CORSICA
Geschiedenis

To read about CORSICA in English - click here

Wandelvakantie Corsica

Steden CORSICA

Ajaccio

Populaire bestemmingen FRANKRIJK

Ardeche	Auvergne	Bourgondie
Bretagne	Cevennen	Corsica
Cote d'azur	Dordogne	Elzas
Jura	Languedoc-roussillon	Loiredal
Lot	Normandie	Picardie
	Provence

Geschiedenis

Oudste geschiedenis

Zo’n 6500 jaar geleden, in de pre-neolithische periode, woonden er al mensen op Corsica. Het bewijs daarvoor wordt geleverd door het skelet van de “dame van Bonifacio” dat gedateerd is op 6570 voor Christus en in 1975 werd gevonden. Het waren grotbewoners die van de jacht en de visserij leefden en waarschijnlijk afkomstig waren van Toscane op het Italiaanse vasteland en van Sardinië, het Italiaanse eiland ten zuiden van Corsica. Corsica behoorde rond die tijd tot Ligurië.

advertentie

Menhirs bij Filitosa Zuid-Corsica_{Photo: Jean-Pol GRANDMONT CC 3.0 Unported no changes made}

In de nieuwe steentijd (neolithische periode 6000-1800 voor Chr.) leerden de Corsicanen granen te verbouwen en worden er schapen en geiten gehouden. Ook gebruikt men vanaf die tijd stenen wapens en gebruiksvoorwerpen. Met behulp van de vele op het eiland liggende grote stenen werden ook de eerste huizen gebouwd in de laat-neolithische periode (3300-1800 voor Chr.). Kenmerkend voor deze periode zijn de zogenaamde “alignements”, rijen tot menselijke figuren omhoog geplaatste grote stenen of menhirs (ook wel dolmens genoemd). Menhirs werden ook bij graven geplaatst als eerbetoon aan de gestorvene.

In de bronstijd van 1800-700 voor Chr. werden er al kleine gefortificeerde dorpen gebouwd door in die tijd gevormde stammen. In die periode kwamen ook de goed bewapende Torreanen op Corsica, waardoor de Corsicanen gedwongen waren om te vluchten naar Noord-Corsica. De Torreanen hadden in tegenstelling tot de Corsicanen bronzen dolken en zwaarden tot hun beschikking. Ze bouwden ook tempels in de vorm van torens. Vanaf 600 v. Chr. komt de naam Corsica voor, o.a. bij de Feniciërs die een ruilhandel met de Corsicanen onderhielden. Ca. 550 v. Chr. landden de Focaiers, door de Perzen verjaagd uit Griekenland, op de oostkust van Corsica. Het waren handelaren die veel zaken deden met Sicilië, Spanje, Frankrijk en Italië, en zij stichtten de nederzetting Alalia, waar nu Aléria gelegen is.

advertentie

Italiaans schiereiland ca. 400 v.Chr._{Photo: Richardprins CC 3.0 Unported no changes made}

advertentie

Corsica wordt bezet door...bijna iedereen

Deze Focaiers werden weer verjaagd door de Carthagers en de Etrusken. Doordat Carthago en Rome met elkaar slaags raakten kreeg De Romeinse veldheer Scipio de opdracht de Corsicanen uit Alalia te verjagen en de stad te vernietigen. Dit lukte zonder veel moeite en vanaf 221 v. Chr. werd Corsica een provincie van het Romeinse Rijk. De Corsicanen waren al die tijd genoodzaakt zich in het binnenland terug te trekken en deelden af en toe wat speldenprikken uit tegen de diverse indringers. Het lukte hen ook om enkele steden in het binnenland te bouwen.

Het christendom werd in de Romeinse periode geïntroduceerd maar de verspreiding verliep moeizaam door de gewelddadige tegenwerking van de Romeinen. In 410 werd Rome door de Goten veroverd en werd Corsica bevrijd van het Romeinse juk. Lang duurde die vrijheid echter niet want vervolgens werd Corsica bezet door Vandalen, Goten, Longobarden, Byzantijnen en Grieken. De Grieken bleven het langst en onder hen hadden de Corsicanen het zeer moeilijk o.a. vanwege hoge belastingen die men aan de Grieken moest betalen. De Griekse overheersing duurde ongeveer twee eeuwen. In 713 werden de Grieken verjaagd door de Saracenen die zich alleen zouden bezighouden met het plunderen van het eiland. In 807 werd Corsica door de Moren bezet, die de bevolking nog meer de duimschroeven aanzetten. Vele Corsicanen vluchtten dan ook naar het Franse vasteland. Pogingen van andere landen om de Moren (moslims!) te verjagen, mislukten vooralsnog.

