LAOS
rondreis MH13

L A O S

MEER REISINFO EN FOTO’S TE VINDEN OP ONZE TRAVELBLOG:
WWW.TANGATANGA.COM/HERLINDEMARC

LAOS – ALGEMEEN
Laos is een zeer arm land, gelegen in zuidoost Azië, met een woelig en zeer geïsoleerd verleden. Na jaren van Franse heerschappij werd het in 1964 een onafhankelijk koninkrijk tot in 1975 communistische groeperingen de macht grepen. In 1991 vond er een grote ommekeer plaats met evolutie naar een beperkte democratie, pas dan werd het land voor de buitenwereld opengesteld en kwam het toerisme op gang. Laos telt ongeveer 6 miljoen inwoners en is begrensd door Thailand, Cambodja, Vietnam, China en Myanmar. De belangrijkste rivier is de Mekong, die gedeeltelijk ook de grens met Thailand vormt, het is tevens de belangrijkste transportader voor het land.

In vergelijking met wat we hebben gelezen in reisverslagen en gehoord van vrienden, is Laos gedurende de laatste jaren toch wel serieus geëvolueerd. Straten werden geasfalteerd, nieuwe horeca zaken worden opgezet, excursies en toeristische diensten worden volop aangeboden op plaatsen die voorheen bijna onbereikbaar waren.

Toch blijft Laos een arm land en is er nog veel werk aan de winkel.
Nieuwe gebouwen tonen gebreken van bij de aanvang, vlotte organisatie van dienstverlening is zeer moeilijk, onderhoud van voertuigen en gebouwen wordt amper bijgehouden ‘zolang het werkt …’, afval wordt gewoon aan de straatkant gegooid, … toestanden die mits wat discipline vlug kunnen verbeteren. Maar waarschijnlijk is men zich hier niet van bewust. Werk voor de overheid …

Overal vindt men nog Franse invloeden, die opvallen wanneer men al een tijdje in Azië rondreist. Bij leuke bakkertjes kan men eclairs, chocoladebroodjes en stokbroden kopen, al dan niet belegd op zijn Frans. Restaurantjes bieden goeie wijn, in de grotere steden zijn zelfs wijnbars te vinden. Administratie, teksten en slogans op gebouwen worden vaak in het Frans vertaald. De oudere bevolking spreekt soms nog een mondje Frans.

Laos heeft een mooie groene natuur, je vindt er rivieren, grotten, berggebieden, … Wat ons teleurstelt is het gebrek aan dieren in zulke uitgestrekte en zelfs beschermde natuurgebieden. We maken meerdere lange wandeltochten en zien zelfs amper vogels.
Wat cultuur betreft, vinden we er enkele Frans koloniale steden met wat mooie gebouwen en vele tempels van verschillende bouwstijl.
Door de vriendelijkheid, veiligheid en aangename sfeer is het land als geheel zeer leuk om in rond te reizen.

De vlotte beschikbaarheid van een uitgebreid netwerk van openbaar vervoer maakt rondreizen in Laos eenvoudig.

De mensen
- In de kleine traditionele dorpjes zijn we steeds welkom. Wanneer we de mensen begroeten, wordt niet steeds geantwoord. De bevolking van Laos is vriendelijk, maar vaak ietwat gereserveerd.
Om een foto van deze mensen te nemen, al dan niet tijdens hun dagdagelijkse bezigheden, stelt men best op voorhand de vraag. Vaak zal men hierop negatief antwoorden, meestal ingegeven door een vorm van bijgeloof. In dat geval is het best deze mensen hun wens te respecteren en geen foto te nemen.
- Soms is het moeilijk om met de mensen op straat te communiceren. Ze spreken vaak zeer beperkt Engels en door hun primitieve levenswijze kunnen ze niet steeds even snel begrijpen wat we van hen verlangen.
- Zelfs in de betere hotelletjes en restaurants ervaren we dat organisatie niet altijd evident is. Alles wordt vers klaargemaakt, maar de schotels worden één per één bereid. Soms worden deze niet eens per tafel afgewerkt, maar komt het eten druppelsgewijs binnen en heeft de ene persoon al gedaan met eten, wanneer de andere zijn schotel nog moet opgediend worden. ‘Dit is Laos !’ zei ons de verantwoordelijke dame van een restaurantje, toen ze aanvoelde dat wij toch wel heel lang zaten te wachten, ‘verse gerechten vragen veel tijd om perfect bereid te worden’.
- Op de bus, op straat, … men is in Laos niet steeds bezig met netheid en hygiëne. Eet- en fruitresten laat men gewoon vallen waar men zit of staat, papiertjes en andere afval worden aan de kant gegooid, in de bus belanden ze op de grond of door het raam. Men eet met de handen, die niet worden gewassen, maar gewoon aan de kledij afgeveegd wanneer men op de bus zit.

Verplaatsingen en openbaar vervoer
De wegen in Laos zijn over het algemeen in redelijk goede staat. Er wordt veel gewerkt om deze te onderhouden.
Het openbaar vervoer voor langere afstanden kent bijna overal 3 mogelijkheden :
- Mini van: tussen de meeste toeristische locaties worden minibusjes ingezet aan een redelijke prijs, deze worden weinig door de locale bevolking gebruikt. Wanneer alle plaatsen ingenomen zijn, wordt er niet gestopt onderweg, tenzij voor een kleine pauze. Doch wanneer er nog plaatsen beschikbaar zijn, zal de chauffeur deze trachten op te vullen met mensen die langs de straat wachten op vervoer. De bagage wordt op het dak bevestigd, beschermd door een zeil.
- VIP bussen: dit zijn geen recente luxe bussen, maar geven toch iets meer comfort dan de locale busdienst, meestal met airco. Ze stoppen minder onderweg. De bagage wordt in de laadruimte gestopt.
- Lijnbussen: de busritten zijn goedkoop, de bussen zijn oud, maar bieden voldoende comfort, meestal zonder airco. Ze stoppen vaak langs de wegkant om mensen op en af te laten stappen, het gangpad wordt onderweg volgestouwd met bagage allerhande, mensen nemen er bovenop plaats. Om een goede zitplaats te hebben, is het best een uur voor vertrek aanwezig te zijn en een zetel te reserveren door er iets op de deponeren. De bagage wordt op het dak bevestigd, beschermd door een zeil.
- Tickets voor openbaar vervoer kunnen in de meeste hotels worden gereserveerd, mits betaling van een kleine commissie. In het ticket is steeds een gedeelde tuk tuk inbegrepen om je naar de busterminal te voeren. Wanneer je zelf je ticket wil kopen in de busterminal, doe je dit best op voorhand, vaak zijn de bussen volgeboekt.
- Persoonlijk gaat onze voorkeur naar vervoer met een grote bus, ook al is deze niet zo recent. Meestal kiezen we voor de sfeer van de locale bus, tenzij het traject te lang is, omdat het dan toch wel een aantal uren kan verschillen. De minibusjes vinden we minder comfortabel, men rijdt sneller en zit minder vast in de zetels. De wagen wordt uit evenwicht gebracht door te veel gewicht op het dak van het voertuig te laden, zodat de wagen uit evenwicht geraakt.
- Plaatselijk vervoer wordt aangeboden met tuk tuk’s.
Vaak is het mogelijk gedeelde tuk tuk’s te nemen, die vrij goedkoop zijn en vaste tarieven hebben.
Wanneer men individueel een tuk tuk neemt, wordt gegarandeerd een veel te hoge prijs gevraagd. Wij trachten ons steeds op voorhand zo goed mogelijk te informeren over correcte prijzen (hotel, andere reizigers, reishandboek). Zo kunnen we zelf een eerlijke prijs inschatten voor elk af te leggen traject. Na discussie komen we vaak tot minder dan de helft van de initiële vraagprijs.

Veiligheid
Laos is een zeer veilig land om in rond te reizen. We hebben veel reizigers ontmoet en hoorden geen enkele negatieve ervaring.
De mogelijke gevaren die wij zien bij het reizen in dit land, hebben eerder te maken met de rijstijl van sommige chauffeurs die met minder goed onderhouden bussen of minivans iets te snel in de bochten gaan in de bergstreken.
Zelf brak Herlinde haar voet terwijl we een fietstocht maakten op één van de vele zandwegen, die bezaaid zijn met grote keien. Haar voet gleed van de pedaal en kwam gedraaid op de grond terecht, waardoor ze haar evenwicht verloor en met volle gewicht bovenop deze voet viel. Pech gehad. Zulke kleine ongevalletjes kunnen overal ter wereld gebeuren.
In Vang Vieng wordt er gerapporteerd betreffende overmatig drank- en druggebruik dat zou kunnen leiden tot ongelukken.

