INDIA
rondreis MH deel 3b

I N D I A

MEER REISINFO EN FOTO’S TE VINDEN OP ONZE TRAVELBLOG:
WWW.TANGATANGA.COM/HERLINDEMARC

MYSORE is een levendige stad met 799.000 inwoners, die gelegen is op 707 meter hoogte. Het is een historische stad, die meer dan 600 jaren van boeiende geschiedenis telt. De stad is bekend om de beoefening van yoga. Hier bevindt zich bovendien het centrum van zijde- en sandelhoutproductie.
Onderweg hiernaartoe rijden we achtereenvolgens door het gebergte, een droge streek met grote gele grasvlaktes. Daarna doorkruisen we een enorm ongerept natuurgebied, dat deels wordt ingenomen door het Mudumalai NP (Tamil Nadu) en het Bandipur NP (Karnataka). Nabij een meertje zien we een aantal dieren die er komen drinken, waaronder 2 olifanten met enorme slagtanden. Verder zien we op ons traject ook aapjes, herten, everzwijnen, … maar de tijger laat zich weerom niet zien !
We komen aan in onze 3de provincie van Zuid India, merken weerom de verschillen op.
Mysore is een drukke stad, waar (te) veel rickshaw chauffeurs hopeloos op zoek zijn naar werk. Dit is minder aangenaam, ze laten ons niet met rust ... ‘please give me a small job’.
Het is een stad met vele goed onderhouden oude gebouwen, deze zijn o.a. te vinden in de omgeving van het staatsziekenhuis, een complex dat uit meerdere mooie historische panden bestaat.
Hier zien we voor het eerst locale mensen geld geven aan bedelende kinderen, iets wat op vele plaatsen wordt afgeraden. De kinderen geraken zo nooit uit het circuit, ze verdienen geld en gaan niet naar school … waarbij hun kansen op een betere toekomst verloren gaan.

In deze stad ligt er opvallend meer zwerfvuil langs de straten, ’s avonds zien we enkele ratten in de open riolen langs het voetpad lopen. Misschien omdat het een grote stad is ? Nochtans lezen we in de krant dat het de properste stad van India zou zijn …
Ondanks de redelijke hoge ligging op 707 meter, koelt het slechts af tot 32° C ’s avonds op onze kamer, wat het slapen bemoeilijkt en de ventilator kan hier niets aan verhelpen ...
We maken een wandeling naar het gouverneurs huis dat dateert uit 1805, ten tijde van de Engelse bezetting. Het is een enorm groot, mooi onderhouden geel geschilderd gebouw, omringd door een groot park. Dat ligt er grotendeels verdroogd bij, enkel een klein stuk ervan rondom het huis is mooi groen en verzorgd. Het woonhuis is zeer sober ingericht met meubels in oude stijl. We hebben het gevoel dat de kamers nog steeds in gebruik zijn. De bedden zijn gedekt, handdoeken in de badkamers, de lampjes op de boilers branden, de TV toestellen in de vele slaapkamers staan op sluimerstand, in de zitplaatsen staan flessen water klaar voor consumptie, … het geeft ons een eigenaardig gevoel dat we hier zomaar kunnen binnenwandelen.
Het spoorwegmuseum is klein, maar boeiend. De Belangrijkste attracties zijn verschillende soorten oude stoomlocomotieven, die ooit werden aangedreven op steenkool, eentje zelfs op hout.
Er staan ook enkele bijzonder wagons, waarvan ‘Maharaja’s saloon’ de meest opvallende is. Deze werd rond 1907 gebruikt door de Koninklijke familie en is ingericht als een volledige woning ... met compacte woon-/slaapkamer, badkamertje met wc en opklapbare lavabo … om op deze manier plaats te maken voor een douche. Deze laatste plaatswinnende oplossing zagen we ook in hedendaagse mobilhomes, maar het is lang niet de enige gelijkenis. Verder zijn er de vertrekken van het personeel, met een volledig ingerichte keuken. Alles wordt opgewarmd door een grote kachel.
Op het terrein staat een Austin Car, een auto uit 1925 die door verschillende eigenaars werd versleten. Nadien werd hij gered van de sloop en voorzien van spoorwielen en –motor. Op deze manier gebruikte men hem voor het vervoer over het spoor van spoorwegingenieurs en hooggeplaatste bezoekers. Het dappere blauwe autootje kan nog steeds gebruikt worden …
Het Maharaja’s paleis wordt beschouwd als één van de mooiste Koninklijke paleizen van India. Het is een zeer groot paleis dat in meerdere verschillende stijlen werd opgetrokken, waaronder Hindoe, Arabisch, Engels Victoriaans, … toch vormt dit alles één schitterend geheel.
Voorheen stond hier een houten paleis, dat door een keukenbrand in 1897 volledig werd vernield. Amper 7 maanden later werd begonnen met de bouw van het huidige paleis, dat volledig brandvrij zou moeten zijn. Dit nam 15 jaren in beslag, in 1912 werd het voltooid. Daar in 1905 de elektriciteit in Mysore werd aangelegd, kon men het paleis er vanaf het begin mee uitrusten. Het is echt een pareltje, de mooiste en duurste materialen werden ervoor gebruikt, marmer, teakhout uit Myanmar, sandelhout, ivoor, kristal, …
Een audio toestelletje leidt ons langs de belangrijkste bezienswaardigheden en wijst op de details, te veel om op te noemen. Vooral de grote schilderijen die diverse belangrijke evenementen uitbeelden, zijn magnifiek. De talrijke personages zijn echt, het is ongelooflijk hoe hierin de karaktertrekken van die mensen zeer nauwkeurig is weergegeven. We zouden ze onmiddellijk op straat herkennen …
De dubbele deuren waarin figuren met ivoor zijn ingelegd, haalden een prijs in London, voor de mooiste met ivoor ingelegde deuren. Een houten draagstoel van de koning werd met 80 kg goud overdekt. Tronen van zilver, stoelen van kristal, een fotokader van de slagtanden van een olifant, … Zuilengaanderijen met enorme plafondschilderingen, feestzalen met prachtige pilaren ondersteund en glas in lood dakconstructie, … kortom een sprookjespaleis heeft er niet aan !
In Somnathpur bezoeken we de Keshava tempel. Het is een eerder kleine tempel met meerdere stompe torens, die opgetrokken is in stervorm, midden een vierkante omwalling, die bestaat uit 64 cellen. In de tempel zelf bevinden zich nogmaals 3 cellen. Zo’n cel is gewijd aan personages uit het Hindoe geloof, die er worden vereerd.
Rondom liggen brokstukken netjes gesorteerd op een grasplein. Hiermee werkt men aan de verdere restauratie van de muur rondom de tempel. Deze tempel in Hoysala architectuur werd gebouwd in 1268. De basis is een stervorm. Zowel binnen- als buitenkant van dit prachtige gebouw zijn volledig versierd met beeldhouwwerken, zo fijn dat ze wel kantwerk lijken. Ontelbare figuren en taferelen zijn hier afgebeeld en vormen een uiterst boeiend geheel.
Hier in Mysore krijgt Herlinde plots overal jeukende beten (vooral ’s nachts), maar soms ook tijdens een uitstap. Ze gelijken op muggenbeten, maar we zien geen muggen. Na het veranderen van kamer zet het probleem zich verder. Later zal blijken dat het probleem in onze volgende locatie even plots stopt als het begonnen is. Volgens ons zit het probleem niet in het bed, want het zijn vooral de armen en enkels die getroffen worden als deze boven het laken liggen. We vragen ons nog steeds af of het probleem aan het hotel ligt of aan de omgeving Mysore ...
En wat zeer eigenaardig is, Marc heeft hiervan totaal geen last. Allergie voor Mysore ??

