GUINEE
Geschiedenis

To read about GUINEA in English - click here

Hotels Guinee

Geschiedenis

Het gebied van het huidige noorden van Guinee was onder het beheer van elkaar opvolgende Afrikaanse rijken (Ghana, Mali en Songhay. Europese handelaren waren sinds de 15e eeuw actief langs de kust, maar vestigden zich pas in de late 17e eeuw in dit gebied. In de 18de eeuw lag langs de oevers van de Niger een koninkrijk Genni, dat terugkomt in Berber-documenten uit die tijd.

De aanspraken van Frankrijk op zuidelijk Guinee en het eiland Tumbo (nu Conakry) stammen uit respectievelijk 1783 en 1885. Het gebied werd bestuurd vanuit Dakar (Senegal) tot 1891, in welk jaar het een autonome kolonie van Frankrijk werd. In 1958 werd in Frans Guinee een referendum gehouden over het al dan niet toetreden tot een nieuw op te richten gemeenschap van zelfbesturende Franse overzeese gebieden. Frans Guinee stemde als enige Franse kolonie tegen een dergelijk lidmaatschap. Een prominente rol werd hierbij gespeeld door Ahmed Sekou Touré, secretaris-generaal van de Parti Démocratique de Guinée-Rassemblement Démocratique Africain (PDG-RDA), die volledige onafhankelijkheid eiste. Zo werd Frans Guinee in 1958 geheel onafhankelijk en werd Sekou Touré de eerste president van de Republiek van Guinee. De PDG-RDA werd de enige politieke partij.

Franse economische represailles waren het gevolg. Hulp en investeringen werden opgeschort. Pas in 1976 werden de diplomatieke relaties weer hersteld. Sekou Touré voerde een socialistisch revolutionaire politiek. Iedere vorm van oppositie werd onderdrukt. In 1979 werd het land omgedoopt tot ‘Volksrepubliek’ en verklaarde Sekou Touré te willen samenwerken met zowel kapitalistische als socialistische landen. In de praktijk kwam van beide weinig terecht.

In 1984 overleed Sekou Touré plotseling. Voordat een opvolger kon worden gekozen vond er een militaire staatsgreep plaats onder leiding van het Comité Militaire de Redressement National (CMRN). De leider van dit comité, Lansana Conté, werd de president van de ‘Tweede Republiek’. Conté voerde economische en politieke hervormingen door. Er werd een langzaam democratiseringsproces in gang gezet. De CRMN werd vervangen door een overgangspartij, het Comité Transitoire de Redressement National (CTRN). De ‘Derde Republiek’ werd uitgeroepen in 1991. Een nieuwe partij onder leiding van Conté zag het licht, de Parti de l'Unité et du Progrès (PUP). Daarnaast werden in het kader van de democratiseringsgolf die Afrika na het einde van de Koude Oorlog overspoelde, verschillende oppositiepartijen opgericht zoals de Parti pour le Renouveau et le Progrès (PRP) en de Union pour la Nouvelle République (UNR).

Vervolgens braken tussen de aanhangers van de verschillende partijen gevechten uit. Het steeds opnieuw uitstellen van de verkiezingen was ook niet bevorderlijk voor de politieke rust. In 1994 werd Conté geïnaugureerd als president van de Derde Republiek. De relatie tussen de regering en de oppositiepartijen verbeterde niet. In 1995 vonden parlementsverkiezingen plaats waarbij de PUP de meerderheid van stemmen kreeg. Kort daarna werd een nieuw oppositiefront opgericht waarin twaalf oppositiepartijen vertegenwoordigd waren, de Coordination de l'Opposition Démocratique (CODEM). Vier maanden later brak een opstand uit geïnitieerd door het leger en gericht tegen Conté. De opstand mondde uit in een staatsgreep, die echter niet slaagde. Het militaire apparaat werd daarop ten dele gereorganiseerd.

