BOURGONDIE
Geschiedenis

To read about BURGUNDY in English - click here

Auto huren Bourgondie

Populaire bestemmingen FRANKRIJK

Ardeche	Auvergne	Bourgondie
Bretagne	Cevennen	Corsica
Cote d'azur	Dordogne	Elzas
Jura	Languedoc-roussillon	Loiredal
Lot	Normandie	Picardie
	Provence

Geschiedenis

Prehistorie

advertentie

Arcy-sur-Cure Grotten Bourgondie_{Photo: Publiek domein}

Verschillende sporen getuigen ervan dat er al in het Paleolithicum, de oude steentijd (ca. 2.000.000 – 8.000 v.Chr.), mensen in het huidige Bourgondië hebben geleefd. Vindplaatsen zijn onder andere Arcy-sur-Cure en Roche de Solutré, in de buurt van Mâcon. Er is daar zoveel materiaal gevonden dat de gehele periode (ca. 20.000-16.000 v.Chr.) Solutréen wordt genoemd. Datzelfde geldt voor Chassey-le-Camps, waar veel overblijfselen uit het Neolithicum (ca. 6000-1800 v.Chr.) gevonden zijn. Zoveel zelfs dat ook hier een periode naar genoemd is, namelijk het Chasséen (4000-3000 v.Chr.). In deze tijd settelden zich de nomadisch levende volkeren in dit gebied en werden geleidelijk aan veehouders en akkerbouwers.

Oudheid

advertentie

Romeins Theater Autun Bourgondie_{Photo: Zairon CC 3.0 Unported no changes made}

Ca. 300 v.Chr. vestigden zich de Gallische Aduërs in het huidige Bourgondië, uitstekende landbouwers en veeboeren. Ze leefden in versterkte plaatsen, de zogenaamde ‘oppida’. Het grootste oppidium, en in feite de hoofdstad van het hele gebied, was Bibracte, een fort op de Mont Beuvray in het zuiden van de Morvan.

Vanaf de 2e eeuw v.Chr. werd dit gebied aangevallen en ondanks hevig verzet van de Gallische stammen, namen de Romeinen onder Julius Caesar in 52 v.Chr. het gebied in. De legendarische Gallische aanvoerder Vercingetorix leed de beslissende nederlaag.

Na deze periode van verzet profiteerden de Galliërs van de Romeinse beschaving en kenden een periode van economische bloei. De hoofdstad werd van Bibracte verplaatst naar Augustodunum (het huidige Autun). Vrijwel meteen kwamen de Galliërs in aanraking met het christendom. Een belangrijke stad als Auxerre werd in de 4e eeuw n.Chr. gekerstend en een belangrijke pelgrimsplaats.

De 4e eeuw stond ook in het teken van het verval van het Romeinse rijk en de binnenvallende Germaanse volken (Goten, Vandalen, Franken, Saksen en Angelen) en de Hunnen. In 476 hield het West-Romeinse rijk al op te bestaan.

Middeleeuwen

advertentie

Karel Martel Bourgondie_{Photo: J. Patrick Fischer CC 3.0 Unported no changes made}

In 486 werd het Frankische rijk (gebied tussen de Rijn en de Noordzee) der Merovingers gesticht door Clovis, de koning van de Salische Franken. Hij liet zich in 496 dopen en daardoor vormden de Gallo-Romeinen en de Franken gemakkelijk een staat. Na de dood van Clovis in 507 werd het Frankische rijk verdeeld onder zijn drie zonen. In 532-534 voegden zij het koninkrijk der Bourgondiërs, de ‘Burgondiones’, aan hun bezittingen toe. Deze Bourgondiërs waren afkomstig van de Baltische kust en aan het einde van 4e eeuw dit gebied binnengedrongen. Na de dood van één van de zonen, Chlotarius I, werd het rijk verdeeld in drie rijksdelen: Austrasië, Neustrië en Bourgondië (gelegen tussen Austrasië en de Provence, met als hoofdstad afwisselend Chalon-sur-Saône en Autun).

Onder Chlotarius II (613-629) werden deze rijksdelen bestuurd door hofmeiers en kenden een hoge mate van zelfstandigheid. Onder Dagobert I (629-639) werd er nog een laatste poging gedaan om de drie rijksdelen te verenigen, maar dit mislukte jammerlijk. De hofmeiers werden nog machtiger, wat uiteindelijk leidde tot het verval van de Merovingers.