Klimaat
Laos is een land dat onderhevig is aan grote klimaatverschillen doorheen de verschillende seizoenen. Wij kozen ervoor tijdens de droge periode te reizen, december – januari. Het waterpeil in sommige rivieren (vb. Luang Nam Tha) staat op dat moment te laag voor boottochtjes. Anderzijds is het niet al te warm tijdens deze periode, wat voor ons een voordeel is.
Vanaf januari start het hoogseizoen en moesten we wel rekening houden met het feit dat sommige hotelletjes volgeboekt waren, op de boot of bus was soms geen plaats, prijzen gaan omhoog. Tijdig reserveren is de boodschap.

Voeding
De voeding in Laos vormt zeker geen probleem met hygiëne.
Op het menu staan vooral rijstgerechten, waarbij kip en groenten de belangrijkste ingrediënten zijn. Meestal wordt het locale menu uitgebreid met schotels uit de omringende landen. Ook Westerse voeding staat soms beperkt op het menu. Veel afwisseling is er niet te vinden, wat tijdens de beperkte periode van een vakantie helemaal geen probleem is. Wij reizen langdurig en na 3 maanden rijst met kip zijn we wel aan wat afwisseling toe.
Overal vindt men stokbroden, al dan niet belegd. Dit is voor ons een lekkernij waar we gretig van genieten als ontbijt en/of lunch.
In de toeristische plaatsen Luang Prabang en Vientiane vonden we een uitgebreide keuze aan goede restaurantjes met een goede wijnkaart.

Gezondheid
Men waarschuwt in Laos voor malaria en dengue. In de periode dat wij hier zijn, hebben we niet veel last gehad van muggen. We zijn daarom blij dat we hebben beslist geen malariatabletten te nemen als voorzorg. Wel hebben we een doosje Malarone mee in onze bagage. Dit kan worden gebruikt als geneesmiddel, just in case …
Vanuit verschillende kanalen hebben we vernomen dat de ziekenzorg in Laos beneden alle peil is. Zelfs in Vientiane, de hoofdstad, verwijst men ons door naar een ziekenhuis in Thailand om de gebroken voet van Herlinde te laten onderzoeken.
Bij de apotheek kan men wel eerste zorgmiddelen en beperkte medicatie bekomen zonder voorschrift, die bovendien zeer goedkoop zijn. We kopen er een zalf tegen de zwelling en ontsteking van Herlindes voet (we kozen uit de 5 tubes voor een Thais merk), plakkers en degelijk elastisch verband. Dit kost ons 29.000 LAK.

Internet
- Internetcafés zijn er voldoende in Laos. De kwaliteit is niet steeds even degelijk, prijs per minuut : 100 LAK gemiddeld
- sommige hotels bieden een gratis WIFI aan, ook hier is de verbinding niet steeds even stabiel

Prijzen
Reizen in Laos is goedkoop.
- We logeren bij voorkeur in middenklasse hotels, die qua hygiëne niets te wensen over laten. Wel zijn er vaak kleine mankementen door matig onderhoud van de gebouwen (zelfs bij nieuwe hotels), vb. een raam dat niet sluit, een kraan die lekt, een lamp die niet werkt maar niet vervangen wordt omdat de andere het nog doet, insecten die door een kier onder de deur de kamer inkomen wanneer het licht brandt waar men gewoon een handdoek voorlegt om de kier te dichten, …). Dit typeert een beetje de mentaliteit van het land. In vele hotelletjes worden dagelijks de lakens ververst. Je mag hier rekenen op gemiddeld 80.000 LAK per nacht voor een basis 2 persoonskamer met eigen sanitair.
- Een eenvoudige schotel kost gemiddeld 20.000 LAK, tenzij je in een luxe restaurant eet, daar mag je rekenen op 50.000 LAK, wat nog niet veel is.
- Een Beerlao biertje (1/2 literfles) kost 10.000 LAK.
- Voor een busrit mag je per uur rekenen op +/- 5.000 LAK.

Betalen
De kip is de officiële munteenheid in Laos. Men heeft geen muntstukken, de kleinste coupure is 500 LAK, de grootste 50.000 LAK.
- 1 EUR = 12.200 LAK
- Geld wisselen is zeer gemakkelijk, overal zijn voldoende ATM’s te vinden. Bij elke afhaling wordt 20.000 LAK aangerekend als kosten. Het maximum bedrag dat per keer uit de automaat kan worden gehaald is 700.000 LAK.
- Ook vindt men overal wisselkantoren, die meestal een zeer correcte koers bieden. Hierbij worden geen extra kosten aangerekend. De meest gebruikte munten zijn THB, USD, EUR.

Voorbereidingen
Een visum voor Laos kan men verkrijgen aan elke grenspost. Dit kost 35 USD en is 30 dagen geldig.
- Om niet in de wacht rij te moeten staan en omdat we toch de tijd hadden in Bangkok, vroegen we daar op voorhand ons visum aan. We deden dit via een reisbureautje en betaalden hiervoor 1.850 THB. We hadden ons paspoort met visum binnen de 48 uren terug.
- We gebruikten een aantal recente reisverslagen van Wegwijzer als voorbereidende lectuur en vulden deze informatie aan met Lonely Planet (hierover zijn we echter niet meer zo overtuigd de laatste jaren).




GRENSOVERGANGA THAILAND - LAOS
In noord Thailand steken we de grens over naar Laos via Chiang Khong. Daar begeven we ons naar het Thaise grenskantoor, waar we ons paspoort laten controleren en afstempelen om Thailand te verlaten. Bij aankomst te Thailand vulden we een inreisdocument in, waarvan het 2de luik in ons paspoort werd geniet. Dit wordt er nu uitgehaald en door de ambtenaar bewaard.

Met een longtailboot varen we de Mekong rivier over, naar Laos. We komen aan te Huay Xai waar we weerom een inreisdocument moeten invullen.

Bij aankomst te Laos heb je een visum nodig. Dit kan je op voorhand reeds aanvragen, of ter plaatse kopen (35 USD voor de meeste West-Europese landen).

Wij hebben ons visum reeds in Bangkok aangevraagd. We lieten een reiskantoortje de administratie hier rond voor ons afhandelen, zodat we er zelf geen geloop om hadden. Hiervoor hadden ze onze paspoorten en 1 pasfoto nodig. Het kostte ons 1.850 THB per persoon. Binnen de 48 uren kregen we onze paspoorten, met visum, terug.

De lange rij aan het visumloket mogen we gelukkig voorbijsteken, om ons ineens naar het kantoor voor paspoortcontrole te begeven. Ook hier wordt aangeschoven, maar dat valt mee omdat het tamelijk vlug vooruitgaat. Zonder problemen krijgen we onze in reis stempel voor een verblijfsduur van 30 dagen. Het tweede luik van het door ons ingevulde in reis documentje krijgen we terug, waarschijnlijk moeten we dit weer afgeven bij het verlaten van het land.


Ernaartoe:
tuk-tuk hotel Chiang Khong – grenskantoor Thailand, 25 THB pp.
longtailboot over de Mekong, 40 THB pp.




LUANG NAM THA
Luang Nam Tha is een provinciestadje in het noorden van Laos, nabij de Chinese grens. De prachtig groene bergketen van het Nam Ha nationaal beschermd gebied, in combinatie met kleine etnische dorpen omringd door rijstvelden, maken dit aangenaam rustige stadje tot een aantrekkelijke bestemming.

Met de bus maken we een onvergetelijke bergrit van de Thaise grens hiernaartoe. Bergop gaat het amper vooruit, maar eenmaal boven, kent de chauffeur geen remmen en scheurt de rotversleten bus naar beneden door de bochten. De plastic zakjes doen goed dienst. Enkele vrouwen voorin slaken voortdurend angstkreten en proberen de chauffeur instructies te geven. Dit heeft natuurlijk een averechtse uitwerking. Gelukkig is het wegdek in redelijk goede staat. We genieten ondertussen toch van het mooie landschap en merken onmiddellijk dat we in een zeer arm land zijn terechtgekomen. Her en der staan bamboe en houten huisjes langs de wegkant, met rondom telkens wat rijst- en groenteveldjes. Wanneer de nood hoog is, stopt de bus. Mannen zetten zich aan de wegkant … de vrouwen spurten naar bosjes of in de velden. Dit hebben we nog niet eerder meegemaakt.