Nieuwe presidentsverkiezingen hebben in december 1998 plaatsgevonden onder strenge veiligheidsmaatregelen. Alpha Condé, de belangrijkste tegenkandidaat van de president, werd gearresteerd. Condé kwam daarop wederom als winnaar uit de bus. De oppositie protesteerde tegen de wijze waarop de verkiezingen georganiseerd waren en tegen de uitslag zelf. De onlusten die uitbraken konden het tij echter niet keren. Conté bleef als autocraat aan de macht. Van democratisering is geen sprake meer. Eerder wordt de klok teruggedraaid. In de grondwet van de Derde Republiek was opgenomen dat de president slechts twee ambtstermijnen zou mogen dienen. In 2002 liet de president dit via een frauduleus referendum ongedaan maken, zodat hij opnieuw kandidaat kon staan voor de presidentsverkiezingen van december 2003. Zijn herverkiezing was een uitgemaakte zaak.

In februari 2007 vielen bij protesten en plunderingen in de hoofdstad Conakry 23 doden. De druk op president Lansana Conté om af te treden nam steeds meer toe. Duizenden protesteerden tegen de benoeming van een vertrouweling van de president tot premier. Daarbij vielen 18 doden en bij plunderingen vielen een dag later nog eens vijf doden.

In januari dwongen vakbonden met grote betogingen en met stakingen de autocratische president om de macht af te staan aan een premier. In mei 2008 ontslaat de president Lansana Kouyate, in zijn plaats komt Ahmed Tidiane Souare.

In december 2008 grijpen de militairen onder leiding van Moussa Dadis Camara na het overlijden van president Conté de macht. Ze schuiven Kabine Komara naar voren als nieuwe premier. In augustus 2009 belooft Moussa Dadis Camara dat er n 2010 verkiezingen zullen worden gehouden. In september 2009 is er een bloedbad dat militairen aanrichten in een stadion in Conakry bij een betoging tegen Moussa Dadis Camara. In december 2009 wordt Moussa Dadis Camara neergeschoten door een voormalige medewerker. Moussa Dadis Camara komt er boven op maar wijkt uit naar Burkina Faso. In januari 2010 wordt hij vervangen door Sekouba Konate.

Jean-Marie Dore van de democratische oppositie wordt interim premier om de overgang naar een burgerregering te bewerkstelligen. Op 27 juni 2010 worden de presidentsverkiezingen gehouden. In de eerste ronde is er nog geen winnaar. Uiteindelijk wint Alpha Condé de verkiezingen. Hij wordt de nieuwe president met een mandaat van vijf jaar. Parlementsverkiezingen worden in de volgende jaren uitgesteld en uiteindelijk op 12 mei 2013 gepland. Overigens zijn de verkiezingen alweer uitgesteld. Vanaf 2014 wordt Guinee zwaar getroffen door de uitbraak van het Ebolavirus. In december 2015 wordt Conde herkozen als president. In 2016 lijkt het Ebolavirus onder controle. In 2017 is het onrustig bij problemen rond de vervuiling door Bauxietmijnen en in augustus is er een grote protestmars georganiseerd door de oppositie om locale verkiezingen af te dwingen.

In maart 2020 heeft Guinee een grondwettelijk referendum goedgekeurd waarbij de presidentiële termijnen werden verlengd en Conde opnieuw werd benoemd, en later dat jaar heeft hij een omstreden derde presidentiële termijn gewonnen. Op 5 september 2021 leidt kolonel Mamady Doumbouya een militaire staatsgreep, waarbij president Condewordt gearresteerd, de grondwet wordt opgeschort en de regering wordt ontbonden. Doumbouya wordt op 17 september 2021 tot president uitgeroepen. Een overgangshandvest, dat eind september werd uitgevaardigd, maakte Doumbouya tot overgangspresident voor onbepaalde duur, en op 1 oktober 2021 werd hij formeel beëdigd.

advertentie

GUINEE LINKS

Advertenties
• Hotels Guinee
• VliegenNaar | Goedkoop ticket Guinnee Conakry
• Hotels Trivago
• Reisgidsen en kaarten Guinee

Nuttige links

Guinee Startnederland (N+E)
Reisinformatie Guinee (N)

Bronnen

Elmar Landeninformatie

CIA - World Factbook

BBC - Country Profiles

laatst bijgewerkt november 2024
Samensteller: Arie Verrijp / Geert Willems