CAMPANIE
Samenleving

To read about CAMPANIA in English - click here

Campanie Tui Reizen

Populaire bestemmingen ITALIE

Campanie	Lombardije	Sardinie
Sicilie	Toscane	Umbrie
	Veneto

Samenleving

Staatsinrichting

advertentie

Parlement van Italië is gevestigd in het Palazzo Montecitorio_{Photo: Manfred Heyde CC 3.0 Unported no changes made}

Het Italiaanse parlement bestaat uit een Kamer van Afgevaardigden (Camera dei Deputati) met 630 leden en een Senaat (Senato) met 315 leden. In theorie kunnen de Italianen iedere vijf jaar naar de stembus gaan om de vertegenwoordigers van het parlement en van de gewestelijke raden te kiezen. In de praktijk vinden er in Italië vaak vervroegde verkiezingen plaats.

De president heeft een ambtsperiode van zeven jaar en wordt gekozen door een verenigde zitting van de twee kamers aangevuld met drie vertegenwoordigers van elke regionale raad. De president heeft het recht om het parlement te ontbinden, de ministers-presidenten te benoemen en mag ook een wetsontwerp vast houden om in beraad te nemen. Na het beëindigen van zijn ambtsperiode wordt hij automatisch lid van de Senaat voor het leven. De voorzitter van de Senaat is plaatsvervanger van de president.

De kabinetten na de Tweede Wereldoorlog zitten gemiddeld zo'n elf maanden! Voor de huidihe politieke situatie in Italië, zie hoofdstuk geschiedenis.

advertentie

Administratieve indeling

advertentie

Campanië Indeling_{Photo: Vonvikken in het publieke domein}

Er zijn 20 regioni (gewesten), die zijn onderverdeeld in 95 provincies en 8091 gemeenten (comuni). Deze administratieve eenheden worden bestuurd door raden, die elke vijf jaar gekozen worden, en een uitvoerend orgaan. Het uitvoerend orgaan is verantwoording schuldig aan de raad.

Vijf regioni (Sicilië, Sardinië, Valle d'Aosta, Trentino-Alto Adige en Friuli-Venezia Giulia) bezitten een zekere mate van autonomie (regioni a statuto speciale), vanwege het feit dat het of eilanden zijn of dat ze grenzen aan andere landen.

Het grootste gewest is Sicilië, het kleinste Valle d'Aosta.

Hieronder een overzicht van de 20 gewesten met hun respectievelijke hoofdstad:

• Abruzzo L'Aquila
• Basilicata Potenza
• Calabrië Catanzaro
• Campanië Napels
• Emilia-Romagna Bologna
• Friuli-Venezia Giulia Triëst
• Lazio Rome
• Ligurië Genua
• Lombardije Milaan
• Le Marche Ancona
• Molise Campobasso
• Piedmont Turijn
• Puglia Bari
• Sardinië Cagliari
• Sicilië Palermo
• Trentino-Alto Adige Trento
• Toscane Florence
• Umbrië Perugia
• Valle d'Aosta Aosta
• Veneto Venetië

advertentie

Onderwijs

advertentie

Italie Perugia Universiteit_{Photo: Francesco Gasparetti CC 2.0 Generic no changes made}

Kleuteronderwijs voor 3- tot 5-jarigen is niet verplicht. Het onderwijs op openbare en particuliere scholen wordt over het algemeen door de staat betaald. De openbare instellingen zijn allen staatseigendom.

In Italië geldt de schoolplicht van zes tot veertien jaar en omvat vijf jaar basisonderwijs (scuola elementare) en drie jaar lager voortgezet onderwijs (scuola media). De regering heeft een voorstel gedaan om de leerplicht naar tien jaar te brengen, namelijk van vijf tot vijftien jaar.

Het basisonderwijs is bestemd voor kinderen van zes tot elf jaar en bestaat uit twee cycli, een van twee jaar en een van drie jaar. De leerlingen gaan automatisch over van de eerste naar de tweede cyclus.

Na vijf jaar basisonderwijs leggen de leerlingen de examens voor het diploma af dat toegang geeft tot het lager voortgezet onderwijs.

Het secundair onderwijs is voor leerlingen van elf tot veertien jaar en omvat drie klassen die een volledige studiecyclus vormen.

Het hoger secundair onderwijs staat open voor jongeren van 14 tot 19 jaar. Op het schoolplichtig onderwijs volgen cycli van drie, vier of vijf jaar, waarna men verder kan studeren aan de universiteit of in het hoger onderwijs of waarna men kan gaan werken.