Het centrum van het stadje bestaat uit voornamelijk betonnen gebouwen, met vooral hotels, restaurants en winkeltjes. Wanneer we echter van de hoofdstraat wegwandelen, bevinden we ons al vlug in een heel andere wereld. Hier zien we enkel houten huizen in niet verharde straatjes, waar de mensen leven in de tijd van toen. Na een tijdje bereiken we een smalle bamboebrug over de Nam Tha rivier, enkel bestemd voor voetgangers en zeer behendige fietsers en bromfietsers. Jong en oud wast zich hier in de rivier. Aan de overkant bereiken we een primitief weversdorpje, Tong Jai Tai. Hier merken we aan hun houding dat de mensen geen toeristen gewend zijn. We begroeten hen in hun taal Sabai-dji, velen glimlachen schuchter. Aan een schooltje komen de kleintjes buiten gelopen, ze beantwoorden verlegen onze begroeting, maar lachen en dansen blij. Wanneer we verdergaan volgen ze ons nog een eindje om ons uit te wuiven.

Een fietstocht brengt ons bij de Dee-Dee waterval. Hiervoor moeten we al vlug de asfaltweg verlaten om een rode aarden weg vol keien verder op en af te hobbelen. Onderweg komen we langs rijstvelden en verschillende etnische dorpjes waar bamboepapier wordt gemaakt. We beslissen nog niet onmiddellijk terug te keren en fietsen verder de grote weg op. Onderweg bezoeken we nog een aantal dorpjes, allemaal zeer primitief. De verscheidenheid aan afkomst en religie maken ze toch telkens ietwat anders. We nemen opnieuw een aarden zijweg, om doorheen velden en langs meer afgelegen dorpjes een heel eind verder te fietsen en zo aan de rivier uit te komen. Hier moeten we weer over een bamboebrug, maar wagen het niet erover te fietsen, de banden glijden heen en weer over de dikke bamboestammen. Verderop aan een dorp kunnen we over een houten brug de rivier weer oversteken. Dit dorp is ietwat vooruit op vele anderen, door de bereikbaarheid per auto. Aan de overkant doen we ons tegoed aan een heerlijk vruchtensapje in het restaurantje van de bootlanding. Eenmaal terug op de asfaltweg, moeten we nog een heel eind terugfietsen in de richting van ons hotel.

Omdat we graag eens wat meer van de natuur willen zien in deze omgeving, beslissen we een begeleide tocht te maken in het Nam Ha park. Hier vinden we voornamelijk secundaire jungle, omdat er ooit danig werd gekapt in het gebied. Dankzij de bescherming is het toch een prachtig dik woud. Dieren en vogels zien we spijtig genoeg niet, op een eekhoorntje na. De arme locale dorpsbevolking maakt nog steeds jacht op alles wat eetbaar is om te kunnen overleven, ondanks het verbod. Rondom het gebied wandelen we doorheen een rubberplantage en bamboebossen. Hier komen we wat vrouwen tegen die bamboescheuten uitgraven die ze op de markt kunnen verkopen. Hiervan wordt soep gemaakt. Op terugweg stopt onze gids nog even in een dorpje, waar de locale bevolking onderdak biedt aan reizigers. Hier kan je overnachten bij een familie en een dag mee beleven op hun eigen primitieve wijze. De deelnemende families krijgen om de beurt de kans hiertoe.


Ernaartoe:
tuk-tuk hotel Chiang Khong – grenskantoor Thailand, 25 THB pp.
longtailboot over de Mekong, 40 THB pp.
tuk-tuk Huay Xay – Bokeo, 10.000 LAK pp.
bus Bokeo – Luang Nam Tha, 55.000 LAK pp, 4.30 u onderweg
tuk-tuk Luang Nam Tha busterminal – centrum, 10.000 LAK pp

Hotel:
Guesthouse Thavixay, 60.000 LAK per nacht voor een ruime propere 2 persoonskamer met sanitair (warm water),, TV, ventilator, V. Viengkham D., tel. 030 511 02 92, koel en onpersoonlijk, veel omgevingsgeluiden door de dunne wanden, geen Engels

Thoulasith guesthouse, 60.000 LAK per nacht voor een kleine 2 persoonskamer met sanitair (warm water), TV, ventilator, flesje drinkwater, gratis wifi, groot terras met zithoek, hoofdstraat van het centrum tegenover de Banque du Commerce, tel. 086 21 21 66, thoulasithguesthouse@gmail.com, onpersoonlijk nieuw hotel met reeds veel gebreken, beperkt Engels

Excursies:
fietstocht:
huur fietsen, 10.000 LAK per dag, in de hoofdstraat van het centrum
We kregen een zeer bruikbaar plannetje waarop we een lusvormige fietstocht konden uitstippelen, de verhuurder bekeek met ons of dit haalbaar is en welke fietsen we nodig hadden.
trekking door het Nam Ha nationaal beschermd gebied:
trektocht, inclusief Engelssprekende gids, lunch, drinkwater voor onderweg, vervoer naar beginpunt en vanaf het einde van de wandeling, 219.000 LAK per persoon, op basis van 3 deelnemers (prijzen dalen naargelang het aantal deelnemers stijgt, max. 8 personen)

trekking:
Alle trekkingbureautjes bieden ongeveer dezelfde tochten aan. Ze gebruiken hiervoor eveneens dezelfde gidsen. De prijzen variëren echter danig. Wij hadden geen zin in de traditionele 1-daagse trektocht, die langs de Dee-Dee waterval en door enkele dorpjes gaat, waarvan we een aantal reeds per fiets hadden bezocht. Dieper de natuur intrekken, wordt enkel met 2- en meerdaagse tochten aangeboden, tijdens dewelke er wordt geslapen bij de bevolking. Dit vermijdt Marc liefst, vanwege het gebrek aan comfort en het gevaar voor problemen met zijn rug als gevolg daarvan. We vroegen om een aangepast programma, van slechts 1 dag van een 2-daagse tocht (op de getekende kaart hadden we gemerkt dat tijdens deze tocht wordt overnacht in een dorpje nabij de grote weg), één organisatie was bereid het programma aan te passen, dit voor dezelfde prijs als de normale 1 daagse trekking. Along the Namtha (eco tourisme agency), tel. 856 20 528 93 15, along.the.namtha@gmail.com , in de hoofdstraat van het centrum, naast Kamkeng guesthouse en Green Mountain internet




BAN SOP HOUN (1)
Ban Sop Houn ligt aan de monding van de Nam Houn rivier en de Nam Ou rivier, tegenover het meer bekende Nong Khiaw. Omringd door hoge groene bergen, biedt het dorp schitterende uitzichten.

Na een 9 uren durende busrit van eigenlijk maar 217 km, komen we hier aan in het donker. We rijden weerom door prachtige landschappen in een bergachtige omgeving. De bus stopt veelvuldig om passagiers te laten op- en afstappen. In de middengang zitten de mensen op krukjes en rijstzakken. Onderweg worden we opgehouden door wegenwerken, maar ook enkele malen door panne aan de motor van de bus. De chauffeur is hierop voorzien, sleutels in alle maten heeft hij bij de hand. Van elke stop maken de mensen dankbaar gebruik om zich eventjes tussen de struiken te begeven.

De meeste hotelletjes zijn volzet, maar uiteindelijk vinden we toch een geschikte kamer. Het is maar voor 1 nacht, want morgen nemen we de boot op de Nam Ou rivier naar het noorden.


Ernaartoe:
tuk-tuk centrum – busterminal, 10.000 LAK pp.
bus Luang Nam Tha – Pak Mong, 55.000 LAK pp., 9 uren onderweg, vermoeiende stoffige rit over hobbelige weg die al bij al nog meevalt
tuk-tuk Pak Mong – Nong Khiaw, 20.000 LAK pp.

