IRAN
Van het drukke Teheran naar de lege woestijn

Van alle drukte rond Teheran zijn we beland in de woestijn bij Yazd.........Daartussen hebben we weer een heleboel meegemaakt. Teheran verlieten we op een vrijdag, weekend in Iran, dus redelijk rustig op de weg. Na wat vragen kwamen we op de goede weg terecht. Dachten we........tot we tolpoortjes zagen. De politie stopte ons en vertelde dat we niet verder konden. Na een goed verhaal van Steven mochten we toch gratis de tolweg op. Niet echt het type weg wat we zelf zouden uitkiezen, maar beter dan weer helemaal terug. Langs de kant van de weg waren allemaal bloemenstalletjes. Naast de tolweg staat een ontzettend indrukwekkend gebouw, de rustplaats van Ayatollah Khomeini. Een soort bedevaartsoort voor de Iraniers. Hierna verlaten we snel de tolweg en na 161 km komen we aan in Qom. Een zeer religieuse plaats met een fantastische moskee. Alle vrouwen lopen hier in een zwarte chador. Ook zien we veel mullah's, mannen in lang gewaad en een soort tulband op het hoofd. Van het strikte Qom komen we in Kashan, een stadje waar we ons helemaal thuisvoelen. Het sfeertje, de mensen, het gaat er allemaal heel rustig en vriendelijk aan toe. Als we over de bazaar lopen worden we uitgenodigd in een theehuis. Majid, een twaalfjarig jongetje uit Afganistan dat hier werkt, neemt ons mee naar het dak van de bazaar. Hier hebben we een geweldig uitzicht over het stadje. De daken zijn hier allemaal bedekt met modder en stro. Ook bekijken we een aantal traditionele huizen in het oude gedeelte van de stad. De huizen zijn ongeveer 400 jaar oud en helemaal opgeknapt. Stiekum zien wij onzelf er wel wonen.

Via Ardestan fietsen we richting Esfahan. De weg gaat door de bergen van 1100 meter naar bijna 2100 meter. De wind waait recht in ons gezicht, behoorlijk zwaar dus. Maar aan het eind van de middag fietsen we Esfahan in en vinden we na wat onderhandelingen een leuk plekje in het Amir Kabir Hostel. Hier verblijven een aantal toeristen met allemaal hun eigen reisverhaal. Zo ontmoeten we Herbert en Sander uit Deventer die met een landrover onderweg zijn naar Australie. Dirk uit Duitsland heeft net zeven weken gefietst in Turkije en Iran achterop een tandem, hij is blind. De noor Eric samen met zijn turkse vriendin Elif die in Turkije bij hem achterop de motor sprong. Eefje uit Nederland die een boek aan het schrijven is. Eric en Christine, een zwiters stel dat al 14 maanden de wereld befietst en nog lang niet klaar zijn. Ook ontmoeten we onze belgische buren weer, Amelie en Pierre-Antoine. In Esfahan verlengen we ons visum zonder problemen en genieten we van de mooie stad. De meest mooie moskeen, bruggen, een prachtig plein en een heerlijke bazaar.

Als we Esfahan uitfietsen komen we al snel langs een zwaarbewaakt gebied. De soldaten staan hier allemaal op scherp. Het wordt ons duidelijk dat we naast een kerncentrale fietsen. Al snel komt er een auto naast ons rijden en horen we uit de microfoon dat we moeten stoppen. Politie, we laten onze paspoorten zien. De gegevens worden doorgegeven naar het hoofdbureau en we mogen weer verder. Niet veel later komt er van achteren weer een auto, twee politiemannen vragen ons te stoppen. Van opzij komt er nog een politieman op een motor en ook van de voren komt er een motormuis aanrijden. Deze keer worden we gefilmd, ook onze paspoorten worden ingezoomd. Gelukkig zijn de mannen vriendelijk en mogen we weer verder. Dat twee van die gekke fietsers zo'n bedreiging vormen vinden wij wel maf.

Als we 's avonds vragen of er een hotel in het dorp is krijgen we een "nee" als antwoord. Maar dan springt de jongen op zijn brommer en neemt ons mee naar het gemeentehuis. Hier is een kamer voor ons waar we een nacht mogen slapen. Als we onze tassen naar binnen brengen komt er een man aan die redelijk engels spreekt. Het blijkt de plaatselijke schoenmaker te zijn, speciaal voor ons gehaald om voor ons te zorgen. Samen met hem doen we boodschappen en drinken we thee. Na een prima nacht slapen wordt er om half 7 op onze deur geklopt. De schoenmaker is helemaal klaar om ons via de bakker en de supermarkt naar de goede weg te leiden. Lekker op tijd gaan we dus op pad. De woestijn in.....de weg hobbelt en bobbelt, maar het is prachtig. Als we even een broodje eten is het zo stil dat onze oren pijn doen. Ik doe hier lekker mijn hoofddoek af, er is toch niemand. Na een hele tijd stilte zien we in de verte drie donkere gestalten. Kamelen! Met de grote lens kunnen we ze mooi zien. Het pad hobbelt verder en wij ook, totdat er een riviertje voor ons ligt. Ik denk nog langs het water te kunnen, door de modder. Al snel zak ik een eind weg. Steven pakt het beter aan, hij kijkt toe,neemt wat foto's van mij, doet zijn schoenen uit en gaat met fiets en al door het water. Ik en mijn fiets gaan in de achteruit en volgen Steven. Ook in het plaatje Nardushan slapen we in het gemeentehuis. Deze keer wordt de engelse leraar opgetrommeld om ervoor te zorgen dat we als echte gasten worden behandeld. We zeggen dat we deze gastvrijheid wel fantastisch vinden. De leraar vertelt ons dat elke 'vreemdeling' die in het dorp aanklopt een vriend van Allah is en goed verzorgd moet worden. Nou dat worden we inderdaad! Er wordt een klein kacheltje geregeld en de concierge haalt bij de afhaalkebab kebab voor ons. De burgemeester komt langs met zijn vrouw en dochters en samen drinken we thee.

Voordat we in Yazd aankomen rijden we weer door de woestijn over een onverharde weg. Hier blijven we een paar dagen en dwalen we door de kronkelstraatjes van de met modder en stro bedekte muren. We ontmoeten Eric en Christine uit Zwitserland weer, wat erg gezellig is. Zij denken de komende tien jaar nog over de wereld te zwerven.....De fietsen slapen hier bij ons op de kamer en als ik wakker wordt zie ik dat mijn voorband leeg is. Mijn eerste lekke band??? Na nadere inspectie blijkt mijn ventiel af te zijn en zetten we er een nieuwe binnenband in. Qua lekke banden ligt Steven dus nog steeds voor met 4-0. Laten we dat maar zo houden..........

Voor meer fiets verhalen kijk op:
Wereldtrappers.nl

En voor foto's en verhalen op:
TrapperDesign.com