ERITREA
Samenleving

To read about ERITREA in English - click here

Hotels Eritrea

Samenleving

Staatsinrichting

Er is geen democratisch gekozen regering. Na de dertig jaar durende onafhankelijkheidsoorlog werd Eritrea van 1991 tot 1993 geregeerd door Centrale Comité van het Eritrean People’s Liberation Front (EPLF). Isaias Afewerki, secretaris-generaal van het EPLF, werd gekozen als president. Het EPLF is omgevormd tot de enige toegestane partij in Eritrea onder de nieuwe naam People ’s Front for Democracy and Justice (PFDJ). De overgangsperiode van vier jaar naar een reguliere regering liep in 1997 af met de aanvaarding van de nieuwe grondwet (die tot op heden niet volledig wordt toegepast). De reden die hiervoor gegeven wordt is de heersende situatie van nationale veiligheid. Presidentsverkiezingen en verkiezingen voor het parlement waren gepland voor 1998, maar werden uitgesteld tot 2001 vanwege het grensconflict met Ethiopië. Ook in 2001 hebben de verkiezingen niet plaatsgevonden en zijn voor onbepaalde tijd uitgesteld. De bevolking heeft dus geen inspraak in de vorming van de regering. Oppositiegroeperingen opereren vanuit het buitenland. Er bestaat een aantal door de staat gesanctioneerde (vak)bonden, die nauw zijn verbonden met de PFDJ of daardoor worden gemonitored.

De wetgevende, uitvoerende en rechterlijke macht zijn niet gescheiden.

Het merendeel van de 150 parlementszetels bestaat uit trouwe leden van de PFDJ, oud-strijders en militairen, komt zelden bijeen en heeft niet het mandaat om wetgeving te initiëren, beoordelen of herzien. Het kan en zal de regering daarom niet ter verantwoording roepen. Dit zal evenwel veranderen als de nieuwe grondwet volledig van kracht wordt (hetgeen voorlopig niet waarschijnlijk is). Er zijn geen effectieve andere verantwoordingsmechanismen.

Het rechtssysteem is zwak en heeft weinig capaciteit. Er zijn zogenaamde ‘ Special Courts’ in het leven geroepen om corruptie aan te pakken. Deze ‘Special Courts’ worden eveneens gebruikt om dissidenten te berechten. In beginsel beslist de procureur-generaal welke zaken worden berecht door de ‘Special Courts ’. Hier vindt echter beïnvloeding door de uitvoerende macht plaats.

advertentie

Politiek

Na de onafhankelijkheid in 1993 heerste er groot optimisme in Eritrea. De wederopbouw van het land werd voortvarend ter hand genomen. Er werd aanzienlijke (politieke, sociale en economische) voortgang gemaakt. De nieuwe grondwet is op redelijk democratische wijze tot stand gekomen. Door deze ontwikkelingen verwierf Eritrea een goede reputatie bij de internationale gemeenschap. De positieve ontwikkelingen zijn echter vanwege de grensoorlog van 1998–2000 met Ethiopië en de daarna ontstane ‘koude vrede’ tot stilstand gekomen. De regering geeft met het argument de eenheid van het land niet in gevaar te willen brengen geen ruimte aan oppositionele geluiden en initiatieven tot democratisering.

Tot op heden wordt geen ruimte gegeven aan oppositiepartijen. Ter voorbereiding van de nationale verkiezingen (oorspronkelijk gepland voor 1998 en daarna uitgesteld tot december 2001) zijn in 2001 twee commissies in het leven geroepen om wetgeving te formuleren ten aanzien van de registratie van politieke partijen en om de ‘electoral code’ op te stellen. De concept verkiezingswetgeving is in februari 2002 door het parlement aangenomen en er is een verkiezingscommissie ingesteld, die overigens nog niet heeft gerapporteerd. De nationale verkiezingen zijn echter vooralsnog uitgebleven. In mei 2003 zijn lokale verkiezingen gehouden en in mei 2004 regionale verkiezingen in alle 6 regio´s. Hierdoor zijn de officiële barrières voor nationale verkiezingen weggenomen. Bespreking van de concept-wetgeving die politieke partijen mogelijk moet maken is door het parlement uitgesteld.

Voor de actuele politieke situatie zie hoofdstuk geschiedenis.

Economie

Eritrea is een van de armste landen van Afrika, met een BBP van ruim US$ 9,4 miljard (2017) en een BBP per capita van, naar schatting, US$ 1.600 (2017). De inflatie is hoog, de handelsbalans zwaar negatief, en er heerst een groot tekort aan deviezen.

