurdere restaurants wordt soms afgerond wanneer men uiterst tevreden is.
Restaurants en hotels bieden soms hun prijzen aan met vermelding ‘++’. Dit betekent dat er nog taksen en vaak ook service wordt toegerekend. Dit kan oplopen tot 17%. Bij twijfel kan worden gevraagd of de prijs.


BORNEO – ALGEMEEN

Borneo is een eiland waarop zich een provincie van Indonesië (Kalimantan), het oliestaatje Brunei Darussalam en 2 provincies van Maleisië (Sabah en Sarawak) bevinden. Het is een paradijs voor de natuurliefhebber dat bestaat uit regenwouden, bergen begroeid met jungle en andere tropische vegetatie, grotten, stranden, eilanden, zee met koralen en kleurrijke vissen, … waarop onder andere een aantal unieke diersoorten leven zoals orang-oetans, proboscis apen (neusapen), pygmee olifanten, zeeschildpadden, … afstammelingen van de oorspronkelijke bevolking wonen nog steeds in de binnenlanden, vaak in authentieke longhouses, afhankelijk van de etnische groepering waartoe ze behoren.
De meeste punten uit het verslag Maleisië – algemeen, zijn ook hier van toepassing. Waar we menen afwijkingen te ervaren, sommen we deze hieronder op.
Voor ons, als fervente natuurliefhebbers, was dit het mooiste stukje Azië dat we totnogtoe hebben bezocht. Vaak moesten we wel onze ogen sluiten …
Palmolieplantages zijn hier nog meer opvallend aanwezig dan op het vasteland. Slecht voor het dierenrijk, goed voor de economie. We vragen ons af of er een goed evenwicht wordt nagestreefd. Hierop krijgen we van verschillende locale mensen andere commentaren. Zelf nemen wij ons voor om de kant van de dieren te kiezen en te trachten zo weinig mogelijk palmolieproducten te kopen.

Verplaatsingen
Het wegennetwerk is minder uitgebreid dan op het vasteland.
De bestaande wegen zijn smal en hebben veel gebreken zoals putten, oneffenheden, ... ze kennen een zeer druk verkeer, vaak vrachtvervoer en bussen.
Een aantal plaatsen zijn niet bereikbaar met openbaar vervoer, hierdoor moet men soms voor relatief grote afstanden beroep doen op een taxi, waardoor een aantal excursies duur worden.
Rond Kuching echter, zijn vele bezienswaardigheden met bus te bereiken (een lijst is te verkrijgen bij het toerismekantoor).
Openbaar vervoer in Sarawak durft wel eens een 10-tal minuten te vroeg vertrekken, ... vaak veel te laat …
Toeristische bestemmingen zijn vaak moeilijk individueel te bereizen, vooral in Sabah, vermoedelijk omdat ze worden afgeschermd door tourorganisaties. Hotels verkopen enkel paketten, vaak kan je er niet naartoe geraken met openbaar vervoer maar moet beroep doen op door hen georganiseerd privévervoer. Daardoor wordt het rondreizen hier merkelijk duurder dan op het vasteland.

Financieel

Maleisisch Borneo is een prachtig land en heeft enorm veel te bieden. Dat beseft men er maar al te goed … de prijzen zouden de laatste jaren meer dan verdubbeld zijn, dit zowel voor de hotels, winkels, vervoer, … in de toeristische plaatsen. We kwamen op minder door de toerist bezochte locaties en merkten duidelijk een groot verschil.
Ook al is het reizen er merkbaar duurder dan het vasteland, toch loont een bezoek aan dit paradijselijke eiland nog steeds de moeite.
In een ketenrestaurant in de provincie Sarawak vonden we een menukaart met dubbele prijzen, waarop lagere prijzen staan vermeld voor het vasteland dan voor de restaurants op Borneo.
De meeste inkomprijzen zijn voor niet Maleisiërs juist 5 x de prijs van deze voor een Maleisiër. Wie zich ergert aan dubbele tariefsystemen kan beter niet naar Maleisisch Borneo reizen.
Voor het bezoek van enkele van de meest aantrekkelijke locaties voor de toerist, vraagt men onredelijke prijzen, vb. beklimming Mt. Kinabalu, bezoek aan een longhouse, verblijf aan de Kinabatangan rivier, Sarawak cultural Village, Gunung Mulu park, Tambunan nationaal park, …
Toen we het hierover hadden met een bewoner van Miri, wist hij doodernstig te verklaren … ‘de prijzen zijn inderdaad hoog, maar de Amerikanen, Engelsen en Australiërs kunnen dit toch gemakkelijk betalen’.

Bevolking
Behalve de mix van Chinese, Indische en Maleisische oorspronkelijke bevolking, vindt men hier nog vele etnische groeperingen die oorspronkelijk het eiland bewoonden.
Bijna iedereen spreekt vlot Engels, men is supervriendelijk en heeft steeds tijd voor een praatje.
De vragen die men stelt … steeds dezelfde … Where are you from ? How long do you stay ?
De onuitputtelijke Maleisische (on)logica is hier nog meer uitgesproken merkbaar.
Ergerlijk … of gewoon grappig ? Kwestie van hoe je het maar bekijkt !
Het antwoord op veel vragen … wordt maar al te vaak gevolgd door ‘MAYBE’.
En chauffeurs … even hoffelijk als op het vasteland … zelfs wanneer ze door het rode licht rijden, moeten de voetgangers maar opzij springen … ze hebben ALTIJD voorrang !

Klimaat

Gelegen juist ten noorden van de evenaar, kent Borneo gans het jaar door zeer hoge temperaturen in een vochtig klimaat. Tijdens het moessonseizoen van november tot maart, heeft men bovendien te kampen met zware tropische regenbuien.

Weetjes

In Maleisië is het bij wet verboden muggenspray met DEET te verkopen (we hebben geen idee of dit ook zo is op het vasteland van Maleisië, hebben dit pas ontdekt op Borneo). Met veel geluk is deze hier en daar toch te vinden, maar beter is je te voorzien en een flesje mee te brengen.

Toppers van deze reis
BOH’s Sungai Palas Tea Estate nabij Tanah Rata, de schitterende zichten op de theeplantage
Gunung Stong National Park in Dabong, de waterval
Tasik Chini nabij Kuantan, het meer en de mangrove
Selangor natuurpark in Kuala Selangor, de natuur
Petronas Twin Towers Skybridge in Kuala Lumpur, het uitzicht op de stad
Sepilok Orang Utan Rehabilitation Centre in Sepilok, de orang-oetang en de avondwandeling met gids
Kinabatangan River in Sukau, het dierenleven aan de rivier
Niah caves nabij Miri, de grotten
Talang Satang National Park op het eiland Pulau Satang Besar, de eieren leggende zeeschidpadden ‘s nachts
Semenggoh Nature Reserve, de orang-oetang
Bako nationaal park, uitzichten op de baaien, de pitcher planten en de neusapen

Afknappers van deze reis
Butterfly farm nabij Tanah Rata, zeer weinig soorten vlinders in een lelijke kooi
Portugese wijk in Melaka, groot leeg plein
Tambunan Rafflesia centre, de veel te dure verplichte gids, kleine soort Rafflesia bloem

ONS REISVERSLAG

GRENSOVERGANG THAILAND – MALEISIE
We verplaatsen ons tussen beide landen per trein van Hat Yai naar Butterworth.
Na 40 min stopt de trein aan de grenspost. Hier moeten we uitstappen met onze bagage en eerst een uitreisstempel aan de Thaise migratiedienst halen, er wordt een foto genomen net als bij het binnenkomen in het land.
Daarna melden we ons aan bij de Maleisische migratiedienst, waar we ons inreisvisum zonder enig probleem verkrijgen voor 90 dagen. We moeten wel onze twee wijsvingers even op een toestel leggen, om vingerafdrukken te laten maken. Een douanier checkt even van ver de handbagage, vraagt vriendelijk waarheen we reizen … kortom alles verloopt zeer vlot. We moeten niet eens aanschuiven.
Terug op de trein, duurt het wel een tijdje vooraleer deze weer verder rijdt.

