MALAWI
Malawi Diary

Tekst en foto's:
Walter Deproost.

De ongeveer 9 uren durende vlucht naar Dar es Salaam, de belangrijke kusthaven van Tanzania, verloopt vlekkeloos.
De maaltijden aan boord zijn eetbaar, de bestelde Rioja wijn bevalt beter alsook de cognac als pousse-café.

Tijdens de nachtvlucht kan ik toch een uurtje inslapen, dank zij de "Beverly Hills III" die op de videoschermen wordt vertoond.
De gratis geleverde koptelefoon, met aansluiting op de individuele klankinstallatie via de zetel, blijft heel de nacht op mijn hoofd met één van de drie klassieke muziekkanalen als tijdverdrijf.

Rond 5u 's morgens - het kan misschien ook iets later geweest zijn - komt de dag achter de raampjes op en maak ik wat foto's van een prachtige zonsopgang.

Rond 8u 15 landen we in Dar en Salaam waar de meeste passagiers hun eindbestemming hebben. Wij mogen voor drie kwartier het vliegtuig verlaten en ons naar de transitzone van de luchthaven begeven.
Een broeierige hitte overvalt ons bij het verlaten van onze luchtreus.Ik ga maar even terug binnen om me van wat overtollige kledij te ontdoen en stap even later fier in mijn nieuwe Malawi- T -shirt het luchthavengebouw binnen.

Bij het tonen van mijn transitpas aan een lokale vrouwelijke agente werd ik er vriendelijk op gewezen dat ik moest attentie nemen op "my fly" Toen ik na enkele herhaalde pogingen van de dame liet blijken dat ik er weinig van begrepen had, wees ze zeer discreet naar de gapende sluiting van mijn broek en was er weer een woord aan mijn vocabularium toegevoegd.

Om 9u stappen we weer in onze, nu slechts voor éénderde gevulde MD- 11 en taxiën naar de startbaan.
Over de boordradio vernemen we van de gezagvoerder dat er een probleem is met één van de motoren en dat we voor een nazicht terugkeren naar de plaatselijke installaties.

Een half uur later heeft een meegereisde KLM-technicus het probleem opgelost en wordt opgestegen.
Rond 11u landen we op Kamuzu Airport in Lilongwe en proeven de eerste Malawi-lucht.
Na het afgeven van de inkomkaart en het controleren van reispas en bagage komen we in het zeer nette luchthavengebouw.
We begeven ons naar de bar op de 1ste verdieping voor een welverdiende Carlsberg.

We genieten van het mooie landschap en het uitzicht op de landingsbaan, in afwachting van Stuart Grant die ons rond 15u zou ophalen.

Verblijf bij onze Engelse gastheer.

Het is amper 13u wanneer we Stuart en zijn zoon David reeds kunnen begroeten en op de hartelijke verwelkoming volgt een eerste drink. Het zal niet onze laatste zijn, want het bekende Deense merk dat plaatselijk wordt gebotteld is van een zeer goede
kwaliteit.

Op de parking worden we opgewacht door Esther, de lieve echtgenote van Stuart, waarmee we ook al gauw een vriendelijke babbel starten.
Vooral mijn reisgezel Eddy natuurlijk, die heel wat meer engelse bagage in zijn marge heeft.

De Nissan Urvan waarmee Stuart ons ophaalt is reeds behoorlijk gevuld met inkopen voor het bedrijf en de families, maar onze bagage en ook wijzelf kunnen er gelukkig nog bij.
De eerste kilometer voorbij de luchthaven volgen we een normale wegbedekking maar kort daarop snort de bestelwagen over het Afrikaanse zand, met daarin de nodige oneffenheden, om niet van putten en kuilen te spreken.

Gelukkig volgt na enkele kilometers een echte "highway" die in niets moet onderdoen voor wat we uit België gewoon zijn.

Deze snelweg brengt ons in een uurtje naar Salima waar nog enkele inkopen moeten gebeuren en waar we in het enige postkantoor van de regio postzegels kopen voor de zichtkaarten die we willen versturen.

De laatste 20 km richting Kambiri Point zijn een peulschil en om 15u30 arriveren we op ons logement bij de familie Grant en blikken tevreden over de baai nabij ons verblijf.
Onze bungalow is netjes en kan rustig concurreren met vele toeristenverblijven die we in Europa kennen.
Het uitpakken van onze bagage is niet zo dringend, een rondleiding op het domein spreken ons meer aan.

David, die eerst volgende week zijn schoolopleiding in Mzuzi zal voortzetten, is onze gids voor de komende dagen.

Om 20u is het "dinner-time" en verzamelen we met zijn allen, gasten (en dat zijn wij twee voorlopig) en de familie Grant in de eetkamer van onze bungalow, waar we verder ook alle maaltijden zullen gebruiken als we ter plaatse verblijven.

De maaltijd is grandioos.
Als dat hier zo elke dag is komt er zeker gewicht bij.
Na het eten wordt de familie in België getelefoneerd om hen over onze goede aankomst te berichten. Mijn familie is blijkbaar niet thuis, maar bij Van Gool wordt een geruststellend bericht zeer geapprecieerd.

Om 22u duiken we in bed. Eddy weet 's anderdaags het relaas te vertellen over het inslapen : "Een, twee, drie, snurk...".
Gelukkig heeft hij oorstopjes meegenomen die de ergste schokken moeten opvangen.

Vrijdag 16 september.
Om 6u 15 wordt ik zonder aanwijzing wakker en trek naar de badkamer voor een korte schoonmaakbeurt.
Onze kok Jerie klopt 10 minuten later op de raampjes van ons slaapvertrek en zorgt vrij snel voor koffie. Om 8u is het ontbijt.
Vrij uitgebreid, zoals de Engelse traditie voorhoudt: verse fruitsla, vruchtensap, eieren, worstjes,spek, jam, toast, vraag maar op.

We maken een fikse ochtendwandeling op het kilometerslange strand aan de andere kant van de heuvel. We ontmoeten er lokale vissers die druk bezig zijn hun uitgespreide netten op het zand te herstellen.
Wanneer deze mensen merken dat ik foto's maak van hun activiteiten

Verder lezen >> www.reisimpressies.eu - Malawi