FRANKRIJK
Avignon

Vanuit het noorden komen we met de auto aan bij de stad. We houden rechts aan en komen vanzelf langs de imposante Rhone te rijden. Net voor de stad is aan de rechterkant een mogelijkheid om snel even te parkeren voor het maken van een foto van de Pont St. Bénézet. Beter bekend als de Pont d'Avignon. Daarachter het silhouet van het pauselijk paleis.
Vlak beneden kabbelt de Rhone en geeft plaats aan vele woonboten. Ideaal oord om te wonen !
Dan gaan we verder en na 2 - 300 meter aan de linkerkant van de weg, is een groot parkeerterrein waar de auto gratis geparkeerd kan worden. Wij gaan rechtdoor en komen vanzelf onder de beroemde Pont d'Avignon door. Dan wordt het even een wirwar van wegen met één richtingverkeer en let goed op hoe het parkeren verloopt.
Een eerste poging mislukt, doordat we verkeerd afslaan.
Nieuwe poging dus.
Weer onder de pont door en voorbij de eerste vaste oever verbinding rijden we zonder het te willen een parkeergarage binnen.
Er is geen terugkeer mogelijk. Er is plaats op de eerste ondergrondse verdieping en een lift brengt ons weer omhoog.
We staan verdwaasd midden in de stad, in de Rue Joseph Vernet.
Een straat met dure kledingwinkels van beroemde huizen.
En gezellige drukbevolkte terrasjes. We zijn ons oriënteringsvermogen even kwijt en lopen prompt de verkeerde kant van deze mondaine straat in.
We kopen een kaart van de stad en met assistentie van enkele behulpzame scholieren weten we waar we ons bevinden. Dan blijkt dat we niet ver van het centrale punt van de oude stad zijn.
Het paleizencomplex van de eigenzinnige pausen.
Via het gebouw van het Opera Theater komen we op de Place de L'Horloge. Daar krijgen we direct al goede zin, want hier is het ultieme gevoel van een Franse vakantie merkbaar.
Veel, heel veel terrasjes zitten vol gezellige mensen.
Hier en daar een muzikant en leuke winkels. Links van ons kijken we een smal doorgangetje in en zien het imposante plein en de kathedraal tussen de gevels door.
Daar moeten we dus heen. Bovendien klinkt van daar erg gezellige muziek.
Het eerste terras ziet er zo uitnodigend uit, dat we het niet kunnen weerstaan en de nodige ambiance wekt onze eetlust op. Hier zitten we dan, op de Place du Palais.
Je kijkt hier werkelijk de ogen uit naar de meest gezellige zaken.
Maar vooral vrolijke mensen. Wat wil je ook: met zo'n strak blauwe lucht, 26 graden, Oleanders in volle bloei en een gezellig orkestje bij het terras.
Het volgende doel is een bezoek aan het Palais du Pape.
We steken het plein over, lopen de trap op en komen binnen. Het is een behoorlijke drukte hier. Je kan individueel je tocht door het paleis maken of in groepsverband met een gids. Wij kiezen er voor om onze eigen weg te gaan en krijgen een zogenaamde audiogids mee. We kiezen voor de Nederlandse taal en een bekende stem gaat ons van alles vertellen. Verdwalen kan hier niet, want er is een route uitgestippeld en door middel van touwen en heel veel strenge suppoosten is het niet mogelijk slinkse wegen te bewandelen. We komen met onze audiogids aan het oor direct weer buiten.
Maar nu op de binnenplaats.
We zijn hier op de Cour d'Honneur.
Dit is de het hart van van het jaarlijkse festival d'Avignon.
Dat wordt in juligehouden dus we zien alleen de opbouw van het spektakel. Voor een bezoek aan dit paleis is het goed dat je een goede gezondheid hebt, want er moet af en toe danig geklommen worden. Rolstoel rijders komen hier binnen niet ver.
Een bezoek aan dit gebouw kost zeker anderhalf uur, maar het is de moeite waard. Entree: € 11,50. O ja.... Er mag niet gefilmd of gefotografeerd worden.
Via de zijkant verlaat je gebouw weer en door een smal straatje, met gitaarspelende artiest,kom je weer op het grote plein terug.
Naast het Palais des Papas, ligt het congrescentrum en daarnaast weer de Kathedraal. Daarvoor moet je een beetje klimmen.
Je kan kiezen tussen de trap of een schuin oplopende weg.
Als je boven bent is een terugblik op het plein bijna indrukwekkend.
Je kan van hieruit het hele plein goed overzien.
Het toeristentreintje, de musea, de terrasjes en de vele toeristen uit alle windstreken van de wereld.
En, een nieuwe generatie Japanse toeristen.
Deze onderscheiden zich echt niet meer van Europeanen in hun gedrag. Keurige rustige mensen. Net als wij allemaal met een "digitaaltje" in de hand, maar nimmer brutaal of lomp.
We hebben veel groepen gezien, dit jaar en het verschil met hun voorgangers is opvallend.
Tot zover de roddelrubriek.

