ECUADOR
Economie

To read about ECUADOR in English - click here

Ecuador verre reizen van ANWB

Steden ECUADOR

Quito

Populaire bestemmingen ECUADOR

Galapagoseilanden

Economie

advertentie

World Trade Center in Guayaquil, Ecuador_{Photo: Alfredo Morena in het publieke domein}

Algemeen

Ecuador was tot begin jaren zeventig een van de minst ontwikkelde landen van Zuid-Amerika. Het land bleek echter grote oliereserves te hebben (in 1967 ontdekt door Texaco) en de economie drijft dan eigenlijk voor de helft op aardolie. De voorraden in Ecuador zijn echter niet zo groot en men denkt dat het nog maar twintig jaar een belangrijke inkomstenbron vormt. Ook bananen en garnalen zijn belangrijke exportproducten, maar evenals olie sterk afhankelijk van de wereldmarktprijzen en daardoor kwetsbaar. Het toerisme is sinds de laatste drie decennia ook steeds belangrijker voor de economie van Ecuador geworden.

Dankzij de groei van de olieproductie en de stijging van de olieprijs groeide het bnp tussen 1970 en 1980 met gemiddeld 9,5% per jaar. Sinds 1972 heeft de uitvoer van olie de economische structuur ingrijpend gewijzigd. Het aandeel van de verschillende sectoren in het bruto binnenlands product (bbp) was in 2017 als volgt: landbouw (bananen, koffie, cacao en suiker) 7,7%, industrie 35,2% (waarvan mijnbouw (inclusief olie) 11%, handel en diensten 56,9%.

De economische groei bedroeg in de jaren 2010 tot en met 2013 rond de 5%. in 2017 is de groei 2,7%. Van de beroepsbevolking is 55,5% werkzaam in handel en diensten, 26,1% in de landbouw en 18,4% in de industrie en mijnbouw. De werkloosheid bedraagt officieel 4,6%; de verborgen werkloosheid is echter veel groter.

Tot op de dag van vandaag blijft het grootste deel van de opbrengst van de economie bij een kleine groep van de bevolking en verdient de rest van de bevolking daarmee vergeleken maar weinig. Ongeveer 21,5% van de bevolking leeft onder de armoedegrens. (2017)

advertentie

Landbouw, veehouderij, bosbouw en visserij

advertentie

Bananen zijn een belangrijk exportproduct van Ecuador_{Photo: Scot Nelson in het publieke domein}

Van het totale landoppervlak is ca. 12% in gebruik voor landbouw, 11% is weidegrond en 60% is met bos bedekt. Van de landbouwgrond ligt rond 60% in de Costa en bijna 40% in de Sierra; het landbouwpotentieel in de Oriente wordt geschat op 35% van het totale landbouwoppervlak. Belangrijke producten van de Costa zijn bananen, cacao, en koffie. De Costa produceert verder palmpitten, rijst, katoen, suikerriet en tropische vruchten. In 1993 was Ecuador nog de belangrijkste bananenexporteur ter wereld en lagen de inkomsten rond de 1 miljard dollar. De arbeidsomstandigheden van de bananeros zijn slecht, o.a. door bestrijdingsmiddelen die zonder beschermende kleding gebruikt worden. Toch zijn zeer vele Ecuadoranen direct of indirect afhankelijk voor hun inkomen van de bananensector.

Koffie en cacao waren eens belangrijke exportproducten, maar leveren nu nog maar een paar procent van de totale exportinkomsten op. De dalende prijzen op de wereldmarkt zijn hier voornamelijk debet aan.

In de Sierra worden aardappelen, maïs, tarwe en gerst verbouwd, en is de rundveehouderij belangrijk. De veeteelt kent sinds de jaren tachtig van de vorige eeuw een explosieve groei o.a. door de invoer van sterke rassen.

De nationale productie van tarwe, gerst en melk is te klein om te voldoen aan de binnenlandse vraag. Vanaf eind jaren tachtig worden in de noordelijke Andes snijbloemen geteeld. Vooral veel vrouwen werken in deze sector. Een bijzonder exportproduct is tagua of plantaardig ivoor. De tagua-noot bestaat uit vast wit vruchtvlees dat na het oogsten moet harden en dan praktisch niet van echt ivoor te onderscheiden is. Door het verbod op olifantenivoor stijgt de belangstelling voor de tagua.

