LIBIE
Samenleving

To read about LIBYA in English - click here

Hotels Libie

Samenleving

Staatsinrichting

De staatsvorm is gebaseerd op Kaddafi’s concept van de jamahiriyah (‘staat van de massa’s’). De jamahiriyah is een politiek systeem waarvan de wortels liggen in socialistische en islamitische theorieën in combinatie met tribale tradities. Iedere burger heeft zitting in het Basis Volkscomité. Vertegenwoordigers van het Basis Volkscomité zitten in het Algemeen Volkscongres. Het Algemeen Volkscongres is het hoogste wetgevende orgaan en uit zijn midden worden de leden van het Algemeen Volkscomité (te vergelijken met het kabinet) gekozen door de Libische leider kolonel Kadaffi. De secretarissen van het Volkscomité zijn equivalent aan ministers. Het Algemeen Volkscongres heeft alleen een controlerende functie. De Libische Arabische Republiek werd in 1979 de ‘Grote Libisch-Arabische Socialistische Volks-Jamahiriyah’. Kaddafi werd ‘ Leider van de Revolutie en Commandant van de strijdkrachten’. In de praktijk fungeert hij als staatshoofd.

advertentie

Politiek

In de nieuwe orde van na de militaire coup van 1969 is sindsdien in feite weinig veranderd. Oppositie wordt niet geduld. Burgerlijke vrijheden zijn zeer beperkt. Heel ingrijpend was de beperking in 1978 van het eigendomsrecht en van de vrije nering. Bijzonder in de Arabische context is dat Kaddafi toen ook besloot bezittingen te nationaliseren van Islamitische charitatieve stichtingen die van vanouds invloedrijk waren.

In de meer dan dertig jaar van Kaddafi’s bewind is zijn gezag alleen vanuit zijn eigen militaire apparaat bedreigd geweest. Een couppoging van dissidente legerofficieren in 1975 eindigde met de executie van 22 militairen. In 1980 vielen bij een muiterij in Cyrenaica honderden doden. In de diaspora opereren verschillende oppositionele groepering. Hun rijen werden in de 80-er jaren uitgedund door een golf van moorden. Meer recent zijn aanslagen op militairen installaties door militante islamistische groeperingen opgeëist.

Tijdens het Algemeen Volkscongres van januari 2007 kwam er een wisseling in de samenstelling van de regering. Een bijna jaarlijks ritueel waarbij wisselingen plaatsvinden van al bekende namen. De vroegere minister van Financiën en voorzitter van de centrale bank, Dr. Mahmoud Zlitni, werd vice-premier. Ali Al-Huweg, de voormalige vice-premier, werd minister van Financiën. De totaal onbekende Mohamed Abdeljalil werd minister van Justitie. Hij werd daarmee de nieuwe voorzitter van de Supreme Judicial Council, die in het geval van een door de hoge raad bevestigde doodstraf, deze politiek moet bevestigen. Baghdadi al-Mahmudi blijft premier. Dr. Alaziz Al-Eisawi werd de nieuwe minister van Economische Zaken. Ibrahim Kraa werd minister van het nieuwe departement Elektriciteit, Water en Gas en Youssef Zekri werd minister voor Industrie en Mijnbouw.

De actuele politieke situatie staat beschreven in het hoofdstuk geschiedenis.

Economie

De Libische economie profiteerde in 2007 van de stijging van olieprijzen. Er is sprake van een groot budgetoverschot, waardoor Libië op het Afrikaanse continent een rijk land is en de nodige investeringen in infrastructuur mogelijk zijn. Deze olie-inkomenseconomie kampt echter met structurele zwaktes. De bedrijvigheid buiten de olie sector is vrijwel nihil en er is een hoge werkloosheid onder de autochtone bevolking.

Sinds het begin van deze eeuw is het Libisch beleid gericht op enigermate van liberalisering van het economisch leven. Particuliere nering wordt weer toegestaan. Er is sprake van privatisering van grote staatsbedrijven doch voorshands gaat het om de zeer verliesgevende daaronder. Buitenlandse investeringen worden aangemoedigd maar het effect daarvan gaat grotendeels verloren door een warwinkel van onduidelijke en onvoorspelbare regelgeving die vaak in het nadeel van de buitenlandse investeerders wordt uitgelegd. Het economische leven wordt nog steeds voor een groot deel door de staat beheerst en is bijna geheel afhankelijk van de olie industrie.

De economische groei is erg onevenwichtig sinds de afzetting van Khadaffi. In 2017 was het 64%, maar het jaar daarvoor was de groei negatief. Het iBBP per hoofd van de bevolking bedroeg $9.600 in 2017. Het werkeloosheidspercentage schommelt rond de 30%. In 2017 werd er voor $ 18,4 miljard geëxporteerd naar vooral Italie, Spanje, Frankrijk en Egypte. In datzelfde jaar werd er voor $11,4 miljard geïmporteerd uit vooral China, Turkije, Italie en Zuid-Korea.

advertentie