Tip:

Wie zich per trein verplaatst van Thailand naar Maleisië, zal bij aankomst in Maleisië niet worden gevraagd het gebruikelijke ‘immigratie’ document in te vullen. Dit is echter in Maleisië algemeen van toepassing, bijgevolg zal men je het ‘exit’-luik van dit document (het deeltje van het immigratie document dat je normaal gezien terugkrijgt met je afgestempelde paspoort) terugvragen wanneer je het land verlaat.
Wij reisden verder door naar Singapore over land. Bij het verlaten van Maleisië vroeg de beambte van de immigratiedienst naar dit document. Hij heeft onze ‘afzonderlijke’ verklaring – dat we met de trein van Thailand naar Maleisië reisden en het document niet hebben moeten invullen daar – aanvaard. Om dit te staven is het nuttig je treinticket van de betreffende treinrit bij te houden, zodat je kan aantonen via deze weg het land te zijn binnengekomen.

De koloniale stad GEORGETOWN is gelegen op het eiland Penang en telt 300.000 inwoners. Sinds 2008 kreeg de stad een UNESCO herkenning. Sinds de Britse heerschappij in de 18de eeuw is er veel veranderd, de stad groeide uit tot een bloeiend handelscentrum en toeristische trekpleister door zijn zeer veelzijdige levendige geschiedenis. Gedurende de laatste 200 jaren en de opkomst van de handel, kwamen zich hier tussen de locale Maleisiërs vele mensen vestigen van zeer verschillende etnische achtergrond: Chinezen, Indiërs, Arabieren, Indonesiërs, Siamezen, Birmesen, Europeanen, … Allen leven zeer harmonieus met elkaar samen, een waar voorbeeld !
Deze mix inwoners, bracht de groei van een veelzijdige cultuur mee. Ze bouwden hun huizen, elk in een zeer eigen stijl, tussen de grote Engelse koloniale parels in, daarbij kwamen ook de Indische en Chinese tempels, Moslim moskees, ... naast de reeds bestaande Anglicaanse kerken.
Tijdens onze stadswandeling gaan we via de koloniale wijk, langsheen het oude fort, door het kleurrijke Little India, naar de Chinese wijk, … overal steken de hypermoderne glazen torengebouwen bovenuit. Een ware ‘chaos’ van culturen … een mix van oud en nieuw !
Wat een contrasten !
De pastelkleurige, goed onderhouden, grote koloniale gebouwen bevinden zich, samen met het fort, verspreid aan groene pleinen langs de zee.
In de smalle straten van de binnenstad komen we een aantal grote oude Chinese Mansions tegen, weggestopt tussen de gewone woonhuizen. We bezoeken Pinang Peranakan Mansion, de vroegere woonst van een familie Peranakan Chinezen. De Peranakan pasten zich al vlug aan bij de locale Maleisische manieren en gingen zelfs gedeeltelijk de Britse koloniale levensstijl overnemen. De inrichting van het woonhuis is nog volledig in de oorspronkelijke Chinese stijl behouden.
Daarna worden we ondergedompeld in de smalle straten van het levendige, geurige en kleurrijke Little India. Wat hier allemaal niet wordt verhandeld, gouden juwelen, stoffen in de meest uiteenlopende kleuren, de meest geurige kruiden en specerijen, …

Ernaartoe:
trein Hat Yai (Thailand) – Butterworth (Maleisië), 332 THB pp., 7 uren onderweg
overzet Butterworth – Georgetown, 1,20 MYR pp. (retour is gratis)
locale MPPP bus kade – hotelbuurt, gratis
Overnachtingen:
Hotel Malaysia, 170 MYR per nacht voor een ruime 2 persoonskamer, incl. ontbijt, met sanitair (warm water), airco (niet te regelen, noch uit te zetten), TV, minibar, gratis kluis aan de receptie, WIFI te betalen, restaurant, 7 Penang Rd., tel. +604 263 3311, www.hotelmalaysia.com.my, info@hotelmalaysia.com.my Beoordeling: 3/5
Excursies:
Pinang Peranakan Mansion: inkom 10 MYR pp.

IPOH is een middelgrote Maleisische woonstad (647.000 inwoners). Voor de toerist is hier niet zo veel te vinden, behalve een aantal (tempel)grotten heeft de omgeving van kalksteengebergte niet echt veel te bieden. De stad zelf heeft wat koloniale architectuur, oude tropische houten landhuizen, veel groen, moderne buitenwijken met winkelcentra, Chinese winkeltjes in de binnenstad.
We zouden in Ipoh een bus nemen naar onze volgende bestemming, omdat we de eerste rechtstreekse bus vanuit Georgetown hebben gemist en een latere zou ons pas in ’t donker naar ons doel brengen. Wat we trachten te vermijden, we zoeken liever een hotel wanneer het nog klaar is. Voor de eerstvolgende bus naar Tanah Rata moeten we ons echter verplaatsen naar de andere ‘oude’ busterminal, hier in de nieuwe is er pas eentje om 17.00u. Er resten ons slechts 20 minuten om een taxi te vinden die ons daar naartoe brengt (5 kilometer) en een ticket te kopen.
Maar … plots zijn alle taxi’s rond het busstation – die er toch wel stonden toen we arriveerden – verdwenen. Murphy ?
Het is nog een 3-tal uren bus. De latere bus nemen, dat willen we niet riskeren, het is vakantie hier in Maleisië en we zouden het risico lopen tevreden te moeten zijn met de laatste hotelkamer … als er tenminste nog ééntje vrij is. Volgens een andere buspassagier, zou dit wel eens dramatisch kunnen zijn … en na onze ervaring van zaterdag in Georgetown, waar bijna geen kamer meer te vinden was …
Wanneer we de stad naderen, rijden we eerst door de zeer uitgestrekte groene buitenwijken, waar moderne shopping centra en grote recente huizen in eenvoudige stijl, tussen de graspleinen staan verspreid. Dit is een groot contrast met de drukke binnenstad, waar een taxi ons door smalle straten, gevuld met Chinese winkeltjes, naar ons hotel brengt. Wat een drukte hier !
Met een wandeling door het stadscentrum brengen we onze namiddag toch aangenaam door. We proberen steeds wat schaduw te zoeken, want hier zijn de vochtige warmte en de brandende zon echt niet meer te houden … we missen het zeebriesje, dat Georgetown toch nog ietwat aangenamer maakte.
In het koloniale ‘nieuwe’ deel van het stadscentrum, zien we een aantal mooi onderhouden grote gebouwen, sober van stijl, omringd door groene pleinen en parken. Andere koloniale gebouwen zijn echter in zeer vervallen toestand. Tussenin zijn de straten opgevuld met betonnen rijwoningen. Weerom werd er geen homogene koloniale wijk behouden.
In het ‘oude’ stadsdeel, langs de rivier, gaan we op zoek naar enkele oude houten landhuizen in plantagestijl. Ook hier vinden we het zeer jammer dat deze eerder in vervallen toestand verkeren. We vinden ze terug tussen een dichte tropische begroeiing … en een lange rij krotwoningen van hout en golfplaten … duidelijk komen we hier ook in de armere buurt terecht.
Verder naar ons hotel op wandelen we tussen de Chinese winkeltjes, die zo’n beetje alles verkopen … en locale restaurantjes.