Ondanks de landhervormingen is de landbouwgrond nog grotendeels in handen van grootgrondbezitters: ca. 10% van de eigenaren beschikt over driekwart van de grond. Meer dan 70% van de landbouwbedrijven is kleiner dan 5 ha. Een bekend gezicht zijn de op een veelkleurige lappendeken lijkende hellingen van de Andes. De agrarische hervormingen hebben ook geen einde kunnen maken aan de traditionele vorm van deelpacht (huasipungo), waarbij de"pacht" voldaan wordt door arbeid te verrichten voor de grootgrondbezitter.

De grote houtreserves van het land, vooral in de oerwouden in de Oriente, worden slechts op bescheiden schaal geëxploiteerd. Door kolonisatie wordt echter jaarlijks 90.000 hectaren Amazone-woud ontbost, ca. 1% van de totale oppervlakte oerwoud. Deze kolonisatie is voor een deel spontaan en voor een deel overheidsbeleid. Men stimuleerde de migratie naar de Oriente omdat men dacht dat de landbouwgrond daar onuitputtelijk zou zijn. Dit bleek echter niet waar te zijn; de dunne vruchtbare bodemlaag was al snel uitgeput en kon daarna alleen nog maar als weiland dienen.

Ecuador heeft een belangrijke en snel groeiende zeevisserij (sardines en tonijn). De kweek van schaaldieren vormt op dit moment een belangrijke bijdrage aan de export. Het grootste deel van de garnalen wordt gekweekt in de Golf van Gayaguil en in de provincie Esmeraldas. Ecuador is inmiddels de vierde garnalenproducent ter wereld. Om de visgronden, vooral rond de Galapagoseilanden en voor de kust, te beschermen heeft Ecuador een 200-mijlszone ingesteld.

advertentie

Mijnbouw en energievoorziening

advertentie

Olieindustrie Ecuador_{Photo: KelvinLemos CC 3.0 Unported no changes made}

Sinds de koloniale tijd is de winning van goud en zilver (bij Portovelo in de provincie El Oro) van belang, en op beperkte schaal wordt koper en zwavel gewonnen. Verder is er zink, antimoon en uraan gevonden dat echter nog niet te exploiteren valt. Volgens de nieuwe mijnbouwwetgeving van 1974 zijn alle mijnen staatseigendom en de exploitatie en verkoop dient in samenwerking met de staat te geschieden.

In de jaren zeventig is de winning van aardolie economisch van groot belang geworden. De ontdekking in 1967 van zeer rijke olievelden in de Oriente (provincie Napo) maakte Ecuador na Venezuela de tweede olie-exporteur van Zuid- Amerika. Sinds 1972 is er een ruim 450 km lange oliepijpleiding van de wingebieden naar Esmeraldas in gebruik. Door de beperkte raffinagecapaciteit wordt de olie voor het grootste gedeelte ongeraffineerd uitgevoerd.

Vanaf 1972 werken de Noord-Amerikaanse maatschappijen nauw samen met de in 1971 opgerichte staatsoliemaatschappij CEPE, sinds 1989 Petroleus del Ecuador. De aardoliewinning heeft wel zeer negatieve gevolgen voor het milieu. Grote stukken oerwoud zijn gekapt en grote hoeveelheden zware metalen zijn in de grond en het grondwater terecht gekomen. Ook lekken veel aardoliepijpleidingen waardoor nu al vele honderdduizenden liters olie in het milieu zijn terecht gekomen.

In de Golf van Guayaquil zijn grote aardgasreserves ontdekt. De geïnstalleerde capaciteit voor de opwekking van elektriciteit (waarvan 48% door waterkracht) is nog onvoldoende. Er zijn nieuwe waterkrachtcentrales bij Pisayambo, Paute en Agoyán in werking gesteld.

advertentie

Industrie

advertentie

Textiel Ecador_{Photo: David Adam Kess CC 3.0 Unported no changes made}

De industriële productie groeide in de jaren tussen 1972 en 1982 met gemiddeld 10,5% per jaar, maar stagneerde in de jaren tachtig als gevolg van teruglopende investeringen. Nieuwe fabrieken voor chemie, hout- en papierverwerking en metaalverwerkende industrie schoten als paddestoelen uit de grond.

Tussen 1982 en 1992 steeg de industriële productie nog maar met 0,2% per jaar. Sinds 1992 is er weer sprake van groei. Een groot deel van de industriële expansie, gericht op importsubstitutie, is tot stand gebracht door buitenlandse investeringen (voornamelijk de Verenigde Staten), buitenlandse kredieten en een sterke uitbreiding van overheidskredieten. Buitenlandse bedrijven kregen dezelfde rechten als de nationale bedrijven.

