GALAPAGOSEILANDEN
Voor de dierenliefhebber een paradijs

Galapagos, here we come.

Eerst maar eens ontbijten in het hotel in Guayaquil, onze laatste stop op het vasteland van Ecuador. Daarna de spullen naar beneden en wegwezen met een taxi naar het vliegveld voor onze binnenlandse vlucht naar wat het hoogtepunt werd van onze kennismaking met Zuid-Amerika. Bijna hadden we onze andere fototas op de kamer laten staan, er schijnt wat dat betreft wel een vloek op te rusten deze verder fantastische vakantie (zie ook het reisverslag van onze rondreis over het vasteland van Ecuador). Toch nog compleet in een taxi voor een ritje van 20 minuten dat nog geen tien minuten duurde. De kofferbak moest met een schroevendraaier worden opengemaakt, maar verder ging het wel. Nog een paar uur rondhangen op het vliegveld en daar gingen we met een comfortabele vlucht richting de droomeilanden.

Op het vliegveld stond Williams onze gids op ons te wachten, de boot was volgeboekt, dus er kwamen nog acht mensen bij. Leuk, weer eens andere mensen ontmoeten. Eerst met de bus, met een pontje over een water en verder weer met een bus naar de boot. Omdat we vol zitten worden de passagiers steeds in twee delen aan land en aan boord gebracht met de dinky. Daar aangekomen kregen we onze hutten toegewezen, wij hebben één van de vier kleinsten onderin de voorkant van de boot, maar we redden het wel. Het is tenslotte een van onze droombestemmingen en dan gaan we zeker niet zeuren.

Peter en Joke hebben een van de grootste hutten, compleet met een tweepersoonsbed, we mochten daar onze grote bagagetas stallen, dus dat was ook wel lekker. Verder hebben we alles, schone bedden, handdoeken en een eigen (piepkleine) badkamer. Na de lunch die bestond uit wat sandwiches en de nodige uitleg van Williams over de gang van zaken aan boord en op de eilanden zijn we aan wal gegaan om de Twin Kraters te bekijken. Daar zagen we een Galápagosduif, onze eerste vogel. gelijk maar op de foto, blij dat we weer goede spullen hebben. We hebben ook een lavatunnel bezocht, leuk doorklauteren, maar verder niet zo speciaal. Van Williams mochten we nog even gaan winkelen, we hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om vinnen te huren voor de rest van de week en hebben wat chocolade, koekjes en Toni's gekocht. Ook een fles wijn bleek in het karretje te zijn gesprongen. Die hebben we heerlijk met Peter en Joke bij het eten weggewerkt. Na het eten wat baco's, de fles rum moet tenslotte ook een keer op en ze hebben wel cola aan boord, maar niet al te veel alcohol. Toen was het tijd om naar bed te gaan, ik heb redelijk goed geslapen, Piet wat minder. Ik had ook wel last van het bonken en de diesellucht, maar slaap toch altijd weer wat eerder in.

Zaterdag 5 oktober

Om 6 uur liep de wekker af, elke dag staat om 7 uur het ontbijt klaar. Een douche genomen in onze piepkleine badkamer en daarna lekker ontbeten. Ook het ontbijt is prima, met een vers stuk fruit en iets warms. Tanden poetsen en op weg voor onze eerste wet landing. We moesten ook onze zwem- en snorkelspullen meenemen. Het eerste eiland dat we bezochten was Rabida, daar zagen we ook onze eerste zeeleeuwen. Het zouden zeker niet de laatsten zijn. Gek dat je zo dichtbij kunt komen, het is dus echt waar. De verhalen hadden we natuurlijk ook wel gehoord, de bijbehorende foto's ook gezien, maar het was toch: "eerst zien en meemaken en dan pas geloven". Op het strand waren ook een paar nesten met jonge pelikanen, de ouders waren waarschijnlijk vissen. Na een wandeling langs het vrijgezellenstrand en een veld met grote cactussen gingen we snorkelen. We kwamen allerlei grote en kleine vissen tegen, helaas deed het onderwatertoestel het niet. Uit het water komen was ietwat vreemd, er lag een mannetjes zeeleeuw vlak bij de plaats waar ik eruit kwam. Toch gebeurde er niets, hij keek eens om en ging verder kijken wat er verder op het strand gebeurde. Terug op de boot hebben we goed naar de onderwatercamera gekeken en daar bleek het rolletje er niet goed in te zitten.