Provincie
Karnataka
Ernaartoe
locale bus Ooty – Mysore, 115 INR pp., 5 uren onderweg, mooie rit
Overnachtingen
Hotel Ganesh Palace, 1.000 INR per nacht (vraagprijs: 1.415 INR pn) voor een ruime 2 persoonskamer met sanitair (warm water), TV, ventilator, zithoek met salon, bureautje, bovenlaken + WC papier te vragen, lift, geen internet, het zuster hotel ernaast is bezig met verbouwingen waardoor we een ruime korting krijgen, de kamer heeft dringend ook wat onderhoud nodig, oogt zeer vuil door gebrek aan grondig poetsen, L-17 Chandraguptha road, Mysore, tel. (0821) 242 8985. Beoordeling: 2/5
Excursies
- Government house: goed onderhouden Brits gebouw in grote tuin die er grotendeels dor en droog bij ligt, vrij sober ingericht.
inkom: gratis
- Maharaja’s paleis: een van de mooiste Koninklijke paleizen in India. Aanrader !
inkom: 200 INR pp., interessante audiogids inbegrepen in taal naar keuze
- Spoorwegmuseum: klein, leuk museum met enkele rariteiten (spoorauto, Maharaja’s saloon, …)
inkom: 5 INR pp., 10 INR foto’s
gelegen op de hoek van de straat die aan de achterkant van het station vertrekt
- Keshava tempel te Somnathpur: pareltje van een tempel, aanrader !
inkom: 100 INR pp.
ernaartoe:
bus Mysore – Bannur, 19 INR pp., 40 min.
bus Bannur – Somnathpur, 8 INR pp., 20 min.
terug:
bus Somnathpur – Tirumakudal Narsipur, 8 INR pp., 15 min., we worden afgezet aan een kruispunt vóór het dorp waar we de vervolgbus kunnen nemen
bus Tirumakudal Narsipur – Mysore, 20 INR pp., ½ uur
Tip
neem best sokken mee bij het bezoek aan deze tempel, schoenen moeten buiten de omheining blijven en de rotstegels zijn onhoudbaar heet door de brandende zon.
Toerisme kantoor
het toerismekantoor zou vorig jaar verhuisd zijn, we hebben het niet gevonden, in het station zijn 2 informatiekantoren waar men vervoer en hotels kan boeken

HASSAN (133.000 inwoners) is een druk stadje, gebouwd rondom een kleurrijke markt, het centrum van alle activiteit. Verder is hier voor toeristen weinig te beleven, het stadje wordt echter gebruikt als uitgangspunt om de oude tempels in de omgeving te bezoeken. Het is gelegen op 957 meter boven zeeniveau, wat ervoor zorgt dat het er ‘s nachts ietwat afkoelt.
De Chennakeshava tempel in Belur is eigenlijk een omwald klein tempelcomplex met meerdere zeer verschillende tempels. De gele tempel boven de poort past niet echt helemaal in het geheel, deze oogt van een recentere periode. De hoofdtempel is gebouwd in 1116 en heeft de vorm van een ster, hij is adembenemend mooi. Het is weerom een van de mooiste voorbeelden van de Hoysala architectuur. Zowel binnen als buiten zijn de tempels volledig getooid met beeldhouwwerken, waarop we niet uitgekeken geraken. Elk beeldje is uniek, er worden ontelbare taferelen, dieren en personages afgebeeld. Als ondersteuning werden prachtig bewerkte zuilen gebruikt, die elk op hun beurt indrukwekkend zijn.
Hoysaleshwara tempel is een alleenstaande iets grotere tempel die zich bevindt in Halebeedu. Deze tempel, gebouwd in 1141, is de grootste overgebleven tempel in de Hoysala stijl, weerom een pareltje. Al is dit onze 3de tempel op rij in dezelfde stijl, we krijgen er niet genoeg van de fijne sculpturen rondom te bewonderen. Ook hier vinden we weerom de stervormige basis terug.

Provincie
Karnataka
Ernaartoe
locale bus Mysore – Hassan, 89 INR pp., 3 ¼ uren onderweg langs zeer bochtig traject
citybus nieuwe busterminal – hotelbuurt, 4 INR pp., 5 min. (slechts 1 km van elkaar verwijderd, wisten we niet)
Overnachtingen
Hotel Suvarna Regency, 884 INR per nacht voor een ruime 2 persoonskamer met sanitair (warm water beperkt tot een aantal uren), TV, ventilator, zithoek, bureautje, fles drinkwater voorzien, 2de handdoek + WC papier op aanvraag, muggengaas voor de ramen, marmeren vloer, dagelijkse krant, oude maar goed onderhouden kamers, business hotel met 2 restaurants, internetcafé en klein winkeltje, vriendelijk, gelegen tussen oude en nieuwe busterminal, n° 97 BM road, Hassan, www.suvarnaregencyhotel.com, reservations@suvarnaregencyhotel.com. Beoordeling: 3/5
Excursies
- Chennakeshava tempel te Belur: prachtig tempelcomplex, aanrader !
inkom: gratis
ernaartoe: bus Hassan – Belur, 29 INR pp., 1 uur onderweg
(vertrekt van de nieuwe busterminal, 1 km van de oude busterminal in het centrum)
- Hoysaleshwara tempel te Halebeedu: prachtige tempel, aanrader !
inkom: gratis
ernaartoe: bus Belur – Halebeedu, 15 INR pp., 30 min.
terug: bus Halebeedu – Hassan, 19 INR pp., 1 ¼ uren onderweg
(komt aan in het centrum, nabij de oude busterminal)
Tip
neem best sokken mee bij het bezoek aan deze tempels, schoenen moeten buiten de omheining blijven en de rotstegels zijn onhoudbaar heet door de brandende zon.
Toerisme kantoor
Het toerismekantoor vonden we in de College road, aan de zijkant van het oude busstation, vóór het park rechtsaf slaan, bijna aan het einde van de straat aan de rechterkant. Men is er zeer vriendelijk en behulpzaam, beschikt over weinig, maar nuttige informatie, zoals een stadsplan en een prachtig boekje over de oude tempels in de omgeving.