Hotel:
Sunset Guesthouse, 100.000 LAK voor een 2 persoonsbungalow, met sanitair (warm water), ventilator, muskietennet, terrasje, restaurant aanwezig, niets bijzonders, toeristische informatie beschikbaar, Ban Lao Village, tel. 856 718 10 033, sunsetgh2@hotmail.com




MUANG NGOI NEUA
Muang Ngoi Neua is een idyllisch dorpje gelegen aan de oever van de Nam Ou rivier, omringd door het hoge karstgebergte. Hier is de beschaving amper doorgedrongen. De locale bevolking leeft er in houten en bamboe huisjes, er is noch waterleiding, noch elektriciteit. Men leeft er zeer eenvoudig en traditioneel, ondanks de restaurantjes en guesthouses die maar al te graag de toerist verwelkomen. Het dorpje is enkel per boot bereikbaar en ligt op 1 uur varen van Nong Khiaw.

Een mooie boottocht in een houten bootje op de bochtige rivier brengt ons in het kleine dorpje. Reeds bij aankomst voelen we de rust die het uitstraalt. We installeren ons in een nieuw hotelletje aan de oever, vanwaar we kunnen genieten van een prachtig uitzicht op de rivier en de omringende bergen. Hier kan je wel 100 jaar worden … Om de toeristen enig comfort te bieden, is er een systeem van waterleiding voorzien naar de kamers. Onze hoteluitbater echter woont in zijn bamboe huisje naast het betonnen hotelgebouw. Ze verkiezen te leven op hun eigen vertrouwde traditionele manier, ook al is de moderne levensstijl hun min of meer bekend. De (hotel)was doen ze met de hand aan de rivier, zelf wassen ze zich ook in de rivier, koken gebeurt op kleine vuurtjes op de grond, … naar aloude gewoonte van de dorpelingen.

In de namiddag verkennen we het rustige dorpje met zijn zandpaadjes. Behalve een enkele fietser, zie je hier slechts voetgangers. Enkele winkeltjes verkopen wat basis producten, drank en koekjes voor de toeristen. Aan de straatkanten worden allerlei maaltijden op vuurtjes bereid en ons vriendelijk aanbevolen. Een meisje gooit ons haar bal toe en we blijven eventjes met haar spelen. Op straat droogt de rijst, pepertjes, … in de zon, visnetten worden hier omheen gespannen om de kippen weg te houden. Mensen kijken rustig toe en doen hun dagelijkse taken aan een rustgevend tempo. Ze hebben op elk moment de tijd om vriendelijk te groeten. Aan de rand van het dorpje hebben de inwoners hun veldjes waarop ze rijst en groenten kweken. Buffels lopen hier en daar te grazen.

De verdere omgeving verkennen we de volgende dag. Eerst bezoeken we 2 kleine grotjes, die niet zoveel voorstellen. We wandelen verder door de prachtige omgeving van rijstvelden, riviertjes, dorpjes … steeds omgeven door het indrukwekkende karstgebergte op de achtergrond. Hier en daar moeten we door de stroompjes waden om het pad verder te kunnen volgen.
In het dorpje Ban Hoy Bor worden we door enkele kinderen verwelkomd. Marc leert hen de Hi-five begroeting, wat ze heel leuk vinden. We doen een spelletje, waarbij ze op onze handen kloppen, die wij telkens net op tijd wegtrekken. Praten met hen is spijtig genoeg niet mogelijk. Wat verderop zien we iets grotere kinderen, die met een schoolschriftje bij ons komen en in het Engels beginnen te tellen, met wat moeite geraken ze aan 20. We maken hiervan een spelletje samen met hen. De grootste schrijft de getallen op.
De bewoners hier zijn niet echt gewend aan bezoek van toeristen en komen ons bekijken van op een afstandje, de meesten zijn zeer schuw. Een oude vrouw zit in de zon wol te spinnen en laat zich graag fotograferen. Een jonge vader komt ons vragen om foto’s van zijn kindje te nemen. Dat kleintje weet niet wat er gebeurt en vindt dit niet echt leuk. Kippen en varkens lopen hier tussen de huisjes rond. Het leven gaat zijn gewone gangetje … op een manier die velen zich niet kunnen voorstellen in de huidige tijd. Toch heeft men hier het voordeel van verlichting kunnen introduceren door een kleine Hydro centrale te plaatsen aan een watervalletje verderop. Verlichting ’s avonds moet voor deze mensen het leven toch wat aangenamer maken. We zien zelfs iemand met een radio.
Een bijdetijdse dame heeft wat frisdrank aangevoerd om aan de toevallig passerende toerist te verkopen, daarbij kan ze ook een maaltijd bereiden en biedt zelfs een slaapplaats voor wie hier een nachtje wil verblijven. Ze verzamelt pasfotootjes van alle toeristen die bij haar langskomen. Het verwondert ons dat ze er toch al wat heeft kunnen verzamelen.

We raden iedereen aan om vanuit Nong Khiaw hiernaartoe te komen voor enkele dagen. Er is voldoende comfort om hier te verblijven, restaurantjes bieden lekkere lokale maaltijden. Dit is echt een paradijs op aarde !


Ernaartoe:
te voet Ban Sop Houn – Nong Khiaw
boot Nong Khiaw – Muang Ngoi Neua, 20.000 LAK pp, 1 uur onderweg, zeer mooie boottocht, ietwat oncomfortabel zitten

Hotel:
Rainbow Guesthouse, 50.000 LAK per nacht voor een ruime 2 persoonskamer met sanitair (koud water), terras, uitzicht op de rivier, electriciteit in het dorp via generator tussen 18 en 22 uur, Muang Ngoi Kao village, tel. 030-514 22 96, muangngoi@yahoo.com, kamers beneden hebben geen uitzicht (40.000 LAK pn), nieuw guesthouse

Excursies:
Ban Hoy Bor village: 10.000 LAK inkom te betalen halverwege het pad naar de dorpen aan de grotjes, ten voordele evan de dorpsscholen




BAN SOP HOUN (2)
Op terugweg van Muang Ngoi Neua keren we terug naar Ban Sop Houn. Hier zullen we opnieuw een nachtje blijven en de omgeving een beetje verkennen.

In de namiddag wandelen we over de weg naar enkele grotten. Daarbij passeren we enkele leuke Hmong dorpjes, waar we vriendelijk worden begroet. Ook hier is geen waterleiding, de mensen wassen zich onder een waterstraal die 2 meter hoog uit een gootje loopt dat van de helling komt aan de rand van de straat. Mannen in onderbroek, vrouwen in sarong, die ze even laten zakken om hun bovenlichaam te wassen. Ze zijn dit zo gewoon en storen zich helemaal niet aan ons.

De Pathok kalksteengrotten zijn uitgehold in een opvallende grote kalksteenberg, die steil uit de omgeving opduikt. Er zijn 2 grotten te bezichtigen. De eerst bestaat uit een lange hoge brede gang, die uitmondt in een grote kamer met opening waardoor het daglicht schijnt. Van hieruit hebben we een mooi uitzicht op de omgeving. Deze grot gebruikten de bewoners uit de streek als veilig onderkomen tijdens de 2de Indochina oorlog. Er werd een echte gemeenschap opgericht, het kantoor van het gemeentebestuur, een vergaderzaal, … zijn aangeduid met bordjes.
De tweede grot vinden we zo’n 300 meter verderop in de rotswand. Hiervoor moeten we eerst een eindje omhoog klauteren over wat rotsen. De grot is kleiner en bestaat uit verschillende ruimtes. Hierin waren de ‘Luang Prabang Bank’ en de financiële diensten gevestigd.
Wanneer we deze grotten bezoeken, stellen we ons voor hoe men hier kon overleven met zoveel personen. Indrukwekkend is hoe een gans dorp werd opgezet in de beslotenheid van deze grot.

We wandelen nog een eindje verder langs de weg om van het landschap te genieten, vooraleer terug te keren.