Ernaartoe:
MPPP bus Ipoh hotel – busterminal aan shopping center Komtar, gratis
airco bus Georgetown – Ipoh, 20 MYR pp., 3 uren onderweg
taxi Ipoh busterminal – hotel, 15 MYR
Overnachtingen:
hotel New Caspian Hotel, 76 MYR per nacht voor een 2 persoonskamer met sanitair, warm water, koelkast, TV, airco, gratis WIFI, alles zeer oud en niet 100% meer proper, vriendelijke uitbater, 20 – 26 Jalan Ali Pitchay (let op het adres, er is nog een gelijknamig hotel, dat helemaal niet OK is), tel. 05-255 1221 Beoordeling: 2/5

TANAH RATA is een zeer toeristisch plaatsje, centraal gelegen in de Cameron Highlands. In de vele restaurantjes is er keuze tussen een ruim aanbod aan smaken, zuid en noord Indische, Chinese, Thaise, Maleisische, Westerse, Indonesische, Japanse keuken … noem maar op. Maar ook vind je er overheerlijke Engelse scones met aardbeienjam, room en thee, een overblijfsel uit de Britse koloniale tijd.
Cameron Highlands is het meest uitgestrekte berggebied van Maleisië (tussen 1.300 m – 2.183 m hoog), gelegen in de provincie Pahang. Hier vindt men een eerder koel klimaat, met temperaturen tussen 10°C en 21°C. De oorspronkelijke begroeiing is jungle, wat een eerder blauwachtige kleur geeft aan de bergen rondom. Deze nog primaire jungle wordt doorsneden door vele rivieren met mooie watervallen.
Het is echter ook een landbouwstreek, vooral bekend om de aardbeien en thee plantages, maar ook om de grote variëteit aan soorten groenten, fruit en bloemen. Daarbij komen nog een aantal bijenkwekerijen, de rauwe honing die ze er maken is echt lekker ! Hellingen zijn aangelegd in terrasvorm.
Hier krijgen we weerom het verhaal van de raadselachtige verdwijning van de Amerikaan Jim Thompson te horen. Als oprichter van de Thaise zijde industrie na WWII maakte hij fortuin. We bezochten zijn prachtig ingerichte houten huis in Bangkok. Zijn geliefde hobby was trekken doorheen de jungle, hij bracht dan ook veel tijd door in zijn vakantiehuis in de Cameron Highlands. Op 26 maart 1967 maakte hij er een wandeling voor het avondeten en keerde niet terug uit de jungle. Men heeft nooit kunnen ontdekken wat met deze man is gebeurd … een ongeluk, ontvoerd, vermoord, zelfmoord, … of gewoon een geplande verdwijning ?
Na onze aankomst in Tanah Rata, gaan we eerst het plaatsje verkennen. We hadden verwacht hier verse aardbeien te kunnen kopen … maar die zijn nergens te vinden. Er wordt ons verteld dat we ons hier in de administratieve zone bevinden … de aardbeien worden enkel bij de plantages zelfs verkocht … wat een logica !
Zeer eigenaardig ook dat zelfs in de vele toeristisch gerichte restaurantjes en tearooms geen verse aardbeien worden aangeboden bij hun gerechten, met veel geluk wat confituur. We beginnen te geloven dat we hier in de verkeerde periode zijn, maar er wordt ons verteld dat aardbeien hier het ganse jaar door groeien …
We troosten ons dan maar met lekker gefrituurde banaantjes van een kraampje aan de straatkant.
Een wandeling doorheen de dichte jungle (trail n° 9), brengt ons al vlug langs de mooie waterval Robinson. Het geplaveide pad gaat hier over in een echt smal junglepad, maar is nog steeds goed te bewandelen, op enkele korte klauterstukjes na. We beslissen de wandeling verder te zetten (trail n° 9A) om nog wat langer van deze mooie en vooral rustige omgeving te kunnen genieten. Toeristen zien we hier niet … dieren of insecten zien we amper, hier en daar een speciale bloem. We hadden het anders verwacht, want vooraleer af te slaan naar het wandelpad, vonden we een kleine slang op het voetpad … Aan het einde van ons pad, komen we uit boven een groenteplantage. Tussen de terrassen dalen we af naar de weg. Wat verder bezoeken we een Bee Farm (bijenkwekerij), waar we overheerlijke rauwe honing mogen proeven. Jammer genoeg is daarvoor geen plaats vrij in onze rugzak. Op deze boerderij worden ook aardbijen geteeld, Marc kijkt er al enkele dagen naar uit eens verse aardbeitjes te kunnen eten … maar er zijn er geen, ’s ochtends zijn ze vlug uitverkocht. Reden ? Het is vakantie in Maleisië, te veel toeristen …
Wanneer we op de grote weg aankomen, hopen we een bus naar Tanah Rata te kunnen nemen. Het is van hier nog 10 km, over een drukke bochtige weg omhoog. Niet ons favoriete wandelparcours. Wanneer een onweer plots losbarst, krijgen we een lift aangeboden naar ons hotel, door een vrolijke Indische chauffeur, ... hebben wij even geluk, want de bui die volgt is echt zeer hevig.
Omdat we van het wandelen in de jungle zo hebben genoten, doen we dit nog een dagje over (trail 10). Deze keer moeten we eerst stevig klimmen, zo’n 220 meter over een tamelijk steil pad, dat dankzij de vele boomwortels niet al te glad uitvalt. Boven op Gunung Jasar worden we beloond met een schitterend uitzicht over de omgeving met zijn bergen, theeplantages, serres, dorpjes, … waarvan we een groot stuk herkennen. Verder gaat het over een kam, tot een volgende top, Gunung Perdah, met mooi uitzicht. De afdaling gaat langs een zeer steil eerder moeilijk pad, beneden komen we uit aan een elektriciteitscentrale, dat was niet de bedoeling, we zijn te vroeg afgeslagen (trail 12). Helemaal nog niet moe, beslissen we terug te keren en toch ons oorspronkelijk pad verder te volgen, waarbij we uitkomen in een dorpje met Orang Asli bevolking (de oorspronkelijke bevolking van het Maleisische schiereiland). Via de grote weg keren we terug naar Tanah Rata. Het moeilijkste bij deze tocht was eigenlijk het vinden van de startplaats van het junglepad ...
Wanneer het ’s ochtends wat grijs blijft en we twijfelen aan het weer, nemen we de locale bus.
Aan een Butterflyfarm laten we ons afzetten, om deze te bezoeken. We zijn lichtjes teleurgesteld want de vlinders worden er losgelaten uit papieren envelopjes … blijven een tijdje verdoofd op de grond zitten, vooraleer ze een poging tot vliegen wagen. Dit lijkt ons niet zo natuurlijk !
In kleine glazen bakken zitten wat insecten en reptielen die hier in de jungle leven. Ze hebben amper iets uit hun natuurlijke habitat bij zich … ook hier weer: wat een behandeling !
En dan vinden we eindelijk verse aardbeitjes … we verorberen ze onmiddellijk, ze smaken ons … maar zijn zeker niet zo lekker als in België.
Op 4 kilometer afstand bevindt zich de BOH’s Sungai Palas Tea Estate. Vol goeie moed vangen we de wandeling langs een zeer smal kronkelend baantje aan, voortdurend op onze hoede voor de vele auto’s, die zelf amper plaats hebben en elkaar moeten kruisen aan speciale passeerplaatsjes. Maar we worden al vlug beloond met schitterende uitzichten op de hellingen vol met theeplanten. Voor we het bezoekerscentrum van de plantage bereiken, wandelen we nog door een klein dorpje – met alles erop en eraan – waar de werknemers wonen. In het bezoekerscentrum krijgen we volop informatie over de geschiedenis van deze plantage, maar ook over het verwerkingsproces en de verpakking van de thee en over de vele soorten. We nemen deel aan de korte rondleiding in de productiehal. Vier maal per dag wordt ook een langere geleide wandeling gemaakt op de plantage, inclusief een kennismaking met de soorten thee waarbij geproefd wordt, maar hiervoor kwamen we net te laat. We moeten tijdig onze terugweg aanvangen om onze bus naar Tanah Rata te halen en kunnen niet de laatste rondleiding afwachten. Het is ondertussen toch wel echt zeer warm geworden, als we niet opletten, plakken onze sandalen in het gesmolten asfalt … wie zei ons dat het hier steeds tussen 10°C en 21°C is … ’s avonds en na de regenbuien misschien ... En nu gaat het bergop …
Aan de hoofdweg kopen we opnieuw verse aardbeien, deze zullen we immers weer lange tijd moeten missen.
Het theeproces: Een theeplantage kent wel wat vergelijkingspunten met een koffieplantage (zie Panama 2007). Ook hier is de hoogte en het klimaat belangrijk om kwalitatieve resultaten te kunnen opleveren. En het theeblaadje moet doorheen verschillende processen om tot lekkere thee te worden verwerkt, net als bij de koffieboon. Weliswaar zijn deze processen totaal verschillend, voor de thee tellen we er 5:
1. Zuivering: hier worden de blaadjes met warme lucht behandeld, om zo ongeveer 50% van het vocht uit het blad te verwijderen, zodat een natuurlijke chemische reactie kan volgen. Duurt 12 – 20 uren.
2. Rollen: de theeblaadjes worden machinaal gerold, t.t.z. door elkaar heen gemengd en geschoven, hierdoor verkrijgt men kleinere stukken theeblad.
3. Fermentatie: m.a.w. oxidatie van de theeblaadjes is een natuurlijk proces. Op dit moment verkrijgt het theeblad de juiste smaak, aroma en kleur. Een juiste timing en temperatuur zijn hierbij zeer belangrijk. Bij aanvang van het fermentatieproces, is het theeblad nog groen, aan het einde hiervan heeft het een koperkleur.
4. Drogen: het drogen stopt het fermentatieproces en reduceert de vochtigheid in het blad tot 3%. Hierbij worden natuurlijke producten gebruikt, zoals palmolie zaden en plantage hout. Aan het einde van dit proces heeft het theeblad zijn definitieve zwarte knapperige vorm, het is veranderd in ‘thee’.
5. Sorteren: Naargelang de grootte wordt de kwaliteit van de thee bepaald. Hier zijn 4 gradaties te onderscheiden: 1e kwaliteit: waar het blad intact is; 2e kwaliteit: waar het blad beschadigd of gebroken is; 3e kwaliteit: kleine stukjes blad blijven over; 4e kwaliteit: de minste kwaliteit, waar het blad bijna tot stof is veranderd, wordt vooral gebruikt voor theezakjes.
Vooraleer de thee uiteindelijk ter verpakking wordt verzonden, wordt er geproefd.
De juiste soort verpakking is uiteraard ook belangrijk, gezien anders de thee het vocht uit de omgeving zou opslorpen en van zijn aroma en goede smaak zou verliezen.

