FRANKRIJK
Marmotte 2009

Tekst en Foto's: Frank Julien.

Verhaal over een "moordende" fietstocht door de Franse Alpen.

Zondag 28 juni om 6 uur vertrokken mijn collega Herman en ik naar ons chaletje op de camping le Colporteur in Bourg d'Oisans. Na 10 uur rijden kwamen we aan op de camping. Het was nog niet druk maar dat veranderde in de loop van de week wel. Het weer is zonnig en warm tussen de 25 en 30 graden. 's Avonds na het eten liepen we naar de voet van de Alpe d'Huez.

Herman kreeg de schrik van zijn leven en zei dat het er toch wel zwaarder uit zag dan hij had gedacht.
Ik zei tegen beter weten in "kom op het valt wel mee, als je de eerste 3 km door bent dan wordt het minder zwaar".
Maandag
gingen we na het ontbijt eens kijken of we klaar waren voor de grote tocht van zaterdag door Alpe d'Huez op te gaan fietsen. Het ging meteen mis.

Direct aan de voet wil ik op het kleinste voorblad schakelen en mijn ketting vliegt eraf. Ik dacht nog "een grote beurt bij de fietsenmaker net voor je weg gaat, is dat wel zo'n goed idee?".
Het blijkt wel weer "Nee dus!".

Na wat herhaalde mislukte pogingen ben ik maar door gaan fietsen op het middelste blad. Dat hield ik 2 bochten vol en toen maar de ketting met het handje op het kleine blad gelegd en naar boven geklommen. Herman was ondertussen uit het zicht verdwenen en heeft niet in de gaten gehad dat ik materiaalpech had.
Na bocht 4 stond Herman op mij te wachten en ik vertelde hem mijn verhaal uiteraard zonder te stoppen.

Zo kwamen we over de officieuze finish bij het spandoek bij de fontein. Na wat foto's gemaakt te hebben bij de fontein zijn we doorgereden naar de officiële finish 2 km verderop.

De beklimming ging naar mijn gevoel niet goed. En als dit de graadmeter was voor mijn fysiek gestel dan zie ik de Marmotte zwaar in. Na een cola weggewerkt te hebben verlieten we de Alpe en gaan we weer een stukje afdalen en weer de hoogte in naar Col de Sarenne hoogte 1990m.

Dit was een B weg met veel gaten in de weg en eigenlijk niet echt geschikt voor veel verkeer. De natuur was prachtig. Je zit hier boven de boomgrens waardoor je verder kunt kijken. Je kunt dan km's verder kijken naar de wegen die onder of boven je zichtbaar zijn zodat je kan inschatten wat je beentjes nog te verduren krijgen en ondertussen rondkijken naar de ruige natuur en bergmarmotten zoeken.

Na de top was het bijna continu afdalen via Chambon terug naar Bourg d'Oisans. Totaal 63 km, 1600 hm, gem. 18 km/h, max. 65 km/h. 's Avonds zelf de versnellingen enigszins bijgesteld maar ze stonden nog niet ideaal.

Dinsdag gaan we de Marmotte verkennen door de gehele route met de auto te rijden. Toen we deze tocht gereden hadden was ons moraal gedaald tot nul. Waar zijn we aan begonnen!? De twijfels waren erg groot "zal ik überhaupt wel mee gaan doen met de tocht".

Op col de Glandon zagen we zoveel fietsers zwoegen. Ze zwalkten over de weg alsof ze ieder moment om konden vallen.
Bij het 2e stuwmeer op de Glandon waren we even gestopt en kwamen we Friezen tegen die aan het pauzeren waren. Zij gingen de Marmotte voor de 2e keer fietsen en vroegen aan mij wat mijn kleinste verzet achter was.

Ik zei een 25. Ze antwoorden "dan vergeet de Marmotte maar, dat lukt je nooit, je hebt minimaal een 27 achter nodig".

Ondanks mijn protesten dat ik een triple had en geen compact zeiden ze "luister nou maar naar mij, je haalt het niet".

De afdaling van de Glandon was heel gevaarlijk daar waarschuwde iedereen voor. Toevallig zagen we dat ook. Een ambulance stond bij een groep fietsers in een bocht.

Een gewonde fietser met zijn in tweeën gebroken fiets werd in de ambulance geladen.. Col de Galibier maakte vooral indruk door zijn grote diepe afgronden vlak langs de weg zonder vangrail.

Er hoeft maar iets verkeerd te gaan met inhalers of je ligt beneden. Kortom de twijfels over het rijden van de tocht zijn zeer groot.
Dit brieven we ook zo door aan het thuisfront via de email. De mails die ik daarna met name van Riny kreeg pepten me weer op.

Woensdag, de 2e test. Col de Glandon.
Daar gingen we dan voor onze 2e test. De zenuwen zijn er. Het spookt in mijn hoofd. Zou het lukken? Kom ik er fietsend tegenop? Heb ik dan nog wat over want de echte tocht begint daar pas? Bovenop de Glandon is het "point of no return".

Daal je de Glandon af dan moet je door anders moet je de col weer terug nemen en dat is net zo erg als col de Telegraaf en de helft van col de Galibier.

Vanaf Bourg d'Oisans heb je eerst 10 km vlakke weg naar de voet van col de Glandon.
Daar kan je lekker warm draaien. De Glandon gedoseerd opgefietst en redelijk fit boven gekomen.
Dit geeft weer vertrouwen. Om nog wat verder te gaan met de test spraken we af om vanaf de top van de Glandon terug te fietsen en Alpe d'Huez te beklimmen. Het was ondertussen erg heet geworden (35 gr.) en het waaide nauwelijks.

Herman was ver achter mij en ik was bang dat hij een zonnesteek zou krijgen. Hij had geen bandana en zijn helm had hij afgezet.
Na bocht 13 op de Alpe stopte ik en zocht ik direct de schaduw op.

Na een 5 tal minuten kwam Herman en hij wou er mee ophouden. Zijn hartslag was veel te hoog. Ik gaf aan dat ik er ook mee wou stoppen.

Het was te heet en we moesten ons niet forceren. Het vertrouwen kwam weer terug. Totaal 89km, 2050 hm, gem. 19 km/h, max. 68 km/h.

's Avonds nog naar fietsenmaker om een blad van 27 erop te zetten (14 gaat er dan uit) en de versnellingen bij te stellen. Nadat dat gebeurd was was het vertrouwen geheel hersteld.


Verder lezen >> www.reisimpressies.eu - Marmotte 2009