Ernaartoe:
boot Muang Ngoi – Nong Khiaw, 20.000 LAK pp, 1 uur onderweg
te voet Nong Khiaw – Ban Sop Houn

Hotel:
zie Ban Sop Houn (1)
we reserveerden een hotelkamer, dit bleek een goed idee want de betere kamers blijken (zeer regelmatig) volgeboekt, we reizen hier wel in de drukke periode

Excursies:
Pathok cave: 5.000 LAK pp, extra 5.000 LAK voor een zaklamp
enkele kinderen bieden aan ons te gidsen in de tweede grot voor een zakcentje, principieel laten we ons nooit door kinderen tegen betaling begeleiden, het brengt hen in de verleiding niet meer naar school te gaan, waardoor hun toekomstkansen volledig in het niet zouden vallen
ernaartoe: 30 min. stappen vanuit Ban Sop Houn

Tip:
je kan je naam (een dag) op voorhand plaatsen op een lijst voor de boot naar Luang Prabang bij het ticket office aan de steiger, dit is ten zeerste aan te raden want de boot is regelmatig volgeboekt




LUANG PRABANG
Luang Prabang is een provinciehoofdstad met 26.000 inwoners. Het Frans koloniale stadje is gelegen op 420 meter hoogte in een bergstreek, aan de monding van de Nam Khan rivier in de Mekong. Als meest toeristische plaats van Laos, door Unesco als werelderfgoed erkend, bepalen grote huizen in Frans Laotiaanse koloniale stijl en vele tempels het straatbeeld. Een groot aantal Boeddhistische monniken zijn hier gevestigd, in één van de tempels hebben ze een monnikenschool opgericht.

We komen hier aan met de boot na een schitterende tocht over de azuurblauwe Nam Ou rivier, die vlak voor Luang Prabang in de brede Mekong uitmondt. Ondanks de vele toeristen straalt deze stad toch een zekere vorm van rust uit. De mooie grote huizen in Frans Laotiaanse stijl, omringd door groene tuinen, zorgen hiervoor. In de hoofdstraat heerst een gezellige drukte, toeristen kuieren tussen de kleurrijke winkeltjes en restaurantjes. Verse stokbroden, kaas, wijn, fois gras op het menu, de franse gesproken taal, officiële slogans en naamgeving in het Frans, … herinneren aan de Frans koloniale tijd.

’s Ochtens gaan we kijken naar de tocht van de bedelmonniken doorheen de straten van de stad. Ontelbare in oranje uitgedoste mannen, jong en oud, wandelen in een lange rij langsheen de op het voetpad zittende gelovigen die graag hun offer willen brengen. Ze dragen allemaal een grote rijstpot met deksel, waarin de gaven worden gedeponeerd. Niet enkel rijst wordt uitgedeeld, ook andere voedingswaren, brikpakjes met drank, koekjes, snoep, tandpasta, tandenborstels, … zelfs geld.
Wat ons zo tegensteekt hieraan is dat een groot deel van de rijst terug uit de potten wordt gehaald en in grote manden op de grond gegooid.
Misschien zijn de potten te vol ? Maar dit moet toch frustrerend zijn voor de gulle gever hiervan ? En waarom enkel de rijst ?
Tussen de gelovigen nemen een aantal toeristen plaats die rijst kochten om uit te delen, ze willen op de foto. Dit is echt storend aan de hele ceremonie, die toch deel uitmaakt van een sereen geloof. In ons hotel vraagt men om hier zeker niet aan deel te nemen.
Vele foto’s worden genomen met flits. Ook wij maken vele foto’s, maar trachten dit van op een afstandje te doen en vooral zonder het gebruik van de flits. Dit wordt overal in de stad zo gevraagd.

De stad verkennen we door een wandeling te maken die wordt voorgesteld in ons reishandboek (LP). Deze leidt ons door rustige buurten met prachtige panden, langs de kleurrijke versmarkt, naar de oevers van de Mekong en de Nam Khan rivier, naar enkele prachtige tempels, het Royal Palace, …, om te eindigen op Phu Si hill waar we de zonsondergang bewonderen. Een prachtige wandeling waarover we de ganse dag doen en die ons de stad toont in al zijn aspecten.
De Wat Xieng Thong is een tempel die anders is dan de meesten. Niet enkel de voorzijde is bijzonder, maar vooral ook de achterkant van de gebouwen zijn prachtig beschilderd in Laotiaanse stijl met kleine figuurtjes die plaatselijke legendes afbeelden.
Het Royal Palace museum boeit ons zeer. We krijgen er een idee over de geschiedenis van het land tijdens de monarchie, vóór de communisten in 1975 het bewind overnamen. Vooral de legende, die door middel van schilderijtjes (met telkens een uitleg in het Engels ernaast hangend) op de muren doorheen het ganse paleis wordt afgebeeld, is leuk om volgen. In de garage van het paleis bewonderen we de oude auto’s waarmee de Koninklijke familie in de jaren ‘60 rondreed. Ook de foto tentoonstelling ‘drijvende monnik’ in een bijgebouw vinden we een bezoekje waard.

Vele hotelletjes bieden een vast menu aan voor het vieren van oudejaarsavond. We kijken wat rond, maar het lijkt ons allemaal nogal veel. Na 2 ½ maanden reizen in Azië hebben we echt geen zin in een uitgebreide menu, we zijn het vele eten niet meer gewoon. Echt wel grappig, de Franse restaurantjes hebben allemaal Fois Gras op het menu staan, de Laotiaanse restaurantjes zeewier.
Uiteindelijk belanden we in één van de betere restaurantjes (hun prijzen zijn in dollars uitgedrukt in plaats van de plaatselijke munt Kip), waar we à la carte kunnen eten. Na 45 minuten wachten hebben we nog steeds niet besteld, we krijgen pas de kaart. Rondom ons is 1 tafeltje aan het eten, de anderen wachten allemaal en zijn voor ons aangekomen. Dit ziet er echt niet goed uit … Een man die zijn aperitief heeft gekregen, maar niet de bijhorende hapjes die hij bestelde, geeft het wachten op. Hij rekent af en vertrekt. Een koppel aan de tafel naast ons kregen enkel hun glas bier, maar ook nog niet de kans te bestellen. Ook zij druipen af. Dit waren wij ook al van plan, dus volgen we het rijtje.
Uiteindelijk belanden we in een druk restaurantje van een Zwitser. Hier staan vooral Zwitserse, Oostenrijkse en Duitse gerechten op de kaart. We eten een soepje, spaghetti met zalm en ijs. Zoveel eten zijn we niet meer gewoon … het lukt ons amper dit op te krijgen.

Op nieuwjaarsdag willen we de Kuang Si watervallen bezoeken. Op aanraden van een Canadees koppel, waarmee we sinds een aantal dagen regelmatig contact hebben, nemen we niet deel aan een georganiseerde excursie. Deze spenderen niet voldoende tijd aan de prachtige watervallen. Met een Iers en een Duits koppel delen we een tuk tuk ernaartoe.
Eerst bewonderen we de zwarte beren die aan de ingang van de watervallen binnen grote omheiningen leven. Deze zijn allemaal gered van de handel in jonge beren toen ze nog zeer jong waren. Het kenmerk van deze dieren is een witte V in de hals, telkens een beetje anders en uniek.
De azuurblauwe rivier stroomt over kalkrotsen die uitgehold zijn tot mooie zwempoelen in alle afmetingen. Stroomopwaarts komen we bij steeds hogere watervallen, tot aan de laatste die echt prachtig is. Hier nemen we het pad rechts van de waterval omhoog, om via glibberige uitgesleten rotstrappen bij de top van de waterval uit te komen. We waden doorheen het koele heldere water naar de overkant van de brede rivier en genieten ondertussen van een zeer mooi uitzicht. Aan de andere kant dalen we af over een goed trappenpad langs de rand van de waterval, met houten trappen waar het water onderdoor stroomt. Veel gemakkelijker dan de heenweg.
Ons gezelschap neemt een koele duik in de waterpoelen aan de voet van de watervallen. Het water is koud, maar deugddoend !