Pas onder Karel Martel (714-742) en zeker onder Karel de Grote (768-814) werd het Frankische rijk steeds machtiger en breidde zich ook fors uit, tot in Spanje en Duitsland toe. In de provincies regeerde hij met harde hand, mar dit leverde wel een culturele en wetenschappelijke bloeiperiode op.

Na de dood van Karel de Grote ontbrandde er een erfopvolgingskwestie. Na de regeerperiode van zijn zoon Lodewijk de Vrome werd het grote rijk weer in drieën verdeeld bij het Verdrag van Verdun in 843. Lodewijk de Duitser kreeg het oostelijke deel, Karel de Kale het westelijke deel en Lotharius het zogenaamde Middenrijk. Uit deze deling werd uiteindelijk Frankrijk geboren.

Bourgondië werd door Verdun tussen het Middenrijk en West-Francië verdeeld. Het gedeelte van het Middenrijk werd in 921 al verloren aan Oost-Francië. De noordwestelijke punt werd het latere hertogdom Bourgondië.

In deze tijd werd Europa geteisterd door binnendringende Noormannen, maar ook de leenmannen stelde zich steeds onafhankelijker op. Richard de Rechtvaardige, graaf van Autun, wist de andere Bourgondische graven te verenigen en de Noormannen uit Bourgondië te verjagen.

Capetingse Huis (987-1328)

advertentie

Hugo Capet Frankrijk_{Photo: Publiek domein}

In 987 werden de Karolingers door de Capetingers verdrongen en Hugo Capet, de hertog van het Ile de France, tot koning gekroond. Feodale staten als Bourgondië waren in die begintijd zeer machtig en vrijwel onafhankelijk. In 1015 lukte het Robert II de Vrome om Bourgondië te veroveren, maar onder zijn zoon Robert I de Oude werd het centrale gezag weer ernstig ondermijnd. Bourgondië bestond in die tijd uit de streek rond Dijon.

Pas onder Lodewijk VI de Dikke werden de feodale heersers weer wat in bedwang gehouden. Hierdoor nam de welvaart weer toe voor de gewone bevolking. In deze tijd werden ook kloosterorden als de Cluniacenzers en Cisterciënzers steeds belangrijker voor de ontwikkeling van het Bourgondische land.

Onder Lodewijk VI (1137-1180) werd de invloed van Engeland op Frankrijk steeds groter door dynastieke verwikkelingen. Door het huwelijk van Hendrik Plantagenêt met Eleonora van Aquitanië ontstond er een zeer machtig rijk: Engeland, Anjou, Normandië en grote delen van Zuidwest-Frankrijk.

De Capetingers zagen deze ontwikkelingen met lede ogen aan en Filips II Augustus (1180-1223) ging de strijd aan met de Engelsen, die onder leiding stonden van Richard Leeuwenhart en zijn opvolger Jan zonder Land. Het werd een succesvolle strijd voor Filips, want uiteindelijk werden alle lenen ten noorden van de Loire ingelijfd bij het Franse koninkrijk. De gehele 13e eeuw bepaalden rust en vrede het beeld in Frankrijk, o.a. onder de machtige Lodewijk de Heilige. Hij hervormde het bestuurlijk en administratief apparaat sloot in 1259 vrede met de Engelsen. Hij overleed in 1270 in Tunis tijdens de tweede kruistocht.

Honderdjarige Oorlog (1340-1453)

advertentie

Slag bij Azincourt_{Photo: Publiek domein}

Tijdens het bewind van Filips VI van Valois was het afgelopen met de rust en de welvaart. Hongersnood en de pest maakten vele slachtoffers. Verder maakte de Engelse koning Edward III aanspraak op de Franse troon e onder andere als gevolg daarvan braken er een aantal oorlogen uit die tezamen de Honderdjarige Oorlog zouden gaan heten. De strijd verliep slecht voor de Fransen want al in 1360 kwam geheel Zuidwest-Frankrijk onder bestuur van de Engelsen. Onder de zwakke Karel VI (1380-1422) bereikte Frankrijk haar dieptepunt. Leenmannen probeerde de macht van Karel over te nemen en gingen zelfs verbintenissen aan met de Engelsen. Zo kozen de Bourguignons, onder leiding van Jan zonder Vrees, de hertog van Bourgondië de kant van de Engelsen. Ze kwamen daarmee in conflict met de Armagnacs, en nadat Jan zonder Vrees zijn opponent had laten vermoorden ontstond er een soort burgeroorlog.