Ondertussen ging de boot weer verder varen naar het eiland Santiago. Na een lekkere lunch zijn we weer aan land gegaan bij Puerto Egas. Daar zagen we (natuurlijk) zeeleeuwen, maar ook de zeer speciale zeeleguanen. De rotsen waren ook de thuisplaats van de knaloranje krabben. Na een wandeling iets verder het eiland op kwamen we bij een kleine kolonie zeehonden. Links en rechts zaten ook verschillende lavahagedissen op een rots te zonnen. Na de wandeling was het weer tijd om de snorkelspullen te voorschijn te halen, deze keer kwam er ook een zeeleeuw meespelen. Heel speciaal, maar wel even schrikken. Al met al dus een voortreffelijke dag, met als afsluiting weer een heerlijk diner en wat coba-libres tot besluit.

Zondag 6 oktober

We raken het spoor van de dagen wat kwijt, het is steeds weer kijken welke dag het is. Daar is natuurlijk niets mis mee als je op vakantie bent, dus we lachen er maar om. Weer op tijd opgestaan, het ontbijt is tenslotte om 7 uur. Om 8 uur gingen we onderweg, deze keer met z'n allen in de dinky, we zouden pinguïns gaat spotten. Helaas hadden de pinguïns er zelf niet zo'n behoefte aan, dus hebben we ze ook niet gezien. Dan maar wandelen naar de top van een heuvel op Bartholomé via een houten trap. Erg mooie vergezichten ook veel lavacactussen. Je snapt werkelijk niet dat daar iets kan groeien. Helaas waren we het panoramatoestel vergeten, er rust echt een vloek op het maken van foto's tijdens deze vakantie. Gelukkig hadden we wel alles van de nieuwe spullen bij ons, dus we konden evengoed mooie foto's maken.. Daarna gingen we terug naar de boot om onze snorkelspullen op te halen. Onderweg naar het snorkelstrand zagen we de pinguïns waarvoor we die ochtend bijna bij elkaar op schoot hadden gezeten. Leuke beesten, maar ook zeer speciaal omdat je (ik in ieder geval) geen pinguïns verwacht op een eiland in de tropen. Na de landing gingen we eerst lopen naar de andere kant van het eiland, over zandduinen heen (lekker warm aan de voeten). Daar aangekomen bleken er haaien langs de kust te zwemmen, ze zullen wel niet op de foto's zichtbaar zijn, maar voor alle zekerheid hebben we er toch maar een paar genomen. We mochten daar niet het water in, niet omdat de haaien ons zouden aanvallen, maar meer omdat wij hen dan zouden verjagen. Het was in ieder geval erg indrukwekkend om te zien. Terug door de zandduinen om weer te gaan snorkelen. We konden 20 minuten snorkelen en waren dus op tijd weer uit het water. Na een voortreffelijk lunch, het wordt bijna eentonig zijn we met de dinky gaan varen naar Sea Turtle Cove. We zagen een aantal paartjes parende zeeschildpadden en verschillende soorten roggen, waaronder een eagleray en een kleine manta. We gingen ook als een van de weinige boten het mangrovebos in. Onze Williams is namelijk niet te beroerd om te peddelen, daar waar andere gidsen het wel prettig vinden om op de motor te varen. Ook in de bossen zagen we weer verschillende zeeschildpadden en hebben we ook met de onderwatercamera opnames proberen te maken. Terug op de boot weer een biertje met hapjes, het bier was voor eigen kosten, maar er stond elke vooravond wel wat voor ons klaar om te snacken. Deze keer was het chips en chocolaatjes. Na het diner hebben we de fles rum maar leeggemaakt, we moeten het anders toch allemaal maar meesjouwen en we zijn van nature lui, dus...