Ernaartoe:
stadsbus Ipoh hotelbuurt – oude busterminal (Medan Kidd), 1 MYR pp.
VIP airco bus Ipoh – Tanah Rata, 16,80 MYR pp., 2 ¾ uren onderweg
Overnachtingen:
hotel Hillview Inn, 130 MYR per nacht (mits een verblijf van min. 3 nachten), voor een ruime en luchtige 2 persoonskamer, met sanitair (warm water), balkon met mooi uitzicht op de jungle begroeiing, gratis WIFI, klein restaurantje, zeer vriendelijke en behulpzame hoteluitbaters, mogelijkheid om valuta te wisselen aan zeer interessante koersen, 17 Jalan Mentigi, tel 6-05-491 2915, hillview_inn@hotmail.com, www.hillview-inn.com Beoordeling: 4/5
Excursies:
Wandelingen:
- Jungle trails 9, 9a: gemakkelijk te doen zonder gids, wandelschoenen nodig, 1 u 20 min. (voor de trail zelf)
ernaartoe: te voet, terug: we kregen een lift terwijl we op de bus wachtten (elke 2 uren)
- Jungle trail 13: gesloten, overwoekerd graspad
- Jungle trail 4: vanuit Tanah Rata naar de waterval Parit, moeilijk begaanbaar, slecht onderhouden, erosie
- Jungle trail 10: vanuit Tanah Rata naar een Orang Asli dorp, 3 uren (voor de trail zelf)
ernaartoe: te voet, trail 10 begint achter de oly flatgebouwen, door een tuintje van een huis
terug: te voet langs de hoofdweg, 4 km (bus mogelijk om de 2 uren)
- Jungle trail 12: daalt steil af van uitzichtpunt 2 op trail 10, 15 min. (enkel)

Bezoeken:
- Bee Farm: inkom gratis, niet zo veel meer dan een winkeltje, toch leuk
- Vlinder Farm:
inkom 5 MYR pp
ernaartoe en terug: locale bus, 2,5 MYR
- BOH’s Sungai Palas Tea Estate:
inkom: gratis
ernaartoe en terug: te voet vanaf de vlindertuin (4 km, enkel – 45 min.)


KOTA BAHRU is de meest noordelijk gelegen stad van Maleisië en telt 450.000 inwoners. In deze drukke stad, op amper een boogscheut van de Thaise grens verwijderd, leeft overheersend een moslimbevolking. Toeristen komen hier slechts met mondjesmaat, de meesten richten zich naar de eilanden wat zuidelijker in de Zuid Chinese zee om er te gaan snorkelen en/of duiken.
Wanneer we aankomen in het centrum van de stad, valt het onmiddellijk op: hier is het moeilijk op straat een niet gesluierde vrouw te vinden, we zien zelfs enkele vrouwen met niqab (waarbij enkel de ogen zichtbaar zijn). Meisjes van zeer jonge leeftijd lopen hier reeds gesluierd. ’t Moet toch warm zijn in deze tropische temperaturen steeds met lange gewaden en sluier rond te lopen. De straten zijn volledig ingenomen door winkels groot en klein. We zijn het reeds gewoon in het straatbeeld veel gesluierde dames te zien, maar hier valt het toch nog op. Zoals totnogtoe overal in Maleisië is de bevolking zeer vriendelijk, maar nu komen we toch wel wat meer mensen tegen die zich niet in het Engels kunnen uitdrukken. Op regelmatige tijdstippen klinken overal in de stad luide stemmen die vanuit de moskee gebeden opzeggen, net als in een echt moslimland. ’s Avonds zien we af en toe wel eens een rat lopen op straat, langs de open riolen …
De Pasar Besar (centrale markt) Siti Khadijah, gaat dagelijks door in een 8-hoekig gebouw midden in het centrum. Vooral de groenten- en fruitafdeling in het hart van het gebouw is zeer kleurrijk, hier heerst veel activiteit. Van op de galerij rondom, hebben we een mooi overzicht en genieten van het schouwspel.
Langs het museum Istana Jahar, een mooi houten gebouw, wandelen we naar het Kampung Kraftangan. In dit ambachtencentrum worden handwerkproducten vervaardigd en verkocht in de weinige winkeltjes die zijn geopend. Aan de buitenkant van dit mooi houten complex vinden we een tweede toerismekantoor, waar we wat informatie over de streek en het land bekomen.
Tijdens een shownamiddag in het culturele centrum, maken we kennis met congkok, een leuk traditioneel Maleisisch spel, met een langwerpig houten toestel waarin een 14-tal aantal ronde uithollingen zijn, 2 aan 2 naaste elkaar. Aan elk uiteinde is een grotere uitholling, het ‘doel’. Knikkers worden vanuit de kleinere vakjes verplaatst richting ‘doel’, volgens bepaalde regels. Wanneer alle knikkers zich in de doelen van beide spelers liggen, is het spel gedaan. Laatstejaarsstudenten toerisme geven hiervan een voorstelling, nadien worden we uitgenodigd met hen te spelen. Marc heeft de spelregels snel door, doorziet de trucjes … en wint van de eerste keer … Nadien geeft hij wat tips aan andere Westerse spelers … de Maleisische studenten noemen hem al gauw plagend ‘teacher’. We praten een hele tijd met de gesluierde meisjes over hun studies en de toekomstplannen.
Nadien krijgen we een demonstratie batik schilderen. Op een wit doek wordt een tekening gemaakt met gesmolten was, die nadien met een soort waterachtige verf wordt ingekleurd. Wanneer alles droog is, stopt men het kunstwerk in warm water om de wastekening er weer af te smelten, waardoor de mooie witte omlijningen op het kleurrijke beschilderde doek verschijnen.
De laatste voorstelling bestaat uit een optreden Silat Tari, een vorm van zelfverdediging begeleid door muziek … eerder show.
We bezoeken een kleine ambachtelijke kite makers atelier, waar een man zijn vliegertjes maakt in een soort toonzaaltje. Hij gebruikt hiervoor een soort dun rijstpapier dat wordt gespannen op een frame van dunne bamboestokken. We staan verbaasd van de afmetingen van een aantal vliegers, met wel 3 meter spanwijdte.
Gunung Stong State Park is een berggebied begroeid met primaire jungle. Een gemakkelijk begaanbaar junglepad brengt ons naar het middenniveau van de prachtige Jalawang waterval (ook Stong waterval genaamd). Hier blijven we toch wel even pauzeren en genieten van dit natuurschoon. Zo’n indrukwekkende waterval hadden we helemaal niet verwacht, gezien de weinige informatie die erover beschikbaar is. De waterval, met een basis op 303 meter boven zeeniveau, wordt de hoogste van Zuidoost Azië genoemd (waarbij we onze twijfels hebben, want de meer zuidelijk gelegen Cemerong waterval, die we graag zouden willen bezoeken als we vervoer ernaartoe vinden, wordt de hoogste van Maleisië genoemd).
Aan de andere kant van de waterval klimmen we door de prachtige jungle naar de top van de Jalawang berg (+/- 360 meter hoog), waarvan de gelijknamige waterval naar beneden stroomt, en komen uit hoog boven de waterval. Hiervoor volgen we een zeer steil en geërodeerd pad, een vermoeiende klim.
De rit met de jungletrein hiernaartoe loont reeds zeer de moeite. We rijden langs rijstvelden, nadien door de jungle voorbij kleine jungledorpjes en krijgen glimpen te zien van het traditionele leven in Maleisië.

