DEMOCRATISCHE REPUBLIEK CONGO
Geschiedenis

To read about DEMOCRATIC REPUBLIC OF THE CONGO in English - click here

Hotels Democratische Republiek Congo

Geschiedenis

In 1960 werd Congo onafhankelijk van België. Joseph Kasavubu werd door het parlement als eerste president gekozen en Patrice Lumumba werd minister-president. Slechts enkele dagen na de onafhankelijkheid brak een oproer uit onder leger en politie. Dit leidde tot een burgeroorlog, die uiteindelijk tot november 1965 duurde, waarna Joseph Désiré Mobutu aan de macht kwam. In 1971 veranderde Mobutu de naam van het land in Zaïre. Onder diens bewind trad een proces van politiek en economisch verval in werking, dat er toe leidde dat de regering buiten Kinshasa weinig invloed had op het openbaar bestuur en de Zaïrese staat in de praktijk niet meer bestond.

In 1994 bracht de burgeroorlog in Rwanda een grote vluchtelingenstroom naar Zaïre op gang. Dit verhoogde de reeds bestaande spanningen en veroorzaakte nieuwe conflicten. Uiteindelijk escaleerde de situatie in oktober 1996 tot een oorlog tussen de Banyamulenge (Congolese Tutsi’s) en het Zaïrese leger. Andere verzetsbewegingen sloten zich aan bij de Banyamulenge en verenigden zich in de"Alliance des Forces Démocratiques pour la Libération du Congo-Zaïre" (AFDL) onder leiding van Laurent Désiré Kabila. Het slecht georganiseerde Zaïrese leger bleek niet opgewassen tegen de rebellen, die met wapens, manschappen en advies werden gesteund door de Rwandese Tutsi-regering en mogelijk ook door andere landen in de regio. Op 16 mei 1997 vluchtte de toen al doodzieke Mobutu vanuit Kinshasa naar Marokko, waar hij in ballingschap overleed in september 1997. Daags na zijn vlucht namen de troepen van de AFDL de stad in. AFDL-voorzitter Kabila wijzigde de naam van het land in Democratische Republiek Congo en riep zichzelf uit tot president.

Kabila beloofde bij zijn aantreden verstrekkende verbeteringen op het gebied van mensenrechten, economie en staatsinrichting. Hij presenteerde een democratiserings-programma dat moest leiden tot democratische verkiezingen in april 1999. Eveneens hoopgevend was het toetreden van de DRC tot de Southern African Development Community (SADC). Kabila ontpopte zich echter in korte tijd als een autoritair en grillig leider. Zijn regering kreeg een steeds smallere machtsbasis en de toegezegde hervormingen bleven uit. Eind juli 1998 werd alle Rwandese militairen die zich op Congolees grondgebied bevonden aangezegd het land te verlaten. Enkele dagen later braken in de steden Bukavu en Goma gevechten uit tussen achtergebleven Rwandese militairen en eenheden van het Congolese leger (FAC). Dit was het begin van de gewapende opstand tegen Kabila. Deze groeide snel uit tot een regionaal conflict waarbij verscheidene Afrikaanse landen militair betrokken waren.

Na diverse vergeefse pogingen leidden vredesbesprekingen o.l.v. president Chiluba van Zambia uiteindelijk tot het Lusaka-Akkoord, dat door de zes deelnemende landen op 10 juli 1999 werd getekend en door de drie rebellenbewegingen op 31 augustus. De uitvoering van dit akkoord werd echter lange tijd niet ter hand genomen. Na de ondertekening op 16 december 2002 te Pretoria van het Accord Global et Inclusif sur la Transition door de toenmalige Congolese regering, de RCD-Goma, de MLC, de politieke oppositie (Forces Vives), de RCD-K-ML, de RCD en de Mayi-Mayi leidden de onderhandelingen over de interim-grondwet, machtsdeling, de vorming van een nationaal leger en de bescherming van de leiders en instellingen in Kinshasa tot de ondertekening van de Final Act van de Inter-Congolese Dialoog op 1 en 2 april 2003 te Sun City, Zuid-Afrika.