De Engelsen, onder Hendrik V, maakten gretig gebruik van de onderlinge strijd van de Fransen en in 1415 werd bovendien het Franse leger vernietigend verslagen bij Azincourt. Hendrik kreeg daarbij hulp van Filips de Goede van Bourgondië en daarna werden ook Normandië en Rouen ingenomen. De Staten-Generaal van Frankrijk erkenden vervolgens Hendrik V als koning van Frankrijk.

In 1422 overleden zowel de Franse als de Engelse koning en werden zowel Hendrik VI als Karel VII tot koning uitgeroepen. In de praktijk bleek de Engelse Hendrik VI de sterkste, want hij veroverde het laatste Franse bolwerk, Orléans.

De Franse heldin Jeanne d’Arc zorgde echter voor een ommekeer door met het leger van Karel VI op 8 mei 1429 Orleans terug te heroveren. Karel voelde zich nu sterk genoeg om zich in Reims te laten kronen tot koning van Frankrijk. Hierna wist hij ook Parijs te heroveren en Filips de Goede van Bourgondië weer achter zich te krijgen. In 1444 werd er een wapenstilstand gesloten met de verzwakte Engelsen, en bij het einde van de Honderdjarige Oorlog bleef alleen Calais nog in handen van de Engelsen.

Onder Karel de Stoute (1467-1477) strekte het hertogdom Bourgondië zich uit van Amsterdam tot Mâcan en van Amiens tot Mulhouse. Aan de basis van dit machtige rijk stonden figuren als Filips de Stoute (1363-1404), Jan zonder Vrees en Filips de Goede (1419-1467), de vader van Karel de Stoute. Karel joeg echter Lodewijk XI (1461-1483) van Frankrijk tegen zich in het harnas en verloor bondgenoot Edward IV van Engeland, die vrede sloot met Lodewijk. Karel sneuvelde in 1477, na gevechten met opstandige Lotharingers.

Naar een nieuwe Franse staat

advertentie

Lodewijk XI Frankrijk_{Photo: Maksim CC 3.0 Unported no changes made}

Lodewijk XI probeerde in de tweede helft van de 15e eeuw de nationale Franse staat te herenigen maar stuitte hierbij op de graven en hertogen, die ieder hun eigen weg wilden gaan. Bourgondië werd pas in het gareel geduwd na de dood van Karel de Stoute. Karel had echter een erfdochter, Maria van Bourgondië, die trouwde met Maximiliaan van Oostenrijk. Het lukte Lodewijk vervolgens nog wel om het Franse stamgebied te veroveren, maar alle andere veroveringen vervielen aan de Habsburgers. Dit betekende voor Bourgondië dat het wel bleef bestaan, maar zonder het huidige Bourgondië. Bovendien zat er een Duitse keizer op de Bourgondische troon.

De zaak werd nog internationaler toen de zoon van Maximiliaan en Maria, Filips de Schone (1482-1506), trouwde met de Spaanse prinses Johanna. Hun zoon, Karel V, werd uiteindelijk keizer van Duitsland, koning van Spanje en heer der Nederlanden. Het Bourgondische rijk hield heermee definitief op te bestaan en het gezag werd voortaan alleen nog maar uitgevoerd door een koninklijke gouverneur.

Zestiende eeuw

Barthelomeusnacht_{Photo: Publiek domein}

De zestiende eeuw stond in Frankrijk in het teken van kerkhervormingen en de onvermijdelijk daarmee samenhangende godsdienstige twisten. Met name de Hugenoten (Franse protestanten) hadden het zwaar te verduren onder de heerschappij van achtereenvolgens Frans I (1515-1547), Hendrik II (1547-1559), Frans II (1559-1560), Karel IX (1560-1574) en Hendrik III (1574-1589). De meeste gewelddadige gebeurtenis was de Bartholomeusnacht in 1572, toen ca. 20.000 Hugenoten letterlijk afgeslacht werden na het huwelijk tussen de protestantse Hendrik van Navarra en de katholieke Margaretha de Medici.

Pas onder deze Hendrik IV (1589-1610) van Navarra werd het weer rustig in Frankrijk. Hij bekeerde zich tot het katholicisme, maar schonk tevens zijn voormalige geloofsgenoten, de hugenoten, de godsdienstvrijheid via het edict van Nantes in 1598.

