ARGENTINIE
Een Belg in Ushuaia

Tekst en foto's: Kristine Hannon.

Inleiding:

We schrijven 24 januari 2008, Adrien de Gerlache wordt stijlvol van zijn verstoppende doek bevrijd en kijkt met wijd opengesperde ogen zijn geliefde Beagle Kanaal in. Na 110 jaar heeft hij hier – in de meest zuidelijke stad ter wereld – eindelijk zijn plaats verdiend, waar hij nu als eerste van een lange reeks poolreizigers voor eeuwig langs de boulevard prijkt.

Het is een windstille en zeldzaam zonnige dag als meer dan 100 Belgen vol fierheid de toespraken volgen en zich vergapen aan de prachtige ogen en gedetailleerde snor van dit schitterende standbeeld. De weg van erkenning was echter lang en moeilijk en begon meer dan een jaar terug bij zijn creator, beeldhouwer Jos Carmans. De historie van de Gerlache kennende, was het zijn droom dit prachtige, realistische borstbeeld van onze bekende Belg een plaats te geven waar het thuishoort: het vertrekpunt van de Belgica expeditie in 1897 namelijk Ushuaia.

Het was voor hem een logische stap om hiervoor aan te kloppen bij Herman Hannon, poolreiziger sedert jaren en stichter van Asteria Expeditions, met de vraag om hulp bij het realiseren van dit schijnbaar onmogelijke project.

Nonkeltje Herman schoot direct in actie en schreef zijn goede vriend en de Gerlache biograaf Jozef Verlinden aan.

Het idee was geboren maar de weg was lang. De taalbarrière, de afstand, de politiek en ontelbare andere kleine en grote problemen moesten uit de weg geruimd worden. Talloze e-mails vloeiden over de oceaan alvorens Herman in mei 2007 naar het einde van de wereld vertrok voor een week onderhandelen met de plaatselijke autoriteiten. Het enthousiasme was aanstekelijk en al gauw waren de hoogwaardigheidsbekleders gewonnen voor het idee. Ondertussen werkte Jos ijverig verder aan het beeld en zijn aankleding en zag zijn droom steeds dichterbij komen. Tegen eind november was alles in kannen en kruiken en werd het massieve, 2.6 meter hoge kunstwerk per boot op transport geplaatst.

December 2007 wordt een zorgwekkende ommekeer in het schijnbaar optimistische verhaal. Gemeenteraadsverkiezingen in Ushuaia dreigen roet in het eten te gooien als blijkt dat alle verantwoordelijken plots vervangen worden door leden van de tegenpartij.
Op die manier staan ze per 1 januari 2008 terug op nul.

Drie weken voor de geplande onthulling dreigt alles in het water te vallen. Het beeld is ondertussen gearriveerd en staat opgeslagen in de loodsen op de haven, wachtend op daglicht en de geuren van de zuidelijke zee.

Deze heuse crisissituatie noopt Herman vervroegd af te reizen naar het zuiden om alsnog de plooien glad te strijken en onze Adrien de plaats te geven die hij verdient. Als ik hem een week later ter plaatse ontmoet is hij zo goed als uitgeput. Maar de frustratie bij hem en Jos Carmans heeft plaats gemaakt voor euforie. Het is gelukt!En hoe! Heel Ushuaia is gemobiliseerd en deelt in de vreugde en het enthousiasme. Tientallen mensen werken zich te pletter om van de onthulling een echt feest te maken.

Niets dan blije gezichten bij alle meetings en besprekingen die ik mag bijwonen. We worden met stijl ontvangen door de burgemeester en zijn gevolg, dineren samen met de museumdirecteur en de ondertussen gearriveerde kleinzoon van Adrien – Baron Bernard de Gerlache – wordt overal als een koning onthaald. Het kan dan ook niet anders dan dat de onthulling een prachtig, emotioneel eerbetoon wordt aan één van onze belangrijkste Belgen.

We schrijven 25 januari 2008, vanuit de verte zie ik onze landgenoot statig en fier prijken in de warme ochtendzon. Ik nestel me aan zijn voeten en schrijf mijn dagboek. Voortdurend komen groepjes mensen aangewandeld en lezen luidopéén van de teksten op de marmeren zijkant. Ik geniet in stilte van hun onderlinge commentaar en ben zo fier Belg te zijn in Ushuaia…

Dag 1-2, zaterdag en zondag 19-20 januari: De heenreis.

Een vlotte treinreis brengt me naar Zaventem waar ik samen met enkele cruisepassagiers van de Polar Star incheck op een lange reis naar Ushuaia. Via Madrid kom ik in Buenos Aires terecht waar Mauricio, een vriendelijke filosoof en taxichauffeur, mij naar de nationale luchthaven brengt.

Gelegen langs de 90 kilometer brede Rio de la Plata is dit een ideale plek om Argentijnen te observeren die genieten van hun zondagsrust.

Het is dan ook op het nippertje dat ik inscheep aan boord van de Boeing 737, volgeladen met Belgen die minder spraakzaam zijn dan Agostino, een 21jarige student filosofie, die gedurende de internationale vlucht naast me zat. De aanvliegroute naar mijn tweede thuis Ushuaia is nog mooier dan ik me kan herinneren en de meren en rivieren schitteren in de felle namiddagzon. De adembenemende bergtoppen lijken gevaarlijk dichtbij en de stad ligt nog steeds vredig neergeplant aan de voet van de Monte Martial en de Monte Olivia.

Als na lang wachten mijn bagage er eindelijk aankomt staat nonkeltje Herman reeds paraat in de inkomhal. Inchecken in het hotel, na 32 uur onderweg mijn eerste douche en daarna naar ‘Chez Manu’ voor een lekkere maaltijd met grandioos zicht op het Beagle kanaal.

Tijd is hier een relatief begrip als je plots merkt dat het om 23u30 nog steeds niet donker is. Dat is zo’n zes uur later dan in ons Belgenlandje!

Meer lezen >>
www.reisimpressies.eu - Ushuaia