MALEISIE
Kuala Lumpur

Tekst: Joyce Frey.

Ik was al een paar dagen onderweg. Twee dagen op eigen houtje in het steriele Singapore. Dan werd ik naar de grens gebracht; ik moest de auto uit en door een gebouw lopen dat op een vliegtuighal leek.

Daar moest ik verschillende controles over me laten heen gaan, om in Malaysia uit het gebouw te mogen. Daar stond een jongeman me op te wachten.
Hij noemde zich Tom en stamde uit China. We liepen naar een witte auto, waar Loo op ons zat te wachten.

Loo kwam uit Myanmar ( Birma) We reden naar Melaka, waar ik natuurlijk de rode Hollandse kerk en andere dingen moest bekijken. De volgende dag reden we naar Kuala Lumpur.

Omdat wij vrij waren en met andere toeristen geen rekening hoefden te houden, konden we de dag indelen zoals we dat zelf wilden.
Eerst gingen we naar het koninklijk paleis. De man hield van paarden want er waren meer paardenstallen te zien dan andere gebouwen.

Daar na reden we naar de Chinese tempel, die op een heuvel gebouwd was. Van daar had ik een prachtig uitzicht over de stad.
Hoewel dit een enorme grote stad is, leek het er niet op.
Tussen de hoge gebouwen, liggen parken, die het leven toch aangenaam maakte.

Dan reden we naar het vrijheidsinstituut, dat natuurlijk in een park lag.
Veel goud was te zien. Maar dat interesseerde me niet zo. Tussen de bloemen door kon ik de spitsen van de wolkenkrabbers zien. De moskee die op het programma stond, bezochten we niet, want ik had van m'n leven al meer van die gebouwen gezien dan me lief is.

We reden naar een orchideeënfarm. Honderden verschillende soorten groeide daar.
Tom zei dat ook hij liever bloemen zag, dan de moskee. Toen we genoeg van de prachtige bloemen hadden, reden we weer in richting van de stad. Daar bezichtigde ik het oude station.

Een prachtig gebouw uit de renesance tijd. Later liepen we door de Chinese wijk. Zoals in Melake, had Tom ook hier veel bekenden, waarmee hij steeds een praatje maakte. Over de straten hingen lampions en de winkels zagen er allemaal kleurig uit.

In een nauw straatje, stond tussen de huizen en bedrijven een kleurige Indische tempel.
Als je er niet op gewezen werd, zou je hier zo voorbij lopen.
Later kwamen we bij de oude parlementsgebouwen.

Achter de koloniale gebouwen stonden kleine wolkenkrabbers.
Ik was onder de indruk van dit grote contrast. Hier in Kuala Lumpur schijnt alles mogelijk te zijn. Zoals bijvoorbeeld een stad met meer als één miljoen inwoners in een park te zetten.

Pas laat in de middag kwam ik in mijn hotel aan. Het lag in de Sultan Ismailstraat. Een druk punt. Maar zoals ik de volgende dag merkte, lag het vlak bij de parlementsgebouwen.
Tegen de avond kwam Loo me halen om uit eten te gaan.

Tom z'n familie woonde hier. Hij had ze in weken niet meer gezien. De jongeman probeerde het iedereen naar de zin te maken.
Zijn familie en mij.

Voordat hij met mij op stap moest, had hij een groep gehad van negentig personen. Hij was met ze op Borneo geweest en genoot er nu van een beetje zijn eigen leven te gaan. Zij vrouw werkte voor een vliegbedrijf en was zelden thuis. Ze hadden twee kinderen en die werden verzorgd door een kindermeisje uit Vietnam. Dat meisje verdiende driehonderd Euro in de maand.

Buiten de stad kwamen we bij een vreselijk groot restaurant.
Tom stond daar al om me binnen te loodsen. Hij liet me het enorme buffet zien en wees me dan een tafel aan, dicht bij de uitgang. Hij vertrok en beloofde me weer op tijd te zullen ophalen.

Nadat hij vertrokken was ging ik mijn bord vol exotische groenten, rijst en nudels scheppen. Intussen liep de zaal vol met toeristen. Grote groepen kwamen binnen. Het serverend personeel rende rond om de mensen van drankjes te voorzien.

Op het podium, aan de andere kant van de zaal, werd tijdens het eten een Aziatische show opgevoerd. Aziatische dansen kon ik zien, als er tenminste geen serveersters voor me liepen.

Maar ik had al zo veel van die dansen gezien, dat het gebeuren in de zaal me meer interesseerde dan alles op het podium. Voordat de show afgelopen was, zag ik Tom bij de uitgang staan. Hij maakte een gebaar dat ik komen moest.
Ik liep naar hem toe. Hij zei dat we moesten weggaan, voordat de grote stroom op gang kwam. Want dan kon het uren duren voor je hier vandaan kon komen.

Loo wachte een eind verder op de volle parkeerplaats Ik kon begrijpen dat het een janboel zou worden als iedereen tegelijk wou vertrekken. Onderweg kon ik in de verte de Petronastowers zien. Tom vroeg of ik ze wou fotograferen.

Natuurlijk wilde ik dat. Hij liet Loo naar een plaats rijden, waar die gebouwen beter te zien waren.
De volgende morgen had ik vrij gekregen. We hadden tempels en moskeeën uit het programma geschrapt. Daar voor in de plaats had Tom in de avond een verassing voor me. Het zou mij, als natuur liefhebber bevallen. Ik was zeer benieuwd.

Ik stapte uit om die gigantische torens, die in hun nachtelijke belichting van kristal leken te zijn, te fotograferen.
Het duurde een eeuwigheid voordat mijn luie camera eindelijk bereid was een beeld te maken. Tom stapte later uit en liet Loo me naar het hotel brengen.

Verder lezen >> www.reisimpressies.eu - Kuala Lumpur