INDIA
Veranasi

Tekst en foto's:
Ton Stegers.

Woensdag. Varanasi
Heel vroeg, om 5.30 uur opgestaan omdat we een lange rit hebben naar Varanasi.
Onderweg een stop gemaakt op een stoffig weggedeelte in een bocht in de bergen. Daar kregen we een lunchpakket uitgedeeld dat we probeerden met smaak op te eten maar dat was moeilijk omdat het verkeer dat langs kwam telken een grote stofwolk verspreidde.
Het was bloedheet op dat plekje waar ook net de Buffels achter de bus langs moesten.

Er kwamen van alle kanten kinderen naar ons toe die niets vroegen en alleen maar keken.
De meeste van onze lunchpakketten hebben we aan de kinderen gegeven en ze waren er blij mee.

Om half 5 in ons Hotel aangekomen in Varanasi dat aan een heel drukke straat ligt dus : tuut tuut tuut. Het is een schouwspel om het leven op straat vanuit ons kamerraam te bekijken. Kamer is prima en het hotel ook. Boven op het dak van het Hotel ligt een mooie tuin, het is net een parkje.

We eten hier, maar dat viel tegen. Alles was veel te laat en verkeerd. Ik zat al met eten voor mijn neus terwijl Ria nog naar een leeg bord zat te kijken. Ik was voor het eerst boos en zei dat ook tegen de kelner: "The service is not good…"

Donderdag.
Vanmorgen zijn we met zijn allen in Riksja's naar de Ganges gereden. Op zich al een spektakel door al dat verkeer.
Bij de Ganges aangekomen eerst natuurlijk even onder de indruk het totaalbeeld bekijken. Wij nemen een bootje dat door 2 mannen rustig roeiend over het water glijd. We beginnen bij Dasaswamedh Ghat, en varen eerst in zuidelijke richting met aan onze rechterkant de Ghats, de trappen aan de oever.

Het blijft voor ons westerlingen een wonderlijk fenomeen. Al dat volk dat zich wast in het smerige Ganges water of de was doet of mediteert.
En dan te bedenken dat een goede hindoe iedere ochtend drie keer kopje-onder gaat, om te besluiten met een slokje water uit de heilige rivier.

Alle taferelen kunnen we gewoon fotograferen en de mensen zwaaien zelfs uitbundig naar ons. Maar als we richting crematieplaats komen pakken we onze camera's respectvol in. Wel kunnen we van een afstandje nog wel wat klikken en zien de brandstapels met de familieleden er om heen staan.

Van de ene kant schoquerend en van de andere kant heel erg mooi en fascinerend.
Het ene lijk na het andere wordt aangedragen ( 200 per etmaal)
en nadat het in de Ganges is gedoopt op de brandstapel gelegd waar het door de oudste zoon die kaal geschoren is in brand gestoken nadat hij 5 x rond het lichaam is gelopen. Er zijn alleen maar mannen bij betrokken omdat huilende vrouwen niet gunstig zijn voor de ziel van de overledene.

Het keerpunt aan de noordkant is bij de plaats waar de Hindoes zich laten cremeren. Als het nog niet duidelijk is, dan merk je hier toch echt dat Varanasi niet zomaar een stad is, maar de spirituele hoofdstad van India. Het is de droom van elke hindoe om hier, aan de Ganges, gecremeerd te worden. Families sparen hun hele leven voor het brandhout. Je mag niet zomaar je eigen hout meenemen; het mag alleen het hout zijn van de handelaar aan de ghat.

Als het hout op is, en het vuur uitgebrand, worden de resten de rivier in geschoven. Mensen die aan de pokken overleden zijn, of die stierven als gevolg van een slangen- of koeienbeet worden rein geacht, en hoeven niet gecremeerd te worden.

De lichamen van die mensen gaan linea recta de Ganges in. Geregeld komt er een plukje mensen voorbij die een lijk naar de Ghat dragen. De lichamen zijn bedekt met een kleed waarvan de kleur verraadt of het gaat om een man of vrouw. Heel emotioneel was het toen we zagen dat een zoon het gezicht van zijn moeder dat per ongeluk onbedekt was vasthield tot de vlammen zijn handen bereikten.

Bij de brandstapels telkens weer figuren die je op het hart drukken dat je niet mag fotograferen en dat zij wel tegen betaling er voor kunnen zorgen dat jij een uitzondering krijgt. Meestal met het gevolg dat je bedreigd wordt met politie.

Rondom het gebeuren gaat het leven zijn gangetje, koeien vrijen met elkaar, kinderen laten hun vlieger op en de gewone man baadt een paar meter verder in de Ganges met naast hem 2 mannen met schalen die de restanten van de verbranding zeven om te kijken of er nog gouden tanden tussen zitten. De Indiase goudzoekers dus.

Op de trappen de bedelaars en natuurlijk niet te vergeten de kleurrijke 'Sadhu's' met hun mooi beschilderde gezichten en hun gele/oranje kleding.
Het stikt hier van de kleine steegjes waar Ria weer ineens oog in oog stond met 2 grote Ratten. leuk he !!!

Hier komen 150000 pelgrims per dag dus jullie begrijpen dat het moeilijk is om buiten je hotelkamer een rustig plekje te vinden. Daar is nog steeds toet toet toet....Echt een gekken huis.

Verder lezen >> www.reisimpressies - Varanasi