Alle scholen na het schoolplichtig onderwijs vallen onder het hoger secundair onderwijs en kunnen in de volgende categorieën verdeeld worden.:

Klassieke en wetenschappelijke opleidingen (scuole di tipo classico): het"liceo classico" en het"liceo scientifico" bereiden de leerlingen voor op de universiteit en op andere vormen van hoger onderwijs.

Kunstopleidingen: het"liceo artistico" en de"istituti d'arte", opleidingen die respectievelijk vier en drie jaar duren.

Technische opleidingen: er bestaan vercshillend soorten"istituti tecnici": landbouw, handel, bedrijfskunde en vreemde talen, toerisme, landmeetkunde, industrie, buitenlandse handel, scheepvaart; deze opleidingen duren vijf jaar.

Beroepsopleidingen: vijf jaar verdeeld in een driejarige kwalificatiecyclus en een tweejarige vervolgcyclus, aan het eind waarvan men naar het hoger onderwijs kan overgaan.

Het hoger universitair onderwijs wordt verstrekt aan openbare en particuliere universiteiten, technische hogescholen en andere universitaire instellingen. Het universitair hoger onderwijs omvat drie cycli, die respectievelijk worden met:

Een"diploma universitario" na twee of drie jaar studie

Een"diploma di laurea", na vier of zes jaar studie

Een"diploma di specializzazione" na minstens twee jaar en een doctoraat ("diploma di dottorato di ricerca") na minstens drie jaar.

In Italië bestaan drie academische graden, namelijk het"diploma", het"laurea" en het"dottorato di ricerca". De laatste twee academische graden geven recht op de titel Dr. ("Dottore").

Het universitair onderwijs wordt uitsluitend in het Italiaans verstrekt. Het niet-universitair hoger onderwijs kan aan verschillende soorten voor hoger onderwijs worden gevolgd; dit geldt vooral voor het kunstonderwijs, zoals academies en conservatoria.

In 1995-1996 waren er 47 algemene universiteiten, twee universiteiten Italiaanse studies voor buitenlanders en drie gespecialiseerde universiteiten (handel; onderwijs; katholicisme); drie polytechnische universiteiten; zeven gespecialiseerde universitaire instituten voor architectuur, bio-medicijnen, moderne talen, zeestudies, oosterse studies, sociale vraagstukken en een lerarenopleiding. De oudste universiteit van Italië, en zelfs van heel Europa, is die van Bologna (ca. 1200). In de 13e eeuw zijn verder universiteiten opgericht in Genua, Macerata, Napels, Padua en Perugia.

advertentie

Maffia

advertentie

Thuisgebieden Italiaanse maffia_{Photo: NordNordWest CC-3.0 Unported no changes made}

De maffia (Siciliaans, van het Arabische afah = bescherming; Italiaans: mafia), is een verzamelnaam voor in het begin van de 19de eeuw op West-Sicilië ontstane geheime, netwerkachtige organisaties, die op gewelddadige wijze opereren. De leden van die organisaties heten maffiosi. Het woord maffioso werd voor het eerst in 1863 gebruikt. De ambivalente relaties die de maffia onderhoudt met vertegenwoordigers van de overheid (enerzijds hen bestrijdend, anderzijds met hen samenwerkend) onderscheidt hen van andere misdaadorganisaties. In Napels wordt de geheime misdaadorganisatie camorra genoemd, in Calabrië 'ndrangheta en op Sicilië Cosa Nostra. In de 20ste eeuw, rond 1900, is ook in de Verenigde Staten een maffia ontstaan eveneens genoemd Cosa Nostra, met veel afstammelingen van Siciliaanse immigranten.

De maffia heeft zich op Sicilië vooral ontwikkeld rond Palermo, een gebied dat rijk is aan grote landgoederen (latifundia). De maffiosi namen de plaats in van de in Palermo verblijvende landeigenaren en gedroegen zich als opzichters en grote pachters. Zij onderhielden intensieve contacten met de landheren in de stad. Als tegenprestatie voor beveiliging van hun landgoederen en later ook voor steun bij verkiezingen boden de landheren de maffia bescherming tegen de overheid.

Van de maffia als één organisatie, met één centrale leiding, is eigenlijk nooit sprake geweest. De netwerken van lokale organisaties, cosche genoemd (meervoud van cosca, artisjok; de leden van de lokale maffia's worden gesymboliseerd door de bladeren van de artisjok), controleerden ieder één bepaald territorium en stonden met elkaar op allerlei manieren en via allerlei organisaties met elkaar in contact. Ook bestreden ze elkaar op leven en dood.