Maandag 7 oktober

Gisterenavond zijn we naar Noord Seymour gevaren en we hebben de afgelopen nacht stilgelegen en lekker geslapen dus. Om 8 uur gingen we aan land, langs het pad zaten de beroemde blauwvoet Jan van Genten. Ook hebben we fregatvogels gezien en wonderwel kwamen we ook zeeleeuwen tegen. Nog even en de beroemde spreuk "getver alweer (zee)leeuwen" komt weer naar boven, het begint op Kenia te lijken (maar dan anders). Met andere woorden, het was weer geweldig. Op Seymour zagen we de fregatvogels die om indruk te maken op de vrouwtjes hun keelzak opblazen zodat het lijkt alsof ze een grote rode ballon onder hun snavel hebben hangen. Er waren er zelfs met een jong, dus erg leuk om te zien ondanks dat deze niet vooraan bij het pad zaten, maar we wat beter moesten kijken. Daarna voeren we weer terug naar Baltra om te tanken. Daar gingen we naar het strand om te snorkelen en wat te zonnen. Al snel kwamen we bij het snorkelen zeeschildpadden tegen, dat is toch even wat anders dan ze zien vanuit de dinky, ze zijn erg groot en hebben sterke kaken, dus maar niet al te dicht in de buurt. Piet werd op een gegeven moment omsingelt en die ging toch maar even ergens anders zwemmen. Niet dat ze je kwaad doen, maar als ze per ongeluk tegen je aanzwemmen met die harde schilden loop je zo maar een flinke kras op. Toen ik ging zonnen en met Joke een beetje ging wandelen zwom Piet nog even rond met de zeeleeuwen en heeft hij ook nog een stingray gezien. Terug naar de boot voor weer een heerlijke lunch, er wordt goed voor ons gezorgd. 's-Middags gingen we varen naar South Plaza waar we heel veel landleguanen gezien hebben en de onvermijdelijke zeeleeuwen. Daarnaast de Grote Fregatvogel die we ook nog nergens hadden gezien. Nieuw waren de zwaluwstaartmeeuwen op de kliffen en in het cactusbos zagen we ook nieuwe (voor ons dan) soorten grondvinken. Toen we terugliepen naar de dinkyhalte moesten we langs een aantal mannetjes zeeleeuwen die midden op het pad lagen. Ondanks het algehele verbod om van het pad af te gaan kon het hier toch even niet anders en zijn we met een boog om ze heen gelopen, onder begeleiding van een hoop kabaal van de beesten. Het was niet eng, ze wilden alleen maar laten horen dat ze ons in de gaten hielden. Terug op de boot voor het diner wat mij deze keer niet zo goed beviel, de vis was erg zout en gekookte aardappels zijn op vakantie niet mijn favoriete eten. Bovendien was de wijn niet lekker, het leek wel of die al te lang had gestaan (terwijl hij nog niet open was geweest). Alles maar weggespoeld met een paar baco's, het bier was ook al op.

Dinsdag 8 oktober

Om half zes liep de wekker af, het lijkt wel bijna vakantie. Om zes uur stond het ontbijt klaar en om zeven uur zaten we alweer in de dinky. We gaan een lange wandeling maken op San Cristobal waar we op zoek gaan naar de landschildpadden waaraan deze eilandengroep zijn naam heeft te danken. Na ruim een uur lopen zagen we de eerste exemplaren. Ze waren nog niet zo groot als we wel hadden gedacht. Tijdens de tijd die we daarna hebben gelopen zagen we er nog veel meer, ook grotere. De wandeling op zich was ook wel erg mooi, er zijn een groot aantal verschillende soorten planten en bloemen te vinden. Na een wandeling van totaal drie-en-half uur waren we terug bij de dinkyhalte en gingen we terug naar ons drijvend hotel. Tijdens de lunch gingen we om Kickers Rock varen. Het was wel leuk maar niet bijzonder spetterend. We moesten nog even doorvaren voordat we bij Isla Lobos aankwamen. Daar waren weer andere soorten fregatvogels te vinden en (hoe zouden we ze kunnen missen) de gebruikelijke zeeleeuwen. Na de wandeling zijn we terug naar de boot gegaan om onze snorkelspullen op te halen. We gingen naar een speciale plek om met zeeleeuwen te snorkelen. We moesten wel vanuit de boot omdat er langs de kustlijn mannetjes zwommen en dan is het niet zo handig om via de kust te gaan. Op het strand en in het diepere water doen ze geen kwaad, maar de kustlijn is hun territorium en daar moet je dan ook uitblijven. We moesten ook als groep bij elkaar blijven om geen onverwachte bewegingen van de mannetjes uit te lokken. Hoe dan ook, het was een geweldig uurtje. Terug op de boot kregen we iets eerder dan gewend ons diner i.v.m. de dagindeling. Het was een hamburger met patat, rijst en pasta. Allemaal weer erg lekker. Na het eten nog een paar baco's (het wordt bijna eentonig) en op tijd naar bed.

