INDIA
In Mysore hebben we genoten van een festival

Zondag 7 en Maandag 8 oktober

We zijn dit jaar met Ashraf naar Zuid-India geweest. Reisdagen en wat voor....

Het begon al tegen te zitten in Parijs, daar zagen we dat onze vlucht via Dehli zou gaan, dat stond even niet in de reisbeschrijving. Gelukkig hadden we genoeg overstaptijd in Mumbai voor onze aansluitende vlucht, dus het zou allemaal wel meevallen. Het vliegveld in Parijs was niet veel aan, dus meer als onze tijd uithangen konden we niet. Mazzel was wel dat ze onze bagage al naar Kochi was ingecheckt, dus het enige wat we zelf nog hoefden te doen was onszelf inchecken in Mumbai voor de vlucht naar Kochi. In Dehli aangekomen hoorden we dat de stop ongeveer een uurtje zou duren, het gebruikelijke inladen van vers voer en nieuwe passagiers dus, dat zouden we dan ook wel redden. We werden voorzien van nieuwe kranten en daar lazen we in dat Amerika net die nacht was begonnen met het uitvoeren van bombardementen op Afghanistan. Toen na anderhalf uur nog geen tekenen van leven in de bemanning kwam ging ik vragen wat ons oponthoud veroorzaakte en wanneer we verder zouden gaan, ook met het zicht op onze aansluitende vlucht. De stewardess zei niet meer als dat er zo door de piloot verdere mededelingen werden gedaan en die kwamen ook prompt binnen vijf minuten door de intercom. Het slechte nieuws was dat het luchtruim gesloten was i.v.m. de luchtaanvallen, het goede nieuws was dat het luchtruim om tien uur weer open zou gaan (het was op dat moment negen uur, we waren om half acht aangekomen op Dehli). De stewardess verzekerde dat onze vlucht naar Kochi op ons zou wachten. Toen we om tien voor twaalf aankwamen op het vliegveld van Mumbai was ons vliegtuig weg, maar de volgende vlucht zou om vier uur 's-middags vertrekken. SHI.. weer vier uur op een vliegveld rondhangen. We kregen wel een warme lunch aangeboden en die was ook best lekker. Het vliegveld van Mumbai is zo mogelijk nog saaier dan dat van Parijs (of elke andere stad waar je alleen maar kunt wachten), maar we hebben ook dat overleefd. Om vier uur dus onze laatste vlucht van de heenreis: met dertig personen in een kist voor driehonderd. De bemanning had een makkie en wij alle plek die we wilden. Aangekomen stond onze reisbegeleider Martin al een poos op ons te wachten en gingen we snel met taxi's naar ons hotel. In de hal was het wel lekker, een koud biertje (Kingfisher 0,6 liter) kostte 55 roepies, dus er is mee te leven. De kamer is schoon, maar daar is ook alles mee gezegd.

Geen warm water, geen toiletpapier, een verschrikkelijk muffe lucht en werkelijk bloedheet. Niet echt lekker na meer dan zesendertig uur onderweg te zijn geweest. 's-Nachts bleken ook de standaard huisdieren (kakkerlakken) aanwezig te zijn. Ik heb redelijk goed geslapen, Piet niet meer dan vier uurtjes door de stank en de hitte.

Dinsdag 9 oktober

Ik ben om half tien opgestaan, Piet om kwart over tien met een pesthumeur, te wijten aan te weinig slaap. Uit een van de kranen kwam een piemelstraaltje lauw water, dat schijnt altijd zo te zijn. We horen van een van de medereizigers dat er geen warm water is in India, hij is al vaker met Ashraf op reis geweest.

Wij weten beter, dus als dit hotel de maatstaf is voor de rest dan wordt het nog wat. Om elf uur zijn we dan toch maar op pad gegaan. Op de veerboot met nog heel veel anderen, voornamelijk Indiërs en een paar toeristen, waaronder Raymond en Marri. We hebben gezamenlijk kaartjes gekocht, de kosten waren 2.20 Rs voor een enkeltje (13,2 cent), het mag dus wat kosten. Op fort Cochin weer lekker samen weg. Niks ten nadele van groepen, maar met z'n tweeën is toch wel gezelliger en we hebben binnen de groep nog geen mensen gevonden waarmee we eens lekker wat tijd mee wilden doorbrengen. We zijn lopend naar het Dutch Palace gegaan. Het gebouw zelf is niet erg mooi, maar het museum is wel aardig. De muurschilderingen zijn wel heel erg mooi. Daarna hebben we door een winkelwijk gewandeld en hebben kaarten en postzegels gekocht. Met een riksja zijn we vervolgens voor 20 Rs naar de Chinese visnetten gegaan. Erg leuk om te zien. Na het even bekijken van alle bedrijvigheid om de netten hebben we wat rondgewandeld en zijn we terecht gekomen bij de Fransiscanerkerk, het Hollands kerkhof en de grote kathedraal. De kathedraal was dicht, maar op het plein werd wel muziekles gegeven. Niks met noten en zo, maar de leraar speelde wat voor en de leerlingen speelden het na. Daarna zijn we teruggewandeld naar het pontje, natuurlijk op de voor ons bekende manier door een wijk zonder toeristen. Even boodschappen gedaan, een pizza gegeten en weer terug naar het hotel. Vanavond hebben we Kathakali-dansen op het programma staan. We werden om kwart voor zes opgehaald, we mochten ook aanwezig zijn bij het schminken van de acteurs. Daarbij werd ook uitleg gegeven over de verschillende rollen en het verhaal. Dat was maar goed ook, zo konden we het toch nog redelijk volgen. Na de voorstelling zijn we samen bij Pahndal gaan eten, lekker vis en garnalen. Helaas werd er geen wijntje of biertje bij geschonken, maar cola en fanta smaakt ook wel. Terug naar het hotel waar vooral Piet niet heeft geslapen van de stank en de warmte.