Zowel in Italië als in de Verenigde Staten hadden van regeringszijde ondernomen pogingen ter bestrijding van de maffia aanvankelijk weinig succes. In Italië zijn in de loop der jaren een serie anti-maffiawetten van kracht geworden, die door de geringe bereidheid tot medewerking van de plaatselijke autoriteiten nauwelijks effect hadden. Daarop werd er door de regering een vaste kamercommissie ingesteld, die op de naleving van deze wetten moest toezien. Na de moord op generaal Dalla Chiesa, prefect van Palermo, in 1982, werd er een Hoge Commissaris aangesteld die belast werd met het coördineren van de strijd tegen de maffia. Toch werden de eerste successen pas behaald in 1986 met de arrestatie in de Verenigde Staten van Tommaso Buscetta, de belangrijkste “boss” van de Siciliaanse maffia. Er werden daarna nog honderden arrestaties verricht, gevolgd door massaprocessen o.a. in Palermo. Veel veroordeelden kwamen echter al snel weer vrij, waarschijnlijk door banden van de maffia met hoge politieke en rechterlijke autoriteiten. De moorden op de maffiabestrijders en rechters Giovanni Falcone en zijn opvolger Paolo Borsellino in 1992 gaven nieuwe impulsen aan de bestrijding van de maffia. In totaal zijn er tot nu toe elf maffiarechters vermoord.

Dankzij de medewerking van vele maffia-leden (pentiti = berouwhebbenden) die in ruil voor hun verklaringen vrijwaring van straf en bescherming kregen, konden ook de kopstukken van de organisatie worden gearresteerd, zoals de grote baas op Sicilië, Salvatore (Totò) Riina en de tweede man van de maffia, Nitto Santapaolo. Riina werd in maart 1995 tot levenslang veroordeeld. Eind 1992 waren er al meer dan vierhonderd van deze spijtoptanten. Door de inspanningen van het openbaar ministerie in Milaan onder leiding van de officier van justitie Antonio di Pietro, werden de banden tussen georganiseerde misdaad, politiek en bedrijfsleven zichtbaar. Dit alles bracht de maffia zware slagen toe, maar het betekende allerminst dat de organisatie was uitgeroeid. Zelfs de in 2001 herkozen president Silvio Berlusconi wordt er van verdacht nauwe banden te hebben met de georganiseerde misdaad. Zo werkte er vanaf 1973 een zekere Vittorio Mangano op een van de landgoederen van Berlusconi, die sterke banden met de Siciliaanse maffia had.

De maffiabazen regeren nu in stilte, want ook nu nog zijn drugshandel en afpersing aan de orde van de dag. De hoogste baas van de Cosa Nostra op dit moment is de al veertig jaar onvindbare 70-jarige Bernardo Provenzano. Ook diens opvolger is al bekend: Matteo Messina Denaro die alleen nog concurrentie heeft van de hoogste baas van de maffia in Palermo, Salvatore Lo Piccolo.

Economie

advertentie

Olijven_{Photo: Publiek domein}

De landbouw brengt graan, tabak, olijven, fruit en wijn voort. Behalve vis haalt men ook sponzen en koraal uit de zee (Torre del Greco). Napels en Salerno zijn belangrijke industriesteden waar de volgende zaken worden geproduceerd:

levensmiddelen, staal, machines, auto's, scheepsbouw, textiel, cement, keramiek en glas.

Veel mensen zijn werkzaam in de petrochemische en elektrotechnische industrie

Elektriciteit wordt opgewekt in hydro- en geothermische centrales.

CAMPANIE LINKS

Advertenties
• Campanie Tui Reizen
• Authentieke reizen naar Campanie
• Italie met de Trein
• Hotels Trivago
• Autoverhuur Sunny Cars Napels
• Campanie Hotels
• Wandelvakantie Baai van Napels
• Boeken, ook tweedehands, over CAMPANIE bij Bol.com

Nuttige links

Campanië Foto's Kees Hulsen
Campanie Startnederland (N+E)

Bronnen

Elmar Landeninformatie

Wikipedia

www.landenweb.nl/italie

CIA - World Factbook

BBC - Country Profiles

laatst bijgewerkt oktober 2024
Samensteller: Arie Verrijp / Geert Willems