Er is evenwel een potentieel voor ontwikkeling. Eritrea bezit twee havens langs drukke vaarroutes in de Rode Zee en mogelijk olie- en gasvoorraden. Daarnaast bieden de bouwnijverheid, de visserij- en landbouwsector (w.o. bloemen) en ook toerisme groeimogelijkheden. Regionale stabiliteit en goed economisch bestuur zijn echter belangrijke voorwaarden voor economische ontwikkeling.

Echter in navolging van de stagnatie in het vredesproces tussen Eritrea en Ethiopië, zijn ook de economie en handel in Eritrea bijna tot stilstand gekomen. De overheid wijt dit vrijwel geheel aan de recente oorlog met Ethiopië en de impasse in het vredesproces naast de aanhoudende droogte. De voornaamste beleidslijn op economisch gebied is al enkele jaren ongewijzigd en komt neer op een door de private sector geleide groei en open concurrentie tussen publieke en private ondernemingen in een vrije markt. Er gaapt echter een grote kloof tussen deze formele beleidsvoornemens en de praktijk.

De staat, de regerende partij (PFDJ) en de strijdkrachten hebben geleidelijk een steeds sterkere greep op de meest vitale (en harde valuta genererende) sectoren van de economie verworven, via regelgeving en eigendom van semi-publieke ondernemingen. De private sector wordt in toenemende mate weggedrukt en er is geen enabling environment aanwezig die uitnodigt tot investeren. Er is in Eritrea in de praktijk geen sprake van een vrije markt.

Eritrea voert een economisch beleid dat over het geheel genomen een sterk remmende invloed heeft op de handel, de economische productie en potentiële buitenlandse, maar ook binnenlandse investeringen in het land. In juli 2003 heeft de overheid een weinig transparant systeem van importvergunningen, prijscontroles en controles op harde valuta ingevoerd, waarbij beoogde importen worden getoetst aan de vigerende ‘nationale prioriteiten’. In de praktijk hebben staatsbedrijven hiermee vrijwel een monopolie op importen verworven. De importvergunningen zijn ook weer vereist voor het kunnen effectueren van betalingen aan buitenlandse leveranciers, die altijd via Eritrese banken moeten lopen. Staatsbedrijven genieten middels volledige overheidscontrole over de financiële sector sowieso preferentiële toegang tot de schaarse harde valuta. Het IMF heeft Eritrea dringend geadviseerd het huidige systeem van importvergunningen aan te passen en te vervangen door een prijsmechanisme.

Sinds 2003 beschikt Eritrea over een duaal wisselkoerssysteem, met een overgewaardeerde en gefixeerde officiële koers, en een eveneens gefixeerde preferentiële koers, die dichter bij de parallelle koers ligt. De parallelle koers ligt circa 60% boven de officiële koers. De overheid doet haar voordeel met dit systeem bij het aantrekken en zelf aankopen van harde valuta. Het IMF heeft echter voorgerekend dat het huidige systeem en de daarmee gepaard gaande controle over de geldmarkt de Eritrese economie veel meer schade berokkent dan dat het de staat voordeel oplevert in de vorm van deze harde valuta ‘belasting’. Het IMF heeft, niet voor het eerst, een vurig pleidooi gehouden voor geleidelijke vrijlating van de wisselmarkt en opheffing van het duale wisselkoerssysteem.

Het structurele tekort op de handelsbalans is verder opgelopen door een terugval in de export van goederen van meer dan 70% en een toename van de import met 14%. De export van goederen bedroeg in 2017 overigens slechts $ 624 miljoen per jaar.

Zoals eerder opgemerkt, is de binnenlandse- en buitenlandse schuldenlast tot een onhoudbaar niveau gestegen, waarbij de NPV van de buitenlandse schuld volgens het IMF 65% van het BBP zou bedragen. De last van de buitenlandse schuldendienst wordt nu pas echt goed voelbaar, met het aflopen van de grace period van diverse concessionele leningen. Eritrea’s buitenlandse schuld is onhoudbaar, maar het land kwalificeert niet voor het HIPC-initiatief.

Door het uitblijven van substantiële demobilisatie en de rigide toepassing van het National Service programma, kampen ondernemers met grote tekorten aan arbeidskrachten, wat een sterk negatieve uitwerking heeft op de continuïteit en het volume van de productie en dienstverlening.

Onderhandelingen over een luchtvaartovereenkomst tussen Nederland en Eritrea zijn, als gevolg van de discussie tussen de Europese Commissie en de Raad over EU-clausules en de te volgen procedures bij het sluiten van een dergelijke overeenkomst, tijdelijk opgeschort en ligt momenteel stil. Een directe verbinding zou positieve gevolgen kunnen hebben voor de handelsbetrekkingen tussen Nederland en Eritrea.

advertentie