ETHIOPIE
Geschiedenis

To read about ETHIOPIA in English - click here

Hotels Ethiopie

Geschiedenis

Ethiopië is de oudste onafhankelijke staat van Afrika (de periode 1936-1941 onder Italiaans bestuur niet meegerekend) en een van de langst, minstens 2000 jaar, centraal bestuurde staten ter wereld.

De Ethiopische beschaving vindt haar oorsprong in het rijk van Axum. Dit rijk kwam in de derde eeuw voor Christus tot bloei en heeft tien eeuwen stand gehouden. Rond 330 n.C. kregen Syrische monniken invloed op het hof van Axum. Zo deed het christendom dat uitgroeide tot Ethiopische orthodoxie, zijn intrede in deze handelsnatie. In de zevende eeuw veroverden moslims grote delen van de Hoorn van Afrika. Zij stichtten vele havensteden (o.a. Berbera, Mogadishu en Mombasa) en sloten zo het rijk van Axum in. Vluchtende Afars van het rijk van Axum trokken zuidwaarts en brachten het christendom weer tot grote bloei. Zij bouwden de rotskerken van Lalibela. Yekuno-Amlak greep de macht in 1268. Hij beweerde af te stammen van de bijbelse koningin van Sheba. Tot 1855 bestond het huidige Ethiopië uit christelijke en islamitische staatjes die regelmatig aangevallen werden door Oromo's, Afars en Somali's. In 1855 riep de christelijke edelman (Ras) Kassa zichzelf uit tot keizer Tewodros. Hij delfde het onderspit tegen de Britten, die trachtten het gebied rond het Suez-kanaal te beheren. De opening van dit kanaal in 1869 leidde tot een run op de Rode Zeekusten door de Britten (Aden), Italië (Assab en later Eritrea) en Frankrijk (Djibouti).

De nieuwe Ethiopische machthebber Menelik sloot in 1896 een verdrag met Italië (het Verdrag van Wichale), waarover al spoedig onenigheid ontstond. Zijn (Afrikaans) leger versloeg de Italianen, tot ontsteltenis van Europa. Italië behield Eritrea. De Ethiopisch-Eritrese grens werd vastgelegd. Dit belette Menelik niet gebieden in het oosten, zuiden en westen te veroveren. In 1887 werd Addis Abeba ('Nieuwe Bloem'), de nieuwe hoofdstad van Ethiopië.

Na zijn dood in 1908 werd Menelik opgevolgd door zijn dochter Zawditu onder regentschap van eerst Ras Tefema en later Ras Tafari. In 1930 werd Ras Tafari gekroond tot keizer Haile Selassie. Zijn regeerperiode tot 1974 werd van 1935 tot 1941 onderbroken door Mussolini. In 1962 annexeerde Ethiopië Eritrea, waarna de bloedige Eritrese afscheidingsoorlog begon. Ook in Ethiopië groeide de ontevredenheid, o.a. door de verdeel- en heerspolitiek en het slechte beleid na de grote droogte van 1973. Dit mondde in 1974 uit in studentenprotesten en een succesvolle legercoup. De militaire Derg-regering oefende evenwel een terreurbewind uit. Dit heeft vele honderdduizenden slachtoffers gekost en was aanleiding voor zowel Tigrayers als Oromo's hun eigen bevrijdingsoorlog te beginnen.

De leider van de Derg, kolonel Mengistu Haile Mariam, kreeg steun van de Sovjet-Unie toen de Somalische President Siad Barre met steun van de Verenigde Staten de Ogaden-woestijn trachtte te veroveren. Het einde van de Sovjet-Unie en de Eritrese militaire successen braken het Dergbewind op. Het Tigrayse People's Liberation Front (TPLF) trok aan het hoofd van een brede coalitie van verzetsbewegingen, in mei 1991 Addis Abeba binnen. Deze beweging vormde een coalitie met de Amhara National Democratic Movement (ANDM), de Southern Ethiopia People’s Democratic Front (SEPDF) en de Oromo People’s Democratic Organisation (OPDO). Deze verschillende etnisch gebaseerde partijen vallen onder de noemer de Ethiopian People's Revolutionary Democratic Front (EPDRF). Een verzetsbeweging zoals de Oromian Liberation Front (OLF), maakte aanvankelijk deel uit van deze coalitie, maar keerde zich later tegen de macht van de EPDRF. Dit heeft meermaals geleid tot gewapende gevechten tussen de regering en de OLF die zich schuil hield in Ethiopische grensgebieden met Kenia. De EPDRF regeert sinds 1991 in Ethiopië.

