INDIA
Goa en Kerala

Tekst: Joyce Frey

Het verhaal speelt zich af in de kleine provincie Goa aan de westkust van India en de provincie Kerala - de meest zuidwestelijke provincie van het land.

Ik was al een week in Noord Goa, tussen Baga en Calangute. In die tijd had ik een hoop beleefd en veel vrienden gekregen. Allemaal Indiërs. Nu zou ik voor een week weggaan. Ik had de belangrijkste dingen in een rugzak gepakt.

De rest in m'n koffer, die ik aan de receptie af gaf.
Over 'n week zou ik weer terugkomen, om hier verder nog twee weken te verblijven.
Om tien uur stond ik buiten, waar een taxi me zou komen afhalen.
De taxi kwam. Ik stapte in.

Een hoop bekenden, waaronder ook mijn kamerjongen, die graag met me babbelen kwam en alles voor me deed en bezorgde, wat ik zelf niet vinden kon, stonden daar, om me na te wuiven. Het was alsof ik mijn familie verliet.

Ik was de enige die hier vandaan naar Kerala ging.
Ik moest naar zuid Goa, om vandaar morgen vroeg naar Cochin te vliegen. Onderweg moesten we met een veerpont over een rivier, omdat de brug afgesloten was, wegens instortingsgevaar.
De boot kwam en laadde zijn last uit. Dan konden wij er op.
Na ons kwamen een hoop andere auto's

Daartussen gingen motoren, fietsers en voetgangers. Eerst gingen de auto's er op. Dan de motoren, de fietsers en tot slot, de voetgangers.
Ik dacht:" die boot is al meer als vol !!"

Maar iedereen moest dichter opschuiven en steeds meer mensen moesten op de boot. Geen centimeter was nog vrij.
De voertuigen en de mensen stonden op elkaar gedrukt. Het was niet te geloven wat er allemaal op zo'n kleine boot ging.

Mijn gedachten waren al bij de krant, die berichten kon dat er in India een veerboot gezonken was. Want de boot was totaal overbelast.
We kwamen droog aan de andere kant aan en de kranten konden hun plaats voor een ander bericht benutten.
In het zuiden waren de straten beter.
De huizen waren mooier en ook de tuinen werden met liefde verzorgd.

We kwamen bij mijn hotel aan. Het was een grote kazerne die eenzaam gelegen aan het Bogmalostrand lag.
Op het eerste gezicht vond ik het al onsympathiek. Ook de omgeving beviel me niet.In de omgeving waren twee kleine cafés, een winkel en een lange smalle straat, waar alleen maar varkens en honden te zien waren. Het strand interesseerde me niet, omdat ik al een lichte zonneverbranding had.

Hier moest ik tot de volgende morgen mijn tijd verdrijven.
Tot mijn schrik merkte ik dat ik m'n kruiswoordraadselboek vergeten had mee te nemen. Het enige fijne aan dit hotel was een hangmat, die vrij was. Daar sliep ik een poos en 's avonds ging ik naar een café, waar ik met een Duitse praten kon. Voor dat ik naar mijn kamer ging, bestelde ik bij de receptie een wektelefoontje. Om vijf uur moest ik opstaan.

Toen de telefoon rinkelde, was het op mijn horloge twee uur. Ik nam de hoorn op en gooide hem weer op de haak.
Ik dacht nog; " die zijn niet goed wijs, die Indiërs." en sliep verder. Weer ging de telefoon. Mijn horloge gaf drie uur aan.

Nogmaals hetzelfde. Hoewel ik mij er over verwonderde dat, dat het buiten al licht was. Nog eens ging de telefoon. een mannenstem in de telefoondraad vroeg of ik niet naar Cochin vliegen moest. Ik zei : "Ja" en hij zei dat de anderen al weg waren. Als ik heel vlug was kon ik met een taxi het vliegtuig nog halen. Ik vloog uit bed.

Gooide de paar dingen die ik gebruikt had in de rugzak en rende naar de receptie, waar al een taxi voor de deur stond.
Ik zei dat de batterij van mijn horloge leeg moest zijn en gooide de sleutel op de tafel. Dan rende ik naar de taxi, die bijna vliegend naar het vliegveld raasde.

Daar aangekomen betaalde ik de chauffeur en rende het gebouw in,dat gelukkig erg klein was.
Een man liep op me toe om mijn naam te vragen Ik noemde het en hij zei dat ik me kon aansluiten bij de anderen die voor het loket stonden om zich in te checken. Zoveel had ik me gehaast en was toch niet verder gekomen dan de anderen. We moesten nog drie kwartier wachten, voor we in het vliegtuig konden stappen.

Na een uur en drie kwartier landen we in Cochin, waar we door een reisleider werden ontvangen. Ons groepje bestond uit zeven personen. We sloten vlug vriendschap en bleven de hele reis vrienden en hadden het erg leuk met elkaar.

We begonnen al direct aan onze route. Die voerde door een heerlijk landschap met prachtige bloemen. We moesten een berg op en gingen voorbij aan eindeloze theeplantages voor dat we ons hotel bereikte in Munnar.

Verder lezen >> www.reisimpressies.eu - India