ETHIOPIE
Reisverslag van Henk de Mari

Tekst en foto's:
Henk de Mari

Het is al weer twee jaar geleden dat ik voor het laatst in Afrika ben geweest.
Het was een rondreis door Zuid-Afrika met Djoser en als reisbegeleidster Marlis.
Groot is mijn verbazing dan ook dat ik bij deze reis de ticket op Schiphol van dezelfde Marlis krijg uitgereikt.

Marlis is inmiddels van Djoser overgestapt naar Sawadee en zal een groep in Ethiopië begeleiden die op 5 januari start.
Om vast wat ervaring op te doen reist zij de eerste twee weken mee.
Al met al een leuke verassing!
Op 22-12-2004 stappen we in het vliegtuig en landen na een tussenstop in Rome op 13-04-1997 uit in Addis Abeba.

Het lijkt alsof we terug in de tijd zijn gevlogen, maar schijn bedriegt.
Ethiopië heeft een afwijkende jaartelling, maandindeling en dagindeling.

Het nieuwe jaar begint er op onze 11 september en heeft 13 maanden: 12 maanden van 30 dagen en één maand van 5 dagen (schrikkeljaar is zes dagen en is één jaar eerder dan ons schrikkeljaar).
Ook de dagindeling is afwijkend.

Een dag bestaat uit een dagdeel van 12 uur die begint om onze tijd 06.00 uur en een nachtdeel die begint om onze tijd 18.00 uur.
Elf uur 's morgens is in Ethiopische tijd 05.00 uur.
Gemakshalve wordt er vaak voor de toeristen de Europese tijd gebruikt.

Het Zuiden - Merengebied

Na een goede nachtrust in Addis vertrekken we vroeg in de morgen met vier landrovers naar het zuiden.
Direct worden we al geconfronteerd met het probleem dat ons de gehele reis zal achtervolgen. Gemaakte afspraken worden vaak niet goed nagekomen, waardoor bij voorbeeld hotelreserveringen niet goed aan komen of kamers dubbel worden geboekt.

Zo ook bij ons hotel bij het Lake Langano. In plaats van de luxe kamers bij het meer krijgen we driekamer-huisjes waar we met z'n vijven overnachten.

Het wordt gelukkig allemaal goed gemaakt door de prachtige kamer die ik in het volgende hotel krijg!
We blijven twee nachten in Arba Minch en maken een mooie boottocht op het meer op zoek naar krokodillen, nijlpaarden en pelikanen.
's Middags brengen we een bezoek aan een Dorze dorp.

Als we aan komen stroomt het hele dorp uit en voordat we het weten zijn we omringd door tientallen kinderen, die allemaal een pen of een birr (Ethiopische munteenheid) willen.
We vieren kerst in een gezellig restaurant waar we heerlijke tilapia eten. Na het eten gaan we met een klein groepje naar de plaatselijke "disco" en weten alle aanwezige Ethiopiërs op de dansvloer te krijgen.

De Stammen

Op weg naar Turmi brengen we een bezoek aan de Erbore stam.
We worden verwelkomd door de vrouwen en kinderen van het dorp en na enige aarzeling laten ze zich graag fotograferen.
Als beloning krijgen ze één of twee birr per persoon per foto.
Deze "vergoeding" zal bijna de gehele reis gelden voor elke foto die ik van de mensen maak.

We blijven twee nachten op een camping in Turmi en bezoeken
's morgens de plaatselijke markt van de Hamar, waar allerlei lokale producten te koop zijn. De vrouwen dragen met schelpen versierde geitenvellen en met boter en klei geverfd haar.
Ook de mannen dragen prachtige kapsels en kralenkettingen.
Aan het eind van de dag bezoeken we een dorpje waar we enkele Hamar dansen zien.

Op de camping vertelt een Hamar-jongen zijn verhaal:
Volgens de gebruiken van de Hamar zijn baby's waarbij eerst de boventanden doorkomen minky's.
En een minky betekent onheil en tegenslagen voor de familie en het dorp.

Deze kinderen worden dan ook direct gedood.
Onze Hamar-jongen is ook een minky, maar zijn moeder wist te vluchten en heeft zich drie dagen schuil gehouden. De jongen is door een andere stam opgenomen en opgevoed.

Hij is nu 18 jaar en heeft in die tijd zijn moeder drie keer in het geheim ontmoet. Als zijn familie of dorp hem vindt wordt hij alsnog gedood. Zijn stiefouders zijn inmiddels overleden en nu zwerft hij rond op de camping en doet hier en daar wat klusjes.

Hij wil graag gaan studeren, maar daar is het geld niet voor.
In overleg het onze reisbegeleidster Anneke adopteren wij hem en zullen zijn drie jaar studie sponsoren. Dit doen wij via een stichting die meer van deze jongens en meisjes begeleidt.

Het schijnt heel moeilijk te zijn om dergelijke gebruiken en tradities te doorbreken. Er is zelfs nog een stam waar alle eerstgeboren kinderen worden gedood!

We verlaten de camping van Turmi en rijden het Magopark in.
Het wordt een avontuurlijke rit waarbij we drooggevallen rivierbeddingen doorkruisen en vast komen te zitten in diepe kuilen en het mulle zand.

Onderweg stoppen we bij een dorp langs de Omo-rivier.
Hier wonen de Karo. Het is een zeer kleine stam die in een paar dorpjes langs de rivier leven. De vrouwen versieren zich met enorme littekens op de huid en dragen vaak een spijker door de onderlip.

We kamperen in het Magopark op een eenvoudige kampplaats en wassen het stof van ons lichaam in het iets lager stromende riviertje.
Rondom het kamp leven wat bavianen en als we Anke niet hadden tegengehouden liep er nu een baviaan rond met een rode baseballpet op. 's Nachts lijkt het of het regent, maar dat blijken de bavianen te zijn die in de bomen boven onze tenten zitten en daar hun behoeften doen.

Verder lezen >> www.reisimpressies.eu - Ethiopië