Ernaartoe:
minibus hotel Tanah Rata – Machang, 65 MYR pp., op dit traject worden geen gewone bussen ingelegd, 5 uren onderweg
locale bus Machang – Kota Bharu, 5 MYR pp., 1 uur onderweg
Overnachtingen:
Suria hotel, 90 MYR per nacht voor een ‘luxe’ 2 persoonskamer (standaard kamers hebben geen ramen) met sanitair (warm water), TV, koelkast, airco, verouderd, vriendelijk onthaal, naast de busterminal, Jalang Padang Garong, tel. 09-743 2255, Beoordeling: 2/5
Excursies:
- Culturele show: gevarieerde optredens, waarin traditionele kunst, spel en show worden gebracht.
wanneer: zaterdag, maandag, woensdag, namiddag- en avondprogramma te bekomen bij toerismekantoor
inkom: gratis
- Kite maker atelier:
inkom: gratis (donatie welkom)
ernaartoe en terug: bus n° 10 (aan toerismekantoor Kampung Kraftangan) richting PBC, 1,4 MYR pp.
- Gunung Stong NP: Aanrader !
inkom: 2 MYR pp.
accommodatie: voldoende beschikbaarheid aan het park en in het dorp Dabong
ernaartoe en terug:
taxi hotel Kota Bharu – treinstation Wakaf Bharu, 25 MYR (20 MYR tussen 7.00 u en 19.00 u)
jungle trein Wakaf Bharu – Dabong, 12 MYR pp., 2 ¾ uren onderweg (uurrooster te bekomen bij toerismekantoor)
station Dabong – Gunung Stong SP, auto 15 MYR, minibusje

KUALA TERENGGANU is een eerder slaperige kuststad met 360.000 inwoners. In de buurt werd door een vissersdorpje olie gevonden, wat de economie doet opleven. Hier komen we weerom een mix van rassen tegen, moslims zijn nog zeer goed vertegenwoordigd, maar hier ook weer Maleisiërs, Chinezen, … Toeristen komen hier meestal slechts op doorreis naar andere plaatsen.
Zo komen ook wij hier aan, te laat om nog een bus te nemen en verder door te reizen. We zoeken een hotelletje en verkennen de stad een beetje. Hier zien we al wat minder open riolen dan in de vorige stad, de voetpaden zijn al wat meer intact. De grote witte moskee die het centrum van de stad domineert, stelt niet echt veel voor. Enorm is hij wel, straten van alle kanten leiden ernaartoe.
Het is zeer rustig wandelen op de mooi aangelegde promenade aan zee. De visrestaurantjes hier zien er zeer gesloten uit, jammer met al deze verse vis zo voor het grijpen. Hier geen zeemeeuwen … maar massa’s zwaluwen zwermen rond en maken hierbij een hels lawaai.
Chinatown kan ons echt wel bekoren. De relatief kleine buurt hier in de stad is ongelooflijk rustig, proper en verzorgd … misschien hebben we een ander beeld omdat de meeste winkeltjes zijn gesloten. De houten huizen zijn goed onderhouden en geschilderd in een pallet van pastelkleuren.

Ernaartoe:
Airco bus Kota Bharu – Kuala Terengganu, 14 MYR pp., 3 ¼ uren onderweg, zowel vertrek als aankomst telkens in het centrum van de stad
Overnachtingen:
Hotel YT Midtown, 102 MYR pp. voor een 2 persoonskamer inclusief ontbijt, met sanitair (warm water), koelkast, TV, gratis WIFI op de kamer (‘werkt momenteel niet, misschien wel aan de receptie’), n° 30 Jalan Tok Lam, tel. 609 622 3088, ythotel@streamyx.com,

KUANTAN is de hoofdstad van de provincie Pahang, de 2de grootste haven van Maleisië. De stad is gelegen aan de Sungai Kuantan rivier, vlakbij de monding in de Zuid Chinese Zee. Net zoals onze vorige bestemming is dit eerder een woonstad en verblijven toeristen hier meestal slechts als onderbreking van langere busafstanden of op doorreis naar Cherating, voor een verblijf aan het strand.
Kuantan zelf heeft niet veel bezienswaardigheden te bieden, de mooie grote centrale moskee is gelegen aan een groen plein. Zulke steden bieden echter een kennismaking met het echte leven in een land of streek, we leren er beter de cultuur en de mensen aanvoelen dan in toeristische plaatsen, waar alles een beetje om de bezoeker draait. Zoals we reeds overal in Maleisië hebben ervaren, zijn ook hier de inwoners supervriendelijk en behulpzaam. Overal op straat worden we hartelijk verwelkomd en begroet.

Winkeltjes omzomen de straten, jammer genoeg vinden we niet onmiddellijk een restaurantje of drankgelegenheid die iets voor ons kan betekenen. Marc snakt reeds een tijdje naar een echt vers fruitsapje, maar in Maleisië hebben we dat nog niet gevonden. We proberen het museum café, maar ons verse appelsapje bestaat uit een glas water met wat appelschil erin gemixt, geeft amper een smaakje … Toch jammer dat men in een land met zo’n overvloed aan vers fruit, daar niet meer gebruik van maakt.