Woensdag 10 oktober

Op weg naar Varkala voor onze eerste strandstop. Om kwart voor zes zouden we vertrekken, we waren om half vijf al op (oorzaak zie vorige dag). Met riksja's gingen we naar het station. In de trein zaten we tussen Indiërs en dat was op zich wel erg leuk. We zaten niet bij iemand van de groep, dat vonden we verder ook niet zo heel erg. De reis duurde ongeveer vier uur, bij aankomst werden we met taxi's naar ons hotel gebracht. het heet hotel Hill View en ligt mooi op een klif, met daaronder de Arabische zee. Het restaurant is (natuurlijk) buiten en kijkt over de zee. Ze mogen geen bier schenken en daarom hebben ze voor de liefhebbers "special tea" bedacht, een theepotje gevuld met bier waar je dan vervolgens in gewone kopjes schenkt. Allemaal heel inventief, maar het bier is wel snel lauw en dus minder lekker. Ik was de eerste die een kamer ging uitzoeken en nam dus wat de beste leek. Het is niet alles, maar hij stinkt niet zo en we hebben lauw water uit de douchekraan. Tussen de middag hebben we een eitje gegeten en zijn daarna even gaan wandelen. We zijn hier zo uitgelopen, misschien is vandaag en dan nog twee volle dagen wel te lang aan het begin van de vakantie. Op zich is het niet erg, ik krijg er een beetje een Tarabin-gevoel bij, dus ook wel lekker. 's-Avonds hebben we een Barracuda-spies gegeten uit de Tandoori oven. Zonde dat de "special tea" niet koud is, dus we deden maar cola. Op tijd naar bed na drie nachten weinig slaap voor Piet.

Donderdag 11 oktober

Heerlijk geslapen tot half tien, daarna lekker een bakje thee op de kamer, een beetje lezen en wat tutten. Om half twaalf hebben we ontbeten en daarna zijn we op pad gegaan. We zijn eerst naar het dorp gelopen waar we de Janardhana tempel hebben bezocht. De tempel zelf mochten we als niet-Hindoe niet in, maar het tempelterrein mochten we wel op en daar was ook al genoeg te zien en te beleven. Daarna teruggewandeld via een andere weg en zo langs een vissersdorpje en moskee gekomen. Onderweg hebben we een vissoep gegeten en een biertje gedronken. Dat moest ook weer stiekem, dus de mokken werden gevuld en de fles onder de tafel gezet. Geld gewisseld (ook in India raakt het wel eens op) en 's-avonds bij hetzelfde restaurantje gegeten als 's-middags de soep.

Vrijdag 12 oktober

Nog een keer lekker uitgeslapen. Piet was al vroeg wakker met pijn in z'n rug van het harde bed. Na een bakje thee op de kamer (blij met ons waterkokertje) en een full breakfast zijn we weer op pad gegaan. Deze keer de andere kant op gewandeld. We volgden de klippen om te zien hoever we zouden komen.

Onderweg nog een zwarte flodderbroek gekocht voor 140 Rs. (ƒ 6.65) We kwamen toch weer uit in het dorpje met de tempel waar we nog even hebben rondgewandeld. Via een villawijk terug naar het hotel waar we een soepje hebben gegeten. Daarna zwemmen in de Arabische Zee. Dat was erg lekker, het water was warmer als uit de douche. 's-Avonds heerlijke, maar ook heel dure garnalen gegeten (400 Rs.) Toen ook gelijk de hotelrekening maar betaald, die was in totaal 2000 Rs. (ƒ 93,00). De was stond ook op de rekening en voor vier stuks waren we maar liefst 40 Rs. (ƒ 1,90) kwijt. Dat betekent dus NOOIT meer zelf wassen.

Zaterdag 13 oktober

We gaan vandaag de beroemde backwaters in. We varen vanaf Kottayam naar Alleppey. Het eerste stuk van de reis gingen we van Varkala met de trein naar Kottayam. Deze had precies een uur vertraging en we moesten dus snel wat te eten halen i.p.v. op ons gemak ontbijten. Op de boot hebben we acht uur gezeten met nog een aantal toeristen. We hadden wel de mooiste plekjes op het bovendek onder een afdakje. De backwaters zijn vooral mooi op de smalle stukken waar je de oever kunt zien en dus ook de manier waarop mensen wonen en leven. Op de meren waren de bootjes wel aardig en ook de Chinese visnetten waren er weer. Tussen de middag hebben we aangelegd voor een snelle Kerala-lunch. Was best lekker, een stukje verschrikkelijk hete vis en rijst met groenten en een colaatje. Prijs 55 Rs. Al met al duurde de boottocht te lang, we houden het maar op een reisdag. Het hotel (Komala) was redelijk goed, het had wel geen warm water, maar wel schone lakens, zeep en zelfs toiletpapier en dat lijkt op deze reis wel bijzonder te zijn. Jan was jarig en trakteerde ons op het eten en een koud biertje (zonder geheimzinnigheid). We hebben heerlijk geslapen. Martin had al gezegd dat we in het hotel niet konden ontbijten, dus hadden we al koekjes gekocht.