SHIMOGA (ook Shivamogga genaamd) is een typisch provinciestadje, bestaande uit laagbouw in een zeer open structuur, met tempeltjes, maar ook moskees. We bevinden ons terug wat lager, op 625 meter hoogte en voelen dit meteen door de grote warmte. Dit is ook nog steeds een uiterst droge omgeving, het stof vliegt om onze oren. Hier zullen we enkel overnachten, om de lange rit van Hassan naar Hampi te breken. We kiezen voor het kortste traject, maar dit is tevens het minst comfortabele … meer dan 10 uren op versleten open locale bussen. Dat is ons wat lang om in één dag af te leggen. We rijden de ganse tijd door een zeer droge omgeving, met op vele plaatsen mooie groene oases van frisse jonge rijstvelden.
Het stadje is niet vertrouwd met toeristen en heeft slechts weinig basis accommodatie voorhanden. Op straat worden we meerdere keren aangesproken door verlegen jongeren, die hun Engels eens willen testen … of gewoon nieuwsgierig zijn. Zelfs ingenieursstudenten wagen hun kans.
Om 6.30 u wordt er hard op onze deur geklopt door het personeel van ‘t hotel … dit herhaalt zich tot we opstaan en aan de deur komen om te vragen wat het probleem is … ‘hot water is coming …, coffee, thee, breakfast ?’. We nemen het hen niet kwalijk, het ontlokt ons weerom een glimlach … ze doen zo hun best om te helpen … maar de achterliggende bedoeling is volgens ons toch wel een fooi te krijgen !

Provincie
Karnataka
Ernaartoe
rickshaw hotel – nieuwe busterminal Hassan, 30 INR, we spraken een prijs van 20 INR af, door een opstopping aan de grote weg, nam de rickshaw chauffeur een omweg, vroeg weerom 30 INR.
locale bus Hassan – Shimoga, 115 INR pp., 4 ¼ uren onderweg
Overnachtingen
Sundar Ashraya Lodge, 600 INR per nacht voor een ruime maar basis ingerichte 2 persoonskamer met sanitair (geen douche maar wel een kraan met warm water en een plastiek teil), TV, zithoek, bovenlaken + handdoeken te vragen, geen WC papier, proper, tel. 08182 222 912, beoordeling: 2/5