Woensdag 9 oktober

We zijn 's-nachts naar Espanola gevaren en het ging weer lekker tekeer. Gelukkig heeft Piet deze keer wel goed geslapen en voor mij is het niet zo spannend, ik zak toch wel elke keer snel weg. Om 7 uur ontbijt en om 8 uur weer aan land. Gelukkig waren de zeeleeuwen en zeeleguanen er ook weer, we zouden ons anders maar ontheemd voelen. We hebben een hele kolonie gemaskerde Jan van Genten gezien en zoals bij alle andere dieren op deze fantastische eilanden konden we ook hier weer heel dichtbij komen om ook hun jongen te bewonderen. Ook hadden we het geluk om albatrossen te zien, ook weer met jongen. De jonge albatros lijkt een beetje op een grijze Pino. Op dit eiland zagen we trouwens de meeste soorten vinken, de vogels waarop Charles Darwin zijn evolutietheorie heeft gebaseerd. Ook zagen we onderweg wat kleine slangetjes (of uit de kluiten gewassen pieren daar ben ik nog niet helemaal uit). Terug bij de dinkyhalte moesten de schoenen toch weer uit, het water stond zo laag dat de dinky niet ver genoeg voor droge voeten kon komen. Na de lunch kon nog gesnorkeld worden, maar ik had geen zin en heb lekker zitten lezen. Piet had eerst ook geen zin, maar is later toch gegaan. Na het diner en de briefing voor de volgende dag kwam een discussie op gang over wel of niet 's-nachts varen.

Donderdag 10 oktober

Weer op de normale tijd opgestaan, om zeven uur ontbijt en op kwart voor acht aan land om naar de flamingo's te kijken. Er waren er redelijk wat, niet zoveel als bij Lake Nakuru, maar wel veel dichterbij. Het was overigens de enige plaats op de eilanden waar we andere groepen toeristen tegen kwamen, het is dan toch wel lekker om in het laagseizoen te gaan, het zal hier in het hoogseizoen wel veel drukker zijn. Aan het einde van de wandeling gaf Williams uitleg over de plaats waar we zouden gaan snorkelen, Devil's Crown. Hij deed dat erg leuk, met ook de zwemrichting aangegeven in het zand en waar de stromingen zouden zijn, dus waar je moest wegblijven. Na nog een poosje varen kwamen we bij Devil's Crown aan en gingen we snorkelen. De stroming nam ons lekker mee en we hebben heel veel gezien, waaronder ook een witpunt rifhaai (gelukkig op een afstandje), maar ook een zeeleeuw die eens niet kwam spelen, maar lekker rustig aan het ronddobberen was. Na drie kwartier ging ik er uit, ik kreeg het wat koud. Piet en nog een paar anderen bleven nog even wat zwemmen terwijl ik en een paar anderen lekker in het zonnetje in de dinky wachtten.