In 833 lukte het echter de Toscaanse graaf Bonifacio een vesting te bouwen op het zuidelijkste puntje van Corsica. Toch zou het nog meer dan 150 jaar duren voordat de Moren door Italianen verjaagd zouden worden. Als dank voor bewezen diensten kregen een aantal Italiaanse soldaten en gevluchte edelen een kasteel en een stuk land toegewezen. Maar ook deze zogenaamde “baronnen” onderdrukten de Corsicaanse bevolking en vochten ook onderling vele oorlogen uit. De Corsicanen pikten het niet langer meer en onder leiding van Sambucuccio de Alando lukte het om de Italiaanse baronnen een tijdje buitenspel te zetten. Er werd een verbond opgericht, de Terra del Commune, waarin elke Corsicaanse provincie een of twee burgemeesters mocht afvaardigen. Helaas grepen de baronnen na de dood van Sambucuccio weer de macht.

Pisanen en Genuezen

In 1077 kreeg paus Gregorius VII van de Franse koning het recht op Corsica. Deze paus gaf het eiland echter als leengoed aan de kardinaal van het Italiaanse Pisa, op dat moment de grootste handelsconcurrent van Genua. Dit pakte eindelijk een keer goed uit voor de Corsicanen want er werden steden herbouwd, wegen en bruggen aangelegd en natuurlijk werden er ook vele kerken gebouwd. Langs de kust werden veel wachttorens gebouwd om vijanden op tijd te kunnen zien.

advertentie

Bonifacio Corsica_{Photo: GHIRARDI CC 3.0 Unported no changes made}

In 1217 veroverden de Genuezen het strategisch gelegen Bonifacio en stichtten er een Genuese handelskolonie. Met behulp van de Corsicaanse vrijheidsstrijder Sinucello de Cinarca werden de Genuezen verslagen, maar in 1221 werd het leger van Sinucello verslagen en zagen de Corsicanen definitief af van hun recht op Corsica. De paus schonk Corsica, samen met Sardinië aan de koning van Aragon in Spanje. Het lukte hen echter ook niet om de Genuezen te verjagen. Nu kwam echter de bevolking weer in opstand onder leiding van Arrigo della Rocca. Na een mislukte poging versloeg hij in 1392 de Genuezen, werd al snel weer verslagen door diezelfde Genuezen, maar veroverde daarna weer geheel Corsica met uitzondering van de bolwerken Bonifacio en Calvi.

Deze geschiedenis herhaalde zich nog enkele malen totdat het verzet van de Corsicanen in 1515 definitief door de Genuezen gebroken werd. In 1547 werd er echter alweer een poging gedaan om Corsica van de Genuezen te bevrijden. Dit keer was het koning Hendrik II samen met de Turkse vloot en de Corsicaan Sampiero Corso, die een poging waagden. In 1553 werd Corsica, op Calvi na, ingenomen door de Fransen maar in 1559 werd Corsica tijdens de vrede van Cateau- Cambrésis wederom aan de Genuezen toegewezen. Sampiero deed nu nog een laatste alles-of-nietspoging met een klein maar sterk leger. Aanvankelijk regen Sampierro en de zijnen de ene na de andere overwinning aaneen, maar Sampierro werd in een hinderlaag gelokt en vermoord. Het verzet van de Corsicanen was nu gebroken en er restte niets anders dan het vredesverdrag met de Genuezen te ondertekenen. De Genuezen bouwden nu nog sterkere en hogere torens (12-17 meter hoog) langs de kust. Enkele daarvan staan nog steeds op o.a. Cap Corse.

Rond 1730 werd het weer onrustig op het eiland, o.a. door de belastingverhogingen die de Genuezen telkens doorvoerden. Toen ook nog enkele Corsicaanse soldaten onthoofd werden eiste de bevolking wraak. De Genuezen kregen echter hulp van Karel VI die een groot leger Duitse huursoldaten stuurde. In 1732 werd er tot een wapenstilstand besloten.

