MALEISIE
Samenleving

To read about MALAYSIA in English - click here

Maleisie verre reizen van ANWB

Steden MALEISIE

Samenleving

Staatsinrichting

Maleisië is een federale constitutionele monarchie. De negen leden tellende Conferentie van Sultans kiest elke vijf jaar een van haar leden als Koning (Yang di-Pertuan Agong). De macht van de Sultans is na de onafhankelijkheid veranderd (de Engelsen hadden de koloniale federale staten een zekere mate van zelfbestuur gelaten). In 1993 werd voorts de legale immuniteit van de Sultans ingeperkt. Op 13 december 2006 is sultan Mizan Zainal Abidin van de staat Terengganu tot koning benoemd.

De federale regering bestaat uit een Premier en zijn ministers, wier benoeming wordt bekrachtigd door de Koning. Elk van de dertien deelstaten heeft een “Executive Council”, die zich met het bestuur van de deelstaat bezighoudt onder leiding van een chief minister (menteri besar). De constitutionele verantwoordelijkheid van elke staat ligt bij de sultan of, in de vier deelstaten waar deze ontbreekt, bij een staatsgouverneur die door de koning wordt benoemd op advies van de federale regering.

Het federale parlement heeft een tweetal Kamers. Algemene verkiezingen vinden in beginsel om de 5 jaar plaats, waarvan de laatste in maart 2004. De Senaat heeft 69 leden, waarvan 26 door de parlementen van de deelstaten worden gekozen en 43 worden benoemd door de Koning. Het Huis van Afgevaardigden (Dewan Rakyat) telt 219 direct gekozen leden.

advertentie

Politiek

De overheersende politieke partij ‘United Malays National Organizations’ (UMNO) heeft sinds de onafhankelijkheid van Maleisië in 1957 altijd onderdeel uitgemaakt van de regerings coalitie. Sinds 1973 bestaat de coalitie vooral uit de UMNO, de ‘Malaysian Chinese Association’ (MCA) en de ‘Malaysian Indian Congress’ (MIC). De premier is tot op heden altijd vanuit het UMNO afkomstig geweest. Onder de eind oktober 2003 aangetreden premier Abdullah Badawi hebben zich géén fundamentele wijzigingen voorgedaan van de Maleisische binnenlandse en buitenlandse politiek. Continuïteit derhalve, ook ten aanzien van de politieke en economische bevoordeling van de Maleise bevolkingsgroep middels positive discrimination. De in maart 2004 gehouden algemene verkiezingen hebben de regeringscoalitie versterkt ten koste van de radicale Islamitische oppositie, Parti Islam Se Malaysia (PAS). De Premier bleek echter niet in staat zijn verkiezingszege te benutten om zijn positie binnen zijn partij te versterken. Dit heeft onder meer zijn mogelijkheden beperkt om uitvoering te geven aan zijn verkiezingsbelofte om schoon schip te maken met de corruptie.

Badawi onderscheidt zich van voormalig premier Mahathir Mohamad door zijn stijl die meer wordt gekenmerkt door compromisbereidheid en die minder confronterend en direct is dan van Mahathir. Badawi richt zijn beleid op het bestrijden van armoede, verbeteren van onderwijs en het hervormen van politie, rechtsysteem en overheid. In de media laat Mahathir zich regelmatig kritisch uit over zijn opvolger. Mahathir heeft door middel van grootschalige staatsprojecten Maleisië gemoderniseerd en ziet zijn nalatenschap bedreigd door de hervormingen. Op het buitenlands politieke terrein blijft het referentiekader vooral bepaald door een orientatie op de ASEAN-landen, Japan, Zuid-Korea en China, en de niet gebonden landen, alsmede een sterke belangstelling voor de islamitische landen, m.n. de golfstaten. Voorts blijft de bestrijding, met name in de regio, van internationaal terrorisme van extremistisch Islamitische signatuur, hoge prioriteit hebben.

Er bestaat grote onzekerheid over de politieke betekenis van voormalige vice-premier Anwar Ibrahim. Deze werd na een verschil van mening met Mahathir over het in respons op de Aziatische financiele crisis te voeren beleid in 1998 ontslagen uit zijn ambt en aangeklaagd vanwege sodomie en corruptie. In 2005 werd Anwar uiteindelijk door het Federale Gerechtshof ontslagen van rechtsvervolging voor sodomie en vrijgelaten, aangezien hij zijn straf voor corruptie al had uitgezeten. In november 2006 heeft Anwar plannen aangekondigd om in 2008 in de politiek terug te keren.

De actuele politike situatie staat beschreven in het hoofdstuk geschiedenis.

Economie

De economische ontwikkeling van Maleisië is sterk afhankelijk van de ontwikkelingen in de regio en vooral ook de economische ontwikkelingen in de Verenigde Staten en Japan, de belangrijkste handelspartners van Maleisië. De hoge groeicijfers van de afgelopen jaren droegen bij aan een drastische vermindering van de armoede en een forse toename van de koopkracht. Grote armoede is daarom in Maleisië vrijwel volledig uitgebannen. Sinds 1998, het jaar waarin de economie met 7,4 procent kromp, ligt het groeitempo op hoog niveau. De enige uitzondering hierop vormt 2001, het jaar waarin op 11 september aanslagen plaatsvonden in de Verenigde Staten. Het streven van Maleisië om in het jaar 2020 een volledig ontwikkeld en geïndustrialiseerd land te zijn, werd in 1991 door de toenmalige premier Mahathir gelanceerd als zijn 'Vision 2020'. Dit concept behelst niet alleen een economische component, maar richt zich ook op harmonieuze nationale ontwikkeling, een concept dat alles te maken heeft met de etnische opbouw van de Maleisische bevolking.

In 2006 werd zowel het derde 'Industrial Master Plan', als het negende Malaysia Plan gelanceerd, beide gericht op de verwezenlijking van 'Vision 2020'. De Investment Promotion Act, moest het land aantrekkelijk maken voor buitenlandse investeerders. Niet alle sectoren staan echter zonder meer open voor buitenlandse investeerders. Maleisië liberaliseert stapje voor stapje en inmiddels is het mogelijk dat bedrijven in de industriële sector voor 100 procent in handen zijn van buitenlandse ondernemingen. Er zijn diverse belastingmaatregelen van kracht die als doel hebben investeringen in het land aan te moedigen.

In 2017 bedraagt de economische groei 5,9 % en is het BNP per hoofd van de bevolking $29.100 en leeft minder dan 4% van de bevolking onder de armoedegrens. Het aandeel in het BNP bestaat voor 8,8% uit landbouw, 37,6% uit industrie en 53,6% uit diensten. Er wordt voor $187,9 miljard geëxporteerd en voor $160,7 miljard geïmporteerd. De belangrijkste handelspartners zijn China, Japan, Singapore en de Verenigde Staten.