GHANA
Geschiedenis
Geschiedenis
To read about GHANA in English - click here
| Rondreis Ghana, Togo en Benin |
Geschiedenis
De geschiedenis van Ghana is beter gedocumenteerd dan die van de meeste andere Afrikaanse landen, vanwege het belang van het land in regionale en internationale handelsstromen. De grootste etnische groep in Ghana, de Akan, domineert de samenleving al sedert de veertiende eeuw. Rond 1700 werd het Ashanti koninkrijk gesticht. Dit koninkrijk kende een hoge organisatiegraad en een sterk leger, dat de handel in goud en slaven controleerde.
Langs de kust, door de Portugezen en later de Nederlanders aangemerkt als de Goudkust, ontstonden handelsnederzettingen en forten. De Britten arriveerden in de achttiende eeuw in Ghana, in eerste instantie alleen om te handelen. Als gevolg van de Frans-Britse rivaliteit in de regio vielen de Britten in 1874 echter het Ashanti koninkrijk binnen en riepen de Goudkust uit tot een Britse kolonie.
De eerste politieke bewegingen die opkwamen werden geleid door hoog opgeleide elites. In 1951 werden de eerste constitutionele verkiezingen voor een nationale regering gehouden, onder het gezag van de Britse kolonisator. In 1957 verwierf Ghana als eerste Afrikaans land beneden de Sahara de volledige onafhankelijkheid. Het land werd geleid door Kwame Nkrumah, één van de grootste voorvechters van het Pan-Afrikaanse ideaal. In 1960 werd de Republiek uitgeroepen met Nkrumah als president. Zijn beleid, op socialistische leest geschoeid, begon echter steeds meer autoritaire trekken te vertonen, hetgeen resulteerde in een geweldloze militaire machtsovername in 1966. Tot 1981 kwamen, al dan niet met geweld gepaard gaande, machtsovernames geregeld voor. Militaire en burgerregimes wisselden elkaar af.
In 1981 nam de jonge en populaire Flight Luitenant Jerry Rawlings de macht over. Hij stelde zichzelf aan het hoofd van een Provisional National Defence Council (PNDC) en regeerde per decreet. Tijdens zijn eerste regeringsjaren legde hij met zijn militaire regime de basis voor economisch herstel, maar begin jaren negentig won de westersgezinde stroming binnen de PNDC gaandeweg terrein en er werden besprekingen met het IMF en de Wereldbank geopend. In 1992 werd een democratische grondwet (gebaseerd op de grondwet van de Verenigde Staten) per referendum goedgekeurd en werden presidentsverkiezingen gehouden. Rawlings van het National Democratic Congress (NDC) won de verkiezingen met ruime voorsprong (58%). Hij werd hiermee de eerste gekozen president sinds de onafhankelijkheid. De parlementsverkiezingen, die eveneens in 1992 plaats hadden, werden door de oppositie geboycot. Het parlement bestond als gevolg hiervan voornamelijk uit aanhangers van Rawlings. In 1996 werden opnieuw presidents- en parlementsverkiezingen gehouden, waarbij Rawlings (57,5%) en het NDC wederom als winnaar uit de bus kwamen.
De zittende president Rawlings kon zich niet meer verkiesbaar stellen voor de presidents- en parlementsverkiezingen van december 2000. Belangrijkste kandidaten waren John Atta Mills van de regeringspartij NDC en John Agyekum Kufuor van de belangrijkste oppositiepartij New Patriotic Party (NPP). Ghana staat reeds geruime tijd te boek als één van de weinige stabiele landen in de instabiele regio West-Afrika en er was beide partijen dan ook veel aan gelegen deze status te behouden. Tijdens de voorspoedig verlopen presidents- en parlementsverkiezingen in december 2000, heeft Ghana deze positie bevestigd en is een grote stap in het democratiseringsproces gezet. De oppositiepartij van Kufuor is overtuigend als winnaar uit de bus gekomen.
Op 7 december 2004 werden wederom presidents- en parlementsverkiezingen gehouden. De verkiezingen verliepen op een klein incident na zeer ordelijk en rustig. De internationale gemeenschap, waaronder de EU, bestempelden de verkiezingen als democratisch en transparant. Met recht is Ghana een voorbeeld van succesvolle democratisering voor de rest van Afrika. Het nieuwe parlement bestaat uit 230 leden, waarvan 128 leden van de regerende partij (NPP), 94 van de grootste oppositiepartij (NDC), 4 PNC, 3 CPP en 1 onafhankelijk lid.
President Kufuor werd op 7 januari 2005, in het bijzijn van vele Afrikaanse Staatshoofden en (westerse) regeringsvertegenwoordigers beëdigd.
Tijdens het partijcongres van de NDC in december 2005 besloot een van de meest vooraanstaande leden van deze partij, Obed Asamoah, om op te stappen en zijn eigen partij op te richten, Democratic Freedom Party (DFP).
In maart 2007 viert Ghana de vijftigjarige onafhankelijkheid. In december 2007 maakt president Kufuor bekend dat er gigantische olievoorraden zijn ontdekt en dat zijn land een Afrikaanse"tiger" zal worden.
In december 2008 worden er weer presidentsverkiezingen gehouden. De kandidaat van de oppositie, John Atta Mills, wordt de nieuwe president. In juli 2009 bezoekt Barack Obama Ghana. In juli 2012 overlijdt president Mills, hij wordt eerst tijdelijk opgevolgd door John Mahama.
Mahama wint in december 2012 de verkiezingen. De oppositie trekt de overwinning in twijfel, maar het hooggerechtshof verklaart in augustus 2013 dat de overwinning geldig is. in december 2016 wint oppositiekandidaat Nana Akufo-Addo de presidentsverkiezingen. In januari 2017 volgt hij de verslagen Mahama op als president. In december 2020 wordt Akufo-Addo herkozen.
| advertentie | |
|
|
GHANA LINKS
Advertenties
• Ghana vliegticket boeken? Vliegennaar.nl
• Hotels Trivago
• Rondreis Ghana, Togo en Benin
• Hotels Ghana
• Boeken, ook tweedehands, over GHANA bij Bol.com
Nuttige links
Ghana Startnederland (N+E)Reisinformatie Ghana (N)
Reizendoejezo - Ghana (N)
Rondreis Ghana (N)
Startpagina Ghana (N)
Bronnen
Elmar Landeninformatie
CIA - World Factbook
BBC - Country Profiles
laatst bijgewerkt september 2024Samensteller: Arie Verrijp / Geert Willems