Op 12 maart 1736 arriveerde de Duitser Theodor von Neuhoff toevallig op Corsica op een Engels schip vol met kanonnen, geweren, munitie en veel geld. In ruil voor het koningsschap van Corsica kregen de Corsicanen het wapentuig. Enkele maanden later vertrok Von Neuhoff weer om geld bij elkaar te krijgen om zijn hofhouding te kunnen betalen. In 1743 keerde hij weer terug op Corsica maar werd tot persona non grata verklaard en mocht Corsica dus niet in. Een van de drie leiders die de taken van Von Neuhoff waarnam tijdens diens afwezigheid was Giampietro Gaffori. Hij werd ook de nieuwe leider toen bleek dat Von Neuhoff niet meer terug zou komen. Hij zocht hulp bij de Engelsen en samen lukte het hen om Bastia en Corti te veroveren. Op 10 augustus 1746 riep Gaffori de onafhankelijkheid uit en in 1751 werd er een vredesverdrag getekend met Genua. Gaffori werd uitgeroepen tot gouverneur-generaal van Corsica maar werd in 1753 door de Genuezen vermoord.

Pascal Paoli en Napoleon Bonaparte

advertentie

Pascal Paoli Corsica_{Photo: Estebanlenormand in het publieke domein}

Pascal Paoli werd in 1755 de nieuwe leider van het Corsicaanse verzet en hij zou uiteindelijk de Vader des Vaderlands worden. Hij was een gestudeerd man met nieuwe ideeën en voerde ze ook uit. Zo zorgde hij voor democratische hervormingen als stemrecht voor iedereen boven de 25 jaar. Er werd verder een algemene vergadering uitgeroepen, hij verbood de “vendetta” (de bloedwraak), stichtte volksscholen en in 1765 zelfs de universiteit van Corte. Ook vond hij het noodzakelijk om een eigen vloot te hebben.

In 1768 werd Corsica door de Genuezen aan Frankrijk verkocht voor 200.000 pond. Het verzet was woedend over deze koehandel en het was Carlo Bonaparte, de vader van Napoleon Bonaparte, die Frankrijk de oorlog verklaarde. De slag bij Borgo werd door de Corsicanen gewonnen, maar op 8 mei 1769 werd het Corsicaanse leger in de pan gehakt door het leger van Lodewijk XV. Op 12 juni 1769 werd Corsica tot Frans grondgebied verklaard. Aangespoord door de Franse Revolutie reisde Paoli naar Parijs om de vrijheid van Corsica te bepleiten. Deze missie lukte, alleen het Corsicaanse volk was sterk verdeeld en een burgeroorlog dreigde. Paoli riep onmiddellijk de onafhankelijkheid van Corsica uit maar vroeg de Engelsen weer om hulp. Met vereende krachten werd de rust weer hersteld en de oude grondwet werd weer aangenomen, hoewel de eigenlijke macht in handen was van de Engelse koning George III. Deze George III benoemde Gilbert Elliott tot onderkoning van Corsica maar de Engelsen trokken zich al na een jaar terug uit Corsica.

Ondertussen vocht ene Napoleon Bonaparte mee in het Corsicaanse leger. Na een mislukte poging om de citadel van Ajaccio op de Engelsen te veroveren vluchtte hij naar het vasteland waardoor hij door de meeste Corsicanen als een landverrader beschouwd werd. In Frankrijk aangekomen maakte hij al snel furore in het leger en dat leidde uiteindelijk tot het keizerschap. Tijdens zijn veldtocht in Italië maakte hij in 1799 een einde aan de Engelse overheersing van Corsica en bezette het eiland. In 1811 benoemde hij zijn geboorteplaats Ajaccio tot hoofdstad van Corsica. Het eiland verfranste al snel hoewel Parijs de nieuwe aanwinst eigenlijk volkomen links liet liggen. Dit veranderde pas tijdens het bewind van Napoleon III, zo ongeveer halverwege de 19e eeuw. Hij stichtte ziekenhuizen,legde wegen en spoorwegen aan en veel Corsicanen werden in openbare functies benoemd.

Eerste en Tweede Wereldoorlog

Desondanks trokken veel Corsicanen naar het Franse vasteland op zoek naar werk en de groep Corsicanen die zich wilde afscheiden van Frankrijk werd steeds kleiner. Het was dan ook niet verwonderlijk dat veel Corsicanen zij aan zij met de Fransen meevochten in de Eerste Wereldoorlog. Er zouden uiteindelijk meer dan 40.000 Corsicanen sneuvelen op de slagvelden. Ook de Tweede Wereldoorlog liet Corsica niet onberoerd. De Italiaanse leider Benito Mussolini vond dat Corsica bij Italië hoorde. De Corsicanen dachten hier uiteraard heel anders over maar de Duitsgezinde Vichy-regering ging op 11 november overstag en stond Corsica af aan de Italianen. Dezelfde dag nog werd Corsica bezet door de Italianen, wat later gevolgd door de Duitsers.