HAMPI is een klein dorpje met laagbouw, dat gelegen is midden een prachtig archeologisch gebied. Grote ronde rotsblokken liggen er in de enorme droge vlakte tot heuvels op elkaar gestapeld. Tussenin en bovenop deze heuvels werd in de 14de eeuw de hindoe hoofdstad Vijayanagar opgericht. Deze stad groeide uit tot een van de grootste Hindoe koninkrijken in de Indische geschiedenis, het werd een bloeiende handelsplaats met zo’n 500.000 inwoners tot midden de 16de eeuw.
De vele tempels en paleizen staan er nu als goed bewaarde ruïnes bij. Dit alles wordt omringd door frisgroene rijstvelden, jadegroene palmbomen en diepgroene bananenplantages. Het komt echt onwerkelijk over … een lust voor het oog. Deze archeologische omgeving van prachtige monumenten wordt door UNESCO terecht als werelderfgoed erkend.
In recentere tijden kwamen locale mensen zicht vestigen in Hampi Bazaar, het centrum van deze voormalige handelspost, om er te leven van het groeiende toerisme, waardoor het ganse dorpje Hampi momenteel wordt gedomineerd.
Ondertussen werden door de overheid een aantal gebouwen afgebroken langs de hoofdstraat. Het waren vooral kleine winkeltjes met woonst, in mooie oude gebouwtjes die hier steeds aanwezig zijn geweest. Dit maakt de straat die uitgeeft op de Virupaksha tempel zeer breed, wat een indrukwekkend uitzicht geeft op de tempel zelf.
De overheid geeft als reden op dat er geen woongebied mag zijn midden de historische site. We vragen ons af of dit iets met de uiterst strenge richtlijnen van UNESCO te maken heeft.
Wie hier woonde, kreeg een stuk grond buiten het archeologische gebied. Maar … een stukje grond vervangt nog geen woonst … waarmee moeten deze mensen een nieuwe woning optrekken ? Ze hebben het echt niet zo breed. Is dit niet een vorm van armoe creëren ? We zien hier velen die hun waren in kleine kraampjes verkopen, waar vroeger de winkeltjes stonden. De nacht brengen ze door onder een deken.
In de achtergelegen straatjes woont men in vaak ietwat grotere huizen, waarin toeristenkamers worden verhuurd, een restaurantje of winkel uitgebaat. Deze bewoners spannen samen en eisen grote sommen geld om hier weg te gaan. Maar daarover is nog steeds discussie gaande … dus of er binnen afzienbare tijd nog logies in Hampi te vinden zal zijn … is nog maar de vraag !
Ondanks de vele toeristen en alle bijhorende handel, blijft Hampi een aangenaam rustige plaats. Hier vinden we westerse schotels in de restaurantjes, wat ons na een tijd in India echt wel bevalt. Een minpunt, door het toerisme aangewakkerd … op straat krijgt Marc meermaals openlijk ‘marihuana’ aangeboden, zelfs in het midden van de dag …
Elke ochtend wandelt men met Lakshmi, de tempelolifant, naar de rivier waarin hij wordt gewassen door zijn verzorgers. We gaan een kijkje nemen, niet enkel de olifant, maar ook vele locale mensen komen zich hier wassen. Lakshmi geniet blijkbaar van de verzorging met het koele water die hij krijgt.
Onze bezoeken aan de omgeving beginnen we steeds vroeg in de ochtend. We noteren hier temperaturen die oplopen tot 42°C en het is uiterst droog, wat er voor zorgt dat elke inspanning zwaar is.
De Virupaksha tempel in het dorp bezoeken we te voet. Hier ontmoeten we opnieuw Lakshmi, die mooi versierd is met witte en rode stippen. Zij geniet duidelijk van de aandacht die de gelovigen haar schenken. Wij zien deze dieren eigenlijk liever in hun natuurlijke leefomgeving …
In de tempel lopen we niet zo lang rond, deze is mooi, maar in zijn soort zagen we al enkele echte pareltjes op vorige locaties.
Achter de tempel wandelen we Hemakuta hill op en worden verrast door de schitterende uitzichten op landschappen van rotspartijen en felgroene oases met daartussenin de bijzondere ruïnes van oude bouwwerken. Na een tijd van omzwervingen op het rotsplateau, moeten we terugkeren … onze voorraad water is op en de warmte is echt niet draaglijk.
Een daguitstap brengt ons bij de verder afgelegen delen van de prachtige archeologische site. Per fiets begeven we ons tussen heuvels van opeengestapelde afgeronde rotsblokken, naar de boeiende overblijfselen van tempels en paleizen. Het wordt een lange tocht, want er is ongelooflijk veel moois te zien … en zoveel variatie.
We fietsen eerst naar het meest afgelegen punt van de site, waar we de belangrijke Vittal tempel met de Stone Car gaan bewonderen. Een enorme uit rotsblokken gehouwen koets siert het binnenplein van het tempeldomein. Het is niet te geloven dat dit gevaarte ooit kon rijden op deze enorme rotswielen … De tempel zelf bestaat uit open gebouwen vol met kunstig bewerkte zuilen. Allen verschillend … weerom is dit een plaats vol ontdekkingen ...
Langzaamaan rijden we terug richting Hampi, maar we zijn er nog lang niet. Onderweg stoppen we bij tientallen bezienswaardigheden (poorten over de weg, zuilengaanderijen, tempels, baden, paleizen, waterleidingen, …) die allen meer dan onze aandacht vragen. Regelmatig maken we een ommetje en rijden een niet verharde zijweg op, om toch maar niets over te laten …
Deze omgeving is echt adembenemend !
Het tweede hoogtepunt op deze fietstocht is de Lotus Mahal met de Elephant Stable. Binnen de omwalling uit grote zware rotsblokken van de Zanana enclosure, komen we weerom in een totaal verschillende omgeving terecht. Het pittoreske roze Lotus Mahal paleis is opgetrokken met talrijke boogconstructies in sierlijke Islamitische stijl, terwijl de koninklijke olifanten stallingen zijn ondergebracht in een enorm gebouw met vele koepels.
Tijdens deze fietstocht worden we meermaals door parkingbewakers aangesproken en gecomplimenteerd omdat we niet meedoen aan de luchtvervuiling zoals de meeste toeristen.
Dat is opvallend in een land als India waar men het meestal toch niet zo nauw neemt met ‘vuil’ in ’t algemeen. Voor ons is het een teken dat er stilaan aan de bewustwording wordt gewerkt. Daar kunnen wij alleen maar om juichen !
We mogen per fiets tot bij de monumenten, terwijl motorfietsen, rickshaw’s, auto’s, … op de parking moeten.
Wanneer we uiteindelijk terug in Hampi aankomen, zijn we uitgeput … niet zo zeer door het fietsen, al was het wel een heuvelachtig terrein, maar eerder door de droge hitte … Het water dat we mee hadden en/of onderweg kochten, was onmiddellijk opgewarmd en kon onze dorst niet lessen.
In Hampi lukt het ons om twee maal in een uur tijd mensen tegen te komen die we vorig jaar leerden kennen tijdens deze reis.
Eerst zagen we een Franse dame die we reeds meermaals tegenkwamen in Maleisië, eerst op het vasteland in juni 2011, nadien op Borneo een maand later. Ook zij is nog steeds onderweg.
Het Duitse koppel Eric en Anja ontmoetten we reeds in augustus 2011 om samen een boottocht te maken naar een nationaal park te Borneo. Er wordt onmiddellijk afgesproken om ’s avonds samen te gaan eten, zodat we kunnen bijpraten.
Zulke toevallige ontmoetingen hadden we reeds voorheen.
Elisabeth en Jacques (Frans /Canadees) zagen we voor het eerst in Panama in juni 2007, juist een jaar later kwamen ze op ons afgestapt in Brasilia, de hoofdstad van Brazilië. We hielden contact en vanaf dan ‘planden’ we af en toe een ontmoeting met hen. Niet eenvoudig wanneer beide partijen steeds op reis zijn …
Bianca en Ramon (Nederland) leerden we kennen in mei 2008, in Pantanal, Brazilië, waar we samen met Marc’s mama de moerassen verkenden. 1 ½ jaar later zitten ze te eten in hetzelfde restaurant op Inle lake in Myanmar.
Wij zijn ondertussen overtuigd dat de wereld klein is !
Tijdens ons verblijf in Hampi wordt naarstig gewerkt aan twee hoge praalwagens voor een belangrijk festival. We zouden hiervoor wel een dagje langer blijven, dat moet echt iets speciaals zijn … maar onze kamer is reeds lang gereserveerd … voor Indische festivalgangers.
Achteraf zijn we blij dat we moeten vertrekken de ochtend van de festiviteiten, het dorp geraakt sinds de middag ervoor overvol … wat een drukte …

Provincie
Karnataka
Ernaartoe
locale bus Shimoga – Hospet, 154 INR pp., 5 ½ uren onderweg
locale bus Hospet – Hampi, 15 INR pp., 30 min. onderweg
Overnachtingen
Padma Guesthouse, 1.000 INR per nacht voor een propere 2 persoonskamer met sanitair (koude douche + warm water kraan op 80 cm hoogte), ventilator, TV, zithoek met uitzicht voor de kamer, gratis WIFI, airco voor een meerprijs van 200 INR p.n., ontbijt voor 100 INR pp. per nacht (kan bekomen worden voor 80 INR pp.), we discussiëren over de prijs en krijgen 200 INR korting op het pakket kamer + airco + ontbijt, de was kan worden gedaan voor 5 INR per klein item en 10 INR per groot stuk (goedkoopste dat we al vonden in zuid India, we raden dit echter niet aan, achteraf ondervonden we dat onze kledij niet echt proper was), gelegen nabij de busterminal, tel. 08394 241 331, padmaguesthouse@gmail.com, beoordeling: 3/5
Excursies
- wasbeurt tempelolifant Lakshmi:
elke ochtend rond 8.30 u wandelt men met de olifant naar de rivier om deze te wassen, zelf vinden we dit niet echt zo’n spektakel, maar het is leuk om gezien te hebben
- bezoek Virupaksha tempel:
inkom: 2 INR pp., foto’s 50 INR
gelegen in het centrum van Hampi, dus gemakkelijk te voet te bereiken
- Hemakuta hill: aanrader !
inkom: gratis
gelegen vlak achter de Virupaksha tempel, dus gemakkelijk te voet te bereiken
- fietstocht in de omgeving, +/- 25 km: aanrader !
Prachtige tocht naar tempels en paleizen, gelegen tussen de rotsheuvels.
inkom: 250 INR pp., dagticket geldig voor het bezoek aan 2 verschillende tempels: de Vittal tempel met de Stone Car en de Lotus Mahal met de Elephant Stable, alle andere zijn vrij te bezoeken.
huur fietsen: 40 INR per dag voor het huren van een fiets met mandje, in redelijk goede staat.
Bescherming tegen de felle zon is aan te raden, hier en daar is koud drinkwater te vinden onderweg.
We kochten een plannetje met de belangrijkste tempels erop: 5 INR, met het summiere plannetje in onze reisgids LP geraakten we er niet.
Tip
ATM: de bank in Hampi is niet steeds open, de ATM staat binnen. En dan nog is de ATM vaak defect. Kamalapur is een dorpje 3 km voor Hampi, neem de bus naar Hospet tot daar, er zijn 2 ATM’s. De buschauffeur weet waar hij hiervoor moet stoppen.
ernaartoe en terug: locale bus, 6 INR pp. enkele rit, 10 min. onderweg, elke 30 min. is er een bus.