Ernaartoe:
te voet Ban Sop Houn – Nong Khiaw
boot Nong Khiaw – Luang Prabang, 110.000 LAK pp, 6 ½ uren onderweg, prachtige boottocht, ietwat oncomfortabel zitten op de houten planken
tuk tuk Luang Prabang steiger – hotel, 5.000 LAK pp

Hotel:
Ammata guesthouse, 40 USD per nacht (aanvankellijk 45 USD pn) voor een 2 persoonskamer met sanitair (warm water), airco, ventilator, WIFI, gratis drinkwater en koffie, zitterras voor de kamers, zitplaatsen in een niet gezellige tuin, in het oude stadscentrum, tel. 071-212175, Koun Xoa road, pphilasouk@yahoo.com, veel te duur prijs/kwaliteit, alle accommodatie zit vol in de eindejaarsperiode, waardoor de prijzen onrealistisch worden opgetrokken

Excursies:
Monniken bedelronde: gratis, mogelijkheid tot aankoop eten voor de monniken, wordt afgeraden door ons hotel, wij zijn immers geen Boeddhisten

Wat Xieng Thong: 20.000 LAK pp, aanrader

Phu Si heuvel: 20.000 LAK pp, we beklimmen de heuvel om de zonsondergang te zien, deze is mooi, maar door de massa mensen op de heuveltop en de boomtakken die ervoor hangen, niet echt fotogeniek.

Royal Palace museum: 30.000 LAK pp, open: 8.00 u – 11.00 u en 13.30 u – 16.00 u. Aanrader !

Kuang Si watervallen: 25.000 LAK ingang. Aanrader !
ernaartoe: tuk tuk, 50.000 LAK pp (200.000 LAP voor de tuk tuk), wachttijd chauffeur inbegrepen (3 ½ uren), gedeeld met andere toeristen

Tip:
Voor het bezoek aan de Kuang Si waterval stelden we een tuk tuk chauffeur voor om enkele toeristen bij elkaar te zoeken zodat de prijs per persoon kon dalen, we spraken hiervoor een vertrekuur af (dat ons de ruimte gaf om alsnog aan een georganiseerde toer deel te nemen mocht hij niemand vinden). Hij slaagde hierin, wat ons meer vrijheid gaf dan bij het deelnemen aan een georganiseerde toer, waarbij de tijd aan de waterval zeer beperkt is omdat er nog andere bezoeken mee gecombineerd worden, de prijs is dezelfde. Wij waren langer onderweg.
Tip: een mooie zonsondergang is te bewonderen aan de rand van de Mekong rivier of aan de overkant van de bamboe brug over de Nam Khan rivier.




PHONSAVAN
Phonsavan is een stad met 60.000 inwoners, gelegen op 1.200 meter in de bergen.

Een lange rit met zeer bochtig parcours brengt ons doorheen een prachtig berglandschap naar Phonsavan. Onderweg verandert het groene tropische landschap eerst in een omgeving met voornamelijk naaldbomen, om daarna over te gaan in een dor droog gebied met rode aarde. Overal langs de weg blijven we de typische dorpjes zien, met hun houten en bamboe huisjes. De mensen verwerken hun gewassen aan de rand van de weg. De vezelachtige bladeren van een grasachtige plant worden eerst gedroogd aan de wegkant, om ze daarna te verwerken tot borstels. Stevigere rietgewassen worden verwerkt tot dakbedekking, die in meerdere lagen op elkaar tot een waterdicht en isolerend traditioneel dak worden gestapeld. Zulke daken moeten ongeveer om de 2 jaar worden vernieuwd. Dit is de reden dat sommige bevolkingsgroepen overgaan naar golfplaten daken.

Vele Hmong stammen verhuisden vanuit de bergen naar de wegkant, met als voordeel dat ze mobieler zijn en het comfort van elektriciteit kunnen genieten. Er wordt een plaats gezocht nabij een rivier of bron, waar de bewoners een beperkt netwerk van watervoorziening kunnen aangeleggen met enkele centraal geplaatste kranen. Hun boerderijen in de bergen worden nog steeds gebruikt, ze trekken ernaartoe wanneer hun velden moeten bewerkt worden.
De Hmong bevolking viert Nieuwjaar gedurende 1 maand, die naargelang het werk aan hun gewassen, verschoven kan worden tussen 1 december en 31 januari. We hebben we het geluk te kunnen stoppen bij een dorpje waar zulk een nieuwjaarsfeest volop aan de gang is. De traditie wil dat jonge meisjes en jongens in deze periode hun huwelijksaanzoek officialiseren. Ze staan op 2 lange rijen tegenover elkaar. De meisjes zijn zeer feestelijk uitgedost in hun traditionele kleurige kledij. Een balletje wordt over en weer gegooid tussen het elk pril koppeltje, telkens wanneer het valt moet de jongen een cadeautje voor zijn meisje kopen of een traditioneel lied zingen. Dit ritueel wordt dagelijks herhaald gedurende de ganse maand. Pas wanneer ze dit hebben kunnen volhouden mogen ze met elkaar trouwen.

We komen hier in een van de meest gebombardeerde gebieden ter wereld. Meer dan 1,3 miljoen ton springstof werd boven Laos gedropt van 1964 tot 1973. 30 % kwamen niet tot ontploffing en bevindt zich nog grotendeels onder de grond in deze streek, waar ze een reële bedreiging vormen voor de bevolking van 1/4 der traditionele dorpen van Laos. Wanneer zulk projectiel wordt geraakt, kan het alsnog tot ontploffing komen. De bewoners van deze streek zijn zeer arm, vooral omdat ze door dit alomtegenwoordige gevaar worden beperkt in het bewerken van hun gronden. Om in hun eigen levensonderhoud te voorzien, moeten ze toch wat gewassen kweken, dit leidt voortdurend tot nieuwe slachtoffers van ontploffende landmijnen. Velen komen onmiddellijk om, anderen worden levenslang getekend door handicap als gevolg van hun zware verwondingen.
UXO en MAG zijn 2 instanties die voortdurend werken aan de ontmanteling van de projectielen. Ze vangen slachtoffers op, zorgen voor medische hulp en begeleiden hen naar een zo kwalitatief mogelijk leven na hun trauma, met meestal een zware levenslange handicap tot gevolg.

In de omgeving van Phonsavan werden grote pleinen, bezaaid met reusachtige oude potten, blootgelegd. Deze potten werden uitgehouwen in 3 verschillende steensoorten: graniet, zandsteen en kalksteen. Ze zijn tot meer dan 2 meter hoog en 2,2 ton zwaar. Ongeveer 2.000 jaren geleden werden ze door de locale bevolking gebruikt om de lichamen van hun doden (door ouderdom of ongeval) in onder te brengen. Nadien werden de potten geopend om de beenderen eruit te halen, die alsnog werden begraven. Slachtoffers van ziekte kwamen hiervoor niet in aanmerking, deze werden verast, om de ziektes uit te roeien. De assen werden ook begraven.

We bezoeken 2 van de meest belangrijke sites. De potten staan en liggen verspreid over de vlakte, met honderden, velen zijn niet meer intact. Hier en daar vinden we nog de grote ronde deksels die erbovenop lagen ter afsluiting, als een soort paddenstoelenhoed.
Hier is het veilig om rond te wandelen, zolang we op de veilige paden blijven, die op springstoffen werden onderzocht, door de MAG organisatie, roodwitte merkstenen bakenen deze af.

Muang Khoun is de voormalige provinciehoofdstad, die tijdens de 2de Indochinese oorlog slachtoffer was van vele bombardementen. In 1975 bleef er van de stad nog amper iets over. Momenteel is hiervan echter niet veel meer te merken, bovenop de overblijfselen van de oude stad werden nieuwe huizen gebouwd. We bezoeken de ruïne van het oude Franse huis van de ziekenhuisdirecteur, de resterende zuilen met het Boeddhabeeld van de tempel Wat Phia Wat en de heuveltop met de stoepa That Chom Phet, waar een gang doorheen werd gegraven door de Chinezen om de waardevolle offers te stelen. Dit zijn zowat de enige resterende sporen uit het verleden.


