Landenweb.nl

JAPAN
Taal

To read about JAPAN in English - click here

Japan verre reizen van ANWB

Steden JAPAN

Kyoto Osaka Tokio

Taal

advertentie

JapansFoto: Karine Widmer CC 2.0 Generic no changes made

De officiële taal is het Japans of hyojungo, dat gerekend wordt tot de Altaïsche taalfamilie waartoe ook Mongoolse en Turkse talen behoren. Aan de andere kant vertoont het klanksysteem een nauwe verwantschap met Maleis-Polynesische talen.

Het Japans is niet verwant met het Chinees, maar het Koreaans vertoont qua structuur wel grote overeenkomsten.

Wel zijn er door alle contacten tussen Japan en China in de loop der eeuwen het Chinese schrift en zeer veel Chinese woorden overgenomen. Meer dan de helft van alle Japanse woorden stamt uit het Chinees. De Chinese woorden en uitdrukkingen op z'n Japans uitgesproken noemt men Sino-Japans. Opmerkelijk is dat de letter L ontbreekt, terwijl de R zeer vaak voorkomt; in het Chinees is dat net andersom.

Ook van andere talen zijn tussen de zestiende en negentiende eeuw veel woorden geleend zoals uit het Sanskriet, het Portugees, het Spaans en het Nederlands.

Voorbeelden van aan het Nederlands ontleende woorden zijn:

Na de openstelling van Japan in 1854 zijn er met name uit het Engels veel woorden overgenomen. Enkele voorbeelden daarvan zijn:

Verder zijn er veel technische termen uit de Engelse taal overgenomen. De meeste Japanse meisjesnamen eindigen op"ko", dat klein of kind betekent. Typische namen zijn Yukiko (yuki=sneeuw), Hanako (hana=bloem) en Sachiko (sachi=geluk). De achternaam van een persoon wordt vaak als eerste genoemd.

Wat de grammatica en de spelling betreft valt op dat men geen grammaticaal geslacht kent, geen lidwoorden en bijna geen onderscheid maakt tussen enkel- en meervoud. Ook zijn er bij werkwoorden de verschillende personen niet te onderscheiden, b.v. ikoe kan betekenen ik ga, hij gaat of zij gaan.

Vóór de invoering van het Chinese schrift kenden de Japanners geen schrift, hoewel het Chinese schrift al enkele eeuwen bekend was in Japan. Pas na de invoering van het boeddhisme in de 6e eeuw werd het Chinese schrift algemeen in gebruik genomen. De eerste inscripties van het Japans zijn verschenen op metaal en steen.

De Chinese karakters, kanji genaamd, die elk een woord of begrip weergeven, werden door de Japanners gebruikt volgens de betekenis en volgens de klank. Een Chinees karakter met de betekenis"berekenen" kon dus zowel in deze betekenis gebruikt worden alsook om de lettergreep ke, de Sino-Japanse uitspraak van het karakter, weer te geven.

Uit de fonetisch gebruikte karakters ontstond waarschijnlijk in de 9de eeuw een lettergreepschrift, hiragana genaamd. De hiragana bestaan uit snel geschreven, vaak sterk afgekorte Chinese karakters. Het wordt van boven naar beneden geschreven en vormt de grondslag van de grammatica. Later ontstond er nog een ander lettergreepschrift, katakana, dat uit gedeelten van fonetisch gebruikte Chinese karakters bestaat. Katakana loopt horizontaal of verticaal en wordt hoofdzakelijk gebruikt voor het schrijven van buitenlandse namen.

Beide lettergreepschriften bestaan uit 48 tekens, die - met uitzondering van de a, i, oe, e, o en n - elk een medeklinker, gevolgd door een klinker, weergeven: ka, ki, ku, ke, ko, na, ni, nu, enz. Het moderne Japanse schrift is een"gemengd" schrift van Chinese karakters en Japanse lettergreeptekens en is dus gedeeltelijk een schrift waarin de tekens begrippen weergeven en gedeeltelijk fonetisch. Na 1945 zijn door de overheid maatregelen genomen om het aantal Chinese karakters aanzienlijk te beperken.

Het Japans is zo moeilijk dat als men ca. 2000 ideogrammen kent, men tot de geletterden behoort. Voor de westerse transcriptie van het Japans wordt meestal het Hepburn-systeem gebruikt. Bij het schrijven gebruiken Japanners westerse cijfers. Verder worden er drie spreektalen onderscheiden: het Oost-Japans dat gesproken wordt van Tokio tot Honshu in het noorden, het West-Japans, dat de westkust volgt tot Shikoku, en het Kyushu-dialect ten zuiden daarvan.

In het begin van de 7de eeuw wordt de naam Nihon of Nippon voor het eerst gebruikt en in 645 werd het de officiële aanduiding voor het land. De Sino-Japanse samenstelling Nihon/Nippon (Chinees: Riben; Sino-Koreaans: Ilbon) betekent"oorsprong (ben) van de zon (ri)", dus: (Land van) de Rijzende Zon. In de 8ste eeuw werd de benaming Riben in China vaak gebruikt. De Europese benamingen Japan, Japon, Japão, Giappone, enz. gaan ook terug op de Chinese uitspraak (van Nihon): Riben, in de 13de eeuw door Marco Polo als Zipangu (= Ribenguo,"Land van de Zonne-oorsprong") in Europa geïntroduceerd. Tot 1945 werd Japan ook vaak Dai-Nippon (Groot-Japan) genoemd.

Enkele Japanse woorden en uitdrukkingen:

Veel Japanners, met name op het platteland, spreken typische dialecten die"ben" genoemd worden. Een voorbeeld is het befaamde dialect van Kansai,"kansai-ben". Voor Japanners uit andere delen van het land zijn deze dialecten moeilijk te verstaan.

advertentie

JAPAN LINKS

Advertenties
• Japan verre reizen van ANWB
• Djoser Rondreis Japan
• Tui Rondreizen Japan
• Hotels Trivago
• Rondreizen Japan
• Japan Hotels
• Auto huren in Japan
• Bouw je eigen Japan-rondreis
• Reisgidsen en kaarten Japan

Nuttige links

Dieren inJapan (N)
Reisinformatie Japan (N)
Reizendoejezo – Japan (N)
Rondreis Japan (N)
Startkabel Japan (N)
Startpagina Japan (N)

Bronnen

Japan

Lonely Planet

Japan

Reader's Digest

Kamachi, N. / Culture and customs of Japan

Greenwood Press

Scott, D. / Japan

Van Reemst

Shelley, R. / Japan

Times Books

Somerwil, J. / Japan

Gottmer/Becht

Stefoff, R. / Japan

Chelsea House Publishers

CIA - World Factbook

BBC - Country Profiles

laatst bijgewerkt november 2024
Samensteller: Arie Verrijp / Geert Willems