ISLA MARGARITA
Het wonderlijke leven op Isla Margarita

Tekst en foto's: Ton Son Stegers.

In mei 2007 zijn wij naar het Caribisch gebied geweest.
Naar Isla Margarita en het vaste Land van Venezuela waar wij een tocht van 1000km door de Orinoco Delta gemaakt hebben.

De Orinoco is een rivier in Venezuela die ontspringt in de Sierra Parima (Hoogland Guyana) vlak bij de grens met Brazilië.
De monding is een enorme rivierdelta (41.000 km²) met moerassen en wouden.

Na 9 uur vliegen met in een halfvol toestel van Martinair waar we dus lekker onze benen konden strekken zonder voor Comfort-class te betalen.

Op de luchthaven van Isla (Santiago Mariño International Airport) moesten we lang op onze koffers wachtten en werden wij er ook nog uitgepikt om onderworpen te worden aan een uitgebreide koffercontrole.

Na een drankje van Q-international zaten we snel in de bus ( en onze koffers in een andere bus) en reden we naar ons hotel Puerta del sol waar tot onze verbazing onze koffers al klaar stonden.

Wiel en Truus onze kennissen uit Landgraaf zaten ons al op te wachtten en hadden met een smoes ( we waren op huwelijksreis )
een goede kamer voor ons versierd en waar we opgewacht werden door 2 zwanen gemaakt van handdoeken en bloemen die op ons bed lagen. Lachen geblazen dus.

Door het tijdsverschil van 6 uur waren we toch wel een beetje Jetlag-achtig en na 2 uurtjes bijkletsen lagen we dan ook uitgeput in bed ( nadat we natuurlijk de zwanen verjaagd hadden).

Na slecht geslapen te hebben en ook de hele dag wel moeite met het tijdsverschil hadden zijn we naar de meeting van Q-international gegaan waar we het standaard verhaal aangehoord hebben.

Onderweg werden we meteen met het enigste negatieve aspect van Isla geconfronteerd:
Het straatvuil en de enorme hopen lege flessen langs de weg.
Men zal er wel andere prioriteiten hebben of gewoon nonchalant zijn maar men gooit hier gewoon de flessen in de berm
Als je alle flessen op Isla zou omsmelten dan kun je er een aquarium te grootte van een voetbalveld van maken. Jammer Jammer Jammer.

Ook ff kennis gemaakt met het begrip Zwarte Markt waar we dan ook maar gebruik van hebben gemaakt door dollars in te wisselen bij "Der Rudi", waar we i.p.v 210.000 Bolivaar 360.000 Bolivaar kregen voor onze dollars.

Je wordt gewaarschuwd dit niet te doen omdat men met truckjes werkt en het geld wel eens vals zou kunnen zijn, maar je moet dan toch maar eens een gokje wagen en het pakte goed uit.

Na een wandeling langs het strand van Playa El Agua waar je meteen de duikende en zeilende Pelikanen opvallen en de wandelende supermarkten die over het stand lopen om hun sieraden en kleding aan de man te brengen hebben we alleen nog maar geluierd en genoten van de goede keuken van ons hotel. Er werd echt heerlijk en gevarieerd eten geserveerd en er was geen een dag dat we een lange neus hoefden te trekken. Gewoon goed.
Na het eten ging bij ons weer snel het kaarsje uit en zijn we weer naar ons zwanenverblijf gegaan.

Zaterdag:
Met Truus en Wiel de taxi genomen en een bezoek gebracht aan de Mercado Conejeros.
Deze overdekte markt is gevestigd net buiten Porlamar, richting vliegveld. Deze markt bestaat uit verschillende gedeeltes.

Een vis-vlees, groente-fruitmarkt en een markt,waar je bijna alles kunt kopen wat je nodig hebt. Van ondergoed via kleding tot huishoudelijke artikelen en TV's aan toe.( er varen dagelijks veel mensen van het vaste land van Venezuela naar Isla om daar hun belastingvrije inkopen te doen) op de bootjes zie je dan ook heel wat DVD spelers en TV's die meegesleept worden) Je kunt er ook souvenirs kopen en er zijn een hele hoop restaurantjes waar je wat kunt eten of drinken.

Op de markt kijk je je ogen uit en het mooiste zijn natuurlijk weer de mensen die hun waar aanprijzen.

We hebben in veel landen gefotografeerd en soms is het moeilijk mensen te mogen fotograferen en soms willen ze dat helemaal niet.
Maar HIER!! ZE SPRINGEN GEWOON VOOR JE CAMERA.

Ze vinden het hartstikke leuk en late zich dan ook vol trots vastleggen op de foto en natuurlijk ff kijken in de display en maar lachen.
Tip: Ga vroeg naar de markt want als het zonnetje gaat schijnen weet een blinde de markt zonder begeleiding op 10 km afstand zelfstandig te vinden.

Tegen de middag weer terug naar onze thuishaven. Je maakt gewoon een afspraak met je taxichauffeur en hij komt je op tijd weer halen of hij wacht gewoon tot je klaar bent.
Taxi's:
De meeste taxi’s die rondrijden zijn grote, oude Amerikaanse auto’s met kleine dikke Mexicaanse typen met een brede glimlach.
De taxi’s hebben geen meter.

Bij de meeste hotels staan taxi's die een vast tarief hanteren. Toch is het beter om van tevoren duidelijk een tarief voor de taxirit af te spreken. de taxi's die zo rondrijden en op zoek zijn naar klanten zijn over het algemeen niet officieel! De officiële hebben een gele kenteken plaat.

Maar het zijn allemaal beauty's. Je moet altijd de deur door de chauffeur laten dichtgooien anders valt de deur eruit. Sommige onderdelen worden door plakband aan elkaar gehouden maar de motoren lopen als een klokje. De verkeersregels worden ook iets anders ingevuld dan in Nederland, regelmatig zie je dat er gewoon door Rood gereden wordt. Als basis kun je het beste de stelregel aanhouden: Groot gaat altijd voor Klein.

En je staat veiliger met losse handen op de reling van de Eifeltoren dan op een zebrapad in Venezuela.

De temperatuur loopt naar mate de dag vordert behoorlijk op. ( we zitten 11 graden te noorden van de Evenaar).
Tijdsverschil 6 uur met Nederland-- Temperatuurverschil 20 met Nederland dus dat zit wel snor.

Maar een duik in de pool of de Caribbean Sea, (Mar Caribe)
( watertemperatuur 28°) is een must anders verdamp je ter plaatse. Dus de rest van de dag.....relax.

Lekker gebarbecued in het hotel en rond 10 uur naar het zwanenverblijf, lekker in slaap gevallen met op de achtergrond Venezolaanse muziek en op de voorgrond het gejoel van de Airco.

Verder lezen >>
www.reisimpressies - Isla Margarita