Zondag 14 oktober

Voor de eerste keer met het lokale openbaar vervoer (de bus dus) op stap.

Natuurlijk regende het pijpenstelen. Piet en Hans zaten in de dakploeg, Jan en Raymond gaven de tassen aan. Ze waren alle vier redelijk kleddernat. De bus moest dicht blijven vanwege de regen en we zagen dus helemaal niets, het lek wel zo'n rijdende doodskist. Ondanks de dichte "jaloezieën" werden we evengoed nog nat, vooral als je naast het raampje zat. Het was in elk geval geen feest. 's-Middags Tot overmaat van ramp hadden we ook nog een overstapje, dus begon het hele spektakel na anderhalf uur weer opnieuw. Na totaal zes uur bussen kwamen we aan in Kumily een specerijstadje in het Nationaal Park Periyar. In het dorp heb ik een nieuw bandje aan mijn horloge laten zetten, het was met een goudkleurig gespje, maar wat wil je ook voor weinig geld. 's-Avonds hebben we gegeten in ons eigen hotel (Regent Towers), wel weer achter deurtjes anders kregen we geen bier. Heerlijk geslapen in een mooie kamer met een warme bucket-shower.

Maandag 15 oktober

Onze eerste dag in Kumily. Ik heb met een deel van de groep een wandeling gemaakt door het nationale park. Een heerlijke wandeling, maar zeker geen groot wild te vinden, wel heel veel bloedzuigers. Gelukkig hadden we daar speciale sokken voor over onze schoenen en hadden de gidsen volop poeder bij zich om die sokken steeds te bestrooien tegen dat beestenspul. Toen ik terugkwam zijn we eerst gaan ontbijten. hebben we met de hele groep een jeepsafari gemaakt. De jeeps waren wel wat krap, maar de tocht was erg leuk.

We kwamen door dorpjes en langs rijst- en graanvelden waarop volop werd geoogst. Heel erg kleurrijk allemaal. 's-Avonds hebben we samen gegeten in het restaurant. Deze keer hadden we geen zin om achter de klapdeurtjes te gaan zitten, maar namen we een colaatje.

Dinsdag 16 oktober

Weer vroeg op, het wordt een gewoonte om om zes uur op te staan. Deze keer gingen we een boottochtje maken met een deel van de groep in een "eigen" gehuurd bootje. Het was best leuk, toen het bootje aan kwam varen waren we ervan overtuigd dat we halfweg zouden zinken, maar dat viel alles mee. We hebben herten gezien, wel één otter en veel verschillende vogels waaronder twee neushoornvogels. Om elf uur ging de bus weer terug, deze keer was het droog en we hadden weer plaatsen. Het was een leuke rit waarbij we toeterend door de dorpen gingen en de chauffeur flink gas gaf op de "snelweg".

Dat betekende dat we in drieëneenhalf uur op de plaats van bestemming waren, in plaats van de vierenhalf tot vijf uur die de rit naar Madurai zou gaan duren. In Madurai hebben we een mooi hotel (hotel Supreme), voor het eerst deze reis worden de bedden opgemaakt. Ik ben wel heel benieuwd hoe dat in de andere hotels op deze reis verder gaat. 's-Middags hebben we even rondgewandeld en een broek en een boekje over de grote tempel gekocht.

Vroeg in de avond hebben we lekker gegeten op het dakterras van het hotel en zijn we op tijd naar bed gegaan.

Woensdag 17 oktober

Onze eerste volle dag in Madurai. We hebben de wekker om zeven uur laten aflopen, maar dat hoefde niet, we waren al eerder wakker. We zijn naar de Meenakshi Sundareswarar tempel gelopen waar we geprobeerd hebben om de beschrijving in het gisteren gekochte boekje te volgen. Het lukte helaas maar gedeeltelijk, maar we hebben evengoed genoten. De tempel is heel erg kleurrijk en er lopen ontzettend veel mensen rond. Vooral de kinderen zijn hartenbrekertjes, maar zeker ook de jonge dames en heren zijn allemaal heel erg vriendelijk en goedlachs. In het complex mogen we als niet-Hindoe natuurlijk niet de heiligdommen in maar er is toch wel genoeg te zien. Tussen de middag hebben we een overheerlijke thali gegeten. Daarna weer op pad, deze keer naar een kleinere tempel. Helaas ging die pas om vier uur open en waren wij er om kwart over drie. Teruggewandeld door niet-toeristische straatjes en een versmarkt met groenten, vlees, fruit en vis. Geheel volgens onze gewoonte dus niet alleen maar de standaard toeristische attracties. Op het dak van het hotel hebben we een pilsje gedronken tot het begon te regenen. Om zes uur gingen we weer naar de grote tempel omdat er 's-avonds een ceremonie zou plaatsvinden. Om zeven uur begon de band te spelen, waarna Piet ballonnen uitdeelde aan kleine en grote kinderen (voor hun kleinkinderen). Er waren nog meer mensen op de been als in de morgen en er was van alles verlicht, het leek wel kermis. Het was een waar feest met al die mensen in hun mooie kleren en de sfeer was dan ook geweldig. Tot kwart over acht hebben we rondgelopen en toen zijn we met een fietsriksja teruggegaan naar het hotel. Boven op het dakterras hebben we nog wat gegeten met een biertje en toen weer op tijd naar bed, vol van de indrukken van deze dag.