Europese heersers

Lodewijk XIV Frankrijk_{Photo: Publiek domein}

Onder de absolute heersers Lodewijk XIII (1610-1643) en Lodewijk XIV (1643-1675) werd Frankrijk de machtigste staat in Europa. Dit was tevens te danken aan enkele belangrijke figuren als Kardinaal Richelieu (eigenlijk Armand Jean du Plessis), die zelfs de grondlegger werd van het absolutisme, waarbij de macht van de adel steeds geringer werd en die van de Staten-Generaal bijna nihil was. Het regionale bestuur werd in handen gegeven van koninklijke intendanten.

Een andere machtige figuur uit die tijd was Mazarin, die vooral op financieel gebied de touwtjes in handen had en de belastingdruk op de bevolking flink opvoerde. In 1648 kwam er een einde aan de Dertigjarige Oorlog, waarbij de Elzas aan Frankrijk werd toegevoegd. Frankrijk werd echter onmiddellijk weer in een burgeroorlog gestort als protest tegen de belastingperikelen. Mazarin kwam echter als overwinnaar uit de ontstane wanorde, en zorgde ervoor dat Lodewijk XIV trouwde met de Spaanse Maria Teresia. Na de dood van Mazarin in 1661 nam Lodewijk, genaamd de ‘Zonnekoning’, de macht volledig over en heerste over een machtig en welvarend rijk waar de zon ‘nooit’ onderging. In de jaren tachtig van de 17e-eeuw ging het een stuk minder met Lodewijk door enkele nederlagen tegen een steeds groter groeiende groep vijanden.

Franse Revolutie

Robespierre Frankrijk_{Photo: Publiek domein}

Lodewijk XIV werd opgevolgd door de zwakke Lodewijk XV, die na de Zevenjarige Oorlog (1756-1763) het koloniale bezit in Voor-Indië en Amerika moest afstaan aan de Engelsen. In eigen land ging het economisch steeds slechter en het absolutistische gedrag kwam steeds meer onder kritiek te staan. Dit bleef ook zo onder het gezag van Lodewijk XVI (1774-1792), onder wiens bewind in 1789 de Franse Revolutie uitbrak.

Voor het eerst sinds 1614 kwamen de Staten-Generaal weer bijeen, een krampachtige poging van Lodewijk om weer in een goed blaadje bij de bevolking te komen staan. Er moest gestemd worden en dit gebeurde zoals altijd per stand en niet per hoofd. Dit was tegen het zere been van de zogenaamde ‘derde’stand, de burgerij, die in feite zorgden voor welstand en ontwikkeling van Frankrijk, maar verder niets te zeggen hadden, dit in tegenstelling tot de adel en de geestelijkheid, die bovendien nog profiteerden van allerlei privileges. De zeshonderd burgers kwamen toen in opstand en op 14 juli 1789 werd de Bastille, het gehate symbool van de oude machthebbers, bestormd. Deze opstand breidde zich als een inktvlek uit over het hele land en overal klonk het nieuwe devies ‘liberté, egalité et fraternité’. De voorrechten van de standen werden afgeschaft en kastelen en kloosters werden verwoest, ook in Bourgondië. Lodewijk wilde vluchten maar bleef gedwongen aan en ondertekende in september 1791 een grondwet, die gebaseerd was op een parlementaire monarchie. In 1792 werd tenslotte de republiek uitgeroepen. Binnen de republiek woedde nog een strijd tussen de Girondijnen, die voorstanders waren van rechtsgelijkheid, particulier eigendom en zelfbestuur, en tussen de jakobijnen (o.a. Robespierre), die aanhangers waren van een centrale staat en voor nationalisatie van particulier bezit. Robespierre voerde in 1793 de doodstraf met de guillotine in en Lodewijk XVI was een van de meest beroemde slachtoffers. In juli 1794 werd echter ook Robespierre onthoofd.

Frankrijk onder Napoleon

Napoleon Frankrijk_{Photo: Publiek domein}

Terwijl Frankrijk gebukt ging onder de gruwelen van de revolutie, probeerden een aantal andere Europese mogendheden hiervan te profiteren en de revolutionaire ideeën van de Fransen tegen te houden.

Toen Napoleon Bonaparte echter bevelhebber van het leger werd, was het afgelopen met de ambities van de Europese landen. Onder zijn leiding bleek zijn leger praktisch onoverwinnelijk en hij veroverde bijna geheel Europa. In 1804 liet hij zich tot keizer kronen en vaardigde de ‘Code civil’ uit, een nieuw en revolutionair burgerlijk wetboek waarin allerlei zaken werden geregeld voor de gehele bevolking. Pas toen Napoleon probeerde Rusland te veroveren ging het faliekant mis.

