AUSTRALIE
Perth en omgeving 2009

Tekst en foto's:
Gerard van der Meer

Het zuiden van Perth.

Perth gaat er prat op de meest geïsoleerd liggende stad ter wereld te zijn. De hoofdstad van West-Australia met 1,5 miljoen inwoners ligt op bijna 3.900 kilometer van Sydney verwijderd ofwel 5 uur vliegen.
De stad is niet heel bijzonder, maar wel mooi gelegen aan het water van de zeer brede Swan River met veel mooie parken, bijna altijd zonnig, goed volk en nu 35 graden.

Het openbaar vervoer is superieur en in de binnenstad zelfs gratis.
De zonsondergang in de Indische Oceaan, mijn eerste, was volledig en mooi. Wel wordt iedereen flink gestoord door die kutvliegjes die, in tegenstelling tot hun benaming, een sterke voorkeur hebben voor ogen en oren en die je met de hand moet wegwuiven, de zgn. Aussie greeting.

Leuk om te zien dat een tiental vissers succesvol bezig waren de zee nog iets leger te maken; niks zeespiegel stijging als je alles eruit haalt zakt het peil vanzelf. De Busselton Jetty is een 2km. lange houten pier met een treinrails erop waar vroeger het gekapte hout op zeeschepen werd overgeladen.

Het ding is geteisterd door een orkaan en een brand zodat er nog maar een paar honderd meter origineel en 150 jaar oud is. En dat is te merken, rotte planken met gaten erin die bovendien meeveren als je erop staat. Het was echt griezelig gammel.

Tot overmaat van ramp hingen uitgerekend daar heel veel koperen plaatjes met de namen van overledenen. Een soort dodenboek maar dan anders.

Die pier zal toch niet zoveel slachtoffers eisen? Nader beschouwd gaat het hier om mannen die hun hele leven hier hebben staan vissen en van wie de as, op deze voor hen zo geliefde plaats is uitgestrooid. Mooi he.
Op de bordjes stond behalve het obligate "our dearly beloved" vaak de toevoeging: "gone fishing".

Geweldig zo'n overtuiging dat je in het hiernamaals lekker doorgaat met je aardse hobby's, terwijl je feitelijk als een soort van visvoer in het water terechtkomt.

Ik zal nog een goede en vooral correcte hobby moeten bedenken om ook zoiets als epitaaf te kunnen gebruiken.
Intussen heb ik in drie dagen tijd 5 grotten bezocht: voordelen zijn: lekker koel, geen vliegen, gezelschap en aanspraak maar bovenal heel fraaie en heel uitgestrekte en ook zeer verschillende grotten, variërend van absolute duisternis tot georkestreerde lichtshows.
Een keer zelfs was ik helemaal alleen met een mijnwerkerslamp en brood voor drie dagen, voor het geval dat.

The Valley of the Giants

In Drenthe kun je in de boomkruinen lopen, best wel bijzonder om te doen. Hier kan dat ook met dat verschil dat je niet hoeft te klimmen; ze laten gewoon de valleibodem zakken zodat je na 200 meter lopen op 40 meter hoogte staat, wat een uitvinding.


Geschikt voor rolstoelgebruikers en ander minder goed ter been zijnde lieden.
De stellages schommelen wel heel zachtjes dus zeeziekte is in dit bos goed mogelijk. Zoals zo vaak is het beste bewaard voor het laatst.

De vervolg wandeling op de begane grond in een ander deel van het bos, dat was pas echt fraai. Want onverwacht en zeer indrukwekkende half verbrande bomen, levend en wel met gaten in de basis waar een kleine auto door zou kunnen rijden.

De bomen doorstaan vaak bosbranden doordat ze hun bast laten vallen en de keiharde stam van de boom is zeer goed in staat het vuur langere tijd te weerstaan.

Verder lezen >>
www.reisimpressies.eu - Perth