Daarna gingen we lekker weer terug naar de boot voor weer een voortreffelijke lunch. Na de lunch werd het tijd voor nog een uitstapje. De heren van de bemanning vonden het wel eens tijd voor een potje voetbal tegen de toeristen. Heel de week had onze ober al geplaagd met de uitslag van Ecuador tegen Nederland tijdens het laatste WK voetbal. Aangekomen op het strand gingen we naar een achterliggend zandveld waar de heren de teams vormden en zich oplaadden voor de wedstrijd. Natuurlijk eerst de groepsfoto en toen aan de slag. Het was een lekker potje, waarbij menig "spelersvrouw" haar hart vasthield, bang voor blessures. Peter en Piet hadden namelijk al een hele poos niet meer gevoetbald en in het zand tegen nogal fanatieke bemanningsleden ging het er aardig fel aan toe. De rest van de mannen had weinig of zelfs helemaal geen ervaring met het spelletje. Na een half uurtje spelen was de stand 4-1 voor de toeristen en vond iedereen het wel welletjes. Nog even een bezoek brengen aan Post Office Bay om onze zeemanspost achter te laten en te kijken of er nog post lag voor iemand uit de omgeving van Den Bosch. We hebben twee kaarten achtergelaten en zien wel wanneer en hoe ze weer terug komen. Daarna gingen we verder varen naar Santa Cruz voor onze laatste avond op de Galápagos eilanden, de droom is bijna uit. Voor het diner deden we nog een toast met een cocktail van de kapitein en de gids. We kregen als afscheid een werkelijk subliem diner met kreeft en garnalen. Onze laatste fles wijn paste daar prima bij. Na het diner zouden we aan land gaan om onze vinnen terug te brengen in de shop waar we ze hadden gehuurd, maar die was gesloten.Wel nog een paar biertjes gekocht en terug naar de boot. We hebben gezellig zitten kletsen met Mandy (Zuid Afrika) en Andrea (Duitsland). Daarna de tassen ingepakt en pas na elf uur naar bed.

Vrijdag 11 oktober

Ons laatste bezoek aan de dieren van de galapagos-eilanden stond op het programma.Eerst werden we om 5 uur gewekt door de scheepsmotor die ging draaien om water in te kunnen slaan voor de volgende ploeg. Weer een lekker benzineluchtje in de hut. Op het Darwinstation hebben we het fok- en opgroeigebeuren van de beroemde schildpadden bekeken. Ze halen de schildpadden die een jaar zijn van de eilanden af en houden ze voor ongeveer 4 jaar, zodat ze zonder gevaar op hun eigen eiland weer verder kunnen groeien totdat ze oud zijn. Alles om de soorten te beschermen en voor uitsterving te behoeden. Er is een speciale schilpad aanwezig, Lonesome George een schildpad van meer dan 100 jaar die nog de enige in zijn soort is. Ze hebben twee vrouwtjes van een subsoort bij hem gezet, maar die ziet hij niet zitten. Waarschijnlijk sterft helaas met George ook zijn soort uit. Na het bezoek aan de station terug naar de kade om onze vinnen weer in te leveren en een t-shirt te kopen. Met de openbare bus weer terug naar het vliegtuig, de droom was uitgedroomd. Natuurlijk weer het pontje en een volgende bus, maar we waren mooi op tijd op het vliegveld. Na een vliegreis zonder schildpaddensouvenir kwamen we aan in Quito en daar stond de bus alweer klaar. Omdat hij nog twee mensen van een andere groep naar hun hotel bracht kwamen we pas om 6 uur aan in ons hotel. Het was al te donker om foto's te maken. Jammer want die hadden we niet meer, die zaten in de gejatte cameratas. Zoals gebruikelijk samen de laatste avond doorgebracht in een redelijk sjiek, erg lekker maar verrassend niet al te duur restaurant (El Cuevo del Oso). Daarna nog wat nachtfoto's gemaakt. De portier van het hotel zei ons voorzichtig te zijn, maar ik begreep pas wat ze bedoelde toen we buiten kwamen. De stad was uitgestorven op een groot aantal politiemensen na die de pleinen die overdag zo vol waren bewaakten met geweren en honden. Er kwam zelfs een politieagent bij ons staan toen we foto's maakten. Toen ik hem vroeg of deze bewaking allemaal wel nodig was zei hij dat het niet anders kon, er waren zeer veel overvallen, ook met geweld. Dat alles maakte dat ik me niet op mijn gemak voelde, niet alleen voor onszelf, maar ook voor de camera. Het zal je maar een tweede keer gebeuren. Met een biertje op tijd naar bed, morgen om 7 uur gaan we weer weg

Verder lezen >>Ecuador