Hier en daar laaide het verzet op tegen de bezetters die antwoordden met intimidaties, plunderingen en de oprichting van een concentratiekamp. Dit leidde tot de oprichting van een heuse verzetsbeweging (maquisards) die vanuit de maquis het de Italianen en de Duitsers steeds moeilijker maakten. Ze werden daarbij geholpen door de geallieerden die veel wapens en munitie aan land smokkelden. Ondanks hevig verzet van de Duitsers werden zij op 4 oktober 1943 in de Golo-vallei verslagen. De Italianen hadden zich al enkele maanden eerder overgegeven zodat voor Corsica de oorlog al vrij snel voorbij was.

Periode van herstel, toerisme en bommen

advertentie

Wapen van Corsica_{Photo: Heralder CC 3.0 Unported no changes made}

Na jaren van herstelwerkzaamheden aan huizen en de infrastructuur werd vanaf 1955 door de Franse regering besloten tot modernisering en uitbreiding van de landbouw. Desondanks trokken nog steeds veel Corsicanen naar het Franse vasteland. In 1959 werd het Action Régionaliste Corse (ARC) opgericht met als doel de traditie en cultuur van Corsica te behouden. Ook streefde men naar zelfbestuur. In 1975 wordt het Front de Libération Nationale de Corse (FLNC) opgericht, het Corsicaanse bevrijdingsfront.

Vanaf de jaren zestig stortte Corsica zich op het toerisme en er werden vele hotels en vakantieoorden gebouwd. In 1975 werd Corsica in twee departementen onderverdeeld. Bastia werd de hoofdstad van het departement Haut-Corse en Ajaccio van het departement Corse du Sud. In 1982 kreeg Corsica een eigen parlement met 61 zetels en mag beslissingen nemen op het gebied van cultuur, onderwijs en milieu. Een kleine minderheid streeft echter nog steeds naar autonomie en maakt dat regelmatig duidelijk via o.a. bomaanslagen.

Het “hoogtepunt” van de bomaanslagen lag in de jaren zeventig en tachtig van de 20e eeuw. 111 aanslagen in 1973, 463 in 1980 en talloze meer sinds die tijd. Begin jaren negentig valt het FLNC uit elkaar door o.a. persoonlijke conflicten en economische en politieke belangenverstrengelingen. In 1996 ontploft er een bom in het centrum van Bastia met als gevolg twaalf gewonden en een dode. Het is gelukkig een van de weinige aanslagen waar slachtoffers vallen. In februari 1998 werd Corsica nogmaals opgeschrikt door de moordaanslag op prefect Érignac.

Het zogenaamde proces van Matignon heeft in de zomer van 2001 geresulteerd in een akkoord tussen de Franse regering en alle Corsicaanse partijen. Het akkoord voorziet in een overgangsperiode van vier jaar. Daarna krijgt Corsica een verregaande autonomie met wetgevende bevoegdheden.

Corsica werd op 18 oktober 2002 opgeschrikt door 15 aanslagen met explosieven. Onder meer banken en villa's waren het doelwit, maar slachtoffers vielen er niet. De politie vermoedde dat separatisten de aanslagen pleegden.

In maart 2006 werd de rechtse politicus Robert Feliciaggi doodgeschoten.

Eind december 2007 werden er twee bomaanslagen gepleegd, en bij één daarvan, op een legerkazerne, raakten twee mensen gewond.

advertentie

Corsicaanse nationalisten bekrassen Franse plaatsnaamaanduidingen_{Photo: FDominec CC 3.0 Unported no changes made}

Zie verder ook de geschiedenis van Frankrijk op Landenweb.

CORSICA LINKS

Advertenties
• Corsica Tui Reizen
• Hotels Trivago
• Autohuur Corsica
• Corsica Hotels
• ANWB vakantie boeken Corsica
• Wandelvakantie Corsica
• Autoverhuur Sunny Cars Corsica
• Reisgidsen en kaarten Corsica

Nuttige links

Corsica 2LinkBelgië (N+E)
Corsica Start België (N)
Reisinformatie Corsica (N)
Startpagina Corsica (N)

Bronnen

Corsica

Lannoo

Corsica

Lonely Planet

Corsica

Touring/Lannoo

Driessen, J.W. / Corsica

Elmar

CIA - World Factbook

BBC - Country Profiles

laatst bijgewerkt november 2024
Samensteller: Arie Verrijp / Geert Willems