Sinds 24 mei 1993 werd Eritrea, de voormalige Italiaanse kolonie en Ethiopië’s meest noordelijke provincie, onafhankelijk. Dit was een doorbraak in het 30-jaar durende conflict tussen Ethiopië en Eritrea. In mei 1998 brak echter een grensconflict uit tussen Ethiopië en Eritrea. Tijdens de eerste weken van dit conflict werden aan beide zijden bombardementen uitgevoerd. Ondanks bemiddelingspogingen van de Afrikaanse Unie (AU), de Verenigde Staten (VS) en Rwanda braken begin 1999 de eerste hevige grondgevechten uit. Medio 1999 raakte het conflict in een patstelling en hervatten beide partijen de onderhandelingen onder leiding van de AU. Deze mislukten echter. Op 12 mei 2000 begon Ethiopië wederom een grootschalig militair offensief, dat aanzienlijke terreinwinst opleverde. Na bemiddeling van de AU in nauwe samenwerking met de VS tekenden beide landen op 18 juni 2000 een staakt-het-vuren overeenkomst en op 12 december 2000 een vredesovereenkomst. November 2000 overlijdt Haile Selassie.

In de periode van 2000 tot en met 2008 blijven er spanningen tussen Eritrea en Ethiopië. In 2005 worden omstreden verkiezingen gehouden, de regering beweert voldoende zetels te hebben om opnieuw een regering te vormen. Er komen ook spanningen met Somalië van 2006 tot en met 2008. Ethiopische troepen bestrijden Islamitische milities in Somalië. In januari 2009 trekt Ethiopië alle troepen uit Somalië terug In augustus 2009 worden Ethiopië en Eritrea veroordeeld tot het betalen van compensatie aan elkaar vanwege de grensoorlog. In mei 2010 haalt de EPDRF een overwinning bij de parlementsverkiezingen. Premier Meles Zenawi gaat op voor een vierde termijn. Waarnemers van de EU zien veel onregelmatigheden.

In 2011 lopen de spanningen met Eritea op en Ethiopië verklaart de rebellen te steunen. President Meles Zenawi komt in augustus 2012 te overlijden en wordt opgevolgde door Hailemariam Desalegn. In juni 2013 spreken Egypte en Ethiopië over een dispuut over een dam in de blauwe Nijl, Egypte is bang voor een verminderde watertoevoer. In mei 2015 wint de regeringspartij EPDRF met overweldigende meerderheid de nationale verkiezingen. In januari 2016 laat de regering de plannen voor uitbreiding van de grenzen van Addis Abeba vallen na bloedige protesten van de Oromi boeren. De regering roept voor zes maanden de noodtoestand uit in oktober 2016 na aanhoudende gewelddadige anti-regerings protesten. In 2017 duurt de onrust voort, er zijn de afgelopen twee jaar minimaal 670 mensen omgekomen bij de protesten volgens het mensenrechten commitee.

Hailemariam trad in februari 2018 af en Abiy Ahmed Ali trad in april 2018 aan als Ethiopië's eerste etnische Oromo-premier. In juni 2018 kondigde Abiy aan dat Ethiopië de grensuitspraak van 2000 zou accepteren, wat leidde tot toenadering tussen Ethiopië en Eritrea die werd gemarkeerd met een vredesakkoord in juli 2018 en een heropening van de grens in september 2018. In november 2019 fuseerde de bijna 30 jaar oude etnische regeringscoalitie van Ethiopië - de EPRDF - tot één eenheidspartij, de Welvaartspartij, maar een van de vier constituerende partijen (het Tigray Peoples Liberation Front of TPLF) weigerde toe te treden.

In november 2020 brak een militair conflict uit tussen de strijdkrachten van het Tigrayan People's Liberation Front (TPLF) en het nationale leger van Ethiopië, de Ethiopian National Defense Force. Het conflict, dat in 2021 voortduurde, heeft het etnische geweld verergerd en concentreerde zich vooral in de regionale staten Tigray, Amhara en Afar.

advertentie

ETHIOPIE LINKS

Advertenties
• Goedkope vliegtickets naar Ethiopie | Vliegennaar.nl
• Rondreis Ethiopie Djoser
• Hotels Ethiopië
• Rondreizen Ethiopie
• Hotels Trivago
• Reisgidsen en kaarten Ethiopie

Nuttige links

Reisinformatie Ethiopië (N)
Rondreis Ethiopië (N)

Bronnen

Elmar Landeninformatie

CIA - World Factbook

BBC - Country Profiles

laatst bijgewerkt november 2024
Samensteller: Arie Verrijp / Geert Willems