BIJAPUR is een stad met 254.000 inwoners op 600 meter boven zeeniveau. Zoals in de vorige locaties kan de hoogte niet voor verkoeling zorgen en ondergaan we er temperaturen tot 42°C, die ’s avonds slechts afkoelen tot 32°C. De stad, die dateert uit de Deccan periode (5 laat-Middeleeuwse islamitische koningshuizen die leefden op het Deccan plateau in zuid India), heeft een streng islamitisch karakter en vormt een waar openluchtmuseum van oude moskeeën, mausoleums, paleizen, forten en omwallingen. Soms blijft hiervan niet veel meer over dan ruïnes. Het is een drukke en stoffige stad, die ons niet echt aantrekt.
Het Golgumbaz mausoleum werd gebouwd in 1659 voor de tombes van heerser Mohammed Adil Shah en zijn dierbaren. Dit reusachtige gebouw bevindt zich in een grote, goed onderhouden tuin. Door zijn enorme afmetingen krijgt men het – onjuiste – gevoel dat er iets mis is met de verhoudingen ervan. Bovenop het vierkante gebouw rust een enorme ronde koepel, met een diameter van 38 meter. Na deze van de St. Pieters basiliek in Rome, zou deze koepel de 2de grootste ter wereld zijn. Op de 4 hoeken staan 8 hoekige ranke torens met 7 verdiepingen.
We klimmen de onhandig smalle trappen op in één van de torens om boven uit te komen op de onderrand van de koepel, met langs de binnenkant een brede gaanderij rondom. De koepel heeft een zeer speciale akoestische constructie, die elk zacht geluid vlak tegen de wand perfect overbrengt naar de overzijde.
Wanneer iemand iets fluistert tegen de muur, dan hoort de persoon aan de overkant klaar en duidelijk wat er gezegd wordt … dit proberen we uit, het lukt perfect. Niet voor niets wordt dit de ‘fluistergalerij’ genoemd. We maken grapjes met enkele Indische jongeren, hun vrienden aan de overkant stellen ons vragen … wij antwoorden.
Goed dat het op dit moment niet al te druk is, want wanneer men door elkaar heen praat en roept (op zijn Indisch ?) … dan is het magische effect weg !
De Jama Masjid, gebouwd in 1557 – 1580, is een grote oude moskee. We wandelen rond tussen de vele zuilen in de grote half open gebedsruimte. Vele mannen zitten op een lange rij naast elkaar tijdens hun gebed.
Het is aangenaam wandelen in de kleine rustige achterafstraatjes in deze buurt, waar we het dagelijkse leven kunnen aanschouwen. Wat een contrast tussen oud en nieuw … vuil en proper … Ook wij worden bekeken, toeristen komen hier normaal gezien niet …
Ibrahim Rouza Islam mausoleum bestaat uit twee grote vierkante gebouwen, waartussen zich een terras met baadplaats bevindt. Het werd gebouwd door heerser Ibrahim Asil Shah tussen 1580 en 1627 en is een van de meest elegante en mooist geproportioneerde moslim monumenten in India. Men beweert dat de 24 meter hoge ranke minaretten op de hoeken van beide gebouwen inspirerend zouden hebben gewerkt bij het ontwerp van de Taj Mahal. In het linkse gebouw kan men de tombes van de heerser zelf en zijn dierbaren vinden. Hier komen weinig buitenlandse toeristen, dus zijn we weerom het ‘onderwerp van de fotografie’ … het stoort ons niet zoveel op de foto te komen, vaak wordt er een aangenaam gesprek bij gevoerd met de Indische bezoekers.
Omdat we onderweg verschillende andere bezienswaardigheden kunnen bezoeken, beslissen we te voet terug te keren richting hotel.
Eerst komen we voorbij de brede stadsmuur, waarop we het Malik-e-Maidan kanon gaan bewonderen. Het is 4 meter lang en heeft een diameter van 1,5 meter en weegt 55 ton. Dit gevaarte werd door 10 olifanten, 400 ossen en honderden mannen hiernaartoe gebracht als oorlogstrofee in 1549. Enkel de loop van het kanon is hier te aanschouwen, wat niet zo indrukwekkend is als we hadden verwacht.
Wanneer we het kleurrijke marktje passeren, stoppen we even voor enkele foto’s. We zagen reeds vele marktjes tijdens onze reis, de typische producten en vele kleuren blijven ons steeds bekoren.
De oude citadel bestaat uit de ruïnes van enkele imposante oude gebouwen: het Gagan Mahal werd gebouwd door Ali Adil Shah I rond 1561 en moest dienen als Koninklijke residentie en ontvangsthal, het Sat Manzil paleis met zijn 7 verdiepingen, het door tuinen omringde Jala Manzil waterpaviljoen. Deze indrukwekkende gebouwen kunnen we enkel op afstand bewonderen, ze zijn niet toegankelijk voor publiek, jammer.
We eindigen onze uitstap met een bezoek aan de ruïnes van het Bara Kaman mausoleum. Wat overblijft hiervan zijn enkel de vele sierlijke boogconstructies bovenop het basisplateau van het vroegere gebouw. Toch is dit één van de mooiste monumenten die we in Bijapur hebben gezien. In de tuin rondom zit men overal op het gras te picknicken in de schaduw van hoge bomen.