Voor het avondeten begeven de locale mensen zich naar de avondmarkt met zijn eetkraampjes. Wij trachten dit te vermijden in zulke warme landen, kwestie van hygiëne. Hongerig en met grote verwachtingen wandelen we dan maar naar het moderne winkelcomplex, zo’n 2 kilometer ver … maar we vinden er slechts de bekende ketens zoals KFC, Mc Donald, Pizza Hut, Starbucks, ... waar we echt geen zin in hebben. We kijken nog wat rond in de buurt en vinden uiteindelijk 3 locale restaurantjes die ons meer aantrekken, onze keuze valt op een Indiër … de Halaal keuken hebben we reeds in Suriname (2007) leren waarderen.

Op zaterdagavond lopen we over een zeer drukke markt aan het centrale plein, allerlei lekkernijen worden er vers bereid, het eten staat niet reeds uren in de warmte zoals vaak bij dergelijke kraampjes … jammer dat er geen zitplaatsen zijn, de maaltijden worden verpakt om mee te nemen. We vragen ons af of deze markt doorgaat ter gelegenheid van vadertjesdag, wat ook hier wordt gevierd dit weekend.
In ons reishandboek vinden we wat informatie over een boottocht op de rivier, langs mangroves. Deze tocht staat ook vermeld in plaatselijke brochures. Maar wanneer we ons naar de pier begeven, ligt het er daar zeer verlaten bij … geen boten … geen mens te bespeuren. Een goed initiatief dat waarschijnlijk is afgeschaft bij gebrek aan interesse (lees: toeristen). In het toerismekantoor weet men hier dan ook niets over te vertellen. Later horen we van anderen dat de tocht op zaterdag toch enkele keren zou doorgaan (ze zagen een bord staan met een uurrooster) … maar dan hebben we al andere plannen.
Met de locale bus rijden we naar een nabijgelegen vissersdorpje, Beserah, waar de vangst zou uit het water getrokken worden en naar de locale markt gebracht door buffels. We wandelen door het ingeslapen dorpje naar het strand, waar enkele bootjes en netten liggen te drogen … maar geen vissers te bespeuren en al helemaal geen buffels in de omgeving. Misschien heel vroeg ’s ochtends ?
Cherating is een toeristisch plaatsje, waar zelfs een Club Med strandhotel te vinden is.
Hier bezoeken we het zeeschildpadden onderzoekscentrum, waar men zich bezighoudt met het bestuderen en in kaart brengen van het leven van deze bedreigde diersoort en het opzetten van een beschermingsprogramma. Gewonde schildpadden (die bvb. geraakt werden door een schroef van een boot, in de netten van vissers terecht kwamen, …) worden hier verzorgd. In het bezoekerscentrum vinden we hierover boeiende informatie, er zijn een aantal verzorgde schildpadden te bewonderen in grote baden. In een kleiner bad zien we 2 weken oude groene schildpadjes spelen, zo’n 8 cm groot ... worden zwart geboren maar verbleken nadien. Het is moeilijk je voor te stellen dat dit zulke enorme dieren zullen worden.

Hier in de buurt komen 4 soorten zeeschildpadden ‘s nachts hun nesten maken aan het strand:
1. de Leatherback schildpad (lederen schelp), met haar 2 meter lengte en ongeveer 500 kg, de grootste zeeschildpad,
2. de Groene schildpad, ongeveer 1,2 meter lang, weegt tot 200 kg,
3. de Hawksbill schildpad, met een kop die op deze van een arend lijkt, heeft een lengte van 1 meter en is 90 kg zwaar,
4. de Olive Ridley schildpad (donker of groen olijfkleurig) is de kleinste, met een lengte tot 70 cm en gewicht van ongeveer 40 kg.
Chini is een uitgestrekte plaats die opgedeeld is in genummerde sectoren, gelegen nabij het gelijknamige meer. De ruime en verzorgde huizen worden allemaal omringd door goed onderhouden tuinen. Dankzij de vele omringende palmolieplantages is dit duidelijk een welvarend gebied.
Tasik Chini is het 2de grootste natuurlijk gevormde meer in Maleisië, dat eigenlijk bestaat uit een serie van 12 meertjes die met elkaar verbonden zijn door smalle kanaaltjes tussen zeer dichte begroeiing. Aan de oevers van het meer zijn enkele dorpjes te vinden van de primitieve Jakun en Orang Asli bevolking.
We rijden met de bus tot in het dorpje Chini, waar we zoeken naar iemand met een auto die ons tot aan de oevers van het meer wil brengen, zo’n 12 km verderop, maar veel interesse is er niet. In de supermarkt is men zo vriendelijk iemand te verwittigen die ons een tijdje later komt ophalen. We worden naar een klein Orang Asli dorpje gebracht, waar zich ook het guesthouse van Rajan Jones bevindt. Rajan is een oude man van Indische afkomst, die hier reeds jaren woont, accommodatie biedt aan toeristen en excursies op het meer en in de jungle organiseert voor de geïnteresseerden. Alles hier is zeer primitief en basis, maar Rajan is een vriendelijke en behulpzame man, de jungle is zijn thuis. Dit is ons duidelijk door de verhalen die hij op een zeer enthousiaste manier vertelt.
Hij stelt ons een boottochtje op het meer voor (waarvoor we eigenlijk hiernaartoe kwamen), samen met een Frans en een Nederlands koppel die hier enkele dagen verblijven, om ook nog een tocht in de jungle te maken.
De boottocht is werkelijk magnifiek, we varen tussen het enorme rietachtige groen door naar een smalle bochtige rivier die we een stukje doorheen de jungle volgen. Hier zien we enkele dieren, maar vooral ook een prachtige zeer dichte jungle met reusachtige bomen.
Jammer dat het niet de bloeiperiode van de lotusbloemen is, het meer zou er dan vol van staan … maar we zien er toch enkele in bloei. Op het einde van onze tocht leggen we aan bij een Jakun dorpje, waar we met een reuze blaaspijp pijltjes mogen wegblazen naar een schietschijf. De bevolking hier is vriendelijk, ietwat verlegen.
Eigenlijk zijn wij wel blij dat we slechts voor 1 dag hiernaartoe kwamen. In de open houten kamers liggen enkel zeer dunne matrassen op de grond, wat voor Marcs rug een probleem zou kunnen vormen, dat willen we echt niet gaan zoeken zo vroeg tijdens onze reis. Lakens zijn niet voorzien, het sanitair is buiten in een ander gebouwtje. Behalve de excursies met gids is hier niets te doen dan genieten van de rust en de geluiden van de jungle.

Ernaartoe:
airco bus Kuala Terengganu – Kuantan, 18 MYR pp., 4 ¼ uren onderweg
Overnachtingen:
Classic Hotel, 75 MYR per nacht (normale prijs 98 MYR, maar de airco koelt niet zoals het hoort, een ventilator erbij vangt dit probleem op) voor een luchtige 2 persoonskamer met zicht op de rivier, om ook het straatlawaai te vermijden, inclusief ontbijt, sanitair (warm water), TV, n° 7 Bangunan LKNP, Jalan Besar, Tel. 09-516 4599, admin@classichotelkuantan.com, www.classichotelkuantan.com, beoordeling: 4/5
Excursies:
- Beserah:
ernaartoe en terug: locale bus, 1,3 MYR pp.
- Cherating schildpadden onderzoekscentrum:
ernaartoe en terug: locale bus, 4,5 MYR pp., 1 uur onderweg
inkom bezoekerscentrum: gratis (donatie welkom)
een avondbezoek aan het strand waar de zeeschildpadden hun nest komen maken (ganse proces duurt dit 4 uren) is mogelijk met een gids van het onderzoekscentrum: 35 MYR pp.
- Tasik Chini:
ernaartoe en terug:
locale aircobus Kuantan - Chini, 7,8 MYR pp., 1 ½ uren onderweg
(eerste bus heen: 8.00 u, laatste bus terug: 17.00 u)
auto Chini dorp – Chini meer, 20 MYR, 12 km, 20 min. onderweg, je komt terecht in een klein Orang Asli dorpje, aan guesthouse Rajan Jones.
(iemand van de supermarkt op de hoek belde een auto voor ons, het vervoer voor de terugweg werd geregeld door de mensen van guesthouse Rajan Jones)
boottocht op het meer: 120 MYR voor de ganse boot tot 4 personen (voor 6 pers.: 150 MYR), 2 uren
Zéér basis overnachtingsmogelijkheden in guesthouse Rajan Jones, incl. maaltijden. Rajan regelt excursies en is zelf ook jungle gids. Een meer comfortabele lodge aan het meer is te bereiken via een andere invalsweg.