De industrie is voor driekwart geconcentreerd in Guayaquil en Quito. De belangrijkste producten zijn textiel, plantaardige oliën en vetten, cacaoproducten, suiker, tabak, bier, cement, papier, metaalwaren en rubber. Het doel van een groots opgezet industrieplan is het aanzwengelen van de export en een vermindering van de afhankelijkheid van de import. Grondstof verwerkende, chemische en kunststofindustrie worden sterk gestimuleerd.

De meeste werknemers in de industrie werken in kleine familiebedrijven van minder dan 500 arbeidsplaatsen. Bedrijven met meer dan 500 werknemers zijn er niet veel te vinden in Ecuador.

Handel en verkeer

advertentie

Expor Ecuador_{Photo: Haussmann, Cesar Hidalgo, et. al. CC3.0 no changes made}

Aardolie, garnalen, bananen, koffie, cacao en snijbloemen zijn de belangrijkste exportproducten. De belangrijkste exportpartners zijn de Verenigde Staten, Colombia, Italië, Chili en Peru. In 2017 werd er voor 19,1 miljard dollar geëxporteerd.

Ingevoerd worden vooral machines, halffabricaten en voedingsmiddelen. De belangrijkste importpartners zijn de Verenigde Staten, Colombia, Venezuela, Japan en Mexico. In 2017 werd er voor 19 miljard dollar geïmporteerd. De toegenomen internationale kredietwaardigheid heeft geleid tot een snelle groei van de buitenlandse schuld.

De belangrijkste belemmering voor het binnenlandse en buitenlandse transport over de weg wordt gevormd door het oerwoud in de Oriente en de Andesketens in de Sierra. De belangrijkste wegverbindingen zijn het Ecuadoraanse deel van de Carretera Panamericana (1392 km) tussen Tulcán aan de grens met Colombia en Macará aan de grens met Peru. Er zijn vier spoorlijnen met een totale lengte van ruim 1500 km waarvan echter nog maar 971 km wordt gebruikt die dan ook nog maar van weinig betekenis voor de economie zijn.

De binnenvaart speelt als verkeersverbinding een belangrijke rol, zowel in het vrijwel ontoegankelijke oerwoud in de Oriente als in de Costa. Voor de buitenlandse handel van Ecuador is de zeescheepvaart van groot belang; 95% van de export verlaat via de havens het land. De belangrijkste haven is die van Guayaquil; andere belangrijke havens zijn Puerto Bolívar en Esmeraldas/El Balao (olie) en Manta (visserij). De koopvaardijvloot bestaat uit ca. 160 zeeschepen, waaronder 22 tankers.

Internationale vliegvelden zijn de luchthaven Mariscal Sucre bij Quito en het Simón Bolívar-vliegveld bij Guayaquil; verder zijn er meer dan honderd kleinere vliegvelden en landingsstrips die vooral belangrijk zijn voor het transport van mensen en goederen in de Oriente. Compañía Ecuatoriana de Aviación (CEA) is de nationale luchtvaartmaatschappij.

ECUADOR LINKS

Advertenties
• Vliegen naar Ecuador
• Djoser Rondreis Ecuador
• Ecuador verre reizen van ANWB
• Rondreizen Ecuador
• Bouw je eigen Ecuador Rondreis
• Hotels Trivago
• Hotels Ecuador
• Autoverhuur Sunny Cars Ecuador
• Reisgidsen en kaarten Ecuador

Nuttige links

Dieren in Ecuador (N)
Reisfoto's Ecuador
Reisinformatie Ecuador (N)
Reizendoejezo - Ecuador (N)
Rondreis door Ecuador (N)
Rondreis Ecuador (N)
Startpagina Ecuador (N)
Vakantiebestemming.info Ecuador (N)

Bronnen

Ecuador

Cambium

Luft, A. / Reishandboek Ecuador en de Galápagoseilanden

Elmar,

Rachowiecki, R. / Ecuador & the Galápagos islands

Lonely Planet

Renterghem, O. van / Ecuador : mensen, politiek, economie, cultuur

Koninklijk Instituut voor de Tropen/Novib

Vries, W. de / Ecuador, Galápagos

Gottmer

CIA - World Factbook

BBC - Country Profiles

laatst bijgewerkt november 2024
Samensteller: Arie Verrijp / Geert Willems