Donderdag 18 oktober

Onze tweede dag in Madurai, we hebben geen wekker gezet, we hebben namelijk alle tijd voor ons zelf. 's-Morgens zijn we eerst naar een kleine tempel geweest waar we op het dak foto's konden maken van de torens van de grote tempel. We werden begeleid door een kleine gids met een fluitje. Op het dak poseerde hij zelfs nog even als een zeer jonge Krishna. Daarna namen we een bromriksja naar het paleis dat gesloten bleek te zijn, soms zit het even niet mee. Dan maar naar de Rotstempel. Die is weliswaar niet zo groot, maar we mochten wel in de shrines kijken. We werden zelfs gezegend door de heilige mannen, natuurlijk onder betaling van een donatie, maar die donatie gold ook voor de Hindoes die daar echt kwamen bidden. Daarna hebben we geluncht bij het restaurant Taj en heb ik de middag doorgebracht met lekker lezen en slapen, terwijl Piet nog een poosje ging lopen. Om vier uur gingen we naar ons dakterras om wat te drinken, maar helaas. Het was verkiezingsdag en er mocht dus in het openbaar niet worden geschonken. Dan maar roomservice. 's-Avonds zijn we nog even met de riksja naar de grote tempel gegaan, het had geregend en alles was ondergelopen, dus lopen was er even niet bij. Daar aangekomen bleek de ceremonie pas om half elf te beginnen dus hebben we nog maar een keer door het complex gelopen omdat het zo mooi en kleurrijk is. Onderweg terug zijn we op zoek gegaan naar het restaurant Ruby, maar helaas niet gevonden, dus hebben we in ons eigen hotel maar wat gesnackt. Op tijd naar bed, deze keer moest de wekker wel worden gezet, we moesten om half zes op. Wie had het ook alweer over vakantie????

Vrijdag 19 oktober

Om zes uur zaten we aan het ontbijt en om zeven uur gingen we weer verder op weg naar de bus. We hebben een rit van vijf uur voor de boeg. De dakhazen zijn intussen aardig bedreven in het laden en lossen van de bagage, We gaan naar Kodaikanal, een hillstation waar de kolonialen hun weekend doorbrachten en nu de mensen naar toe gaan als het erg warm is (de mensen die het kunnen betalen). Wij zijn er alleen deze middag en morgenvroeg, aan het einde van de morgen gaan we weer verder. De rit voert door de bergen en is een stuk aangenamer dan de rit naar Kumuli. Hierbij kun je naar buiten kijken en zie je ook zaken, zoals mooie vergezichten. Aangekomen blijken het mooie kamers te zijn met JA,JA WARM water. Dat warme water is extra fijn omdat het hier een stuk frisser is. De lunch hebben we samen met Jan en Fernanne en Hans en Jan gebruikt in een restaurantje dat er weer niet uit zag, maar waar het eten lekker en spotgoedkoop was, ze hadden er zelfs koud bier. Daarna hebben we wat gewandeld en hebben we wat op de kamer gezeten. 's-Avonds hebben we samen gegeten bij het zelfde restaurantje, er was verder ook in het stadje niets te beleven. Later gingen we met de groep naar de "suite" van Hans en Jan. Zij hadden een aparte woonkamer met open haard en daar hielden we een Amerikaanse fuif. Wij hadden rum en cola meegebracht (anderen ook) en hebben daar ieder twee glaasjes van op. Dat was mede dankzij Martin die vond dat hij wel recht had op dubbele en zelfs driedubbele porties rum terwijl hij zelf alleen had gezorgd voor wat hout in de haard (dat had hij waarschijnlijk ergens geritseld). Blijkt weer dat het geen fijne vent is. Twee uur daar gezeten en toen maar weer snel naar de eigen kamer. 's-Nachts werd ik wakker van de koude rug van Piet en heb ik in het donker (stroomuitval) nog een extra T-shirt gezocht.

Zaterdag 20 oktober

Lekker geslapen. We hebben eerst maar eens een ontbijt in de tuin van het hotel gedaan en zijn daarna Coakers Walk gaan doen, een wandeling na 300 meter met een entreeprijs van 2 Rs. Daarna nog een wandeling door het dorpje en de aankoop van wat fruit, de tijd was te kort om echt iets te gaan doen, bovendien was er niets. Na de wandeling namen we nog maar wat thee en koffie in het hotel en om een uur gingen we weer naar de bus. De rit was dezelfde als op de heenweg. We kwamen om zeven uur in Trichy aan. De kamer is net zo smerig als die in Chitwan, maar deze is veel benauwder, het slaat al op je keel als je binnen komt. Bovendien konden we in Chitwan nog lekker buiten op de veranda zitten en hier was niets. We hebben in het restaurant van het hotel wat gegeten en zijn daarna maar snel naar onze eigen sauna gegaan om te slapen.

