GUYANA
Samenleving

To read about GUYANA in English - click here

Hotels Guyana

Samenleving

Staatsinrichting

Er is een Parlement dat bestaat uit één kamer met 65 leden, waarvan 53 direct worden verkozen en 12 worden gekozen uit regionale besturen. De ambtsperiode voor de leden van het Parlement is vijf jaar. De hoogste juridische instelling is het Hof van Beroep.

advertentie

Parlementsgebouw Guyana_{Foto: David Stanley CC 2.0 Generic no changes made}

Daarnaast is er nog lokaal bestuur. Guyana is verdeeld in tien districten (Barima-Waini, Cuyuni-Mazaruni, Demerara-Mahaica, East Berbice-Corentyne, Essequibo Islands-West Demerara, Mahaica-Berbice, Pomeroon-Supenaam, Potaro-Siparuni, Upper Demerara-Berbice, Upper Takutu-Upper Essequibo). Deze districten hebben elk een eigen bestuursorgaan, de Regionaal Democratische Raad. Deze wordt gekozen voor een periode van vijf jaar en vier maanden, maar kan indien gewenst worden ontslagen door de president.

advertentie

Politiek

Sinds 1970 is Guyana een republiek, met de president als hoogste autoriteit. De president wordt benoemd uit de partij die met de verkiezingen de meeste stemmen heeft gekregen. Hij mag al naar gelang de Nationale Vergadering aanhouden of vervangen.

Het vervangen van de president behoeft meer moeite. De president mag alleen ontslagen worden uit zijn ambt als hij ziek is, de grondwet schendt, of als hem wangedrag ten laste kan worden gebracht.

In Guyana heerst nog steeds politieke onrust ondanks de institutionele verbeteringen van het afgelopen decennium. Lange tijd werd de verkiezingsuitslag van december 1997 bestreden door de oppositiepartij PNC (waar voornamelijk Afro-Guyanezen lid van zijn) en ook de nieuwe verkiezingsuitslag heeft aanleiding gegeven tot een nieuwe uitbarsting van geweld.

Etnische conflicten spelen al sinds de jaren zestig een belangrijke rol in de Guyaneze maatschappij. Bij rassenrellen werd veel geweld gepleegd en voor miljoenen dollars aan materiële schade aangericht.

In februari 2002 ontstonden opnieuw etnische ongeregeldheden als gevolg van de ontsnapping uit de gevangenis van de Afro-Guyanees Andrew Douglas. De Afro-Guyanezen in het land voelen zich politiek en economisch achtergesteld in de voornamelijk Indo-Guyanees georiënteerde maatschappij, waardoor Douglas inmiddels een volksheld voor de Afro-Guyanesen is geworden. Sinds zijn ontsnapping hebben ten minste tien Indo-Guyanesen de dood gevonden en zijn een aantal politiefunctionarissen vermoord. De president staat machteloos, omdat de Afro-Guyanesen Douglas massaal steun verlenen. De moord op twee Afro-Guyanese protestanten door de politie in datzelfde jaar heeft het etnische conflict weer op scherp gezet. Verschillende malen braken er etnisch geïnspireerde gewelddadige onlusten uit, met name in en rond het plaatsje Buxton. In Juli 2002 liep het geweld hoog op tijdens de 23ste CARICOM-vergadering in Georgetown. In 2003 wist de regering van Guyana door middel van inzet van politie en het leger de rust te herstellen. Volgens sommigen in Guyana zou de regering daarbij gebruik hebben gemaakt van doodseskaders, die de aanstichters van de onlusten uit de weg zouden hebben geruimd. Bewijs hiervoor ontbreekt vooralsnog. Zeker is echter dat het optreden van leger en politie met veel geweld gepaard is gegaan.

De stijgende handel in, en gebruik van drugs wordt als andere oorzaak voor het toenemende geweld gezien. De regering heeft in samenwerking met de 'Inter-American Drug Abuse Control Commission' van de OAS een zogenaamd 'National Drugs Strategy Master Plan' geformuleerd met vijf hoofdoelstellingen: voorraadreductie; vraagreductie; controlemaatregelen; institutionele herstructurering; en een evaluatiefunctie. Daarnaast is er een 'National Anti-Narcotic Commission' ingesteld die de genoemde doelstellingen moet uitvoeren. Ondanks deze ambitieuze plannen om drugshandel en -gebruik te bestrijden, nemen beiden alleen maar toe. Vanwege de economische, politieke en maatschappelijke situatie en het onvermogen van Guyana om de drugs buiten de grenzen te houden, komt er veel cocaïne het land binnen. Er bestaat onvoldoende samenwerking en vertrouwen tussen de Customs Anti-Narcotics Unit (CANU) en de politie. Daarnaast wordt op grote schaal geld, afkomstig uit de drugshandel, wapen- en mensenhandel en corruptie en fraude, witgewassen. Door de politieke instabiliteit, de inefficiënte regering, een interne veiligheidscrisis en een gebrek aan middelen kan Guyana deze situatie moeilijk onder controle brengen. Veel Indo-Guyanesen hebben bezwaar tegen de etnische samenstelling van politie en leger en achten hervormingen noodzakelijk.

