BONAIRE
10 uur vliegen voor de tropenzon

Tekst en Foto's:
Caren Julien en Susan Koster.

Na 10 uren vliegen, staan we begin juni in de warme tropenzon op het eiland Bonaire, een van de benedenwindse eilanden van de Nederlandse Antillen. Het ligt tachtig km ten noorden van Venuzuela, vijftig km ten oosten van Curaçao en 95 km van Aruba.

Bonaire heeft een boemerangachtige vorm en heeft een lengte van veertig km en de grootste breedte is twaalf km.
Voor de westkust ligt het eilandje Klein Bonaire. Bonaire staat bekend om haar rust, ongerepte natuur en betoverend mooie onderwaterwereld.

Tevens is het eiland een van de weinige broedplaatsen van de Caribische flamingo.
Tegenover de luchthaven ligt het Plaza Resort Bonaire waar we een week verblijven.
Het is een prachtig resort met een mooie ligging aan de zee, waar volop gedoken en gesnorkeld kan worden.

Het is raadzaam om een snorkeluitrusting mee te nemen; de onderwaterwereld is hier betoverend mooi.

Rondrit Noord
Met de auto vertrekken we vanuit het Plaza Resort Boniare via de hoofdstad Kralendijknaar een van de oudste dorpen van het eiland. Rincon ligt in een dal in het binnenland. Het is een rustig dorpje waar de tijd lijkt stil te hebben gestaan. Het oogt verlaten.
De twee inwoners die we tegenkomen, spreken ons met veel vrolijkheid aan.

Na een drankje op het terrasje tegenover de kerk verlaten we Rincon en vervolgen we de route naar het Gotomeer, een belangrijke voedselplek voor Flamingo’s. We komen aan bij de in/uitgang van het natuurreservaat. Washington/Slagbaai Nationaal Park ligt in het noordwesten van het eiland. Het park is 60 km2.

We rijden hier door een fascinerend landschap met hoge cactussen, rotsen, dividivibomen, steile heuvels, meren, verlaten strandjes en het meest indrukwekkende zijn de kliffen zoals Suplado Blowhole waar de golven van de zee genadeloos op losbeuken. Playa Chiquitu is een verlaten strandje met een indrukwekkende zee, maar levensgevaarlijk om in te zwemmen.

Rondrit Zuid.
Wederom vertrekken we vanuit het Plaza Resort Boniare voor een rondrit maar nu langs de zoutpannen, de slavenhuisjes en Lac Bay. De zoutpannen beslaan bijna de hele zuidpunt van het eiland Bonaire.

De zoutbergen van het Amerikaans bedrijf Cargill zijn oogverblindend wit. Het is een indrukwekkend uitzicht op deze witte bergen.
We rijden langs het pekelmeer, een langwerpig zoutwatermeer met een paarsachtige gloed.
Deze gloed wordt veroorzaakt door hoog zoutgehalte. Het pekelmeer is een broedkolonie voor de Caribische flamingo’s.Op de dijk die het Pekelmeer van de zee scheidt, staan de historische ‘piepkleine’ slavenhuisjes.

Deze huisjes herinneren ons aan een tijd waarin slaven te werk waren gesteld in de zoutpannen. Lac Bay is een schitterende ondiepe lagune met een blauw groene kleur. De golven van de zee worden gebroken door de rifarmen die de baai scheiden van de oceaan.
De baai is een ideale windsurflocatie.
Lac Bay is een beschermd natuurgebied; een broedplaats voor vissen.

Een paradijs vogels. Er heerst daar een enorme rust.
Om gewonde, oude ezels en jonge ezels zonder moeder op te vangen is het ezelopvangcentrum Donkey Sanctuary en Donkey Help foundation opgericht. Het is de moeite waard om hieraan een bezoek te brengen. We hebben hier kunnen ervaren waar het spreekwoord ‘zo koppig als een ezel’ vandaan komt.

Meer reisverhalen >> www.reisimpressies.eu