Je loopt verder naar de kathedraal en kom dan op een soort balkon, vóór de ingang er van. Hier is een kruisiging tafereel te zien van de beeldhouwer Baussan.
Dit werk is van veel latere datum dan de kathedraal.
Voor de liefhebbers; Kathedraal gebouwd in de periode 1140 tot 1160. De kruisiging stamt uit 1819.
De Kathedraal is open en erg donker binnen.
Buiten mij, zijn er weinig brave zielen te zien.
Bij het kruisiging tafereel kijk ik lang naar het gezellige plein beneden me. Ik vraag me af hoe het mogelijk is dat een dergelijk groot plein een bepaalde gezelligheid kan uitstralen.
Alleen al aan dit plein kan je een dag doorbrengen met allerlei zaken te bezoeken.
Maar we beperken ons tot het meest belangrijke en denken:
" we komen later in de week nog wel eens terug". Even staan we nog te twijfelen om met het toeristentreintje een rit door de stad te maken, maar ook dat gaan we later in de week doen. Dus volgen we nu de bordjes die ons via een leuke
route naar de Pont d'Avignon moet brengen. We komen in smalle leuke straatjes terecht met allerhande winkeltjes voor de koopgrage toerist.
Natuurlijk ontbreken daar ook de bekende Santon beeldjes niet. Het is maar een kort wandelingetje, als we al weer door de stadspoort de Rhone zien.
Rechts om de hoek vinden we de ingang van de Pont d'Avignon. Maar eerst bekijken we de halve brug vanaf de buitenkant. Er gaat erg veel verkeer onder de brug door dus valt het niet mee om aan de andere kant van de weg te komen, aan de oever van de Rhone. De brug lijkt nu ook veel hoger te zijn, dan we gedacht hadden.
De ingang schijnt nu verplaatst te zijn en we moeten eerst onder de brug door in noordelijke richting en na honderd meter kunnen we naar binnen..
Ons toegangsbiljet voor het pauselijk paleis geeft ons ook recht op toegang tot de pont d'Avion. Dat is 'n kleine meevaller.
We klauteren enkele trappen op en zijn op gelijke hoogte als de
bovenkant van de brug. Over de stadsmuur bereiken we het Châtelet, waarna we door de poort gaan en dan op de waarschijnlijk meest beroemde brug ter wereld staan. Een leuk stel van jong middelbare leeftijd, uit een ver land, is in navolging van het beroemde liedje, een zwierig dansje aan het wagen.
De mensen zien het glimlachend aan.
Onder de eerste boog van de brug, raast het verkeer in beide richtingen. De tweede boog omspant een heel stuk van Rhone.
Tussen de tweede en derde boog is een "dubbeldeks" kapelletje. Aanvankelijk was hier het lijk van de bruggenbouwer St. Bénézet begraven. Later is het stoffelijk overschot naar elders gebracht en tijdens de Franse revolutie is het verdwenen. Langs het kapelletje loopt een brug, waardoor je wat naar beneden kan gaan, dan door een tunneltje "door" de brug kan lopen om aan de andere kant weer voor de dag te komen. Je bent dan op een soort balkon boven de rivier.
Tot het eind van de brug kan je lopen en dan heb je vier bogen gehad en sta je boven het midden van de Rhone.
Hier houdt het op. In 1185 toen de bouw gereed was, telde de brug twee en twintig bogen en had een lengte van negen honderd meter. Toen overspande de brug de beide zijarmen
van de Rhone. Maar door de beschavingsnormen in de middeleeuwen is de brug danig naar de knoppen geholpen.
Nu is het een trekpleister van de eerste orde. En men is er erg zuinig op.
Als we terug gaan naar de parkeergarage lopen we weer door de smalle straatjes binnen de stadsmuur en ontdekken het boekingkantoor voor rondvaarten op de Rhone. We kopen de tickets en kunnen er het hele seizoen gebruik van maken. Slechts één keer natuurlijk. De aanlegplaats van de boten is te vinden tussen de twee vaste oeververbindingen aan de Allees de l'Oulle

Meer reisverhalen...
www.reisimpressies.eu