De actuele politieke situatie is beschreven in het hoofdstuk geschiedenis.

Economie

In 1989 heeft de toenmalige president samen met de Wereldbank en het IMF een economisch herstelprogramma opgezet, wat de rol van de regering in de economie flink heeft doen afnemen, buitenlandse investeringen heeft aangetrokken, de regering van achterstallige schulden heeft verlost en waarbij 15 van de 41 staatsinstellingen zijn verkocht. Hierdoor is de economie in de jaren negentig sterk gegroeid met de mijnbouwsector als belangrijkste motor van de groei. Sinds 1998 stagneert de economie als gevolg van voortdurende politieke onzekerheid, dalende investeringen in de private sector, een teleurstellende groei in de mijnbouw- en landbouwsectoren, en doordat Guyana weinig succes heeft met het ontwikkelen van nieuwe industrieën. In 2003 kromp de economie met 0,6%. De productie van rijst en bauxiet steeg weliswaar, maar de suiker- en goudproductie daalde. De financiële dienstensector is een groeisector. Guyana Telephone and Telegraph, de enige aanbieder van telecommunicatie, blijft ook groeien.

Hoewel schuldenverplichtingen worden verlicht in het kader van Guyana's kwalificatie voor E-HIPC (het initiatief van Wereldbank/IMF voor 'Enhanced Heavily Indebted Poor Countries'), blijft de buitenlandse schuld hoog. Met de vrijgekomen fondsen van de recent overeengekomen schuldenverlichting wil de regering investeringen in de infrastructuur stimuleren en de maatschappelijke uitgaven verhogen ten behoeve van armoedeverlichting.

advertentie

Export Guyana_{Foto: R. Haussmann, Cesar Hidalgo, et.al. CC3.0 Unported no changes}

Het IMF ondersteunt samen met de Wereldbank strategieën die door Guyana worden uitgewerkt in een zogenaamd 'Poverty Reduction Strategy Paper' (PRSP). Dit wordt door de regering ontwikkeld in samenspraak met de burgers (inclusief de armen) en andere ontwikkelingspartners. Het PRSP beschrijft het macro-economische, structurele en maatschappelijk beleid over een periode van drie jaar. Voor de komende periode worden structurele hervormingen en fiscale verbeteringen verwacht in Guyana. Ontwikkelingshulpprogramma's worden voortgezet, voornamelijk met steun van de EU en de Inter-American Development Bank.

De handel met de EU wordt op dit moment gesteund door middel van speciale tarieven. Guyana en andere Caribische landen vrezen dat ze met openstelling van de EU-markt voor rijst niet meer in staat zullen zijn om te concurreren met Aziatische landen. Hetzelfde geldt voor de productie van rum, die sterk lijdt onder het aanbod van kwalitatief goede alcohol uit Azië.

Guyana doet het de laatste jaren heel behoorlijk op economisch gebied met in de jaren 2010,2011 en 2013 groeipercentages van rond de 5%. Guyana profiteert van de goede prijs van goud, dat het belangrijkste exportproduct is geworden. Desondanks leeft een groot gedeelte van de bevolking onder de armoedegrens. Het BBP per hoofd van de bevolking bedraagt $8.100 per jaar (2017).

advertentie

GUYANA LINKS

Advertenties
• Vliegen naar Georgetown Guyana
• Hotels Trivago
• Rondreis Guyana Djoser
• Hotels Guyana
• Reisgidsen en kaarten Guyana

Nuttige links

Guyana Startnederland (N)
Reisinformatie Guyana (N)
Reizendoejezo - Guyana (N)

Bronnen

Elmar Landeninformatie

CIA - World Factbook

BBC - Country Profiles

laatst bijgewerkt november 2024
Samensteller: Arie Verrijp / Geert Willems