ITALIE
San Gimignano

Na een autoritje van 'n kleine drie kwartier konden we onze auto parkeren aan de zuidkant van de stad. De eerste kennismaking met de eeuwenoude stad is de Via San Giovanni. Een omhooglopende, drukke winkelstraat waar veel waren uit de streek verkocht worden. De sfeer is echt gezellig, wel druk maar niet té.

We gaan op het eind van de straat een poort door en komen op de Piazza Della Cisterna.
Er staat een waterput in het midden op een verhoging waar veel jonge toeristen een plaats op een van de treden heeft gevonden. Het is er ook leuk zitten, met al dat volk dat voorbij loopt.
De naam van het plein is genoemd naar de waterput en niet andersom, zoals je zou verwachten.

Op de hoek van het plein, waar we langs liepen is een ijswinkel die met vijf hard zwoegende knappe Italiaanse meisjes de stroom klanten niet kan bijbenen. Dat moet een goed teken zijn voor het product dat hier verkocht wordt..

We lopen iets door in Noordelijke richting en zijn dan op het drukke Piazza Del Duomo.
Voor de Duomo over de hele breedte zijn trappen aangelegd. Ik heb ze niet geteld maar ik schat het toch op 'n twintig treden. Ook hier worden die treden als zitplaats gebruikt door jong en oud.

Op de treden zittend heb je rechts van je het stadhuis, dat in de reisgids als indrukwekkend wordt aangeprezen. Het zal wel.

Daarnaast het Palazzo Vecchio del Podestà met indrukwekkende toren. Vermoedelijk de oudste van de stad. Deze toren is beklimbaar en garandeert een indrukwekkend uitzicht. Tussen deze twee gebouwen en de dom is een smal straatje.

Als je er doorheen loopt kom je op een plein uit waar meestal vrolijke klanken te beluisteren zijn. Wij hadden het genoegen om een man, die in onze leken oren virtuoos harp speelde, te zien. De klanken ervan kwamen ons in het straatje al tegemoet.
Het klonk wel zó zuiver en best wel luid, dat we gingen twijfelen aan de echtheid.
We kwamen wat dichter bij de harpist en werden overtuigd. Geen playback, maar echt.

We genieten luisterend in het voorjaarzonnetje van deze artiest als we zien dat een Japanse dame haar elegante paraplu vergeet mee te nemen.
Ze had hem even op een raamkozijn gelegd. Een naast haar zittende oudere man bemerkt het even later, neemt de paraplu op, loopt drie meter in de richting vanwaar de Japanse vertrok en bedacht zich toen.
"Best een leuk dingetje", moet hij gedacht hebben.
Hij liep met paraplu terug naar z'n plaats en kreeg z'n vrouw zover om op te stappen, de paraplu onder z'n jasje verbergend.

We hebben nog dit stel, nog de Japanse en al helemaal geen paraplu meer terug gezien. Ach, je kan maar ergens gelukkig mee zijn.
Caren, Susan en René, hebben de stoute schoenen aangetrokken en zijn met de beklimming van de Torre Grossa begonnen.
Je moet een fantastisch mooi uitzicht hebben over de hele omgeving.
Maar het is wel érg hoog, die toren.

Je kan in dit plaatsje wel een halve dag doorbrengen.
Tenzij je ieder detail van het stadje gezien wil hebben. het is wel een erg leuk plaatsje om een halve dag te slenteren en te genieten van de sfeer en de oudheden die er volop zijn.

Ook een bezoek aan twee musea is mogelijk. Je hebt Museo Civico en Museo d'Arte Sacra. Maar zolang je geen Rubens of van Dijk kunt bewonderen, geloven we het allemaal wel.Het zijn over het algemeen allemaal religieuze afbeeldingen die er te bewonderen zijn. Er is ook nog een ornithologisch museum, maar dat is wel het laatste dat ons aanspreekt.

In een van de zijstraatjes ontdekken we een goudsmid die zijn atelier in een ruimte van drie meter diep en één meter breed heeft. Als er een klant durft te komen is de tent vol !
Op de terugweg lopen we door de Via San Giovanni en zien er dingen die we op de heenweg over het hoofd zagen.

Je hebt er een leuke zaak waar je wijn van de streek kunt kopen én proeven. Maar wat we wel erg interessant vonden was een galerie van hedendaagse kunst. De hier getoonde kunst bevatte allemaal voorwerpen
( keramiek) en schilderijen waarvan je kon zien wat het voorstelde. Super zeg!!! Meestal kan je er geen touw aan vastknopen. Mooi meegenomen.

Helaas mocht je er niet filmen, maar toen er een levensgroot portret van een welgevulde naakte dame in een vitrine prijkte kon ik me niet inhouden en moest dat even filmen. Er waren toch wel mooie schilderijen bij van zaken die van dichtbij niets voorstelde, maar ging je er vier meter vanaf staan, dan bleek dat een prachtig meisjeshoofd te zijn.

Hier hebben we ook nog wel een uurtje rondgelopen. Deze galerie is in een pand dat van buiten volledig in tact is gebleven., maar van binnen is het zeer modern.

Als ik zo vrij mag zijn : San Gimignano ??? Zeker bezoeken !!

Meer reisverhalen Italië >> www.reisimpressies - Italië