In 1812 werd zijn leger in de Russische kou in de pan gehakt en dat moedigde andere landen weer aan om de wapens tegen Frankrijk op te nemen. In 1814 werd Napoleon afgezet en verbannen naar Elba en de Bourbons bestegen met Lodewijk XVIII weer de troon. Napoleon wist nog eenmaal een leger samen te stellen en naar Parijs op te rukken, maar in 1815 werd hij bij Waterloo definitief verslagen.

19e eeuw

Lodewijk Napoleon Frankrijk_{Photo: Publiek domein}

Onder Lodewijk XVIII werd een een twee-kamerstelsel met beperkt kiesrecht in het leven geroepen, de ‘Charte’. Zijn opvolger, Karel X (1824-1830), beperkte het kiesrecht weer en hief de persvrijheid op. Het verzet tegen deze terugkeer naar het autoritarisme was zo hevig dat Karel eieren voor zijn geld koos en in 1830 aftrad. Ook onder Louis Philippe d’Orléans (1830-184) bleef het rommelen, met name onder de republikeinen en de arbeiders. Uiteindelijk brak er in 1848 weer een opstand in Parijs uit, met de Tweede Republiek als resultaat. Lodewijk Napoleon werd na een staatsgreep in 1852 als Napoleon III de machtigste man in Frankrijk. Door een Spaanse troonopvolgingskwestie, waarbij Pruisen dreigde op de Spaanse troon plaats te nemen, verklaarde Napoleon de oorlog aan Duitsland. Frankrijk, gesteund door geen enkele bondgenoot, leed enkele nederlagen en Napoleon werd zelfs gevangen genomen door de Duitsers in 1870. Deze kortdurende oorlog had de nodige gevolgen, want het gebied Elzas-Lotharingen behoorde vanaf die tijd tot Duitsland. De Derde Republiek zou in Frankrijk duren tot het begin van de Tweede Wereldoorlog in 1940.

Eerste en Tweede Wereldoorlog

Petain Frankrijk_{Photo: Publiek domein}

De Eerste Wereldoorlog werd vooral in Noord-Frankrijk uitgevochten, maar ook Bourgondië speelde een cruciale rol. Hier wist de Franse generaal Joffre in Châtillon-sur-Seine de Duitse opmars tijdelijk te stoppen. Na de oorlog kreeg Frankrijk als compensatie onder andere Elzas-Lotharingen weer terug van Duitsland.

In 1939 viel het Duitsland van Adolf Hitler Polen binnen, waarna Frankrijk de oorlog verklaarde aam Duitsland. In de tweede helft van mei 1940 drongen de Duitsers ver Frankrijk binnen, tot in Parijs en Bourgondië toe. Verschillende Bourgondische steden werden gebombardeerd.

Het verzet in Frankrijk, onder andere zeer actief in de Morvan (marquisards), stond onder leiding van generaal Charles de Gaulle, die later president van Frankrijk zou worden. Op 6 juni 1944 landden geallieerde troepen op de Normandische kust en op 1945 capituleerden de Duitsers.

Tijdperk De Gaulle

Charles de Gaulle Frankrijk_{Photo: Publiek domein}

Direct na de oorlog vormde De Gaulle een voorlopige regering. Hij wilde vervolgens via een grondwetsherziening meer bevoegdheden voor de president regelen, maar dit mislukte. Pas na de Vierde Republiek kreeg hij zijn zin. Door de overname van de macht in de Franse kolonie Algerije werd er een dringend beroep gedaan op De Gaulle om de Fransen te leiden. Hierdoor was het niet zo moeilijk voor hem om de door hem gewenste grondwetswijziging toch in te voeren. Zo kwam hij stevig aan het hoofd van de Vijfde Republiek te staan en wist hij de Algerijnse opstand te bedwingen en op onafhankelijkheid van het Noord-Afrikaanse land aan te sturen.

In 1969 trad De Gaulle af nadat enkele voorstellen van hem per referendum waren weggestemd. Belangrijkste punten waren de hervorming van de Senaat en een nieuwe regionale indeling van Frankrijk.

Na De Gaulle

Francois Hollande Frankrijk_{Photo: Pablo029 CC 4.0 International no changes made}

Na De Gaulle werden achtereenvolgens Georges Pompidou (tot 1974), Valéry Giscard d’Estaing (tot 1981), François Mitterand (tot 1995) en Jacques Chirac (1995- ) president. De opkomst van de extreem rechtse partij Front National in de jaren tachtig en negentig van de vorige eeuw zorgde voor veel politieke onrust in Frankrijk. Met name het zuidelijke deel van Auvergne toonde zich al die jaren niet gevoelig voor de extreme denkbeelden van deze partij.