Provincie
Karnataka
Ernaartoe
locale bus Hampi – Hospet, 15 INR pp., 30 min. onderweg
locale bus Hospet – Bijapur, 172 INR pp., 5 ¼ uren onderweg (autostrade in aanbouw)
rickshaw Bijapur busterminal – hotel, 40 INR pp., 5 min. onderweg
Overnachtingen
Hotel Pearl, 936 INR per nacht voor een 2 persoonskamer met sanitair (warm water), TV, ventilator, ochtendkrant, bovenlakens + 2de handdoek + WC papier op aanvraag, geen internet maar internetcafé in het gebouw aan de straatkant, kamers liggen rondom een atrium, we kregen een kamer weg van de hoofdstraat vanwege het lawaai, vriendelijk, hotel oogt modern maar is toch ietwat ouder dan verwacht, het bijhorende restaurant is niet echt lekker en men is er zeer opdringerig, Opp. Golgumbaz, station Rd., Bijapur, tel. (08352) 256 002, www.hotelpearlbijapur.com, bookings@hotelpearlbijapur.com, beoordeling: 4/5
Excursies
- Golgumbaz mausoleum met zijn fluistergalerij, indrukwekkend: aanrader !
best niet te laat hiernaartoe komen, zodat er nog niet teveel bezoekers zijn, dit is belangrijk voor het effect van de fluistergalerij
inkom: 100 INR pp., 25 INR foto’s
- Jama Masjid:
inkom: gratis
- Ibrahim Rouza: prachtig mausoleum
inkom: 100 INR pp., 25 INR foto’s
ernaartoe:
bus hotel – markt, 8 INR pp.
bus markt – hoek straat Ibrahim Rouza, 8 INR pp.
terug: te voet
- stadsmuur, met Malik-e-Maidan:
inkom: gratis
ernaartoe: op terugweg van Ibrahim Rouza, te voet
- citadel: Gagan Mahal, Sat Manzil, Jala Manzil
de ruïnes van verschillende indrukwekkende gebouwen liggen binnen een omwalling met gracht, men kan ze van op afstand bekijken, jammer genoeg is er geen mogelijkheid deze te bezoeken
- Bara Kaman mausoleum ruïnes: aanrader !
inkom: gratis

De stad SOLAPUR is helemaal niet toeristisch, we vinden er dan ook geen informatie over. Aan de hotelreceptie in Bijapur garandeert men ons echter dat er goede accommodatie beschikbaar is. Dus we nemen het risico en zullen ons traject onderbreken te Solapur, zowat de enige stad van betekenis onderweg naar onze volgende bestemming, Pune. Het ganse traject van meer dan 10 uren vinden we te lang om in 1 keer af te leggen met de versleten locale bussen in deze droge hete temperaturen.
Solapur blijkt een uiterst drukke woonstad te zijn. Zonder enige richtlijn begeven we ons op straat, weg van de busterminal. Eens in de chaotische drukte daarbuiten, beseffen we al vlug dat het niet evident zal zijn een goed hotel te vinden. Terwijl Marc even in de omgeving gaat rondkijken, komt een winkelier bij Herlinde staan praten. Hij geeft de namen op van 2 mogelijke hotels, die beter zijn dan de schamele ‘lodges’ die we rondom ons zien. Bovendien krijgen we de raad morgen met de express trein verder te reizen, die slechts 4 uren doet over het traject, waarvoor de bus er minstens 7 nodig heeft.
We wagen het er op en laten ons door een rickshaw naar het eerste genoemde hotel brengen, waar het slapen op een filterdunne matras ons echt niet aantrekt … zeker niet voor de dure prijs die er tegenover staat. Dan maar naar het volgende, een duurder zakenhotel met zwembad … waar we beslissen te overnachten.
Na wat afkoeling te hebben gezocht in het zwembad, gaan we de buurt, die er al veel aantrekkelijker uitziet dan het centrum rondom de busterminal, verkennen. Behalve enkele prachtige grote koloniale gebouwen is hier echter niet veel te ontdekken.

Provincie
Maharashtra
Ernaartoe
rickshaw hotel – busterminal, 30 INR, 5 min.
locale bus Bijapur – Solapur, 81 INR pp., 2 ¾ uren onderweg
rickshaw centrum – hotel, 20 tot 30 INR, 5 min.
Overnachtingen
City Park hotel, 2.818 INR per nacht voor een propere 2 persoonskamer met sanitair (warm water), airco, ventilator, TV, zithoek, krant, zwembad op het dak, gratis WIFI in de hal aan de receptie, goed restaurant (jammer dat de westerse gerechten op de kaart geen van allen beschikbaar zijn!), het personeel is te nadrukkelijk uit op fooien en blijft de ganse tijd rondom ons draaien, 119 Murarji Poth, Char Hutatma Chowk, Solapur, tel. 272 9791, hcitypark@sancharnet.in, www.hotelcityparksolapur.com, beoordeling: 3/5

PUNE is een uiterst levendige stad met 3,7 miljoen inwoners, en dat merken we meteen. We banen ons een weg langs kraampjes en tussen het volk door, ondertussen de vele bedelaars negerend. In de buurt zijn enkele hotels, we komen maar langzaam vooruit, bovendien maken onze zware rugzakken het moeilijk om overal tussendoor en overheen te stappen … Een jongeman achter een loterijkraampje toont ons de juiste richting.
Over Pune hoorden we niets dan lof, ’t zou een prachtige stad zijn volgens de Indiërs. Een folder met foto’s en beschrijvingen van de bezienswaardigheden kan ons echter niet goed overtuigen. We kiezen enkele plaatsen uit en gaan op stap.
De Pataleshvara cave tempel is een grote rotsblok waarin een grot is uitgehouwen, met daarin een klein tempeltje. Veel is er niet te zien, enkele meisjes in paarse schooluniformen die proberen bovenop de rots te klimmen, vallen ons meer op dan de tempel op zich.
Shaniwar Wada bevat de resten van een versterkt paleis, binnen een stevige omwalling. Veel blijft er niet over van de in 1732 opgetrokken gebouwen, die in 1828 werden vernield door een brand. We zien enkel nog wat grondvesten, gelegen in een groene tuin met baadplaats. Enkel gerestaureerde omwalling staat rechtop, mooie restanten zijn de zware houten paleisdeuren, wat muurschilderingen bovenin het poortgebouw, een kanon, … Terwijl we rondwandelen op de brede omwalling hebben we zicht op de restanten binnenin, maar ook op het leven in de straten rondom. En dat laatste is minstens even boeiend …
Op TV zien we ’s avonds een actualiteiten uitzending over meisjes in India. We zijn onder de indruk van de cijfers die hier worden getoond. Zelfs in de huidige samenleving zijn vele mannen hier nog steeds zwaar teleurgesteld bij de geboorte van een dochter. Meisjes worden als gevolg daarvan niet zo zacht behandeld … 1 op 12 meisjes sterft voor ze 1 jaar wordt … 1 op 6 haalt de 15de verjaardag niet … 53 % wordt verkracht voor ze 4 jaar wordt … Deze uitzending wordt getoond naar aanleiding van het overlijden van een 2 jarig meisje nadat ze door haar vader mishandeld werd. Daarover lazen we enkele krantenartikelen. De vader werd opgepakt … het proces zal zwaar zijn.