Zondag 21 oktober

Een volle dag in Trichy, 's-Morgens hebben we in het hotel gegeten. De betrekkelijke koelte van de ontbijtruimte was niet alleen voor ons, maar ook voor alle anderen uit de groep een verademing. Eerst zijn we met een riksja naar de grote tempel gegaan. Achteraf bleek dat we veel te veel voor de rit hadden betaald, maar het was toch geen wereldbedrag, dus heel erg was het niet. De riksjachauffeur had dus een goeie dag. In het tempelcomplex hebben we een gids genomen, hij sprak en verstond goed Nederlands, dat was wel handig, maar we moesten ook oppassen wat we tegen elkaar zeiden. Hij bracht ons ook nog naar een was/bad/crematieplaats aan de rivier. Het winkeltje waar hij ons wilde afzetten hebben we maar overgeslagen. Tussen de middag zijn we met de lokale bus terug gegaan en hebben we een overheerlijke thali op een bananenblad gegeten, compleet met cola en sinas omdat het een lokale tent was en er dus geen alcohol werd geschonken. Geeft niet, het was heerlijk en heel bijzonder om op die manier in een dergelijk lokaal restaurant te eten. 's-Middags zijn we weer met de bus naar de Rock Fort tempel geweest. De beroemde trappen vielen best mee, er was voldoende te zien onderweg om de vermoeidheid niet al te hard te laten opspelen. Onderweg hebben we nog foto's gemaakt van drie jonge dames die met elkaar op bezoek in de tempel gingen, giechelen alom. Om kwart voor zeven gingen we naar het station voor onze nachttrein naar Mysore. Het was een open trein met zes "bedden" in een open coupé. We zaten er met vier Indiers, toen er later twee anderen op de bovenste bedden gingen liggen zagen we de bui alweer hangen, er waren twee mensen teveel in deze coupe aanwezig. Toen ze zagen dat ik nogal verbaasd keek zeiden ze dat er twee van de vier overgeblevenen ergens anders zouden slapen. Voor één van die twee was nog geen plaats, maar dat zou welgoed komen,ze hadden de conducteur al ingeschakeld. Helaas was die verwachting niet helemaal volgens de daarop volgende uitslag en toen vroeg hij aan ons of wij bezwaar hadden dat hij tussen de bedden op de grond zou slapen. Hij deed zijn best maar, ik had niet het idee dat ik 's-nachts het bed uit zou gaan om te plassen, de WC's waren namelijk nu al niet meer om te harden. We hebben in ieder geval goed geslapen en het was maar goed dat we de lakenzaken bij ons hadden. We hebben er in ieder geval veel plezier van gehad, niet alleen in de trein maar ook in de hotels waar geen of vuil beddengoed aanwezig was.

Maandag 22 oktober

Na het ontwaken hebben we eerst een poosje alleen in de coupé gezeten en hebben ons later bij de groep gevoegd. Toen we op het station aankwamen hebben we nog een busreis van tweeënhalf uur gehad om bij de Tibetaanse enclave toe komen waar we nog een ritje met jeeps deden om bij het guesthouse te komen waar we twee nachten zouden slapen. Het guesthouse werd nog afgebouwd en onze badkamer was dan ook niet af. Toen we bezwaar maakten tegen werkvolk over de vloer als we wel of niet thuis waren werden de werkzaamheden stop gelegd voor de duur van ons verblijf. We hebben hier volpension uit de fooienpot en moesten dus gezamenlijk en op tijd eten. Daarna hebben we een wandeling door het dorp gemaakt en hebben we de tassen weer eens opnieuw ingepakt, soms wordt het onbedoeld een puinhoop en dat moet je er weer even tijd aan besteden. Om zeven uur gezamenlijk diner bij kaarslicht i.v.m. een stroomstoring. Martin stond voorop en schepte zoveel op dat de laatste mensen uit de groep niet voldoende hadden. Kennelijk vindt hij dat minder belangrijk als zijn eigen bord, hij wordt eigenlijk steeds irritanter. Na het eten nog een wandeling gedaan over het terrein, helaas gaan de debatten vandaag niet door omdat er een hoog geplaatst persoon in de buurt van de Dalai Lama is gestorven. We krijgen wel boterthee aangeboden, het lijkt een beetje op warme boterbabbelaars. Als je kopje leeg is krijg je steeds bijgeschonken, maar ik vind twee wel voldoende, anderen drinken het helemaal niet op, maar doen net alsof ze de kop hebben omgestoten. Verder hebben we wel veel mediterende monniken gezien.

Dinsdag 23 oktober

Het is vandaag een vrije dag voor de monniken, dus geen pooja en geen debatten. Om acht uur hebben we ontbeten en daarna zijn we lekker gaan lopen naar de Gouden Tempel. Het is een mooi complex met heel veel monniken, ook hele jonge. De tempel zelf was heel erg mooi met drie ontzettend grote Boeddhabeelden. We kregen van een van de monniken in de tempel ieder een boekje met uitleg over de tempel, de beelden en het bijbehorende klooster. Toen we over het complex gingen wandelen ontmoetten we een jonge monnik waar we lekker mee hebben staan praten. We hebben hem ons e-mailadres gegeven, hij zou een mailtje sturen en dan zouden wij de foto die we gemaakt hadden terugmailen. We zijn ook nog even naar het vrouwenklooster geweest, maar daar was niet veel aan, erg rustig, geen mooie tempels. Met een riksja zijn we terug gegaan om te lunchen. Na de lunch zijn we met een riksja naar Kushanagar gegaan voor de City Market. Erg kleurrijk met veel mensen. Elke verkoper en marktman wilde natuurlijk weer op de foto, we hebben er aardig wat gemaakt. Toen we Hans tegen het lijf liepen hebben we samen een bakkie koffie gedaan in het Green Café, waar het maar niet gelukt is het bonnetje terug te krijgen. Alles bij elkaar (4 thee en 2 koffie) kostte wel 18 Rs. Met Hans zijn we samen in een Disco Tuktuk terug gegaan naar het guesthouse. Tijdens het diner kwam de monnik waarmee we in het klooster hadden staan praten op bezoek om (weer) twee boekjes over de Gouden Tempel te brengen en foto's van zijn familie te laten zien. Ik vertelde hem dat we er één zouden houden en één zouden weggeven als we in Tibet zijn. Dat vond hij erg leuk. We hebben nog even na het eten door het dorp gelopen waar we in de plaatselijke koffieshop weer met een monnik in gesprek kwamen. Op tijd naar bed, morgen gaan we naar Mysore.

