ARDECHE
Lavande a la Bioferme

Paarse lavendel met blauwe accenten

Wat doe je wanneer je een eigen kwekerij wil beginnen maar je beknot voelt door Hollandse regels en wetten? Dan verleg je je grenzen om in het buitenland een geschikte locatie te vinden. In 1986 begonnen Corine IngenHousz en haar partner Ron Sjoerds een lavendelboerderij in de Ardèche.

Als symbolen van spiritualiteit en zelfvertrouwen hult de lavendelboerderij zich in paars en blauw. Paars kleuren de lavendelvelden. Blauw zijn onder andere de kopjes, waarin Corine een verrukkelijke geurende en smakende thee van salie en wilde braam serveert.

Haar leven is haast net zo’n kleurensymfonie als de haar omringende natuur. Na een studie aan de kunstacademie vond ze een marketingbaan bij een warenhuisketen. Haar persoonlijke pad verliep niet over rozen en liep uit op een scheiding. Met de eveneens gescheiden Ron besloot ze een kwekerij te beginnen. Dat leidde uiteindelijk in 1985 tot een eigen lavendelboerderij in les Valettes, een buitenwijk van Mirabel.

De gedachten dwalen af naar de populaire t.v. serie ‘boerin in Frankrijk’ naar het gelijknamige boek van Wil den Hollander-Bonder kent? ‘Als een rode draad loopt door deze verfilmde boeken het niet nakomen van afspraken. Of het nu gaat om lekkages of andere rampen op de afgesproken tijd verschijnt er niemand. Het vertrouwen in mensen krijgt een opdonder.

Toch blijft het blauw in de lavendelboerderij in les Vallettes mooi van kleur. Dankzij haar vindingrijkheid loste Corine het probleem op. ‘Je moet medeleven oproepen door het te overdrijven. Noem dat wat jou overkwam maar gewoon een catastrofe. En maak vooral grapjes, daarvan houden de Fransen.’

Heksenketel

Grote naar lavendel geurende stoomwolken ontsnappen uit een heksenketel aan het begin van de wandeling door de velden van la Bioferme. Ze zijn als een teken voor het mysterie en de mystiek van het grote natuurwonder op dit 4 hectare grootte terrein.

Uit respect voor de natuur is de tuinbouw op Lavande a la Bioferme biodynamisch en in harmonie met de sterren. ‘Volgens de indianen kreeg je dankzij je voorouders je grond. Deze mag je niet vergiftigen, want je leent deze grond slechts van je kinderen,’ legt Corine uit. Ze is niet alleen vrolijk en recht door zee maar ook een vrouw vol spiritualiteit en diepgang.

Met haar vingers wrijft ze over de bladeren van de lavendel om deze te laten ruiken. De geur doet denken aan ‘grootmoeders linnenkast’ maar ook aan een vakantie in de Provence.

Behalve geteelde lavendel staat er op het veld ook wilde lavendel, waaronder de naar kerrie geurende Hélichrysum en de Afrikaanse Prince de l’Afrique. Omwille van een speurtocht voor kinderen staan er hier en daar bordjes met grote Onze Lieve Heers beestjes van hout.

Magische cirkel

Een bijzondere plek is de magische cirkel. Grote ronde stenen doen denken aan Stonehenge, maar dan wel op het formaat van Madurodam. Daartussen buitelen speelse konijntjes. Waren ze niet van hout, dan sprongen ze vrolijk in de naast hen gelegen zaaituin.

Zo te zien bestaat de zaaituin uit een ongelijk en gelijk deel. Gevraagd naar het waarom legt Corine uit: ‘Het eerste is gezaaid en het andere gestekt. Van konijnen hebben we geen last, wel van wilde zwijnen. Om die te verjagen plaatsten we zonne-energielampjes.’

Even verderop staat Dentata Lavanda Anglaise. Deze verleidelijk ruikende lavendel bracht in Engeland veel harten op hol. Daarachter prijken wijnstokken van Syrah, Cinsault, en Carignan. Tussen de blauwe druiven bloeit groene salie om daarmee bijeen te lokken.

Dan bukt Corine zich om even aan de Hidcote White lavendel te ruiken. ’Alle witte lavendel ruikt zoet en lekker,’glundert ze. Over de velden klinkt het gezang van de nachtegaal. Houdt hij ook van lavendel?

Pendel

Ondanks een druk werkschema pendelt ze af en toe voor een antwoord op allerlei vragen Leven op la Bioferme betekent hard werken. ’s Ochtends wandelt Corine over het terrein op zoek naar sporen van wilde zwijnen of andere calamiteiten. Daarna wacht de winkel met zijn assortiment van zo’n honderd artikelen op basis van lavendel. Zelf maakt ze gezichtscrèmes, bad- en douchegel, en huidcrèmes. Het ontvangen van gasten voor de table d’hôte maakt het dagprogramma compleet. ‘Extra tijd komt uit de hemel vallen’, lacht Corine.

Ook Ron komt tijd te kort. Hij bereidt de maaltijden voor de table d’hôte en stookt een verrukkelijk distillaat van de lavendelbloem. Van november tot maart besteedt het echtpaar alle tijd aan snoeien, wieden, spitten, zaaien, maaien en andere tuinklussen. Dan is La Bioferme gesloten.

Als een volleerde bioloog vervolgt Corine het pad door de lavendelvelden. Hoe of ze aan al die kennis komt? ‘Ik ben autodidact,’zegt ze bescheiden en gaat over op de samenstelling van de bloem. ‘Negentig procent bestaat uit water en tien procent uit olie. Etherische lavendelolie wordt gebruikt voor huismiddeltjes tegen allerlei kwaaltjes. Van insectenbeten en slapeloosheid tot migraine en verkoudheid en allerlei andere plagen. Van verse bloemen maken we sausjes, ijs of drankjes,’

Spiritualiteit

In een diepte ruist sinds mensenheugenis de beek Ruisseau Le Gazel. Als een symbool van eeuwigheid en spiritualiteit bevinden zich aan de oever enkele ammonieten. Spiraalvormige schelpen met een leeftijd van 150 miljoen jaar. Ze zijn genoemd naar de Egyptische God Amon, een scheppende godheid die in het verborgene zijn werk deed. Hij werd afgebeeld met opgekrulde ramshorens, zoals ook de ammoniet zich opkrult.

Dat Corine de lessen op de kunstacademie niet verleerde, blijkt uit het laatste deel van de wandeling. Daar staat een bank met door haar beschilderde elfjes. Speels, ragfijn en vooral heel lief. Ze liggen vredig te slapen. Andere tekeningen laten konijntjes en hertjes zien en doen denken aan de vertederende diertjes van Cicely Barker. Als een overbodige toevoeging staan hier de woorden: ‘ga zitten, wees rustig en geniet.’