Nadat het akkoord op 29 juni 2003 was getekend door de regering, de RCD-Goma, de MLC, alsmede de Mayi Mayi, de RCD-K-ML en de RCD-N, was de weg vrij voor de vorming van een nieuwe overgangsregering.

De vice-presidenten waren Yerodia Ndombasi (voormalige regering), Azerias Ruberwa (RCD-Goma), Jean-Pierre Bemba (MLC) en Arthur Z’Ahidi Ngoma (politieke oppositie). De 36 ministers waren afkomstig van alle voormalige rebellengroepen, de voormalige regering, de voormalige politieke oppositie en het maatschappelijk middenveld. Met de installatie op 22 augustus 2003 van de nieuwe overgangsregering, het parlement en de senaat werden de RCD-Goma, MLC, RCD-N en RCD-K-ML de facto politieke partijen. In het parlement hadden 29 partijen en groeperingen zitting, waaronder leden van in het buitenland (onder andere België en Frankrijk) gevestigde oppositiepartijen.

In mei 2005 wordt er een nieuwe grondwet, geformuleerd door elkaar voorheen bestrijdende partijen door het parlement aangenomen. In juli 2006 worden president en parlementsverkiezingen gehouden. De presidentsverkiezingen laten geen duidelijke winnaar zien. Het is een nek aan nek race tussen Kabila en Bemba. Op 29 oktober is er een nieuwe presidentsverkiezing, die Kabila wint. In april 2008 breken gevechten uit met Hutu milities uit Rwanda, een oude bondgenoot. Duizenden mensen worden uit hun woonplaatsen verdreven. In 2009 en 2010 blijft het erg onrustig. De VN soldaten staan vrij machteloos tegen alle geweld. In mei 2010 roept de regering de VN op haar gebied te verlaten voor de verkiezingen in 2011. John Holmes van de VN waarschuwt voor de gevolgen van een voortijdig vertrek. In 2010 en 2011 komen massale verkrachtingen voor door zowel regeringstroepen als rebellen. Bemba staat terecht voor het internationale strafhof in Den Haag. In november 2011 wint Kabila de omstreden presidentsverkiezingen. Gedurende 2012 en 2013 blijft het voortdurend onrustig en worden diverse bemiddelingspogingen gedaan door andere Afrikaanse landen. In maart 2014 veroordeelt het internationaal strafhof FRPI leider Katanga vanwege oorlogsmisdaden. Eind 2016 zijn er nieuwe presidentsverkiezingen gepland, maar in november 2016 komt er een politieke deal tussen de coalitie rond Kabila en de oppositie om de verkiezingen naar 2018 te verplaatsen. In november 2017 komt er een tijdpad van de verkiezingscommissie voor verkiezingen in december 2018. Ondertussen is het land in een diepe crisis beland met het grootste aantal van huis en haard verdrevenen ter wereld. Oppositiekandidaat Felix Tshisekedi werd op 10 januari 2019 tot winnaar van de verkiezingen uitgeroepen en twee weken later ingehuldigd. Dit was de eerste machtsoverdracht aan een oppositiekandidaat zonder noemenswaardig geweld of een staatsgreep sinds de onafhankelijkheid.

advertentie

DEMOCRATISCHE REPUBLIEK CONGO LINKS

Advertenties
• Hotels Democratische Republiek Congo
• Congo Kinshasa tickets vergelijken? VliegenNaar
• Hotels Trivago
• Boeken, ook tweedehands, over DEMOCRATISCHE REPUBLIEK CONGO bij Bol.com

Nuttige links

Congo-Kinshasa informatie - Reizendoejezo (N)
Democratische Republiek Congo Startnederland (N+E)

Bronnen

Elmar Landeninformatie

CIA - World Factbook

BBC - Country Profiles

laatst bijgewerkt november 2024
Samensteller: Arie Verrijp / Geert Willems