Woensdag 24 oktober

Met de openbare bus naar Mysore. Daar aangekomen verder met een riksja. Bij het afrekenen waren wat problemen, de drivers wilden meer geld zien dan was afgesproken (als er al wat was afgesproken door Martin), maar toen er werd gedreigd met de verkeerspolitie waren ze zo weg. Eerst maar op weg naar het VVV-kantoor, de reisbegeleider had (weer) geen of onvoldoende informatie over het festival. Eerlijk gezegd zijn we betere reisbegeleiders gewend, maar gelukkig zijn we ook aardig zelfstandig en vinden we onze weg wel. Bij de VVV waren ze zeer behulpzaam en de kregen dan ook moeiteloos de informatie die we wilden hebben. Na de wandeling eerst maar eens een pilsje op een terrasje.

Daarna douchen, helaas weer geen warm water, we raken er zo zachtjes aan aan gewend, maar prettig is het niet. 's-Avonds gingen we naar het park rondom het paleis, om zes uur begonnen de feestelijkheden en ging er ook een kleine stoet lopen met aangeklede olifanten, kamelen en paarden. De stoet was compleet met band en in feestelijke geüniformeerde soldaten. Toen ook nog de verlichting van het paleis aanging (zo'n 90.000 lichtjes) was het sprookje compleet. 's-Nachts was er een ander feestje. Om 12 uur was het pas rustig en om half vijf begon de herrie weer. Slapen zit er niet echt in, en deze keer niet alleen van de vuile lakens (die we natuurlijk niet gebruiken).

Donderdag 25 oktober

's-Morgens zijn we samen met Hans in een taxi naar Somnatpur geweest. Daar staat een heel erg fraaie tempel, deze keer niet gekleurd, maar meer in de stijl van Nepal. In de tempel was het erg donker, maar de "portier" zette de lampen aan toen we de tempel binnen wilden bezichtigen. Daarna trakteerde Hans op een biertje op het intussen "huis"terras. Samen zijn we verder gegaan naar een markt waar we weer erg mooie foto's hebben gemaakt, vooral van de bloemenmarkt. Ik heb tussen de middag een lunch gegeten van wel 10 Rs., eenvoudig maar wel lekker. 's-Middags zijn we naar Chamundi Hill geweest. De meter van de riksja deed het weer niet (zei de chauffeur) dus dat gaf weer problemen bij het eindpunt. Gelukkig weten we aardig wat die jongens normaal vragen als ze wel op de meter rijden, dus het was simpelweg afrekenen en opzou... We liepen op 't gemakkie naar de tempel waar we bij de schoenen een offer in ons handen kregen gedrukt. Dat gaf natuurlijk weer problemen bij het ophalen van de schoenen, maar ja we weten het intussen. We zijn naar beneden gelopen over de duizend trappen en zijn onderweg nog even gestopt bij een groot beeld van Nandi, de stier van Shiva. Met een riksja zijn we weer terug gegaan naar ons hotel.

Vrijdag 26 oktober

De dag van de grote processie, de afsluiting van het festival. Er zou niet zo'n grote processie zijn i.v.m. de droogte en de bijbehorende hongersnood in delen van India. We hadden weer een korte nacht gehad door de herrie in het hotel, het is en blijft wat betreft de accommodaties een veel mindere reis dan we gewend zijn van de andere organisaties van avontuurlijke reizen. In het begin van de middag hebben we twee krukjes gekocht om niet heel de wachttijd en tijd van de processie te hoeven staan, het kost tenslotte toch allemaal niet veel geld. Om half twee zaten we eerste rang op een rotonde waar de processie langs zou komen. We spraken wat met de politie die daar al aanwezig was, verder was er nog niet veel, er begon al wel wat publiek te komen en de rotonde en de weg werd geveegd (met handvegers) door vrouwtjes die gezien de stand van hun rug nooit wat anders deden. Toen het steeds drukker werd werd het natuurlijk ook steeds leuker. Mensen werden teruggestuurd van plekken waar ze niet mochten komen, steeds weer probeerden ze dat op een andere manier, maar de politie was erg oplettend en soms traden ze wel erg hard op. Wij kregen zelfs bescherming toen de mensen achter ons wel erg opdringerig werden en er ook mensen voor ons gingen staan. Ondanks dat de processie minder mooi zou zijn als andere jaren vonden wij hem toch erg indrukwekkend met alle muziekgezelschappen en in folklore kleding gestoken dansgroepen. De processie werd afgesloten met vier prachtig versierde en geschilderde olifanten. Eén daarvan droeg een afbeelding van een godin. Na de processie hebben we de krukjes weggegeven aan mensen uit het publiek en hebben we een pilsje op het terras gedronken met ongeveer heel de groep. 's-Avonds hebben we extra luxe gegeten in een hotel waar bijvoorbeeld ook de minister-president logeert als hij in Mysore is. Het was een zeven sterren restaurant, prachtige live achtergrond muziek, heerlijk eten en voortreffelijke wijn. Helaas hadden ze geen likeurtjes, Piet had dus een dubbele borrel bij zijn koffie. Ik probeerde namelijk Bacardi, maar ik vind sterke drank zonder cola echt niet lekker. Met een taxi terug en lekker geslapen, het was een keer rustig in het hotel, alle Indiase mensen waren kennelijk na de processie naar huis gegaan.