JERANTUT (1) is een plaatsje waar de toerist terechtkomt op weg naar of van de jungle, Taman Negara Nationaal Park. Hier is niet echt veel te beleven, enkele drukke straten rondom busterminal en treinstation, met hotelletjes, winkeltjes en een marktje … en natuurlijk mogen de gebruikelijke Pizza Hut, KFC, … niet ontbreken, zoals overal in Maleisië, een typische doorreisstad.
Ook wij komen hier aan vooraleer de jungle in te trekken. We overnachten hier omdat we de 3 uren durende boottocht naar Taman Negara NP ’s ochtends vroeg willen aanvangen, zodat we op tijd aankomen en nog gemakkelijk een geschikte hotelkamer kunnen kiezen.

Ernaartoe:
taxi hotel – busterminal Kuantan, 10 MYR
aircobus Kuantan – Jerantut, 16,80 MYR, 3 ¼ uren onderweg
Overnachting:
Hotel Sakura Castle Inn, 55 MYR per nacht voor een propere 2 persoonskamer met sanitair (warm water), TV, gratis wifi, n° S1 & S2 Jalan Bomba, tel. 09 266 5200, sakuracastle_inn@yahoo.com, http://jerantut.com/hotels/sakura

TAMAN NEGARA, ook wel eens de ‘groene long’ van het Maleisische schiereiland genoemd, is het oudste tropische regenwoud (+/- 150 miljoen jaren oud) ter wereld, tevens het oudste en meest prestigieuze nationale park van Maleisië. Het heeft een oppervlakte van 4.343 km² en is een vochtig en grotendeels ondoordringbaar mooi bewaard primair junglegebied, met een zeer grote variatie aan wondermooie jungleflora. Hier groeit zelfs de reusachtige Rafflesia, met zijn 80 cm doorsnede de grootste bloem ter wereld (zie ook Thailand – Khao sok NP – mei 2011).
In dit enorme junglegebied leeft de grootste populatie wilde olifanten van zuidoost Azië, bij een laatste telling waren er 631. Hier werden ook 110 van de 300 nog levende tijgers in Maleisië gespot. Verder vindt men er ook nog luipaarden, neushoorns, … Deze dieren ziet men echter nog nauwelijks in de 5 % van het park waarin paden werden opengesteld voor publiek ... er is verderop ruimte genoeg waar ze in alle rust kunnen verder leven.
Er zijn echter nog vele kleinere wilde dieren, die zich gemakkelijk laten zien, omdat ze zich niet zo erg storen aan bezoekers, zoals apen, slangen (pytons, vipers, …), wilde katten, reuze hagedissen, everzwijnen, … zelfs tapirs.
Er wordt verwittigd dat de meeste ontmoetingen – normaalgezien niet gewenst – echter zijn met de bloedzuigers die hier massaal aanwezig zijn. Ze zijn gelukkig onschuldig, maar geven het ongemak van een wondje dat tamelijk lang en hard blijft bloeden.
Aan de oevers van de brede Tembeling rivier, die langs de rand van het Taman Negara NP stroomt, bevinden zich nog een aantal primitieve Orang Asli nederzettingen. Hier werd ook de uitvalsbasis voor jungletrekking opgericht, het dorpje Kuala Tahan dat voornamelijk leeft van de organisatie van accommodatie en excursies voor junglebezoekers. In deze buurt werd een klein stuk (5 %) jungle opengesteld voor bezoek, men kan er één- of meerdaagse trektochten maken. Tijdens deze tochten slaapt men in grotten of onder houten afdakjes.
Na een mooie, maar nogal eentonige boottocht op de Tembeling rivier, omringd door dichte jungle, komen we na 2 ½ uren aan in Kuala Tahan. Hier zullen we enkele dagen verblijven om jungletochten in het Taman Negara NP te maken. Stijf gezeten op de bodem van de longboot, zijn we blij te kunnen uitstappen. We krijgen nog wat uitleg over de accommodatie en excursies waaraan kan worden deelgenomen, voor we op zoek gaan naar een geschikte guesthouse. Eenmaal geïnstalleerd, verkennen we het dorpje en zoeken iets te eten.
Met de riviertaxi laten we ons naar de overkant brengen, waar de ingang van het nationale park Taman Negara zich bevindt. We begeven ons eerst naar het parkkantoor, waar we een kaart en wat informatie over de wandelpaden krijgen.
Een 4 uren durende wandeling brengt ons in een lus doorheen de dichte jungle. Eerst wandelen we naar een uitzichtpunt op een topje van 344 meter hoogte, Bukit Teresik. Dat lijkt niet echt hoog, doch in deze vochtig tropische hitte weegt elke inspanning door. De paden zijn vrij steil en gaan de hele tijd op en af. Het wordt ons een heel eind gemakkelijk gemaakt door trappen, met ‘te’ hoge treden in ‘plastiek’. Dit komt zeer onnatuurlijk over … voor ons hoeft het niet. De hoge treden vragen een serieuze inspanning, dit doet niet echt deugd aan Herlindes zwakke knie.
De canopy is leuk, een serie smalle lange hangbruggen brengen ons over het junglegebied, tussen de toppen van de allerhoogste, eeuwenoude, bomen. Het wiebelt enorm, dat maakt het lastig om stil te staan en foto’s te nemen. Maar de uitzichten zijn indrukwekkend mooi.
We maken een omweg door het gebied via Jenut Muda om uit te komen aan Lubok Simpon, een strandje langs de Sungai Yong rivier. Tijdens dit lange stuk pad komen we niemand tegen, op enkele everzwijnen na die een 4-tal keren ons kronkelende pad kruisen. Hier wordt veel minder gewandeld en zijn de paden naturel, we moeten enkele smalle riviertjes kruisen. Van bloedzuigers hebben we totaal geen last, het regent momenteel niet zoveel.
Na ’t avondeten laten we ons door de riviertaxi nog een keertje overzetten. We gaan kijken naar een film over het nationaal park. Deze is prachtig, jammer dat je niet al deze mooie fauna en flora kan zien met eigen ogen … kwestie van seizoenen, plaats in het immense parkgebied, …
Wanneer we nadien terugwandelen naar de rivier, zien we 2 tapirs nabij de gebouwen. Enkele parkwachters houden ze in ’t oog. We mogen vrij dichtbij komen om foto’s te nemen. Het zijn werkelijk prachtige dieren, met hun zwarte voorkant en zeer lichtgrijze achterkant … merkwaardig. De smal uitlopende snuit is steeds in beweging … op zoek naar ?
Aan het parkkantoor komen we 4 jonge mannen tegen, waarvan eentje werd gebeten door een zeer klein slangetje. Ze hebben het diertje in een plastic fles gevangen om te tonen aan de parkwachters. Maar deze herkennen het niet en er wordt gezocht in dikke fotoboeken, kwestie van te kunnen uitmaken of de beet giftig is. Er heerst een sfeer van angst …