Ernaartoe:
minibus Luang Prabang hotel – busterminal, inbegrepen in het ticket naar Phonsavan
mini van Luang Prabang – Phonsavan, 110.000 LAK, 7 uren onderweg

Hotel:
White Orchid guesthouse, 140.000 LAK voor een ruime 2 persoonskamer met sanitair (warm water), ontbijt inbegrepen, TV, ventilator, de kamer ruikt een beetje vochtig, organiseren ook tours, tel. 312403, knovahang@yahoo.com

Excursies:
Plain of Jars site 1 + 3 en bezoek aan een Hmong dorpje en de oude hoofdstad Muang Khoun: 250.000 LAK pp in een privétour van 5 personen, lunch en drinkwater inbegrepen, Engelssprekende gids, de oude hoofdstad stelt niet veel voor




VANG VIENG
Vang Vieng is een dorp met 30.000 inwoners, gelegen aan de oevers van de Nam Song rivier, midden in een grillig kalkstenen karst gebergte. Hierin zijn een groot aantal grotten uitgesleten, die gretig door de plaatselijke bevolking worden opengesteld aan bezoekers. De rivier en de azuurblauwe meertjes in de omgeving lenen zich uitstekend tot kajakken, zwemmen, tubing, …

De combinatie van grotten, prachtige natuur en rivieren maken dit tot een relax oord om te verpozen. Dit alles wordt echter grotendeels overheerst door het uitbundige uitgaansleven, in combinatie met alom tegenwoordige drugsgebruik. Dit maakt het tot een populair oord voor vele jongeren. Goedkope restaurantjes, hotelletjes en bars vormen hier dan ook het dorpsbeeld en trekken de typische rugzaktoerist aan.

Om een beetje afstand te nemen van de drukte, kiezen we een hotel aan de rand van het dorp, langs de rivier. Op het hotelterras hebben we een mooi uitzicht op de rivier en de bergen. Misschien mede door de beperkingen als gevolg van een algemene elektriciteitspanne (veroorzaakt door een ongeluk in een restaurant met oudjaar – een back-up systeem is niet voorzien) voelen we ons niet echt aangetrokken door deze omgeving. De hotelkamers zijn niet goed onderhouden, een goed restaurant vinden we niet echt.

Met de fiets gaan we op zoek naar de Poukham grot en Blue Lagoon. Tijdens deze tocht genieten we van de mooie omgeving met rondom ons het karstgebergte. Al hotsend en botsend over de rode aarden weg vol dikke keien, bereiken we na 7 km ons doel. Een azuurblauwe zwempoel in een groene omgeving, met daarachter de rotswand waarlangs we omhoog klauteren over grote rotstreden naar de mooie kalksteengrot.

Op terugweg verzwikt Herlinde haar voet en zo kan zij in de namiddag niet mee gaan tuben op de rivier. Eigenlijk had ze er toch al niet zo veel zin in, ze is min of meer ‘gered door de fiets’.
Rijden met 1 hand op deze zeer hobbelige wegen is niet zo verstandig, vooral wanneer je voeten regelmatig door het schokken van de pedaal afbotsen … maar als het jeukt …

Samen met ons reisgezelschap (we leerden elkaar kennen tijdens de busrit van Luang Prabang naar Phonsavan) gaat Marc tuben op de Nam Song rivier. Una is Litouwer van afkomst, maar geboren en getogen in Frankrijk, momenteel woonachtig in Nice waar hij geniet van een leven ‘als God in Frankrijk’. Vivien en Alan zijn Nieuw Zeelanders, woonachtig in Napier, waar Alan tot voor kort een grote boerderij had, Vivien is manager van een middelbare school waar ze ook wiskundeles geeft.
We worden in de tuk tuk naar de vertrekplaats vergezeld door enkele Engelsen die het tuben gisteren zo tof vonden (lees ‘de bars’ onderweg), dat ze het vandaag nog eens willen overdoen. Wanneer we hen vragen hoelang het duurt, krijgen we als antwoord dat dit afhangt van hoeveel bars we willen aandoen, er zijn er 14 onderweg.

Aangekomen aan het vertrekpunt worden we verwelkomd door zeer luide muziek waarop jongelui in zwemkledij staan te dansen en te drinken. Het lijkt wel een reusachtige openlucht discotheek aan de rivier, de meesten hebben reeds een BeerLao biertje te veel op. De hoofdattractie is de deathride, via een kabel laten ze zich met een katrol glijden vanuit discotheek tot boven de rivier waarin ze zich met veel jolijt laten vallen. Dat hierbij wel eens ongelukken gebeuren … is niet verwonderlijk.

Het tuben is een sport die eruit bestaat je bovenop een binnenband van een vrachtwagenwiel te installeren en relax liggend de rivier af te drijven, ondertussen te genieten van het mooie uitzicht rondom. Tijdens het eerste uur tuben op de rivier worden we nog steeds vergezeld door luide muziek en dansende jongeren in de bars op beide rivieroevers. Daarna wordt het rustiger en kunnen we echt genieten van het langzaam afdrijven op de rivier. De laatste 2 km wordt het eerder een saaie bedoening en na 3 uren en 6 km tuben komen we uiteindelijk aan ons eindpunt.


Ernaartoe:
tuk tuk hotel – busterminal, inbegrepen in het minibus ticket naar Vang Vieng
mini van Phonsavan – Vang Vieng, 110.000 LAK pp, 5 ¼ onderweg
tuk tuk Vang Vieng busterminal – hotel, 5000 LAK pp

Hotel:
Thavisouk hotel en resort, 100.000 LAK (na onderhandelen) voor een 2 persoonskamer met sanitair (warm water), airco, ventilator, muskietennet, TV, terras, prachtig uitzicht op het terras van het restaurant op de rivier en omgeving, tel. 023-511340, Ban Muangsong, www.laophanthavongtour.com, nieuw en oud gedeelte, wij logeren in het oude (verouderd) deel van het hotel, het restaurant is niet aan te bevelen

Excursies:
Poukham cave en Blue Laguna: 10.000 LAK pp
ernaartoe: per fiets, fietskaart wordt meegegeven door de verhuurders
huur fiets: 15.000 LAK per dag
tolbrug: 6.000 LAK pp. retour, incl. fiets
Tip: neem een zaklamp mee, het is donker en glad in de grot
Tip: onderweg staat een pijl die verwijst naar de Blue Lagoon grot, deze is fout, volg goed de aanwijzingen op de kaart en in de reisgids (Lonely Planet)

Tubing: 55.000 LAK pp + 60.000 LAK waarborg voor de tubing band (binnenband van vrachtwagen of tractor), transport met tuk tuk naar het beginpunt is inbegrepen




VIENTIANE
Vientiane is de hoofdstad van Laos, gelegen op de linkeroever van de Mekong rivier, die op deze plaats de grens met Thailand vormt. Het is een kleine hoofdstad met ongeveer 400.000 inwoners. De Franse heerschappij van 1867 tot 1975 heeft in deze koloniale stad vele sporen achtergelaten, de Frans Laotiaanse cultuurmix maakt het tot een aangename rustige stad waarin tempels en koloniale gebouwen elkaar afwisselen.

Wanneer we aankomen in Vientiane, regent het zachtjes. Het is voor ons reeds meer dan 2 maanden geleden dat we een bui hebben gehad, dit kan ons dan ook helemaal niet deren. Marc zoekt een comfortabel hotelletje, waar we enkele dagen kunnen verblijven zodat Herlinde’s voet kan herstellen. Deze is volledig gezwollen en ziet helemaal blauw, van tenen tot enkel. Erop staan is zeer moeilijk en pijnlijk. In het centrum van Vientiane zijn wat leuke typisch Franse restaurantjes en de rustige stad kent een aangename sfeer om even te pauzeren. In het centrum komen we een mix tegen van Laotianen en westerlingen (toeristen, maar ook veel ex-pats en horeca uitbaters die hier een nieuw leven hebben opgebouwd).

De eerste dagen gaat Marc een beetje de nabije omgeving verkennen, terwijl Herlinde geniet van een gedwongen rust in de ruime en luchtige kamer met balkon. In dit kleine stadscentrum vinden we gemakkelijk onze vrienden Una (F), Vivien en Alan (NZ) terug, waarmee we een week hebben opgetrokken. ’s Avonds verbroederen we telkens in het restaurant ‘Côte D’Azur’ waar we optimaal genieten van de heerlijke Franse keuken en wijnen, tot zij 2 dagen later huiswaarts vertrekken.

Wanneer de voet na enkele dagen ontzwollen is, wil Herlinde proberen terug wat rond te wandelen en beslissen we enkele kleine uitstapjes te maken. Zo hopen we na enkele dagen terug in vorm te zijn om verder naar het zuiden van Laos te reizen. Ondertussen doen we ons tegoed aan stokbroden, charcuterie, lekkere koffie met gebak, … de Franse keuken. We genieten ervan na 3 maanden bijna enkel schotels op basis van rijst en kip.