Zaterdag 27 oktober

Onze laatste dag in Mysore. Om half vijf werden we weer wakker van de herrie in ons hotel. Ik ben daarom maar even naar buiten gevlogen en heb flink uitgehaald naar de mensen die met z'n twintigen in een kamer herrie zaten te maken. Het werd daarvan wat rustiger, dus ik viel weer in slaap. Piet heeft om half zes nog een keer flink gescholden en we konden dus in betrekkelijke rust tot half zeven doezelen, slapen zat er niet echt in. Na het ontbijt hebben we het paleis bezichtigd, het is er erg mooi. Te zien is dat de maharadja's vroeger (en waarschijnlijk nu ook nog) het niet zo arm hebben. 's-Middags zijn we onder leiding van Martin met zeven mensen van de groep naar de film geweest, een unieke ervaring. Iedereen behalve wij gingen in de pauze naar de pizzeria, ze hadden er genoeg van. Wij bleven nog even en genoten niet alleen van de film (vreselijk was die), maar vooral van het gedrag van het publiek. Joelen bij een "zoen" scène, bijna meevechten in een vechtscène en joelen als de slechteriken op het scherm kwamen. Lekker samen gegeten op het dakterras en op tijd weer naar de herrie in ons hotel, je weet nooit hoelang je kunt slapen.

Zondag 28 oktober

Vertrek naar Bangalore. Piet ging naar de kamer van Martin om te vragen hoe het met de fooienpot geregeld was en wilde geen fooi geven aan dit hotel.

Martin zei dat dat vooraf gebeurde, dus dat de mensen hun fooi al hadden gehad. Daarop wilde Piet zelf zijn fooien uitgeven en vroeg dus het restant van de fooienpot terug. De rest was reisdag. 's-Avonds zijn we samen lekker gaan eten en op tijd naar bed gegaan in weer een hotel dat niet voorzien is van schone lakens en handdoeken en zelfs maar lauw water. Door de gebeurtenissen van die dag hadden we zoiets van Laat maar, we nemen de lakenzakken en ons eigen handdoek wel en hebben dus ook niet meer gevraagd om schoon spul.

Maandag 29 oktober

Een hele dag in Bangalore. 's-Morgens hebben we de tassen bij Fernanne op de kamer gezet zodat we niet zo vroeg terug hoefden te zijn om uit te checken. We zijn lekker gaan lopen naar de botanische tuin, waar we samen wat hebben rondgewandeld. Onderweg kwamen we twee meisjes tegen in folklorekleding en helemaal opgemaakt, prachtig gewoon. Hun moeder vertelde dat ze naar de generale repetitie gingen van een uitvoering waaraan ze mee zouden doen. Daarna zijn we naar de City Market gegaan en hebben we ons door een riksja naar MG Road laten brengen. Het is de winkelstraat van Bangalore. Daar eerst maar koffie met een broodje gedaan, de kroeg waar we gisteren hebben gezeten wordt vandaag verbouwd (rare gewaarwording, de tent was al bijna volledig leeg gesloopt). Na het broodje eerst maar eens gaan shoppen. Toen we uit een warenhuis kwamen waar ik een boek had gekocht (al mijn boeken waren al weer uit) liepen we Hans en Jan tegen het lijf. We hebben samen eerst maar een biertje of wat gedaan voordat we weer verder gingen met shoppen.

We kwamen terecht in de Camelshop waar we voor heel weinig geld een echte Camel afritsbroek en een Camel bloes voor Piet hebben gekocht. Nog even wat gekocht voor in de trein en om acht uur onderweg naar het station. Deze keer niet zo goed in de trein geslapen als de vorige keer.

Dinsdag 30 oktober

We kwamen met de trein aan om tien voor half zes ('s-morgens). We moesten tot half zeven op onze bus wachten. Om acht uur kwamen we aan in Mamallapuram, voor een tweede strandperiode. Dit dorp is leuker dan Varkala, er zijn veel restaurantjes en winkeltjes en er is een zandstrand vlakbij het hotel. We hebben eerst maar eens in het hotel ontbeten, het hotel valt in ieder geval niet tegen. Het heeft een dakterras en een boiler met warm water. Wel weer buiten de kamer, dus weer een bucketshower, maar in ieder geval warm.