In de jaren zeventig kregen de regio’s, waaronder Bourgondië, meer te zeggen en er kwam weer meer ruimte voor de eigen taal en de plaatselijke cultuur.

Sinds 16 mei 2007 is Nicolas Sarkozy president. De president heeft een relatief grote macht, doordat hij staatshoofd en regeringsleider is. In oktober 2008 wordt de omvang van de kredietcrisis merkbaar en in februari 2009 pompt de overheid miljarden in de economie. In maart 2010 leiden de regeringspartijen een groot verlies bij regionale verkiezingen. In juni 2010 kondigt de regering drastische bezuinigingen aan om de staatsschuld te verlagen. In mei 2012 wordt de socialist Francois Hollande de nieuwe president van Frankrijk. In 2013 stuurt Frankrijk een interventiemacht naar de voormalige kolonie Mali. In maart 2014 wordt Manuel Valls de nieuwe premier, na een opmars van het Front Nationaal. Ook bij de Europese verkiezingen in mei wint het front nationaal.Het jaar 2015 staat in het teken van terroristische aanslagen op Frans grondgebied door Islamitische Staat. In januari vallen 17 slachtoffers, voornamelijk medewerkers van het satirische tijdschrift Charlie Hebdo. In november zijn er 130 doden te betreuren bij diverse aanvallen in Parijs. In februari 2016 begint de opruiming van de"jungle" van Calais, dat is een groot kamp met illegalen die de oversteek naar Groot-Brittanië willen maken. Op 14 juli 2016 slaat Islamitische Staat opnieuw toe, een vrachtwagen rijdt in op een menigte tijdens de nationale feestdag met meer dan 80 doden tot gevolg. In mei 2017 wint de kandidaat van het centrum Emaunuel Macron de Franse presidentsverkiezingen van de ultrarechtse Marine Le Pen. Zijn beweging La Republique en Marche wint vervolgens in juni bij parlementsverkiezingen de absolute meerderheid.

Emmanuel Macron, 25e president van Frankrijk_{Photo: Kremlin.ru CC 4.0 International no changes made}

Eind 2018 vinden grote landelijke"gele hesjes" protesten plaats tegen pogingen om het gebruik van fossiele brandstoffen te beteugelen door middel van prijsstijgingen die gewelddadig worden, wat aanleiding geeft tot aanpassingen door de regering. De protesten gaan door in 2019. In juli 2020 benoemt president Macron Jean Castex tot premier, nadat Edouard Philippe ontslag nam na een slechte uitslag voor de regerende La République En Marche! partij bij lokale verkiezingen. In Conflans-Sainte-Honorine, een voorstad ten noordwesten van Parijs, werd op straat een geschiedenisleraar die kort daarvoor in de klas karikaturen van de profeet Mohammed liet zien onthoofd. De achttienjarige Tsjetsjeense dader werd door de politie doodgeschoten. 2021 en begin 2022 staan in het teken van de aanstaande verkiezingen waarin Macron het opneemt tegen onder anderen Valérie Pécresse van Les Républicains, Marine Le Pen van Rassemblement National en Éric Zemmour van Reconquête. De Franse presidentsverkiezingen worden in april 2022 gewonnen door Emmanuel Macron. Hij kan daarmee beginnen aan een tweede ambtstermijn van vijf jaar.

Jean Castex, premier van Frankrijk sinds 1 juli 2020_{Photo: Florian DAVID CC 4.0 International no change made}

BOURGONDIE LINKS

Advertenties
• Fietsvakantie Bourgondie
• Hotels Trivago
• Auto huren Bourgondie
• Bourgondie Hotels
• Reisgidsen en kaarten Bourgondie

Nuttige links

Bourgondie Startnederland (N+E)

Bronnen

Bourgondië

Lannoo

Bourgondië, Jura

Michelin Reisuitgaven

Bussmann, K. / Bourgondië : kastelen, kloosters, en kathedralen in het hart van Frankrijk

Cantecleer

Evers, K. / Bourgondië

Gottmer

Frankrijk : natuurreisgids

Cantecleer

Keuning, T. / Bourgondië, Champagne

ANWB

CIA - World Factbook

BBC - Country Profiles

laatst bijgewerkt november 2024
Samensteller: Arie Verrijp / Geert Willems