We wandelen stroomopwaarts langs de Mekong om terug te keren via een aantal tempels. De oevers van de Mekong liggen er op dit moment echt niet aantrekkelijk bij. Er zijn volop graaf- en baggerwerken aan de gang langs en in de Mekong. Zware machines en vrachtwagens bepalen het uitzicht, alles ligt er zeer stoffig en zanderig bij, jammer. We bezoeken volgende tempels op onze route : Wat In Paeng, Wat Ong Teu Mahawihan, Wat Hai Sok en Wat Mixai. Ook hier zijn volop onderhoudswerken aan de gang, van op hoge stellingen wordt gepleisterd en geschilderd. De tempels op zich zijn eerder alledaags, maar we zijn blij met ons uitje.

Stroomafwaarts langs de Mekong vinden we het koloniale presidentieel paleis. Het grote witte gebouw bevind zich in een ommuurde groene tuin. De bewaker staat ons toe om vanuit de poort een foto te nemen, maar we mogen niet naar binnen. We keren terug via de Wat Si Saket tempel die jammer genoeg juist zijn deuren sluit. Aan de Nam Phu fontein rusten we even uit op het aangename pleintje, omringd door restaurantjes en terrasjes.

Wat Si Saket werd in 1818 gebouwd in Bangkok stijl, het is de oudste geheel intact gebleven tempel van Vientiane. Met zijn 10.136 Boeddha beelden, klein en groot, is het een interessante tempel om te bezoeken.
Pha That Luang, het belangrijkste nationale monument in Laos, is een prachtige gouden stoepa die omringd wordt door een groot plein waarop zich ontelbare kraampjes met toeristische gadgets en eetwaren, maar ook nog 2 tempels, bevinden. Beide tempels zijn gesloten wegens onderhoudswerken. Van op de stoepa hebben we mooi uitzicht op de omgeving.
Op terugweg van de tempel stoppen we bij Patuxia. Hier werd een soort ‘Arc de Triomphe’ gebouwd naar Parijs model. Een brede laan model Champs-Elysées, loopt ernaartoe ter volledigheid. We kuieren door het prachtige park met zijn fonteinen naar de vredes gong, een grote bronzen gong onder een afdakje met daarop de vlaggen van alle landen. Deze werd door Indonesië geschonken in 2008 aan de democratische regering van Laos.
Aan één van de fonteinen wordt Herlinde aangesproken door een locale vrouw, die graag samen met haar op de foto wil. Ze roept één van de fotografen die hier rondlopen en betaalt 20.000 LAK voor de foto. Dit is ons al meermaals overkomen in de verschillende landen van Azië die we tot nu toe bezochten, dit geeft een raar gevoel. We weten dat men hier van een blanke huid houdt, of misschien vinden ze grijze haren iets bijzonders ? Hier zie je amper mensen die grijze haren hebben.
Het monument op zich is zeer mooi gebeeldhouwd, ook aan de binnenkant van de boog, hier zijn de beelden beschilderd in zachte tinten. Marc verbiedt Herlinde naar boven te gaan met haar pijnlijke voet en offert zich op om de 200 traptreden op te klimmen om wat foto’s van het uitzicht te gaan maken voor haar.
Xieng Khuan is een Boeddhapark gelegen aan de oever van de Mekong, op zo’n 24 kilometer van de stad. In dit park pronken boeddhistische en hindoeïstische beelden te samen tot een ludiek geheel. Het is er aangenaam kuieren, vanuit elke hoek ontdekken we andere details en leuke combinaties voor foto’s.


Ernaartoe:
mini van Vang Vieng – Vientiane, 80.000 LAK pp, 3 ½ uren onderweg,
transport per VIP of locale bus is goedkoper, maar gezien onze beperkte mobiliteit door de problemen met Herlinde’s voet, kiezen we opnieuw voor de mini van, we worden opgehaald in ons hotel en afgezet in het centrum van Vientiane, vlakbij de hotels, op deze manier vermijden we het extra vervoer van en naar de busterminal per tuk tuk

Hotel:
Douang Deuane hotel, 200.000 LAK per nacht voor een ruime luxe 2 persoonskamer, sanitair met bad (warm water), terras, TV, koelkast, minibar, airco, sofa, inclusief ontbijt, zeer vriendelijk onthaal, Norkeokoummane road, Ban Mixay, Chanthabouly district, tel. (856-21)222301, dd_hotel@hotmail.com. Aanrader !

Restaurant:
Côte D’Azur, specialiteiten uit de Provence, 62 – 63 Fangoum Road, Vientiane, Laos, tel (856-21) 217252, jean-marc@cotedazur-laos.com Aanrader !
Uitbater Jean Marc Doglio woont hier sinds 1996 en heeft nog steeds zijn restaurant in Nice met dezelfde naam. De Fransman waarmee we samen optrekken, Una, woont in de buurt van Nice en beveelt dit ten zeerste aan.

Excursies:
Wat Si Saket:
inkom: 5.000 LAK pp.

Pha That Luang:
inkom : 5.000 LAP pp., er is echter niemand aan de kassa, omdat het zondag is ?
ernaartoe: tuk tuk aan de bushalte genomen, 20.000 LAK voor ons 2 (de vele toeristische tuk tuk’s die overal op de straten en aan hotels staan te wachten op klanten vragen hiervoor 40.000 LAP pp.)

Patuxia:
beklimming: 3.000 LAK pp.
ernaartoe: tuk tuk Pha That Luang – Patuxia, 15.000 LAK voor ons 2
terug: tuk tuk naar het hotel, 10.000 LAK voor ons 2 (we hebben de indruk dat dit geen officiële tuk tuk is, maar toevallige passanten die blij zijn met een centje extra, we bepalen zowat zelf de prijs)

Xieng Khuan:
inkom: 5.000 LAK pp., 3.000 LAK per fototoestel
ernaartoe en terug:
tuk tuk hoofdstraat – busterminal, 15.000 LAK pp. enkele rit
locale bus n° 14, 5.000 LAP pp. enkele rit, deze bus passeert eerst aan de Vriendschapsbrug, de grensovergang tussen Laos en Thailand, daarna rijdt ze verder en stopt op aanvraag aan het Boeddhapark, toeristische tuk tuk’s vragen voor deze uitstap al gauw 195.000 LAK pp. (retour)




GRENSOVERGANG LAOS - THAILAND
Voor betere medische zorgen steken we de grens over van Laos naar Thailand. We vertrekken vanuit de hoofdstad Vientiane met de internationale bus, die ons brengt naar de busterminal van Nong Khai.

Voor de ‘friendshipsbridge’ over de Mekong, stoppen we bij de migratiedienst van Laos om onze paspoorten te laten afstempelen. Hier moeten we eventjes aanschuiven in de wacht rij om zonder enig probleem de stempel te krijgen. De bus wacht tot iedereen terug is opgestapt om de brug naar Thailand over te rijden. Grappig is het switchen tussen de baanvakken, immers in Laos rijdt men aan de rechterkant van de weg, maar in Thailand moet men links houden.

Aan de overkant van de Mekong moeten we opnieuw uitstappen om een in reis stempel te halen bij de Thaise migratiedienst. Op de bus kregen we reeds de nodige documentjes die ingevuld moeten afgegeven worden om een visum voor Thailand te krijgen. Alles gaat heel vlot, eventjes in de rij aanschuiven, we krijgen zonder probleem een stempel met visum voor 15 dagen. Wanneer iedereen terug op de bus zit, rijden we verder naar de busterminal van Nong Khai.


Ernaartoe:
minivan hotel – busterminal, inbegrepen in de prijs van het busticket
internationale bus Vientiane – Nong Khai, 40.000 LAK pp., 2 uren onderweg, oude versleten bus, we kochten dit busticket bij het reisbureautje van ons hotel (de vele reisbureautjes in de straten van Vientiane bieden deze tickets aan dezelfde prijs aan), hierin is de verplaatsing van het hotel naar de busterminal inbegrepen
tuk tuk busterminal – hotel Nong Khai, 40 THB, na onderhandelen

Tip: wanneer we bij de internationale bus aankomen, merken we dat onze tickets hiervoor slechts 15.000 LAK pp. kosten. We veronderstellen dat je dit ticket ook rechtstreeks kan kopen in de busterminal. Dit dient wel op voorhand te gebeuren want de bussen zijn regelmatig volgeboekt.

Veel reisplezier, www.tangatanga.com/herlindemarc