Heel de dag hebben we wat rondgewandeld, wat gegeten en gedronken. We zagen de shore tempel van een afstandje, hebben een museum bezocht met vreselijk lelijke beelden en hebben heel mooie sprinkhanen gezien. Prima dag zo en lekker op tijd naar een schoon bed.

Woensdag 31 oktober

Uitgeslapen tot zeven uur (vroeg naar bed is meestal ook vroeg op). Lekker op ons gemak ontbeten in het hotel en toen maar op pad voor de bezichtiging van alle cultuur in het dorp en de omgeving. De grottentempels waren heel erg leuk en mooi, maar ik kreeg het plotseling heel erg warm en we hebben dan ook heel erg rustig gedaan. Waarschijnlijk had het te maken met de warmte, het was ook bloedheet. Langzaam aan gelopen naar het strandrestaurant voor de lunch. We namen een heerlijk visstoofpotje en natuurlijk garnalen. Daarna zijn we gaan omkleden om te gaan zwemmen. Helaas verdween de zon na een uurtje achter de wolken en moesten we dus weer terug naar het hotel. Een kopje bouillon gedaan op de kamer en daarna een visje gaan eten in een ander restaurant waar we in gesprek kwamen met een Indiase zakenman. Hij had nogal Indiase ideeën over het kastenstelsel, maar ik zei er weinig van, het is tenslotte zijn land, ik ben op vakantie en niet om de mensenrechten en als wat dies meer zij in het land te bekritiseren. Weer op tijd naar bed met een biertje uit de bar van het hotel.

Donderdag 1 november

Weer uitgeslapen tot zeven uur (goeie gewoonte). Na het ontbijt aan het strand gelegen, lekker water en een hete zon. Tussen de middag hebben we garnalen en calimari gegeten, vergezeld van de gebruikelijke Kingfishers. 's-Middags nog wat souvenirs en twee lange broeken gekocht. Om zes uur kreeg Piet last van misselijkheid, hij ging dan ook wel mee eten, maar nam alleen maar wat thee. Ik nam een krab, levend uitzoeken en zo laten koken. Veel verser kan het niet zijn.

De eigenaar van het restaurant heeft me geholpen bij het uithalen van het vlees uit de pootjes en schaar. Toen ik bijna klaar was werd ook ik misselijk en heb ik alles weer uitgek... Heel vervelend, maar de restauranthouder begreep het wel, hij vroeg ons wat we tussen de middag hadden gegeten en legde uit dat het niet het seizoen is voor calimari en we daarom waarschijnlijk bedorven spul hadden gegeten. Piet heeft heel de nacht nog last gehad totdat ook hij het er om zes uur uitgooide.

Vrijdag 2 november

Het zou beter geweest zijn als Piet ook eerder de rotzooi uit zijn lijf had kunnen gooien, hij is goed ziek en we hebben een lange reisdag voor de boeg. Om kwart voor tien zijn we vertrokken naar het vliegveld voor onze vlucht naar Mumbai. We hebben een kleine bijdrage gegeven voor Martin. We moesten drie uur van tevoren op het vliegveld zijn, gelukkig zijn er veel incheck- en veiligheidsprocedures dan gaat de tijd tenminste wat sneller. Na een vlucht van twee uur kwamen we aan in Mumbai waar we met vier taxi's naar ons hotel werden gebracht. We kregen de toeristische route langs alle krottenwijken.

Onvoorstelbaar hoe mensen wonen langs een grote weg. Bij het hotel aangekomen blijkt het veruit het beste hotel van de reis te zijn, eindelijk warm water en een frisse, schone kamer. Piet dook gelijk zijn bed in met intussen een flinke koorts. Ik ben maar even in mijn eentje gaan eten bij Leopold's waar ik met een Israelisch meisje aan een tafel zat en daar dus ook lekker mee heb gekletst. Om kwart over negen lag ik ook te slapen naast Piet die al die tijd had doorgeslapen en ook niets wilde eten of drinken.

Zaterdag 3 november

Piet heeft goed geslapen en is koortsvrij. We doen de laatste dag in India lekker rustig aan, lopen wat door Mumbai in de buurt van het hotel. Daar is ook de Gate to India, een van de bekendste punten. We moesten om twee uur 's-nachts vertrekken dus zijn ook nog even gaan slapen, Piet is nog wat slapjes.

Zondag 4 november

Vroeg terug naar Holland, eerst naar Parijs met een rechtstreekse vlucht, daarna weer hangen op het Franse vliegveld voor de aansluiting naar Schiphol.

Op Schiphol aangekomen bleek de bagage kwijt te zijn, ze kwamen erachter dat hij nog in Parijs stond. Fijn, op 4 november vanuit een tropisch land zonder jas (die zat in de grote tas), met het openbaar vervoer naar huis. De trein reed niet, dus moesten we met de bus en die gaat natuurlijk alle tussenliggende treinstations af. Als dan de buschauffeur de weg niet weet is het feest compleet.

Toen we thuis kwamen wachtte daar ook nog een verrassing: de verwarming was al twee weken kapot, dus het huis was steenkoud. Gauw met een borrel onder het dekbed, morgen bellen we de onderhoudsmonteur wel.

Al met al een koude thuiskomst van een vakantie in een schitterend land, maar met een organisatie waarmee we nooit meer op reis gaan, dit is voor ons te budget. We hoeven niet zoveel, maar schone lakens en zo de helft van de tijd warm water uit de douche is toch wel een vereiste.

Verder lezen >>Noord India