Provincie
Maharashtra
Ernaartoe
rickshaw hotel – station Solapur, 20 INR, 5 min.
express trein Solapur – Pune, 81 INR pp., klasse S2, genummerde plaatsen, maar geen airco, 4 uren (de bus doet 7 tot 8 uren over dit traject, na deze 2de treinrit is onze mening ongewijzigd, we verplaatsen ons nog steeds veel liever met de locale bussen dan per trein)
Overnachtingen
The Samrat hotel, 2.220 INR per nacht voor een 2 persoonskamer met sanitair (warm water), TV, zithoek, ventilator, inclusief heerlijk buffetontbijt, lift, vriendelijk en behulpzaam, goed restaurant, gelegen vlakbij het trein- en busstation van Pune, 17 Wilson Garden, Pune, tel. 020 261 37 964, thesamrathotel@vsnl.net, beoordeling: 4/5
Excursies
- Pataleshvara cave tempel:
inkom: gratis
ernaartoe: rickshaw hotel – tempel, 70 INR, we vragen de chauffeur om zijn meter te gebruiken, hij rijdt verkeerd om zo een hoger bedrag te kunnen incasseren, we merken dit onmiddellijk en tonen hem de kaart, het excuus is dat hij niet goed Engels spreekt … nochtans was het de portier van het hotel die hem onze bestemming duidelijk heeft gezegd … wanneer we uiteindelijk aan de tempel komen, vraagt hij 100 INR, terwijl zijn meter 70 INR toont, we weigeren dit te betalen, immers de prijs op de meter is al te hoog door zijn omweg …
- Shaniwar Wada:
inkom: 100 INR pp.
ernaartoe: te voet van Pataleshvara cave tempel
terug: te voet tot aan de grote weg langs het spoor, verder met de bus, 5 INR pp.
MTDC tourist office
moeilijk te vinden, achteraan op een domein met overheidsgebouwen, Dr. Annie Besant rd, Block I, central building, heeft mooie detailbrochures met bezienswaardigheden in zuid-India, een kaart van de provincie en een stadsplan van Pune.

MUMBAI, tot 1996 Bombai genoemd, is de met 16,4 miljoen inwoners de grootste stad van India, gelegen op een eiland dat verbonden is met het vasteland door bruggen. Het zuiden van de stad noemt men de city, met de toeristische buurt ‘Colaba’ en het commerciële deel ‘Fort’. De rest van de stad is de ‘voorstad’, met woonwijken, shopping centra, de betere restaurants, het nachtleven en … de luchthaven.
Deze bruisende en internationaal getinte stad vormt het financiële hart van India, maar heeft op alle vlakken veel variatie te bieden. Hier vindt men het grootste tropische woud in een stadsbuurt, het is de hoofdstad van de Bollywood filmindustrie, tevens een modestad, men vindt er de mooiste architectuur in oude panden maar ook moderne wolkenkrabbers, …
Het is een stad van dromers, harde werkers, acteurs, gangsters, vissers, miljonairs, …
Door de zeer ruime bevolkingsmix heeft men veel te maken met religieuze spanningen.
Het is niet te geloven, maar zelfs in een wereldstad als deze werd een zone met meerdere straten afgesloten voor alle verkeer … om er de jeugd cricket te laten spelen. Maar dat is dan ook de nationale sport !
Omdat we maar 1 nachtje in de stad zullen blijven, vinden we het belangrijk dat we een centraal gelegen hotel uitkiezen. Zo kunnen we na aankomst nog een stukje van het mooie oude stadsdeel bewonderen, om ’s ochtends vroeg weer vlug ter plaatse te zijn.
We besluiten ons bezoek te beperken tot het verkennen van de oude stadsbuurt, waar we een rondwandeling maken. In Colaba en Fort zien we rondom ons vele overblijfselen van het Britse koloniale tijdperk, maar er kwamen in recentere tijden nog vele moderne Europese invloeden bovenop. De gebouwen die we tegenkomen zijn opgetrokken in verschillende stijlen, waaronder gotische, victoriaanse, indo-saraceense en art deco. Het de universiteit van Mumbai, het gerechtsgebouw en het Victoiria eindstation zijn de meest bekende panden, waarvan het laatste door Unesco werd erkend.
Ondertussen krijgen we ook een zicht op het leven in de straten van deze immense stad, dat toch zoveel typische kenmerken heeft. Hier wordt door velen op straat geleefd, gegeten, zaken gedaan, … wat de wandeling niet alleen mooi, maar ook zeer boeiend maakt.
Voor onze terugweg naar het hotel, kiezen we om kleine achterafstraatjes, deels autovrij, te nemen. Nog meer dan elders leeft men hier op straat, hier worden wij op onze beurt bekeken … toeristen passeren hier zelden.
Mumbai vinden we een drukke maar aangename stad om eens in rond te wandelen, hier is heel veel te zien en te beleven. Het verblijf is zeer kort, een dag extra zou leuk geweest zijn. De natuur en kleinere plaatsen behouden nog steeds onze voorkeur.

