CUBA
Land van sigaren muziek en rode aarde

Tekst: Joyce Frey.

Na een lange vlucht bereikten we het vliegveld van Varadero. Een hitte verwelkomde ons, mijn dochter Sandra en ik, die uit de Zwitserse kou kwamen. Toen de mensen bij elkaar waren, die dezelfde rondreis zouden gaan maken, liepen we naar de bus dieop ons stond te wachten. We waren allen moe van de lange vlucht en hoopten snel in ons hotel aan te komen.

Maar de bus had er geen zin in om te rijden. Na meerdere pogingen moesten we uitstappen en wachten.
Een vertegenwoordiger van het sterke geslacht begon bijna te janken en jammerde dat hij weer naar huis wilde gaan.
Als troost kregen we een betere bus die ons over het schiereiland Varadero reed.

Het was niet zo interessant die vele hotels daar te zien.
Toen we weer terug gekomen waren, deed onze bus het weer.
We konden naar Santa Clara rijden, waar de reis beginnen zou.
Het ging over een goed aangelegde brede weg waar bijna geen verkeer was.

Af en toe gingen we aan een oude Amerikaanse cabriolet voorbij, of kwam er ons eentje tegemoet. Onze bus had niet alleen een chauffeur en een reisleider maar ook een monteur en een bardame aan boord. Achter in de bus was een bar waar we drankjes konden halen.

Sandra en ik waren de eersten die er gebruik van maakten om een Mojito te bestellen. Een echt Cubaanse drankje dat uit witte rum, citroen, suiker, ijs en water bestaat.
Het wordt dan nog gegarneerd met pepermuntbladen.

We moesten wel eerst de jonge, luie, dikke dame uit haar slaap halen. Dat gebeurde steeds als iemand iets te drinken wilde halen.
Zo maakten we er een spelletje van om te wachten tot ze weer sliep, om een drankje te bestellen.

Eindelijk kwamen we bij ons hotel aan en konden we een beetje van de rust genieten.
Toen we elkaar bij het avondeten weer allemaal troffen en naar onze tafels gingen, legde de 'huiler" een pak met natte bankbiljetten op tafel.

Hij zei beschaamd dat hij ze had afgespoeld, nadat ze bij het afzakken van zijn broek, in het toilet was gevallen.
Ik begon te lachen en riep dat we een "witwasser" in ons midden hadden. Vanaf dit moment noemde we hem alleen nog maar "de witwasser"
De volgende ochtend waren we uitgerust en konden we met nieuwe energie aan de rondreis beginnen.

We bleken een leuke groep te hebben en we konden het goed met elkaar vinden. Het ging naar Cienfuegos, waar we eerst een botanische tuin gingen bekijken.

Er groeiden daar meer dan 2000 soorten bomen en planten. Daarna reden we naar de stad zelf om onder andere het beroemde Terry theater te bekijken.
We gingen naar binnen. Het was erg oud en zeer nostalgisch.
Ik kon me hier wanen in de tijd van mijn oma.
Verder ging de reis over een weg die minder goed was.

Veel vrachtwagens met achterin staande mannen, reden over deze weg. Ze waren op weg naar hun werk.
Hier groeit overal suikerriet dat gekapt moet worden.
Overal waar je keek waren mannen aan het rietkappen, als ze niet toevallig op de grond zaten om een sigaret te roken.
De oogst werd op de vrachtwagens gegooid om naar de suikerfabriek gebracht te worden.

Wij gingen verder naar Trinidad
Dat is een leuk stadje met koloniaal karakter.
De straatjes zijn met keitjes belegd. Een schoolklas maakte op een plein gymnastiekoefeningen. We keken een tijdje toe en wandelden vervolgens verder door het stadje.
Op straat danste een lange dunne man, die er uitzag alsof hij al ver over de zeventig was.

Hij had het ritmisch dansen in zijn bloed en gaf een goede show. Na een lange wandeling gingen Sandra en ik naar een terrasje om ons teverwennen met een Cuba Libre. Ook hier speelden muzikanten die heerlijke klanken ten beste gaven.
Daarna beklommen we de kerktoren om van het uitzicht over de stad te genieten.

De dag er na reden we naar Guama. We konden het niet nalaten om onze bardame uit haar slaap te halen.
Al was het maar voor een glaasje water.
Op een grote plaats zagen we dat kinderen weer bezig waren met gymnastiekoefeningen.

Maar ons doel was een natuurreservaat. Met een boot voeren we over een rivier, langs prachtige landschappen, waar af en toe een paar armoedige huisjes stonden.
Ook waren er een paar luie krokodillen te zien, die daar lagen alsof ze dood waren, maar met de bek wagen weid open.

Verder lezen >> www.reisimpressies.eu - Cuba