Ernaartoe:
minibus hotel Jerantut – jetty Kuala Tembeling, 5 MYR pp., ½ uur rijden
longboot jetty Kuala Tembeling – Kuala Tahan, 35 MYR pp., 2 ½ uren onderweg
Overnachtingen:
Guesthouse Yellow House, 80 MYR per nacht voor een propere 2 persoonskamer met sanitair (warm water), balkon, airco, ventilator, gratis koffie, gratis WIFI, tel. 266 4243, beoordeling: 3/5
Excursies:
- Taman Negara NP: hoe men dit park bezoekt is een persoonlijke keuze, wandelen in het park kan individueel (informatie te bekomen bij het parkkantoor aan de ingang van het park), gidsen zijn beschikbaar, excursies worden aangeboden op meerdere plaatsen in Kuala Tahan.
permits : 1 MYR per persoon, 5 MYR per fotocamera, deze zijn een maand geldig
Deze permits zijn verplicht en moeten op elk moment in het NP kunnen voorgelegd worden, bij gebrek hieraan zijn zware boetes voorzien (tot 10.000 MYR of 3 jaren gevangenisstraf).
- Riviertaxi Kuala Tahan - ingang NP (aan de overkant), 1 MYR pp. (enkel), vaart tot 23.00 u
- Canopy: een serie van smalle lange hangbruggen die hoog boven de junglebodem zijn gespannen, dagelijks open tot 15.00 u, uitgezonderd op vrijdag tot 12.00 u
inkom 5 MYR pp.
- Film nationaal park door de organisatie van het park zelf: dagelijks om 9.30 u, 15.00 u en 20.45u, informatie bij de parkreceptie, gratis

We keren terug uit de jungle in de voormiddag en zullen hier opnieuw een nachtje verblijven, en kiezen voor hetzelfde hotel in JERANTUT (2). We hebben nog wat werk aan onze foto’s, reisblog, e-mails te beantwoorden, …

KUALA SELANGOR is een zeer klein plaatsje, een oude Koninklijke stad, gelegen nabij de monding van de Selangor rivier in zee. Er heerst een echte dorpssfeer. Westerlingen komen zelden hiernaartoe, omdat de toeristische routes hier niet in de buurt passeren. Nochtans is er toch wel wat te zien rondom. Tijdens het weekend komen bussen Maleisiërs hier naartoe uit Kuala Lumpur om met het toeristentreintje de oude fortheuvel te bezoeken, waarna ze een wandeling maken in het natuurgebied en ’s avonds de vuurvliegjes gaan bewonderen, …
We komen aan in de namiddag. Het amper enkele straten tellende dorpje oogt fris en ordelijk door zijn in pasteltinten getooide lage betonnen gebouwen. Weerom zijn de benedenverdiepingen overal ingenomen door winkeltjes en enkele restaurantjes. Dit keer echter geen fastfoodrestaurantjes. Er zijn zelfs 2 bakkertjes, met vitrinekasten vol taarten … Een hotelletje vinden is niet zo eenvoudig, we kiezen voor het ‘propere’ van de 2 beschikbare.
Een korte wandeling brengt ons bij het Selangor natuurpark. Hier worden we verwelkomd door een heleboel gretige aapjes, die – ondanks het nadrukkelijke verbod, het is niet gezond voor de diertjes – gewend zijn gevoederd te worden. Ze worden zelfs wat agressief wanneer ze niets krijgen. Verder is het zeer rustig in het park, toeristen komen hier blijkbaar niet. We maken een prachtige wandeling langs riviertjes, een meer en door een mangrovewoud over een lange loopbrug.
Hier nemen we onze tijd om te genieten van de mooie natuur, in de hoop zoveel mogelijk dieren te kunnen zien. En we worden beloond, we zien zelfs 3 soorten dieren die we niet tevoren in de volle natuur waren tegengekomen. : de mudskipper (slijkspringer), de mudcreeper (slijkkruiper) en een grote zwemmende varaan.
Een reuze varaan zwemt onder het bruggetje waarop we staan door. Hier zouden otters moeten leven, maar we zien al vlug dat dit iets anders is. Maar voor een krokodil of kaaiman staan de ogen te laag, … het blijkt een soort varaan te zijn, die we nooit zo groot hebben gezien, hij meet minstens 1,5 meter, heeft zwemvliezen en een lange gespleten tong als die van een slang. We zien nog enkele exemplaren in het meer verderop zwemmen.
De mudskipper is een monsterachtig diertje van zo’n 30 cm lang, dat in het slijk speelt, springt naar insecten als prooi, vandaar zijn naam ‘slijkspringer’. We zien deze vooral in modderpoeltjes en aan het mangrovegebied. Eigenlijk is het een soort vis.
Mudcreepers zijn grote schelpen (+/- 15 cm) in de vorm van een (ijs)hoorntje, met 3 ogen (eentje bovenop), die zich langzaam kruipend in het slijk voortbewegen. Ook zij leven in de modder van het mangrovegebied.
Daar zien we ook massa’s felblauwe en –rode krabbetjes, die uit kleine gaatjes uit de modder komen. Aan het meer zijn verschillende soorten grote watervogels volop vertegenwoordigd. In het bosgebied klinken de melodietjes van meerdere soorten vogels … moeilijk ze te zien door het dikke gebladerte.
Niet ver hiervandaan leeft een enorme kolonie vuurvliegjes ,te bezoeken vanuit Kampung Kuantan en Kampung Bukit Belimbing. Een zeldzaam natuurfenomeen dat slechts op enkele plaatsen ter wereld te vinden is. Vuurvliegjes zijn familie van het lieveheersbeestje, 6 mm lang, ze leven 2 tot 3 maanden. Ze voeden zich met de sappen uit de bladeren van de Berembang bomen (sonnelutia caesealaris), die zich hier in het mangrovegebied bevinden. Wanneer het begint te schemeren en ze actief worden, gaat hun staart telkens kort flitsend oplichten (3 x per seconde). Het mannetje geeft meer licht dan het vrouwtje, wat hem goed uitkomt als lokmiddel tijdens de paarperiode.
Het is reeds stikdonker wanneer we eindelijk aan de beurt zijn, zaterdag is een drukke dag. Met een bootje varen we het mangrovegebied een kort eindje in, waar we worden verrast door het schitterende schouwspel. Een aantal bomen glitteren en schitteren in het donker, net kerstverlichting … de vuurvliegjes. Dit geeft een zeer bijzondere sfeer.
Niettegenstaande we veel meer vliegjes – zowat overal rondom – hadden verwacht, is dit natuurfenomeen toch zeer speciaal.

Ernaartoe:
airco bus Jerantut – Kuala Lumpur (Titiwagsa), 16,80 MYR pp., 3 uren onderweg
metro KL Titiwagsa – KL Masjia Jamek, 1,20 MYR pp.
metro KL Masjia Jamek – KL Pasar Seni, 1 MYR pp.
locale airco bus KL Pasar Seni – Klang, 2,5 MYR pp., 1 uur onderweg
locale airco bus Klang – Kuala Segalor, 5 MYR pp., 1 ¼ uren onderweg
Overnachtingen:
Malawati Ria Hotel, 70 MYR per nacht voor een propere kleine ‘superior’ 2 persoonskamer met sanitair (warm water), TV, airco, gratis WIFI, standaard kamers hebben geen ramen, tel. 03-3289 1268, n° 15 Jalan Raja Jalil, beoordeling 2/5
Excursies:
- natuurpark Selangor: inkom: 4 MYR pp.
- vuurvliegjes Kampung Kuantan:
bootje: 40 MYR, max. 4 personen, incl. flesje drinkwater. Tijdens het aanschuiven aan de kassa vinden we gemakkelijk een ander koppel om het bootje te delen.
ernaartoe en terug: vervoer door het hotel geregeld, 40 MYR

zie ook rondreis MH deel 2 en deel 3

Veel reisplezier, www.tangatanga.com/herlindemarc