Provincie
Maharashtra
Ernaartoe
express bus Pune – Mumbai, 175 INR pp., 3 ¾ uren onderweg, er rijden ook airco bussen
taxi bus – hotel Mumbai,
Overnachtingen
Hotel Moti International, 3.000 INR per nacht voor een propere ruime 2 persoonskamer in een oud gerestaureerd pand (in onze kamer vinden we mooi overschilderd oud smeedwerk), met sanitair (warm water), TV, koelkast, WIFI (pas geïnstalleerd, werkte nog niet, de bedoeling is deze gratis aan te bieden), regelt luchthavenvervoer, bagagedepot 100 INR per stuk (kleinere extra tassen of rugzakjes gratis), vriendelijk en behulpzaam, 10 Best Marg, Colaba, Mumbai, tel. 220 25 714, hotelmotiinternational@yahoo.co.in, beoordeling: 4/5
Excursies
Wandeling in het stadsdeel ‘city’, met zijn vele oude panden en boeiende straatleven.
We passeren langs volgende gebouwen:
aan de waterkant: Taj Mahal Palace (hotel), Gateway of India,
in de Chhatrapati Marg straat: het hoofdkantoor van de politie,
aan de Regal Circle rotonde: Majestic hotel, nationaal museum voor moderne kunsten,
in de Mahatma Gandhi road: Chhatrapati Shivaji Maharaj Vastu Sangrahalaya museum, David Sassoon library, Elphinstone college, New India verzekeringsfirma,
aan het Oval Maidan plein: universiteit van Mumbai met Rajabai klokkentoren, gerechtsgebouw, Eros cinema,
in de Veer Nariman road: Flora fontein met mooie gebouwen rondom, St Thomas kathedraal, Horniman circle (rond parkje) met prachtige gebouwen rondom, stadshuis,
DN road: Victoria terminus,
we keren terug langs de smalle Perin Narimanstraat aan de zijkant van het Victoria station, die uitkomt aan de Horniman Circle.

GRENSOVERGANG INDIA - MALEISIE
Vanuit Mumbai vliegen we naar Kuala Lumpur, Maleisië.
Omdat het vrijdagavond is, verplaatsen we ons ruim op voorhand naar de luchthaven. Maar de avondspits valt al bij al mee. Om de tijd te doden gaan we iets eten aan het uiteinde van de check in balies. Daar is het rustig. Even later komt een gewapende veiligheidsman ons vragen of we weten van wie een zwarte valies is die achter ons tussen de stoelen staat … we hebben hier slechts 2 mensen gezien, hun bagage hebben ze bij zich.
Samen met enkele collega’s gaat de man de verdachte valies bekijken zonder deze aan te raken, nergens hangt een label. Wat later komen er meerdere veiligheidsmensen bij, men vraagt ons de buurt te evacueren. Dit gedeelte van de luchthaven wordt achter ons afgesloten, meer en meer agenten komen ernaartoe, allen zwaar gewapend. Men neemt dit blijkbaar zeer ernstig, pas 2 uren later mag men zich opnieuw in deze zone begeven.
Wanneer de balies openen, checken we zo vlug mogelijk in. Alles gaat goed, tot we aan de migratiedienst komen. Daar heerst een drukte van jewelste, men kan het grote aantal passagiers niet vlot verwerken. Zonder problemen kunnen we verder, om weerom in een zeer lange rij te gaan staan. Iedereen moet hier door de scanner en wordt daarna grondig gefouilleerd, men overdrijft daarbij grondig … wat enorm tijdrovend is. Herlinde moet een kleine enveloppe met wat geld (die ze onder de kledij draagt) tonen en leeg maken, alles wordt bestudeerd … zelfs een papieren zakdoekje moet ze uit haar broekzak halen … Ze vraagt zich af hoe men dat doet met de vele moslim vrouwen in de rij, met hun lange zwarte gewaden en hoofddoeken …
Eenmaal daar voorbij is het nog enkele uren wachten om te mogen instappen, wat mooi op tijd wordt omgeroepen. Ook hier is nogmaals controle door de Indische officiële diensten. Op het moment dat Herlinde haar instapkaart toont en het vliegtuig wil ingaan, wordt ze teruggeroepen. Na het scannen werd blijkbaar aan de handbagage een label bevestigd. Ze draagt een handtasje zonder zulk een label … moet terug naar de scanner om dit nogmaals te laten scannen en labelen. De uitleg dat dit tasje met bril en medicatie in de andere handbagage zat en enkel werd uitgehaald als voorbereiding om in het vliegtuig vlot te kunnen gaan zitten, telt niet … Herlinde vliegt terug. Boos om zulke kinderachtige praktijken, stopt ze vlug het tasje terug in haar rugzakje. Een dame van de vliegmaatschappij begrijpt dit en glimlacht. Ze raadt aan gewoon opnieuw achteraan de rij te gaan aanschuiven … en het lukt !
Na deze sterk overdreven behandeling, beslissen we in de toekomst steeds de luchthaven van Mumbai te zullen vermijden als het enigszins mogelijk is.
We boekten een nachtvlucht, waarop we nog een avondmaal geserveerd krijgen. Eerst komt er een aperitief, waardoor het zeer laat wordt om nog te eten. Beide schotels die worden aangeboden zijn zeer kruidig … Herlinde zal hier nog meer dan een dag last van hebben aan de maag.
Daarna zijn we blij eindelijk onze ogen te kunnen sluiten om wat te rusten … maar nog geen uur later worden we gewekt door een promotiefilm over Maleisië, die het land in al zijn schoonheid toont. Persoonlijk hadden we liever nog wat geslapen … zo verliezen we de ganse nacht, daar bovenop moeten we een uurverschil van 2 ½ uren te verwerken.
Grensformaliteiten India
Bij het inchecken voor onze vlucht worden uitreisdocumenten uitgedeeld om in te vullen en aan de migratiedienst te overhandigen. Daar krijgen we zonder problemen een stempel in ons paspoort om het land te verlaten.
Visum en grensformaliteiten Maleisië
Als Belgen hebben wij geen visum nodig om Maleisië te bezoeken, een inreis stempel wordt bij aankomst door de migratiedienst in het paspoort geplaatst.
Tijdens de vlucht worden inreis documenten uitgedeeld om in te vullen en aan de migratiedienst te overhandigen bij aankomst. Daar krijgen we zonder problemen een stempel in ons paspoort voor een verblijf tot 90 dagen.
Ernaartoe
- taxi hotel – luchthaven Mumbai, 495 INR, 1 u 20 min onderweg, geregeld door ons hotel
- vlucht Mumbai – Kuala Lumpur, 15.021 INR pp., 4 u 35 min. onderweg met Malaysia airlines, zeer stipte vlucht, die vertrekt om middernacht, toch wordt er nog een aperitief en diner voorzien, waardoor er amper nog tijd overblijft voor wat nachtrust. We boekten deze promotievlucht via het internet, met Jet Airways, waarover we bij onze heenvlucht uiterst tevreden waren. Deze vlucht wordt echter uitbesteed aan Malaysia airlines, die ook zeer goed is, maar minder comfortabel. Mochten we dezelfde vlucht met Malaysia airlines rechtstreeks boeken, dan betaalden we een hogere prijs, omdat ze daar niet in promotie was.

zie ook rondreis MH deel 1 en deel 2

Veel reisplezier, www.tangatanga.com/herlindemarc